ข้อคิดวันสมโภชนักบุญทั้งหลาย
มธ 5: 1-12ก…ท่านทั้งหลายย่อมเป็นสุข เพราะถูกเบียดเบียนข่มเหงเพราะความชอบธรรม…จงชื่นชมยินดีเถิด เพราะบำเหน็จรางวัลของท่านในสวรรค์นั้น ยิ่งใหญ่นัก…
ในวันนี้ซึ่งเป็นวันสมโภชนักบุญทั้งหลาย ให้เรามุ่งความสนใจของเราไปที่ผู้คนเหล่านั้นซึ่งได้เป็นนักบุญด้วยวิถีทางที่ธรรมดาๆและซ่อนเร้นไม่มีใครรู้จัก และไม่เคยได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนักบุญอย่างเป็นทางการจากพระศาสนจักร…ให้เราหยุดไตร่ตรองสักชั่วครู่หนึ่ง พลางรำลึกถึงบุคคลที่เรารู้จักและอยู่ใกล้ตัวเราและเชื่อว่าเป็นบุคคลที่ดีและศักดิ์สิทธิ์จริงๆ…ขอให้ท่านเหล่านั้นได้เป็นเพื่อนผู้ร่วมเดินทางชีวิตของเราไปสู่สวรรค์ และเป็นผู้เสนอวิงวอนเพื่อเราเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าในพระอาณาจักรของพระองค์
ข้อคิด…“มหาบุญลาภ”…ที่พระเยซูเจ้าทรงนำเสนอในพระวรสารวันนี้นั้น เป็นคุณภาพชีวิตที่พระองค์ทรงต้องการแลเห็นในบรรดาศิษย์ของพระองค์…และเป็นคุณภาพชีวิตที่ได้ถ่ายทอดออกมาเป็นแบบอย่างในชีวิตจริงของนักบุญทั้งหลายที่เราทำการสมโภชในวันนี้
“มหาบุญลาภ” เป็นเครื่องหมายของการเป็นศิษย์ที่แท้จริงขององค์พระเยซูคริสตเจ้า
“มหาบุญลาภ” เป็นมาตรฐานที่สามารถใช้วัดความศักดิ์สิทธิ์ได้
“มหาบุญลาภ” เป็นของจริงในชีวิตที่บอกให้เราได้รับรู้นั้น เป็นสิ่งที่งดงามมากๆและเป็นสิ่งที่มีคุณค่าอย่างยิ่ง เช่น สันติภาพ คุณงามความดี ความชื่นชมยินดี ความรัก ความอ่อนโยน ความเมตตาสงสาร ความชอบธรรม ดังนี้เป็นต้น…ดังนั้น ผู้ที่ใช้ชีวิตให้สอดคล้องกับ “มหาบุญลาภ” ก็คือบุคคลทีได้เจริญชีวิตในพระอาณาจักรแห่งเมืองสวรรค์แล้ว
…มีคริสตชนจำนวนไม่น้อยที่มีความคิดอย่างผิดๆว่านักบุญคือคนที่ไม่เคยทำบาปเลยหรือทำบาปไม่เป็น…เป็นคนที่เพียบพร้อมไปด้วยคุณธรรมต่างๆ หรือพูดง่ายๆว่าเกิดมาก็เป็นนักบุญเป็นคนดีแล้ว…จริงๆแล้วบรรดานักบุญทั้งหลายเหล่านั้น ก็มีอวัยวะหรือส่วนประกอบต่างๆทั้งทางร่างกายและทางจิตใจเหมือนกับมนุษย์คนอื่นๆ มีทั้งข้อบกพร่องและข้อตำหนิต่างๆเหมือนๆกันกับคนอื่นๆ อาจจะมากน้อยไม่เหมือนกัน เพียงแต่ว่าข้อตำหนิและข้อบกพร่องต่างๆเหล่านี้ในตัวของนักบุญจะค่อยๆได้รับการปรับเปลี่ยนให้เป็นอะไรบางอย่างที่ดีขึ้นหรือกลายเป็นคุณธรรมความดี นักบุญต่างๆเหล่านั้น ในเวลาที่ท่านมีชีวิตอยู่ ก็ไม่ได้มีชีวิตที่ง่ายๆกว่าพวกเราเลย หลายๆท่านมีชีวิตที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนมากกว่าพวกเรามากนักในแทบทุกเรื่อง นักบุญที่ได้ทำการต่อสู้กับการประจญ รู้จักพลังอำนาจของการประจญมากกว่าคนบาปซึ่งยอมแพ้ต่อการผจญอย่างง่ายๆตั้งแต่ยกแรก ท่านเหล่านั้นได้กลายเป็นนักบุญด้วยการเลือกทำในสิ่งดีและถูกต้องด้วยจิตใจที่แน่วแน่มั่นคง
นักบุญทุกๆท่านต้องทำการกลับใจทุกๆขณะตลอดทั้งชีวิตของพวกเขา เราสามารถแลเห็นพฤติกรรมเช่นนี้ในนักบุญหลายๆท่านด้วยกัน เช่น นักบุญเปาโล นักบุญออกัสติน แห่งฮิปโป นักบุญฟรังซิส อัสซีซี และนักบุญอิกญาซีโอ แห่งโลโยลา ดังนี้เป็นต้น นักบุญแต่ละท่านดังที่กล่าวมานี้ พอมาถึงในขณะหนึ่งในชีวิตของท่าน ได้ยินเสียงเรียกของพระคริสต์ให้ติดตามพระองค์ไป ท่านเหล่านี้ก็ได้นบนอบต่อพระวาจาหรือเสียงเรียกของพระองค์ทันทีโดยไม่มีการลังเล…“จงเป็นทุกข์กลับใจและเชื่อในพระวรสาร”
นักบุญทั้งหลายได้ทำการกลับใจอย่างเอาจริงเอาจัง จากความมืดสู่ความสว่าง จากความเห็นแก่ตัวไปสู่ความมีใจโอบอ้อมอารี ช่วยเหลือผู้อื่น และจากความบาปไปสู่ความมีคุณธรรม แน่นอน การกลับใจนี้มิใช่จะสามารถเกิดขึ้นได้ในชั่วเวลาข้ามคืน ตรงข้าม การกลับใจนี้เป็นผลของการต่อสู้ดิ้นรนที่ยาวนานและเจ็บปวดนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมบรรดานักบุญ แม้ที่ต่ำต้อยและองค์เล็กที่สุด เป็นการท้าทายอย่างดีสำหรับพวกเราแต่ละคน เราคงไม่สามารถคิดถึงพวกท่านได้โดยไม่มีประสบการณ์ของการเรียกให้ทำการกลับใจจริงๆ เป็นการเรียกที่ทำให้เราต้องคิดใหม่ ทำใหม่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการดำเนินชีวิต การปรับเปลี่ยนเป้าหมายของชีวิต การเผชิญหน้ากับความบาปและพยศชั่วที่ติดแน่นอยู่ในตัวเราแต่ละคน และการยอมเปิดใจให้กับความรักความเมตตาและพระญาณสอดส่องของพระเจ้า บรรดานักบุญได้แสดงให้เราทุกๆคนได้แลเห็นว่าเราก็สามารถเป็นนักบุญเหมือนอย่างท่านได้เหมือนกัน ถ้าหากว่าเราพร้อมที่จะยอมมอบตัวเราเองทั้งครบให้กับความรักที่พระเจ้าและพระเยซูเจ้าได้มีต่อเราแต่ละคนดังเช่นนักบุญเปาโล
บรรดานักบุญสามารถเป็นแบบอย่างให้กับเราแต่ละคนได้ เพราะพวกท่านก็ได้เคยเป็นคนบาปเหมือนกับเรา พลาดไปแล้ว ก็ไม่เคยเสียกำลังใจที่จะลุกขึ้นมาทำการต่อสู้ใหม่ โดยหวังในพระเมตตาของพระเจ้าที่จะทรงให้อภัยแก่ท่าน และด้วยความช่วยเหลือของพระหรรษทานของพระเจ้า ในที่สุดพวกท่านก็สามารถเอาชนะความบาปและข้อบกพร่องต่างๆที่มีอยู่ในตัวท่านได้
ในวันสมโภชนักบุญทั้งหลายนี้ เรายกย่องบุคคลที่ได้ใช้ความพยายามที่จะเจริญชีวิตที่พระเจ้าประทานให้อย่างเต็มที่โดยไม่ย่อท้อและถอดใจอย่างง่ายๆ พวกท่านไม่ใช่บุคคลที่ยอมแพ้ชีวิตง่ายๆ
การสมโภชในวันนี้ เป็นการเฉลิมฉลองศักยภาพและความพยายามของบุคคลหลายๆประเภท ในการทำให้พระหรรษทานของพระเจ้าได้ทำสำเร็จด้วยการร่วมมือกันอย่างเต็มที่ของทั้งสองฝ่าย ของเรามนุษย์และของพระเจ้า เพื่อพระอาณาจักรของพระเจ้าจะได้เข้าถึงทุกๆคนและเพื่อยกชีวิตของเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกด้วยกันให้ดีขึ้น ให้สูงส่งยิ่งขึ้นอันจะทำให้สังคมมนุษย์น่าอยู่มากยิ่งขึ้น
ในนักบุญแต่ละท่านนั้น เราได้แลเห็นรูปแบบธรรมล้ำลึกแห่งการจาริกเดินทางชีวิตของแต่ละท่าน เห็นตำหนิข้อบกพร่องและความผิดพลาดต่างๆ เห็นความต้องการพระหรรษทานที่คอยให้ความช่วยเหลือและได้แลเห็นความรักที่ไม่มีเงื่อนไขของพระเจ้าที่มีต่อเรามนุษย์แต่ละคนซึ่งจะต้องได้รับการตอบสนองความรักนี้อย่างไม่มีเงื่อนไขเช่นกัน มนุษย์เราจึงจะสามารถเข้าร่วมอยู่ในหมู่นักบุญแห่งอาณาจักรสวรรค์ได้

สวัสดี…พ่อวีรศักดิ์