เป็นคริสตชน ต้องฆ่าตัวตาย

“เราทั้งหลายเป็นพยานในเรื่องนี้” และถ้าอ่านย้อนขึ้นไป เราก็จะได้คำตอบว่าเป็นพยานเรื่องอะไร “พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเราทรงบันดาลให้พระเยซูเจ้าที่ท่านทั้งหลายประหารชีวิตโดยตรึงบนไม้กางเขนนั้นกลับคืนพระชนม์ชีพ…”

บรรดาอัครสาวกได้เป็นพยานในเรื่องนี้ คือเรื่องความตายบนไม้กางเขน และการกลับคืนชีพของพระเยซูเจ้า ด้วยการเทศนาสั่งสอน แก่ประชาชนทั่วไปจนพวกท่านต้องถูกจับ ถูกทรมาน และถูกฆ่าตาย พวกท่านเหล่านั้นได้กลายเป็นมรณสักขีในอดีต

ในยุคปัจจุบันพวกเราก็จะต้องยืนยันเรื่องเดียวกันและด้วยคำพูดเดียวกันว่า “เราทั้งหลายเป็นพยานในเรื่องนี้” คือเรื่องพระเยซูเจ้าทรงตายบนไม้กางเขน และทรงกลับคืนชีพ แต่การเป็นพยานของเราต้องกระทำ ไม่ใช่ด้วยปาก แต่ด้วยชีวิต

ผลของการเป็นพยานยืนยันของบรรดาอัครสาวกก็คือ ท่านถูกฆ่าเป็นมรณสักขี แต่การเป็นพยานยืนยันของเราที่ว่าจะต้องทำด้วยชีวิต นั้นก็คือ ในขณะที่บรรดาอัครสาวกถูกฆ่าแต่พวกเราต้องฆ่าตัวเอง

การฆ่าตัวตายของพวกเราเพื่อยืนยันความตายบนไม้กางเขนและการคืนชีพของพระเยซูเจ้า หมายความถึงเราจะต้องฆ่าวิถีชีวิตแบบชาวโลก เพื่อหันกลับมาดำเนินชีวิตแบบพระเยซูเจ้า เราจะต้องฆ่าความอยาก ความโลภในชีวิตของเรา เพื่อมุ่งสู่การเจริญชีวิต รักความยากจน หรือ มีใจยากจน เราจะต้องฆ่าความหยิ่งยะโสโอหัง อวดดี อวดเด่นของเรา เพื่อเจริญชีวิตสุภาพถ่อมตน และมีความนอบน้อมเชื่อฟัง เราจะต้องฆ่าทุกสิ่งที่เลวร้าย ที่ขัดต่อน้ำพระทัยหรือพระประสงค์ของพระ สรุปก็คือ เราจะต้องตรึงทุกอย่างที่กล่าวมาทั้งหมดให้ตายไปจากชีวิตของเรา

และนี่คือความหมายของการฆ่าตัวตาย คือ ฆ่าตัวของเราให้ตาย ตายไปจากสิ่งเลวร้ายทุกชนิด ที่ตรงข้ามกับพระประสงค์ของพระเป็นเจ้า ตัดสิ่งเหล่านั้นออกไปจากชีวิตของเรา แต่ขอย้ำคือ ต้องค่อยเป็นค่อยไป ต้องค่อยๆตัด ค่อยๆกำจัด ซึ่งจะทำให้ชีวิตของเราค่อยๆเปลี่ยนไป เป็นชีวิตใหม่ หรือชีวิตแห่งการกลับคืนชีพ

และนี่คือความหมายของการเป็นพยานความตายบนไม้กางเขน และการกลับคืนชีพของพระเยซูเจ้าในชีวิตของเรา ขอจบการสนทนาด้วยคำเตือนของนักบุญเปาโล ในจดหมายของท่านอีกครั้งหนึ่ง คือ จดหมายถึง คริสตชนชาวกาลาเทีย บทที่ 6 ข้อ 14 ถึง ข้อ 18

“ส่วนข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่โอ้อวดสิ่งใด นอกจากเรื่องไม้กางเขนของพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา อาศัยไม้กางเขนนี้โลกถูกตรึงตายไปจากข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ถูกตรึงตายไปจากโลกแล้ว ดังนั้น การเข้าสุหนัต หรือ การไม่เข้าสุหนัต จึงไม่มีความสำคัญแต่ประการใด สิ่งที่สำคัญก็คือการเป็นสิ่งสร้างใหม่ สันติและพระเมตตาจงมีแด่ทุกคนที่ปฏิบัติตามกฎข้อนี้ และแด่ประชากรแท้จริงของพระเจ้า นับแต่บัดนี้ อย่าให้ใครมารบกวนข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้ามีรอยประทับตราของพระเยซูเจ้าอยู่ในร่างกายของข้าพเจ้าแล้ว พี่น้อง ขอให้พระหรรษทานของพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราสถิตอยู่ในจิตใจของท่านทั้งหลายเทอญ อาเมน”