สวัสดีครับ

สัปดาห์ละครั้ง 26 มิ.ย. 2016

โรงพยาบาลเป็นอีกสถานที่หนึ่งที่คนไม่อยากไปพักอาศัยกันสักเท่าไหร่หนักเพราะใครไปใช้บริการโรงพยาบาลด้วยการพักค้างนานบ้างน้อยบ้างก็แล้วแต่แสดงว่าเขาต้องการความช่วยเหลือต้องการการดูแลจากหมอพยาบาลเพราะเกิดอาการเจ็บป่วย… นั่นหมายถึงอยู่ในภาวะที่ไม่มีความสุขอะไรต้องทนกับความทุกข์ความไข้และที่สำคัญต้องเตรียมเงินที่จะต้องจ่ายเป็นจำนวนมิใช่น้อย

          อย่างไรก็ดีโรงพยาบาลนี้เองยังเป็นสถานที่ที่มีผู้ที่มิใช่คนป่วยเข้าไปกันมากด้วยและน่าจะมากกว่าคนป่วยเสียอีกเช่นคนที่ไปเยี่ยมผู้ป่วยไม่ว่าจะเป็นญาติสนิทมิตรสหายที่ไปให้กำลังใจคนป่วยนอกนั้นยังมีหมอพยาบาลพนักงานอีกมากมายที่มิใช่คนป่วยความจริงแล้วโรงพยาบาลแต่ละแห่งน่าจะมีคนที่ไม่ป่วยอยู่มากกว่าคนป่วยหลายเท่า…

          เดี๋ยวนี้โรงพยาบาลทุกแห่งทั้งของรัฐและเอกชนต่างแข่งขันกันให้บริการดูแลรักษาคนป่วยกันอย่างเต็มรูปแบบบางแห่งเดินเข้าไปนึกว่ากำลังเดินในห้างกำลังช้อปปิ้งเพราะมีสินค้าวางขายกันหลายหลากเขาพยายามทำให้โรงพยาบาลมีชีวิตชีวาไม่หดหู่มิใช่เดินเข้าไปแล้วเห็นแต่คนป่วยมีหน้าตาเป็นทุกข์เจ็บปวดเขาพยายามตกแต่งบริเวณให้สวยสดงดงามมีสีสันเขาพยายามที่จะฝึกหัดอบรมพนักงานทุกคนให้มีจิตใจของผู้ให้บริการไม่หน้าหงิกหน้างอต้องยิ้มแย้มแจ่มใสคอยดูแลช่วยเหลือทุกคนที่เข้าไปใช้บริการไม่ว่าจะเป็นผู้ป่วยเองหรือผู้ไปเยี่ยมเยียนผู้ป่วยก็ตาม

          การเยี่ยมเยียนผู้ป่วยตามโรงพยาบาลนี้ถือเป็นจิตตารมณ์แห่งเมตตาธรรมประการหนึ่งและเป็นพิเศษคนป่วยที่ถูกทอดทิ้งอนาถาซึ่งมีอยู่มากมายที่รอการไปเยี่ยมจากใครก็ได้ไปให้กำลังใจมีของฝากเล็กๆน้อยๆพวกเขาก็มีความสุขแล้วมีพลมารีและพี่น้องหลายๆกลุ่มที่ได้กระทำกันอยู่ซึ่งต้องขอชมเชยเพราะการกระทำดังกล่าวเป็นการกระทำต่อพระเยซูเจ้าเองดังพระวาจาที่บอกว่า“ทุกสิ่งที่ท่านได้ทำแก่ผู้ที่ต่ำต้อยที่สุดท่านได้ทำต่อเราเอง”

          เอาเป็นว่าเราลองหาโอกาสไปเยี่ยมผู้ถูกทอดทิ้งเหล่านี้กันสักครั้งสองครั้งในรอบปีน่าจะดีเป็นต้นคนที่ไม่มีใครสนใจซึ่งมีอยู่มากมายตามโรงพยาบาลเพียงสอบถามจากเจ้าหน้าที่ที่โรงพยาบาลนั้นๆดู… เเละเชื่อหรือไม่ว่าสิ่งที่เราทำให้คนเหล่านั้นมีความสุขเราก็จะมีความสุขลึกๆในใจของเราด้วย… สวัสดีครับ.