“ชักเย่อ… กับพระเยซู”

“ท่านล่ะว่าเราเป็นใคร” (ลก9:20)

นับเป็นคำถามที่พ่อขอหยิบยืมจากคำพูดของพระอาจารย์เจ้าของเรา  องค์พระเยซูคริสตเจ้า  พ่อนำมาช่วยในการสอนคำสอนให้กับนักเรียนชายที่โรงเรียนอัสสัมชัญบางรัก  คำถามคำพูดที่พูดอย่างง่ายๆว่า“พระเยซูถามศิษย์ของพระองค์ว่าพระองค์เป็นใคร  พ่อก็ถามพวกเราเช่นกันว่าแล้วพวกเราว่า  พระเยซูเจ้าเป็นใคร”…

            พี่น้องตอบได้ไหมครับ  หากพระเยซูเจ้าหันมาถามเราเช่นกันว่า  “ท่านว่าเราเป็นใคร”  พระองค์เริ่มต้นให้บรรดาศิษย์มองดูคนอื่นว่าพวกเขาเห็นว่า“พระองค์เป็นใคร”  บรรดาศิษย์ก็เป็นคนในสังคมเดียวกันมีวิถีชีวิตและสังคมที่ไม่แตกต่างกัน  แน่นอนในความคิดพวกเขาก็ไม่ต่างคนอื่นสักเท่าไร  นั่นคือเห็นพระองค์เป็น  “บ้างว่าเป็นยอห์นเป็นประกาศกเอลียาห์หรือประกาศกคนอื่นๆ”

“บุตรแห่งมนุษย์จะต้องรับทรมานเป็นอันมาก… และจะถูกประหารชีวิต  แต่จะกลับคืนชีพในวันที่สาม” (ลก9:22)

            เป็นการยากที่เขาจะยอมรับสภาพที่แท้จริงอย่างนี้ของพระเยซูเจ้าได้  พวกเขาคิดถึงสภาพของพระองค์ที่จะต้องรุ่งโรจน์สว่างสุกใสและอยู่เหนือใครใดๆในพิภพนี้… แต่อนิจจา  พระองค์เฉลยว่า“อาณาจักรของเรามิใช่อยู่ในโลกนี้…”

            พี่น้องละครับ  รับได้ไหม  ว่าพระองค์และเราที่จะต้องติดตามพระองค์  จะต้องตกทุกข์ได้ยาก  ไม่ใช่“ชั่วเจ็ดที” และหวังรอวันที่จะ“ดีเจ็ดหน” นั้นตามมา  ต้องเผชิญและรับความทุกข์เจ็บปวดทั้งกาย-ใจอีกทั้งหลายต่อหลายครั้งความทุกข์-เจ็บปวดนั้นคนอื่นต่างหากเป็นสาเหตุและควรรับผิดชอบแต่พระองค์และเรายินดีรับมาไว้แทน

            ชีวิตที่เรารับยากเช่นนี้… จึงไม่ต่างอะไรเลย  กับ“การเล่นชักเย่อระหว่างชีวิตเรากับพระเยซู”  เราพยายามที่จะรักตัวเองสะสมเพื่อตัวเอง  แต่สำหรับพระองค์ตัดได้ทุกอย่างสละได้แม้ชีวิต  ให้… ให้หมด  รัก… รักหมดใจ

“ใครอยากติดตามเราก็จงเลิกนึกถึงตนเองจงแบกไม้กางเขนของตนทุกวันและติดตามเรา” (ลก9:23)

            ชีวิตของพระองค์จึงเป็นทั้งต้นแบบ  ตัวอย่าง  เป็นแนวทาง  และคำท้าทายสำหรับชีวิตของเรา  ว่าเราจะจับมือและร่วมเดินไปกับพระองค์  หรือเลือกเดินตามใจตัวเองและเล่นชักเย่อดึงแข่งกับพระองค์ไปในแต่ละวันในชีวิตเรา

            คำถามที่ให้เด็กๆนักเรียนที่เรียนคำสอนกับพ่อ“สนใจเดินตามพระเยซูบ้างไหม?”  อีกทั้งความหวังลึกๆที่ซ่อนไว้ยังไม่กล้าถาม“สนใจเข้าบ้านเณรเพื่อเป็นพระสงฆ์บ้างไหม?” ยังเป็นคำถามและความท้าทายสำหรับเราทุกคนในทุกวันด้วย… ด้วยคำของพระองค์ว่า…  “ถ้าผู้ใดเสียชีวิตเพราะเห็นแก่เราผู้นั้นจะรักษาชีวิตได้” เลิกดึงชักเย่อกับพระองค์กันเถิดครับ.