“ไม่ใช่แค่มีลูกเทพ…แต่เราเป็นลูกของพระบิดา”
แล้วพระเยซูเจ้า จึงทรงเริ่มตรัสว่า “ในวันนี้ ข้อความจากพระคัมภีร์ที่ท่านได้ยินกับหูอยู่นี้เป็นความจริงแล้ว” (ลก 4:21)
เมื่อเริ่มต้นด้วยพระวาจาตอนนี้ ย่อมเกิดคำถามว่า พระเยซูเจ้ากำลังหมายถึงพระวาจาตอนไหนที่บอกว่า “ข้อความในพระคัมภีร์ที่ท่านได้ยินกับหูอยู่นี้เป็นความจริงแล้ว” แน่นอนย่อมเป็นพระวาจาจากหนังสือประกาศกอิสยาห์ที่ถูกพูดถึงเมื่อพระองค์คลี่ม้วนพระคัมภีร์อ่าน เป็นตอนก่อนหน้าพระวาจาตอนนี้ว่า “พระจิตขององค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอยู่เหนือข้าพเจ้า เพราะพระองค์ทรงเจิมข้าพเจ้าไว้ ให้ประกาศข่าวดีแก่คนยากจน ทรงส่งข้าพเจ้าไปประกาศการปลดปล่อยแก่ผู้ถูกจองจำ คืนสายตาให้แก่คนตาบอด ปลดปล่อยผู้ถูกกดขี่ให้เป็นอิสระ ประกาศปีแห่งความโปรดปรานจากองค์พระผู้เป็นเจ้า” (ลก 4:18-19)
นี่คือหัวใจของชีวิตเราคริสตชน เรามีตัวตนจริง เรามีพระพรของพระเสมอในชีวิต พระเป็นเจ้าไม่มีวันลืมเรา พระองค์ส่งพระจิตเจ้าเป็นแสงสว่างนำทางเรา เป็นพลังและโล่กำบังให้เรา ผ่านทางพระจิตเจ้า (ในศีลล้างบาปและศีลกำลัง) พระองค์ทรงเจิมทรงเลือกเราแต่ละคนทุกคนไว้ ให้ออกไปประกาศพระเมตตารักของพระให้ทุกคน ภาพที่เห็นได้จาก “ชีวิตคริสตชน…ลูกพระ” จึงเป็นภาพที่เรามอบกระทำดำเนิน กิจกรรม “เมตตาธรรม” ให้แก่กัน ให้แก่พี่น้อง เป็นพี่น้องผู้ยากลำบาก พี่น้องผู้ยากไร้
แล้วพระเยซูเจ้า จึงทรงเริ่มตรัสว่า “ในวันนี้ ข้อความจากพระคัมภีร์ที่ท่านได้ยินกับหูอยู่นี้เป็นความจริงแล้ว” (ลก 4:21)
ข่าว-เรื่องราว “ลูกเทพ” มองกันได้หลายมุม มุมหนึ่งที่เชิญชวนให้เรามอองกันนั่นคือ ชวนเรามองดูหัวใจของพี่น้องของเรา เกิดคำถามว่า “ทำไมพี่น้องของเราจึงต้องสนใจ และไปหวังใน ลูกเทพ กันนะ” จากหนึ่งเป็น สองเป็นสิบ สิบเป็นร้อย ขยายวงกว้างมากขึ้น คนส่วนหนึ่งรู้สึกเหงาขาดมิตรแท้ จึงให้ความสำคัญกับตุ๊กตาคู่ชีวิตพูดได้ระบายได้ ได้ทุกเรื่องความไม่ลับความลับ ที่สำคัญเพื่อนตอบโต้ได้…ด้วยมโนด้วยจิตนาการของเจ้าของ ขยายความเข้มข้นเป็นสัญญาณของเวลา เริ่มไปสู่การปลุกเสกให้ตุ๊กตาศักดิ์สิทธิ์…ตามข่าว เพื่อหวังให้ได้โชคลาภ ได้รับการปกป้องในทุกด้าน
เป็นสัญญาณกาลเวลาที่บอกว่า พี่น้องในปัจจุบันนี้ เป็นต้นพี่น้องชาวไทยกำลังอยู่ในช่วงความทุกข์ยาก เจ็บปวด ถูกทำร้าย ถูกเบียดเบียน และถูกลอยคอให้โดดเดี่ยว ไร้มิตรแท้ที่จริงใจที่วางใจพึ่งพาได้…ข้อความจากพระคัมภีร์ที่เราได้ยินกับหูจะเป็นความจริง เมื่อลูกของพระบิดาอย่างเรา นึกถึงตนเองน้อยลง และมองดูความทุกข์ของเพื่อนพี่น้องมากขึ้น ออกจากตัวเอง แบ่งปัน มอบความรักความจริงใจและเป็นมิตรแท้ต่อกัน… ขอให้จำไว้ว่าเราไม่ใช่แค่มี “ลูกเทพ” แต่เราเป็น “ลูกพระ…ลูกของพระบิดา”
แล้วพระเยซูเจ้า จึงทรงเริ่มตรัสว่า “ในวันนี้ ข้อความจากพระคัมภีร์ที่ท่านได้ยินกับหูอยู่นี้เป็นความจริงแล้ว” (ลก 4:21)