ข้อคิดอาทิตย์ที่ 31 เทศกาลธรรมดา ปี B
มก 12: 28-34…“พระบัญญัติเอกก็คือต้องรักองค์พระผู้เป็นเจ้า…พระบัญญัติประการที่สองก็คือท่านจะต้องรักเพื่อนมนุษย์…”…
…”ธรรมบัญญัติ” ของชนชาวยิว มีทั้งหมด 613 ข้อ คำถามของพวกธรรมาจารย์คืออยากจะรู้ว่าธรรมบัญญัติข้อไหนสำคัญที่สุด และต้องการคำตอบจากองค์พระเยซูเจ้า แต่แทนที่จะได้คำตอบเพียงข้อเดียว พวกเขาได้คำตอบสองข้อเลย (ฉธบ 6: 4 และ ลนต 19: 18) สิ่งที่พระเยซูเจ้าได้ทรงกระทำคือได้ทรงรวมทั้งสองข้อเข้าไว้ด้วยกัน พลางเน้นย้ำถึงความสัมพันธ์อันเป็นเนื้อหาสาระของทั้งสองข้อซึ่งพวกคัมภีราจารย์ไม่ได้เคยทำมาก่อน แต่ได้กลายมาเป็นแก่นหรือหัวใจของคริสตศาสนา…
ข้อคิด …ความผิดพลาดที่จะรัก เป็นความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่สำหรับคริสตชน บ่อยๆก็มิใช่เป็นบาป การรับรู้ว่าเป็นบาปก็ต่อเมื่อเป็นการทำร้ายหรือทำลายเพื่อนพี่น้อง แต่ไม่ใช่เป็นเรื่องการไม่รัก หรือการไม่ยอมรัก
เป็นเรื่องที่ง่ายที่เราแยกพระบัญญัติที่สำคัญทั้งสองประการนี้ออกจากกัน พลางคิดว่าเราสามารถถือพระบัญญัติประการหนึ่งได้โดยที่ไม่จำเป็นจะต้องถือพระบัญญัติอีกประการหนึ่ง
บันได ๘ ขั้นแห่งความรัก
ความรักขั้นที่ ๑ และเป็นขั้นต่ำสุด
คือให้แบบเสียไม่ได้
นี่เป็นการให้ด้วยมือ มิใช่ด้วยหัวใจ
ความรักขั้นที่ ๒
คือยินดีให้ แต่ยังไม่พอเพียงกับที่คนรับต้องการ
ความรักขั้นที่ ๓
คือยินดีให้ตามที่คนรับต้องการและร้องขอ
ความรักขั้นที่ ๔
คือยินดีให้ตามที่คนรับต้องการ
แม้ว่าจะไม่ได้รับการร้องขอ
แต่ว่าตัวเองจะต้องเป็นผู้ให้กับคนรับ
อันทำให้คนรับรู้สึกเขินและอาย
ความรักขั้นที่ ๕
คือเป็นการให้ชนิดที่ผู้รับ รู้ว่าใครเป็นผู้ให้
โดยที่ผู้ให้ ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้รับ
ความรักขั้นที่ ๖
คือผู้ให้รู้ว่าใครเป็นผู้รับ
โดยที่ผู้รับ ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ให้
ความรักขั้นที่ ๗
คือทั้งผู้ให้และผู้รับ ไม่รู้ว่าเป็นใครกัน
ความรักขั้นที่ ๘ ซึ่งเป็นขั้นสุดยอด
คือเป็นการให้ล่วงหน้า
ก่อนที่ผู้รับจะต้องการหรือขอความช่วยเหลือ
ไม่ว่าจะเป็นการให้สิ่งจำเป็นสำหรับยังชีพ
ให้ยืมเงินไปลงทุน
ให้การศึกษาวิชาชีพ ฯลฯ

สวัสดี…พ่อวีรศักดิ์