“คริสตชนผู้ชอบธรรม ออกแรงหว่านความอ่อนโยนและรักรับใช้”

“คนอธรรมกล่าวว่า เราจงดักซุ่มทำร้ายผู้ชอบธรรม  เพราะเขาทำให้เรารำคาญใจ…  ถ้าผู้ชอบธรรมเป็นบุตรของพระเจ้า พระองค์ก็จะทรงปกป้องเขา และทรงช่วยเขาให้พ้นเงื้อมมือของศัตรู” (ปชญ 2:12,17-20)

     คนดี ผู้ชอบธรรม ผู้วางใจวางชีวิตไว้ในพระเจ้า พี่น้องคริสตชนแท้จริง เราจะพบกับอะไร  หลายครั้งเขาจะเหน็ดเหนื่อยออกแรงและอ่อนแรง ด้วยว่ามีความเชื่อและวางใจในพระ  หลายครั้งเขาก็จะพบด้วยว่าแม้ตั้งใจดี อ่อนโยนเพียงใดก็อาจไม่เป็นที่รับรู้ และอาจเลยเถิดจนถูกเข้าใจผิดถูกต่อต้านหรือถูกทำร้ายได้

“พี่น้องที่รักยิ่ง  ที่ใดมีความอิจฉาริษยาและความทะเยอทะยาน ที่นั่นย่อมมีแต่ความวุ่นวายและความชั่วร้ายนานาชนิด  ส่วนปรีชาญาณที่มาจากเบื้องบน ประการแรกเป็นสิ่งบริสุทธิ์ แล้วจึงก่อให้เกิดสันติ เห็นอกเห็นใจ อ่อนน้อม เปี่ยมด้วยความเมตตากรุณา บังเกิดผลที่ดีงาม ไม่ลำเอียง ไม่เสแสร้ง” (ยก 3:16-4:3)

     ผู้ชอบทำผู้วางใจวางชีวิตไว้ในพระเจ้า จะดำเนินชีวิตเช่นนี้แหละ  และจะเฝ้ารอด้วยความเพียรทน รอจะเก็บเกี่ยวผลที่เขาได้หว่านได้ออกแรงด้วยความชอบธรรม และวางใจในพระ

“พระเยซูเจ้าตรัสถามศิษย์ว่า พวกเขาถกเถียงกันเรื่องอะไรขณะที่เดินทางพวกเขาก็นิ่ง เพราะระหว่างทางเขาถกเถียงกันว่า ผู้ใดยิ่งใหญ่กว่ากัน…พระองค์จึงประทับนั่ง แล้วทรงเรียกอัครสาวกสิบสองคนเข้ามา ตรัสว่าถ้าผู้ใดอยากเป็นคนที่หนึ่ง ก็ให้ผู้นั้นทำตนเป็นคนสุดท้าย และเป็นผู้รับใช้ของทุกคน” (มก 9:30-37)

     พระเยซูเจ้า พระองค์ทรงยอมรับเอาเจ็บปวดของเราคนบาปไปไว้ที่พระองค์คนเดียว  พระองค์ไม่เบือนหน้าหนีผู้โบยตีพระองค์  พระองค์ยอมรับทั้งหมดเพื่อคืนชีวิตพระชีวิตบุตรของพระเจ้าให้กับเรา  พระองค์ก้มลงไปเพื่อรักรับใช้ ล้างเท้าให้กับศิษย์  พระองค์ขอเพียง “จงทำดังนี้เพื่อระลึกถึงเราเถิด…ในเมื่อเราที่เป็นอาจารย์ยังทำให้ท่าน ก็จงทำให้แก่กันและกัน” …”ใครใคร่เป็นที่หนึ่ง  ก็ให้เขาเป็นผู้รับใช้ทุกคน”.