ผู้ให้ชีวิต…(ของพระคริสต์เจ้า)
“ลูกเอ๋ยไม่ว่าเจ้าจะทำสิ่งใดจงทำด้วยความถ่อมตนเถิด แล้วเจ้าจะเป็นที่รักมากกว่าคนให้ของกำนัล” (บสร3:17)
เรื่องราวที่สร้างความประทับใจให้กับเรานั้นมีมากมายและมีมาอยู่เรื่อยๆไม่ขาดสาย หากเราสงบจิตใจและเปิดใจรับรู้ประสบการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ทั้งที่เป็นเรื่องราวที่ชวนขำขันสนุกสนานเปี่ยมสุข หรือเรื่องราวที่อาจจะสร้างรอยน้ำตาให้กับเราแต่ท้ายที่สุดกลับกลายเป็นรอยยิ้มที่เปี่ยมสุขไม่แพ้กันเข้าทำนอง“หว่านด้วยน้ำตา แต่เก็บเกี่ยวด้วยเสียงหัวเราะ” หรือเข้าสุภาษิตไทยที่ว่า“ฟ้าหลังฝนช่างสดใส”
ก่อนสุดสัปดาห์ที่ผ่านมามีโอกาสไปเยี่ยมเยียน“วัดนักบุญเปาโล จังหวัดชัยภูมิ” เพื่อทำธุระ มีโอกาสได้พบพูดคุยและพักกับคุณพ่อเจ้าอาวาสที่นี่ วัดนักบุญเปาโลแห่งนี้ เป็นเพียงวัดธรรมดาทั่วไปไม่ใหญ่โตมากนักมีสัตบุรุษประมาณ5-6 ร้อยคน เป็นวัดในความดูแลของสังฆมณฑลนครราชสีมา(โคราช) คุณพ่อเจ้าอาวาสเป็นพระสงฆ์รุ่นน้องสักสองสามปีที่คุ้นเคยกันยามเมื่อเป็นสามเณรใหญ่ในรั้วบ้านเณรใหญ่แสงธรรมด้วยกัน “คุณพ่อเกรียงไกร”
“เพราะทุกคนที่ยกตนขึ้นจะถูกกดให้ต่ำลงแต่ทุกคนที่ถ่อมตนลงจะได้รับการยกย่องให้สูงขึ้น” (ลก14:11)
ทันทีที่พี่น้องสงฆ์ต่างสังฆมณฑลพบหน้ากันผลัดกันยกไม้พนมมือใส่กันทักทายสวัสดีถามทุกข์สุขกันสุดท้ายก็จับไม้จับมือกันและกัน จำได้ว่าหลังจากจบจากบ้านเณรแสงธรรมและรับศีลบวชเป็นพระสงฆ์แล้ว ได้มีโอกาสพบกับคุณพ่อเขาไม่เกิน5 ครั้งและมาครั้งนี้เมื่อได้พบปะพูดคุย คุณพ่อแบ่งปันว่า“ผมอยู่ที่นี่คนเดียวก็เหงานะแต่ทำอย่างไรได้ เมื่ออยู่ไปก็เริ่มคุ้นเคยและชอบกับบรรยากาศที่เงียบสงบ” เงียบสงบอย่างไร เอาเป็นว่าแบบบรรยากาศวัดในแถบจังหวัดอยุธยาเมื่อประมาณ20-25 ที่แล้ว เอากันอย่างนั้นเลย ตามที่พ่อได้สัมผัสมา
คุณพ่อแบ่งปันต่อไปว่า มาอยู่ปีแรก ก็ตื่นนอนสัก 6 โมงครึ่ง แต่อยู่ไปอยู่มาชอบที่จะตื่นนอนตี4-5 “ตื่นเร็วแล้วมีเวลาเยอะดี” ไม่ว่าคุณพ่อจะนอนดึกขนาดไหนก็ยังคงตื่นเวลาเดิม งานที่โรงเรียนก็มีมากกว่างานที่วัดอีกแถมยังต้องไปเรียนระดับปริญญาโทอีก เมื่อได้ไปเยี่ยมคุณพ่อเขา แทนที่จะไปให้กำลังใจ ตรงข้ามพ่อกับได้กำลังใจได้รับบทเรียนบทสอนสำหรับตัวเองจากแนวคิดและการดำเนินชีวิตของพระสงฆ์รุ่นน้องท่านนี้จริงๆ
“จงมอบความรักและน้ำใจให้ผู้ยากไร้และผู้ที่ขาดแคลน ท่านจะได้รับการตอบแทนจากพระเป็นเจ้าพระบิดา” (เทียบลก14:13-14)
เรื่องราวที่สร้างความประทับใจให้กับพ่อมากที่สุด เห็นจะเป็นแนวความคิดและชีวิตของคุณพ่อ “แทนที่ผมจะเป็นพลังผลักดันให้สัตบุรุษสวดภาวนามาวัด ทั้งๆที่ก็ทำอยู่ แต่ผมกลับรู้สึกว่า ไม่ว่าผมจะเหน็ดเหนื่อยขนาดไหน เมื่อเช้ามาเห็นสัตบุรุษมาสวดภาวนามาเตรียมตัวร่วมบูชามิสซามันทำให้ผมมีกำลังมีพลังใจและลุกขึ้นทำหน้าที่สงฆ์ของพระคริสตเจ้าได้ทุกครั้ง… แทนที่จะเป็นผมกลับเป็นพี่น้องสัตบุรุษที่เป็นพลังเป็นพระพรสำหรับชีวิตสงฆ์ของผม…” ขอบคุณครับคุณพ่อผู้ให้ชีวิต.
“จงมอบความรักและน้ำใจให้ผู้ยากไร้และผู้ที่ขาดแคลนท่านจะได้รับการตอบแทนจากพระเป็นเจ้าพระบิดา” (เทียบลก14:13-14)