2014-02-16 “อย่าหยุดแม้ จะเหนื่อยที่จะก้าวต่อ...ขอเพียงให้ก้าวต่อไปแม้ จะเหนื่อย”

“อย่าหยุดแม้จะเหนื่อยที่จะก้าวต่อ...ขอเพียงให้ก้าวต่อไปแม้จะเหนื่อย”

                   “...ผู้ที่ปฏิบัติพระบัญญัติและสอนผู้อื่นให้ปฏิบัติด้วยจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรสวรรค์” (มธ5:19)

ได้พบได้พูดได้คุยสั้นๆกับคุณครูท่านหนึ่งที่รู้จัก...  ได้รับฟังถึงความท้อความเหน็ดเหนื่อยจากหน้าที่การงานที่ตนเองรับผิดชอบ  ทั้งในฐานะที่เป็นแม่พิมพ์ของชาติของ“ลูก”...ของ“ศิษย์” (มันมากกว่าคำว่า“ลูกศิษย์” จริงๆครับในความหมายเต็มของคำว่า“ครู”) และในฐานะ“ครู” ท่านหนึ่งของโรงเรียนที่จำเป็นต้องรับผิดชอบในหน้าที่กิจกรรมอื่นๆร่วมกับเพื่อนครูท่านอื่นๆด้วย

เมื่อได้รับฟังพ่อเองรีบ... รีบพูดแทรกต่อด้วยไม่กลัวเสียมารยาทณเวลานั้น  ด้วยรู้สึกจำเป็นว่าไม่ปรารถนาให้ครูท่านนี้หลุดพูด(ไม่รู้ว่าท่านคิดจะพูดอย่างที่ใจเราเป็นห่วงหรือไม่...) หลุดพูดว่า“อยากเปลี่ยน” หรือ“อยากลาออก”  ไม่อยากให้คำพูดเหล่านี้ได้มีโอกาสครอบงำในใจหรือในส่วนใดของชีวิตของท่านเลยแม้แต่น้อยแม้แต่พูดเล่นๆกันก็ตาม  เพราะหากได้ลองพูดกันแล้วไม่ว่าจะมากหรือน้อย... มันก็แสดงถึงความความจริงบางอย่างในใจให้สัมผัสได้บ้างแล้ว

“ถ้าความชอบธรรมของท่านไม่ได้ดีไปกว่าความชอบธรรมของบรรดาธรรมจารย์และชาวฟาริสีแล้วท่านจะเข้าอาณาจักรสวรรค์ไม่ได้เลย” (มธ5:20)

“ความรัก” ในวันวาเลนไทน์ที่เพิ่งจะผ่านพ้นไปเราไม่ได้พูดกันแต่เพียงความรักกันฉันท์หนุ่มสาวหรือคู่ชีวิตเท่านั้นแต่ความรักอันยิ่งใหญ่นี้มันมีอิทธิพลยิ่งใหญ่มากกว่านัก  เราคิดถึงความรักที่อุทิศตนและมอบชีวิตแบ่งปันออกไปอย่างเช่นความรักในชีวิตของพ่อแม่และในชีวิตของแม่พิมพ์...ครู  ที่เป็นกระจกเงาสะท้อนให้เห็นความรักอันยิ่งใหญ่ในความรักของพระคริสต์เยซูบนไม้กางเขนหรือความรักของพระบิดาที่มอบอุทิศหัวใจทั้งดวงในชีวิตของพระบุตรเพื่อเราทุกคน

พ่อเพียงบอกกับคุณครูท่านนี้ว่า...  “หากเหนื่อยกับความรัก...เหนื่อยกับความรับผิดชอบและมอบความรัก...หากเหนื่อยที่จะก้าวต่อ  ขอเพียง...ให้ก้าวต่อไป...แม้จะ...เหนื่อย.”  คนเราเหนื่อยได้ท้อได้  แต่หากเมื่อเราเหนื่อยหรือท้อแล้วเราหยุด  เครื่องหรือชีวิตของเราก็จะหยุดจะดับ  เราจะไม่มีโอกาสย้อนกลับมาเริ่มต้นเดินอีกครั้งหนึ่งได้  แต่หากเรายังคงก้าวต่อเดินไปแม้จะท้อและเหนื่อยล้า... รอจนเมฆฝนพ่านเงามืดพ้น  เราจะพบว่า“ฉันยังเดินอยู่นะ” และจะพูดต่อได้ว่า“ดีใจจังที่...ไม่หยุดก้าวและยังเดินต่อไป”

“...ผู้ที่ปฏิบัติพระบัญญัติและสอนผู้อื่นให้ปฏิบัติด้วยจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรสวรรค์” (มธ5:19)

ภาวนาของพระเยซูพระอาจารย์เจ้าเป็นพลังและขอเป็นกำลังใจสำหรับผู้ที่เหน็ดเหนื่อยผู้มีความรักผู้มีภาระให้รับผิดชอบ...จงมาหาพระองค์เถิด. “The Show must go on!”