“น้ำพระทัย” พระบิดา…พ่อหลวง “ทรงพระเจริญ”…พ่อฉัน “ผมรักพ่อ”
“แล้วมนุษย์ทุกคนจะเห็นความรอดพ้นของพระเจ้า” (ลก. 3:6)
ตั้งใจจะเขียนเรื่องกระแสเรียกที่ยังค้างตอนสองอยู่…สงสัยจะไม่ได้เขียนแน่เลย แต่ละสัปดาห์มีเรื่องเข้ามาและน่าสนใจทั้งนั้นเลย คงขอยกตอนต่อของเรื่องกระแสเรียกยกไปก่อนถึงเวลาเหมาะก็แล้วกันนะครับ
เรื่องนี้ไม่พูดคุยกันไม่ได้เลย… เมื่อวันพ่อแห่งชาติที่ผ่านมา วันเฉลิมพระชนม์พรรษาขององค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว “พ่อหลวง” ของปวงชนชาวสยามของเรา… ผู้คนเรือนแสนเฝ้ารอรับเสด็จพระองค์ท่าน น้ำตาที่เผยแสดงความปลื้มปีติของพสกนิกรชาวไทยทั้งชาติไม่ว่าจะอยู่ในผื่นแผ่นดินไทย หรือต่างผื่นแผนดินแม่ หากนำมารวมกันคงไม่แพ้น้ำทุกหยาดหยดในมหาสมุทรเลยทีเดียว… คนไทยไม่ได้รักพระองค์ท่าน “พ่อหลวง” เพียงเพราะพระองค์ทรงเป็นพระกษัตริย์เท่านั้น แต่เพราะ “ชีวิตทั้งชีวิตของพระองค์ท่าน… เพื่อประโยชน์สุขแห่งปวงชนชาวสยาม… อย่างแท้จริงและเสมอมา” ตามที่พระองค์ทรงให้คำปฏิญาณเมื่อวันรับครองราชย์ มิมีข้อกังขาให้สงสัยใดใดเลย แม้แต่พี่น้องต่างชาติต่างเชื้อสายในโลกนี้ก็ตาม
นึกถึงคำพูดของยายท่านหนึ่งที่ตอบคำถามของหลานที่ สงสัยเสียเหลือเกิน ว่า “ยาย เราอยู่ตั้งไกลเราจะมองไม่เห็นในหลวงนะ….” ยายตอบหลานรักว่า “ยายไม่ได้มาดูในหลวงหรอก แต่ยายมาให้ในหลวงดูว่า มีคนรักท่านมากมายขนาดไหน” และอีกถ้อยคำหนึ่งจากพี่น้องชาวไทย ท่านหนึ่งที่ว่า “ขอแค่เป็นจุดสีเหลืองเล็กๆในสายพระเนตรก็เพียงพอแล้ว” นึกถึงคำพูดเหล่านี้ทีไรน้ำตาซึมไหลทุกที สำหรับพ่อ และเชื่อว่าสำหรับพี่น้อง ชาวไทยทุกท่าน เราทุกวันนี้ยอมรับ และกล้าที่จะเรียกพระองค์ว่า “พ่อครับ” อย่างเต็มปากเต็มใจ และเสมอไป
“แล้วมนุษย์ทุกคนจะเห็นความรอดพ้นของพระเจ้า” (ลก. 3:6)
มีโอกาสกลับไปที่บ้านเพื่อทานข้าวกับพ่อและแม่ด้วยโอกาสวันพ่อ พ่อยังแข็งแรงแม่ก็ยิ้มเสมอ กลับมาวัดเปิดดูเฟสบุ๊คแล้วอดขอบคุณน้องท่านหนึ่งอย่างงามๆไม่ได้เลย ขอบคุณเขามากๆที่ลงแบ่งปันข้อความหนึ่งที่ทำให้นึกถึงภาพของพ่อยามที่ตนเป็นเด็กน้อยซ้อนมอเตอร์ไซค์พ่อไป-กลับโรงเรียน
“โตจนป่านนี้…ตำแหน่งตรงนี้ก็ยังเป็นของฉัน” ผู้ชายคนนี้ คนเดิมที่เคียงข้างเราตลอดมา.. แม้วันนี้รถมอเตอร์ไซค์คันเดิมจะเปลี่ยนเป็นรุ่นที่ใหม่ขึ้น แต่ผู้ชายคนนี้ก็ยังคงเต็มใจที่จะนั่งอยู่ตรงตำแหน่งเดิมและมีความสุขทุกครั้งที่ได้ไปรับไปส่งคนที่เขารักสุดหัวใจ… ขอบใจ “น้องเอม” ที่ช่วยแบ่งปัน ทำให้เราอยากบอกกับพ่อของตนเช่นกันว่า… “ตำแหน่งในหัวใจลูก พ่อยังครองแชมป์อยู่เสมอ… และ “ผมรักพ่อครับ”
“แล้วมนุษย์ทุกคนจะเห็นความรอดพ้นของพระเจ้า” (ลก. 3:6)
ความรักที่มอบให้จนหมดทั้งชีวิตเยี่ยงนี้ทั้งของ “พ่อหลวง” และ “พ่อครับของผม” นับเป็นกระจกสะท้อนอย่างดีเยี่ยมให้เราได้พบกับความรักของพระบิดาของเราจริงๆ คราใดที่ได้ชมทั้งบทเพลง เรื่องราวที่สื่อต่างๆนำเสนอถึงความรักของ “พ่อหลวง” อดน้ำตาซึมและหลั่งไหลนั้น อดเชื่อมโยงถึงความรักของพระบิดาไม่ได้เลย น้ำตาที่หยดไหลนั้น ดูเหมือนจะมีความสุขจากทั้งสามทาง จากทางพ่อหลวง พ่อครับของผม และพระบิดาของเรา พระบิดายอมตัดน้ำพระทัยพระองค์เองเพื่อเรา และน้ำพระทัยของพระองค์ก็คือองค์พระกุมารที่ลงมาบังเกิด และจะยอมตายบนไม่กางเขนแทนเรานั้นเอง
ถึงเวลานี้เราเรียก “พ่อครับ” ให้พ่อของเราได้เต็มปาก คนไทยทั้งชาติเรียก “พ่อครับ” ต่อพ่อหลวงได้เต็มใจ ขอน้ำพระทัยพระองค์ประทับเต็มใจเราทั้งหลายเทอญ…