“ประกาศปีแห่งความโปรดปรานของพระเจ้า”
การเริ่มต้นพันธกิจของพระเยซูเจ้าในพระวรสารแต่ละเล่มนั้นแตกต่างกันไป นักบุญลูกาเริ่มต้นพันธกิจของพระเยซูเจ้าที่ศาลาธรรมในเมืองนาซาเร็ธ บ้านเกิดของพระองค์หลังจากที่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับพิธีล้าง (ลก 3:21-22) และการประจญในถิ่นทุรกันดาร (ลก 4:1-13)
น่าสังเกตว่าลูกาเริ่มต้นด้วยการกล่าวว่า “พระเยซูเจ้าเสด็จกลับไปแคว้นกาลิลีพร้อมด้วยพระอานุภาพของพระจิตเจ้า” (ลก 4:14) และตลอดพระวรสารนักบุญลูกา เราจะเห็นบทบาทของพระจิตเจ้าชัดเจนเป็นพิเศษ นอกจากนี้ ที่กาลิลียังเป็นสถานที่ที่พระเยซูเจ้าเจริญวัยขึ้น เป็นสถานที่สำคัญของชาวยิว พระองค์ค่อนข้างมีชื่อเสียงในกาลิลี (เทียบ ลก 4:14) ประชาชนรับรู้และประหลาดใจในสิ่งที่พระองค์สอนและกระทำ (เทียบ ลก 4:32, 36-37; 5:15; 7:17; 9:43)
“ประกาศปีแห่งความโปรดปรานของพระเจ้า” (ลก 4:19) ลูกานำข้อความจากหนังสือประกาศกอิสยาห์ บทที่ 61 โดยเน้นที่ความรอดพ้น ไม่ใช่พระยุติธรรม ข้อความนี้กล่าวกับชาวอิสราเอลที่ถูกเนรเทศ เป็นความหวังให้พวกเขา และความรอดพ้นนี้เองที่พระเยซูเจ้าเน้นว่า “ในวันนี้ ข้อความจากพระคัมภีร์ที่ท่านได้ยินกับหูอยู่นี้เป็นความจริงแล้ว” (ลก 4:21)
ปีแห่งความโปรดปรานของพระเจ้าในพันธสัญญาเดิมหมายถึงการฉลองปีสับบาโต (เทียบ อพย 21:1-6; 23:10-11; ฉธบ 15:1-18) และการฉลองปี่เป่าเขาสัตว์ (ลนต 25:8-17) ส่วนในความหมายปัจจุบันคือปีศักดิ์สิทธิ์ที่เรากำลังเฉลิมฉลองอยู่
ข้อความจากหนังสือประกาศกอิสยาห์วันนี้คือพันธกิจของพระเยซูเจ้า การเริ่มต้นช่วงเวลาแห่งความรอดพ้น และอันที่จริงเป็นพันธกิจของพวกเราทุกคนด้วย โดยเฉพาะในปีศักดิ์สิทธิ์นี้ที่ถือได้ว่าเป็นช่วงเวลาแห่งพระพร เราจำเป็นต้องเริ่มต้นด้วยการนำทางของพระจิตเจ้า ไปสู่พันธกิจที่จะสานต่อจากพระองค์ในการ “ประกาศข่าวดีแก่คนยากจนทรงส่งข้าพเจ้าไปประกาศการปลดปล่อยแก่ผู้ถูกจองจำ คืนสายตาให้แก่คนตาบอด ปลดปล่อยผู้ถูกกดขี่ให้เป็นอิสระ”

…ลาซารัส…