มีเพื่อนต่างเพศอยู่คู่หนึ่งเป็นเพื่อนที่รักกันมาก ที่โรงเรียน
ฝ่ายชายจะเดินไปส่งฝ่ายหญิงที่บ้านเสมอทุกวัน
เวลาผ่านไป จนทั้งสองอยู่ มหาวิทยาลัย
ฝ่ายหญิงเริ่มไปแอบชอบผู้ชายคนนึงและถามฝ่ายชายว่า
“นี่ เธอว่าเค้าเหมาะกับเราไหม”
“เค้าก้อหล่อดีนะ นิสัยดีด้วย”
“หรอ อืม อยากให้เค้ามาอยู่ข้าง ๆเราจังเลยเนอะ”
ต่อมาหญิงสาวก็ได้เป็นแฟนกับผู้ชายคนนั้นจิง ๆ
วันนึงหญิงสาวบอกกับเพื่อนสนิทของตนว่า
“นี่เธอไม่ต้องมาส่งเราทุกวันแล้วแหละตอนนี้เค้าจะมาส่งเราแล้ว
เราไม่อยากให้เค้าเข้าใจผิด”
“อืม”ฝ่ายชายตอบรับและไม่ไปส่งหญิงสาวอีก
ต่อมาหญิงสาวทะเลาะกับแฟนของตนจึงมาปรึกษาเพื่อนชายว่า
“เธอเด๋วนี้เขาไม่ค่อยสนใจเราเลยแหละ เธอว่า เราจะทำอย่างไรดีหล่ะ”
“ก้อ เธอยังรักเค้าอยู่หรือป่าวหล่ะ”ฝ่ายชายตอบ
“รักสิ รักมากด้วย”
“ถ้าอย่างนั้นก็มอบความรักให้เขาต่อไปสิ ก้อเธอรักเค้านี่น่า”
“อืมม”หญิงสาวทำตามคำแนะนำของฝ่ายชาย
หลังจากนั้นวันหนึ่ง ระหว่างที่เพื่อนชายหนุ่มเดินกลับบ้านเค้าเห็นหญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่ข้างทาง
“เธอ เป็นอะไรหน่ะให้เราช่วยมั๊ย”
“เค้าไม่รักเราเลยหล่ะ เขาเปลี่ยนไปเด๋วนี้เขาไม่เคยมาส่งเราที่บ้านเลย”
“แล้วเราจะช่วยอะไรเธอได้บ้างหล่ะ”
“ช่วยอยู่กับเราซักพักได้ไหม”หญิงสาวร้องขอ
ทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกันโดยไม่พูดอะไรเลยในที่สุดหญิงสาวก็เอ่ยขึ้น
“เราควรจะทำอย่างไรดีเธอจะช่วยเราได้ไหม ว่าเราควรจะทำอย่างไรดี”
“เธอยังรักเขาอยู่หรือป่าวหล่ะ”
“รักสิเรารักเค้ามากเลย”
“ถ้าอย่างนั้นก้อรักเค้าต่อไปสิ”
“แต่เค้าไม่รักเราเลยนี่น่า”หญิงสาวร้องไห้โฮ
“แต่เธอก็รักเขาไม่ใช่หรอ”และชายหนุ่มก็ส่งหญิงสาวที่บ้านอย่างที่เคยทำมาแต่ก่อน”ถ้าเมื่อไหร่ที่เธออยากให้เรามาส่งเธอที่บ้านอย่าลืมเรียกเรานะ”
“อืม”และหญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป
ต่อมาวันหนึ่งชายหนุ่มได้รับโทรศัพท์จากหญิงสาว
“เราไม่ไหวแล้วช่วยมารับเราที”
เสียงของหญิงสาวดูช่างอ่อนล้า และหมดกำลังเธอกำลังร้องไห้อย่างฟูมฟายอยู่ ชายหนุ่มไปหาเธอและไปรับเธอมาส่งบ้านเธอยังคงถามชายหนุ่มนั้นเมื่อที่เคยถามมา
“เราจะทำอย่างไรต่อไปดี”
“เธอเลิกรักเค้าแล้วหรอ”
“ป่าวเรายังรักเค้ามาก เรายังรักเขาอยู่”
“งั้นก็เหมือนที่เราเคยพูดไว้ รักเขาต่อไปเพราะมันไม่สำคัญหรอก
ว่าเขาจะรักเธอไหมแต่ถ้าเธอยังรักเขา เธอก็คงทำได้แค่รักเขาให้มากขึ้น
ให้เขารู้ว่าเธอรักเขา”
วันที่เธอเรียนจบเพื่อนชายหนุ่มของเธอมาแสดงความยินดีกับเธอ
เธอแปลกใจมากที่เพื่อนชายหนุ่มของเธอยังเรียนไม่จบเธอถามเขาว่าทำไม
ชายหนุ่มตอบว่า เขาขี้เกียจไปหน่อยทำให้เขาต้องเรียนซ้ำวิชาหนึ่ง
จึงยังเรียนไม่จบ หญิงสาวแปลกใจ เพราะตลอดมาชายหนุ่มคนนี้เป็นคนขยัน
ต่อมาแฟนหญิงสาวได้แต่งงานกับหญิงสาวเนื่องด้วยเห็นถึงความรัก
ที่หญิงสาวมีให้มากมายหญิงสาวได้ชวนเพื่อนของตนมางานแต่งของเธอ
“เราไม่ว่างจริงๆ เราติดธุระหน่ะขอโทษนะ”เพื่อนชายตอบเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
หญิงสาวโกรธและเสียใจที่ชายหนุ่มไม่มางานแต่ง จึงวางหูใส่
แต่หญิงสาวก็ต้องประหลาดใจเมื่อวันที่เธอแต่งงานชายหนุ่มได้มาก่อนที่งานแต่งจะจบ
“ยินดีด้วยนะเรามาแล้วนะ”
หญิงสาวดีใจมากที่เพื่อนของเธอมาถึงจะเพียงชั่วเวลาสั้น ๆ
ต่อมาหญิงสาวก็มีความสุขกับชีวิตแต่งงานจนไม่ได้ติดต่อกับชายหนุ่ม
จนวันหนึ่งหญิงสาวได้ทะเลาะกับสามีของตนหญิงสาวไม่รู้จะไปปรึกษาใคร
จึงนึกถึงชายหนุ่มขึ้นมาแต่แม้ว่าหญิงสาวจะโทรไปเท่าไหร่ก็ไม่สามารถ
ติดต่อกับชายหนุ่มคนนั้นได้เลย
เขาจึงโทรหาเพื่อนของชายหนุ่มคนนั้นเพื่อนของชายหนุ่มเล่าว่า ชายหนุ่ม
เป็นโรคร้าย เขาไม่สามารถไปไหนได้ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล
มาร่วมหลายเดือน หญิงสาวตกใจมากถามว่าเป็นอะไรเพื่อนชายหนุ่มบอกว่า
อาการกำเริบ เพราะวันที่ชายหนุ่มต้องมาผ่าตัดชายหนุ่มดันหายตัวไป
และเพื่อนชายยังบอกอีกว่า
“เป็นนิสัยเสียของมันหน่ะ มันชอบหายตัวไปไหนก็ไม่รู้ ในช่วงเวลาสำคัญๆ
คราวที่แล้วสอบไล่ก็หายตัวไปจากห้องสอบ”
หญิงสาวตกใจมากเลยขอที่อยู่ของโรงพยาบาลที่ชายหนุ่มรักษาตัว
หญิงสาวไปเยี่ยมชายหนุ่มที่โรงพยาบาลเมื่อเปิดประตูเข้าไป ก็ต้องตกใจ
ชายหนุ่มที่เคยดูแข็งแรง กับผอมซูบ ไม่มีแรงเมื่อชายหนุ่มเห็นเธอ
ก็ดีใจทักทายเธอเป็นการใหญ่
“เป็นอย่างไรมั่งไม่เจอกันตั้งนาน”
หญิงสาวนิ่งเงียบซักพักน้ำตาหญิงสาวก็ออกมา
“อ้าวร้องไห้ทำไมหล่ะ เธอหน่ะไปทะเลาะกับแฟนมาอีกแล้วหรอ
จะให้เราช่วยอะไรไหมแต่เราก็คงจะแนะนำเหมือนเดิมหน่ะ”
หญิงสาวเข้าไปหาชายหนุ่มแล้วบอกกับชายหนุ่มว่า
“วันที่เธอมารับเราเป็นวันสอบไล่ใช่ไหม”
ชายหนุ่มทำหน้าตกใจ และไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้นกลับนิ่งเงียบไป
หญิงสาวจึงพูดต่อ
“และวันที่เธอต้องผ่าตัดใหญ่เธอกลับมางานแต่งงานของฉันใช่ไหม”
ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้วกลับนิ่งเงียบกว่าเดิม
หญิงสาวเข้าไปกอดชายหนุ่มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น
“ตลอดเวลา เรารักแต่คนอื่นมองแต่คนอื่น เรากลับไม่รู้เลยว่า เธอรักเรา
มากแค่ไหนเรารู้สึกเสียใจจริง ๆ ที่ไม่ได้รักเธอมากกว่านี้”
ชายหนุ่มยิ้มขึ้นแล้วบอกกับหญิงสาว ด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า
“เราบอกแล้วไงถ้าเรารักใครซักคน เราก็ต้องรักเขาให้มาก ๆ ไม่สำคัญ
หรอกว่าเขาจะรักเราหรือไม่หน่ะ มันสำคัญแค่เพียงว่าเรายังรักเธออยู่หรือเปล่า
แค่เราสามารถช่วยเธอได้นั่นก็เป็นความสุขของเราแล้ว”
หญิงสาวรู้สึกเสียใจมากนั่งร้องไห้โหอยู่ที่ตักของชายหนุ่ม
ชายหนุ่มจึงพูดขึ้นว่า
“ถ้าเราหายเมื่อไหร่ เราจะไปส่งเธอที่บ้านอีกนะ”