“เธอนำทุกอย่างที่มีอยู่สำหรับเลี้ยงชีวิตมาทำทาน”
พระเยซูเจ้าสอนประชาชนโดยเปรียบเทียบระหว่างบรรดาพวกธรรมาจารย์ กับหญิงม่าย ความแตกต่างของทั้ง 2 อยู่ที่ทัศนคติของการปฏิบัติตน พวกธรรมมาจารย์สนใจว่าตนเองจะ “ได้” อะไร ในขณะที่หญิงม่ายใส่ใจว่าตนเองจะ “ให้” อะไร
ตามวัฒนธรรมของชาวยิว บรรดาธรรมาจารย์มักได้รับเกียรติเสมอ ไม่ว่าจะเป็นตามชุมชน เมื่อบรรดาธรรมมาจารย์ผ่านไปก็ต้องลุกขึ้นให้เกียรติ เมื่อนั่งในสถานที่ประชุมก็ต้องมีที่นั่งเฉพาะให้ทุกคนแลเห็น ยิ่งโดดเด่นเท่าไรยิ่งดี
การให้เกียรติผู้สมควรได้เกียรติ หรือการได้รับเกียรติอันเนื่องมาจากความดีและตำแหน่งหน้าที่ไม่ใช่สิ่งผิด แต่สิ่งที่ผิดและเป็นแนวโน้มของโลกคือการแสวงหาเกียรติ แสวงหาชื่อเสียง (ที่ทุกวันนี้มักเรียกว่า “หาแสง”) ซึ่งพระเยซูเจ้าเฝ้าสอนมาตลอดว่าหากต้องการจะเป็นที่หนึ่ง ก็จงเป็นผู้รับใช้ (เทียบ มก 9:35, 10:31, 43-4)
ในขณะที่มีผู้แสวงหาว่าจะได้อะไร ก็มีผู้พยายามแสวงว่าจะ “ให้” อะไร
หญิงม่ายผู้ซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่มที่ยากลำบากมากที่สุดในสังคมปิตาธิปไตยแบบชาวยิว เป็นผู้ที่พระวรสารต้องการกล่าวถึงในวันนี้ว่านางได้ “นำทุกอย่างที่มีอยู่สำหรับเลี้ยงชีวิตมาทำทาน” (มก 12:44)
สิ่งที่ต้องเข้าใจก่อนจาพระวาจาของพระเยซูเจ้านี้คือพระองค์ไม่ได้ตำหนิคนร่ำรวยที่เอาเงินเหลือใช้มาทำทาน เพราะคนร่ำรวยที่มีมาก แม้จะทำบุญเป็นจำนวนมากก็เป็นเพียงเงินส่วนเล็กๆ ของเขา จ่ายออกไปอาจจะไม่ได้คิดอะไรมากนัก แต่สำหรับคนยากจน (ซึ่งในที่นี้คือหญิงม่าย) หากจะใช้จ่ายอะไรจำเป็นต้องคิดหน้าคิดหลังดีๆ เพราะไม่รู้ว่าจะมีเพียงพอสำหรับการเลี้ยงชีพหรือเปล่า
การให้ของหญิงม่ายในวันนี้จึงไม่ใช่แค่การให้น้ำพักน้ำแรงของตนเอง การให้สิ่งที่ตนเองมีล้นเหลือ แต่เป็นการให้สิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต ให้ความไว้วางใจ ให้อนาคตของตนแก่พระเจ้า ซึ่งสำหรับเราอาจเป็นการให้สิ่งจำเป็นในชีวิตของเรา อาจเป็นความรู้ ความสามารถ ตัวตน ความมั่นใจในตนเอง ความทุกข์ยากลำบาก ความจองหอง อัตตา ฯลฯ เพื่อให้พระองค์จัดการชีวิตของเราตามที่ทรงพอพระทัย
เหรียญทองแดงสองเหรียญในชีวิตของเราอาจเป็นสิ่งที่เราต้องเลือกว่าจะให้พระเจ้าหรือไม่ อาจเป็นเวลาสองชั่วโมงของวันอาทิตย์ที่พระเจ้าขอ อาจเป็นเวลาสองนาทีก่อนนอนที่พระเจ้าอยากคุยกับเราด้วย อาจเป็นคำพูดสองประโยคที่ทำร้ายจิตใจคนอื่น อาจเป็นคนสองคนที่ทำร้ายเราและเราเลือกจะปล่อยวางให้พระเจ้าบรรเทาใจเรา ฯลฯ
เหรียญสองเหรียญในชีวิตของเราคืออะไร?.

…ลาซารัส…