รูปที่ 3 แม่พระบังเกิด
เรื่องการบังเกิดของพระนางมารีอา ไม่ปรากฏอยู่ในพระวรสารตอนใด มีแต่พบอยู่ในข้อเขียนเชิงตำนาน(Apocrypha) ที่ชื่อว่า The Protevangelium of James (5:2) สาระสำคัญที่ต้องการนำเสนอคือ นี่คือ การบังเกิดของผู้เป็น “มารดา” ของพระคริสตเจ้า ซึ่งจะเป็นพระผู้ไถ่บาปของมนุษย์ชาติ และนี่เป็นส่วนหนึ่งในแผนการของพระเจ้า ในการช่วยโลกให้รอด
เราพบว่า ในกรุงโรม การฉลองการบังเกิดของแม่พระ มีขึ้นตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 7 แล้วค่อยๆ แพร่หลายไปทั่วตะวันตก อย่างไรก็ตาม วันฉลอง ยังแตกต่างกันในแต่ละที่ จนเมื่อ การฉลอง แม่พระปฏิสนธินิรมล เกิดขึ้น และแพร่หลายไปทั่วพระศาสนจักร ซึ่งถือเอาวันที่ 8 ธันวาคม เป็นวันฉลองอย่างเป็นทางการแล้ว จึงกำหนดให้ 9 เดือนถัดจากวันฉลองนี้ ให้เป็นวันฉลอง การบังเกิดของแม่พระนั่นคือ วันที่ 8 กันยายน
( The Nativity of the Blessed Virgin Mary)
The Spiritual Tradition Regarding Mary’s Birth
Sacred Scripture does not record Mary’s birth. The earliest known writing regarding Mary’s birth is found in the Protoevangelium of James (5:2), which is an apocryphal writing from the late 2nd century. What matters is not the historicity of the account, but the significance of Mary’s and of every person’s birth. In Mary’s case, the early Church grew more and more interested in the circumstances surrounding the origin of Christ. Discussion about Mary throws light on the discussion about the identity of Jesus Christ.
The Church usually celebrates the passing of a person, that is, the person’s entry into eternal life. Besides the birth of Christ, the Christian liturgy celebrates only two other birthdays: that of St. John the Baptizer and of Mary, the Mother of Jesus. It is not the individual greatness of these saints that the Church celebrates, but their role in salvation history, a role directly connected to the Redeemer’s own coming into the world. Mary’s birth lies at the confluence of the two Testaments–bringing to an end the stage of expectation and the promises and inaugurating the new times of grace and salvation in Jesus Christ. Mary, the Daughter of Zion and ideal personification of Israel, is the last and most worthy representative of the People of the Old Covenant but at the same time she is “the hope and the dawn of the whole world.” With her, the elevated Daughter of Zion, after a long expectation of the promises, the times are fulfilled and a new economy is established. (Lumen Gentium 55)
The birth of Mary is ordained in particular toward her mission as Mother of the Savior. Her existence is indissolubly connected with that of Christ: it partakes of a unique plan of predestination and grace. God’s mysterious plan regarding the Incarnation of the Word embraces also the Virgin who is His Mother. In this way, the Birth of Mary is inserted at the very heart of the History of Salvation. (M. Valentini, Dictionary of Mary, pp. 36-7.)