“เพื่อพ่อ…กลับใจ…กลับบ้าน”

 “       ท่านผู้นำข่าวดีมายังศิโยนเอ๋ยจงขึ้นไปบนภูเขาสูงเถิดท่านผู้นำข่าวดีมาให้กรุงเยซูซาเล็มเอ๋ยจงร้องตะโกนให้สุดเสียงเถิด จงร้องตะโกนอย่ากลัวเลยจงประกาศแก่เมืองต่างๆแห่งแคว้นยูดาห์ว่าพระเจ้าของท่านทรงอยู่ที่นี่”  (อสย40:9)

บทเพลงหลากหลายเพื่อเทิดเกียรติองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว“พ่อหลวงของปวงชนพี่น้องไทย” ดังกระหึ่มไปทั่วผืนแผ่นดินไทย  อีกทั้งถ้อยคำถวายพระพร“ทรงพระเจริญ” ยิ่งดังก้องพื้นปฐพีด้วยหัวใจแปดสิบล้านดวงที่หลอมรวมเป็นเสียงเดียวเพื่อมอบแด่พระองค์ท่านในโอกาสวันคล้ายวันพระราชสมภพเป็นใครมายืนท่ามกลางเสียงแซ่ซ้องเหล่านี้ก็อดขนลุกด้วยจิตปลื้มใจปีติไม่ได้

“จงปลอบโยนจงปลอบโยนประชากรของเราเถิด… จงร้องบอกเมืองนั้นว่าเวลาการเป็นทาสสิ้นสุดแล้วความผิดของเมืองนั้นได้รับการอภัย…” (อสย40:1-2)

          ทุกครั้งที่ได้ทบทวนด้วยใจกตัญญูถึงพระคุณล้นเกล้าของพระองค์ท่านเราทุกคนก็พลอยย้อนคิดถึงพระคุณพ่อของตนที่คุ้มชีวิตลูกอย่างเราเราเช่นกัน  เป็นความรักที่เปี่ยมล้นเช่นกันความรักที่ตั้งใจพร้อมมอบชีวิตเพื่อปกป้องดูแลลูกของตนด้วยชีวิตของท่าน  มีพลังเท่าไรมีอายุขัยแค่ไหนก็จัดเต็มให้ลูกได้ทั้งหมด

“ดูซิเราส่งผู้นำสารของเราไปข้างหน้าท่านเพื่อเตรียมทางสำหรับท่านคนคนหนึ่งร้องตะโกนในถิ่นทุรกันดารว่าจงเตรียมทางขององค์พระผู้เป็นเจ้าจงทำทางเดินของพระองค์ให้ตรงเถิด” (มก1:2-3)

          สิ่งที่พระองค์ท่านทรงหวังสิ่งที่พ่อหวังสิ่งที่พระบิดาทรงหวัง  นับว่าเป็นสิ่งเดียวกัน  เหล่านั้นคือ… หวังให้ลูกมีสุขเจริญเติบโตปลอดภัยมีคุณความดีเป็นเกราะป้องกันภัยมีวิชาหาเลี้ยงชีพตนได้รักสามัคคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในน้องพี่  และที่สำคัญเป็นเด็กดีคนดีที่พลาดผิดได้…และเมื่อพลาดแล้ว“กลับบ้านเถิดลูกกลับใจเถิดลูก…พ่อรักและให้อภัย”.