สวัสดีครับ พี่น้องที่รักพบกันในคอลัมน์ “คิดสักนิด…สะกิดใจ” ของอาทิตย์ที่ 28 เทศกาลธรรมดา พระวรสารในวันนี้พูดถึง “งานเลี้ยงในพระอาณาจักรของพระเจ้า” ซึ่งพระเจ้าทรงเชื้อเชิญเรามนุษย์ทุกชาติได้มีส่วนร่วมในงานเลี้ยงแห่งพระอาณาจักรสวรรค์ โดยพระองค์ทรงรอคอยและจัดเตรียมทุกสิ่งให้แก่เรา แต่ปัญหาก็คือ เราไม่ค่อยตอบรับและดำเนินชีวิตไม่คู่ควรกับคำเชื้อเชิญนี้ของพระองค์

     คำเชื้อเชิญนี้เริ่มต้นจากชนชาติเล็ก คือ ชนชาติยิวที่พระเจ้าทรงเลือกสรรให้เป็นประชากรของพระเจ้า เป็นประชากรศักดิ์สิทธิ์เพื่อนำพระพรของพระองค์ไปสู่โลก แต่พวกเขากลับปฎิเสธ ไม่ยอมรับ คำเชื้อเชิญนี้จึงถูกเปลี่ยนและมอบให้ยังผู้คนที่พบ “ตามท้องถนน และทางแยก” ซึ่งหมายถึง “คนบาป และคนต่างศาสนาหรือคนนอก” ที่ไม่เคยนึกฝันว่าจะได้รับเชิญให้มามีส่วนร่วมในพระอาณาจักรของพระเจ้า

     ดังนั้น การเชื้อเชิญของพระเจ้านี้จึงเป็นสิ่งที่ไม่คาดหวัง ซึ่งนำความยินดีมาสู่ผู้รับเชิญ เพราะเขาจะได้ลิ้มรสกับความสุขและมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้าที่มอบให้ แต่น่าเสียดายที่ชาวยิวกลับปฎิเสธและไม่ยอมรับคำเชื้อเชิญนี้ ด้วยการไม่สนใจและอ้างเหตุผลส่วนตัวเล็กๆ น้อยๆ อย่างที่คำอุปมาได้กล่าวว่า “แต่ผู้รับเชิญมิได้สนใจ คนหนึ่งไปที่ทุ่งนา อีกคนหนึ่งไปทำธุรกิจ คนที่เหลือได้จับผู้รับใช้ของกษัตริย์ ทำร้ายและฆ่าเสีย” ในตอนท้ายของพระวรสารพระเยซูยังเล่าอีกว่า ในจำนวนของผู้มาร่วมงานเลี้ยงนี้มีคนหนึ่งไม่ได้ “สวมเสื้อสำหรับงานวิวาห์” ซึ่งนักบุญมัทธิวต้องการจะเน้นว่า “แม้พระเจ้าทรงพระทัยดีและเชิญเราทุกคนเข้าในอาณาจักรของพระเจ้ามากเพียงไร แต่เราก็ต้องทำตนเป็นผู้รับเชิญที่เหมาะสมด้วย” เสื้อแห่งงานวิวาห์นี้จึงหมายถึง “ความชอบธรรม” หรือความประพฤติดีที่เหมาะสมเฉพาะพระพักตร์พระเป็นเจ้า

     พี่น้องครับ คำอุปมางานเลี้ยงแห่งพระอาณาจักรสวรรค์นี้ ทำให้พ่อคิดถึงอะไร? พ่อคิดถึงภาพของ “งานเลี้ยงในบูชามิสซา” ที่พระเจ้าทรงใจดีแก่มนุษย์ และทำให้มนุษย์เป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าโดยทำให้สวรรค์และบนแผ่นดินได้อยู่รวมกัน เป็นงานเลี้ยงศักดิ์สิทธิ์ที่มีพระเจ้าเป็นเจ้าภาพ และมีมนุษย์เป็นผู้รับเชิญ แต่น่าเสียดายเหลือเกินที่หลายครั้งเราเป็นเสมือนชาวยิวในพระวรสารที่ ไม่อยากมา และไม่ยอมมาด้วยการอ้างเหตุผลนานา เช่น อ้างว่าขี้เกียจบ้าง วันหยุดอยากนอนยาวตื่นสายบ้าง มีนัดแล้ว มีงานที่ต้องทำ ไม่อยากเดินทาง ฝนตก อากาศมันร้อน รถติด เสียเวลามากเกินไป ไม่ชอบพระสงฆ์ และไม่ชอบฟังเทศน์ ฯลฯ เป็นต้น นอกจากนี้ ในฐานะที่เราเป็นผู้รับเชิญให้มางานเลี้ยง คือ มามิสซา เราต้องรู้จักให้เกียรติกับงานเลี้ยงและกับเจ้าภาพด้วยการสวมเสื้อสำหรับงานวิวาห์อย่างเหมาะสม แต่หลายครั้งอีกเช่นกัน ที่เราวางตัวไม่ดี วางตัวไม่เหมาะสม เช่น การแต่งตัวที่ไม่เหมาะสม มาแล้วง่วงนอน นั่งหลับในมิสซา นั่งคุยกันหรือนั่งเล่นโทรศัพท์ในมิสซา นั่งกินขนมหรือน้ำในวัด มาแล้วไม่ยอมเข้าวัด หรือมาร่วมงานเลี้ยงแล้วก็ไม่ยอมเตรียมรับศีล ฯลฯ เป็นต้น

     และนี่แหละครับ คือ สิ่งที่เราต้องพิจารณา เพราะเราทุกคนได้รับเกียรติอันยิ่งใหญ่ เราทุกคนได้รับเชิญให้มาร่วมงานเลี้ยง ขอให้เราตอบรับด้วยความยินดี และรู้จักวางตัวอย่างเหมาะสมกับงานเลี้ยงหรือบูชามิสซาของพระเจ้า