สอนคนอื่น แต่ตัวเองไม่ทำ

“โมเสสกล่าวกับประชาชนว่า บัดนี้ ชาวอิสราเอลเอ๋ย จงฟังข้อกำหนดและกฎเกณฑ์ที่ข้าพเจ้าสอนท่านทั้งหลายให้ปฏิบัติ แล้วท่านจะมีชีวิต และเข้ายึดครองแผ่นดินซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของบรรพบุรุษของท่านทรงมอบให้ท่าน ท่านจะต้องไม่เพิ่มเติมสิ่งใดลงไปในข้อความที่ข้าพเจ้าสั่ง และต้องไม่ตัดตอนใดออกไป แต่ต้องปฏิบัติตามบทบัญญัติขององค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน ตามที่ข้าพเจ้าสั่งท่านไว้ ท่านจะต้องปฏิบัติตามอย่างซื่อสัตย์”

ข้อความข้างบนเป็นข้อความจากบทอ่านจากหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ บทที่ 4 ข้อ 1 ถึง 2 ซึ่งเป็นข้อความเริ่มต้นของบทอ่านที่ 1 ของวันอาทิตย์นี้

เป็นบทอ่านที่สำคัญอย่างยิ่ง เพราะมันจะชี้ให้เราเห็นพฤติกรรมของโมเสส ผู้นำของชนชาติอิสราเอล 

ท่านเน้นให้ประชาชนชาวยิวสัตย์ซื่อต่อข้อกำหนด บทบัญญัติที่พระยาห์เวห์ประทานให้พวกเขา ผ่านทางตัวท่นโมเสส ในฐานะผู้นำ

ท่านเน้นว่าพวกเขาต้องปฏิบัติตามบทบัญญัติที่พระเป็นเจ้าสั่งพวกยิวผ่านมาทางท่านอย่างเคร่งครัด โดยต้องไม่เติมอะไรลงไป และต้องไม่ตัดสิ่งใดออกไป ต้องปฏิบัติและเชื่อฟังพระทุกอย่าง ทุกตัวอักษร แล้วจะได้เข้าสู่แผ่นดินพระสัญญา

โมเสสเน้นและสั่งอย่างนั้น ดีมาก แต่ให้เราหันมาดูว่าโมเสสได้ทำอะไรไว้ก่อนหน้านั้น ในหนังสือกันดารวิถี บทที่ 20 ในเหตุการณ์เรื่องของน้ำที่เมรีบาห์ เรื่องนี้ได้เขียนไว้แล้วในบทสนทนาเจ้าอาวาสวันอาทิตย์ที่ 16 สิงหาคม ที่ผ่านมา

ที่เมรีบาห์ประชาชนไม่มีน้ำกิน จึงบ่นต่อว่าทั้งโมเสสและอาโรน ว่าทั้ง 2 เป็นตัวต้นเหตุพาพวกเขามาลำบากลำบนในทะเลทราย

โมเสสกับอาโรนจึงไปกราบทูลพระเป็นเจ้าให้พระองค์ทรงช่วยและพระองค์ก็ทรงแนะนำเขาทั้ง 2 ว่า จะต้องทำอย่างไร เชิญอ่าน กันดารวิถีบทที่ 20 ข้อ 6 ถึง 11 

“โมเสสและอาโรนออกจากชุมชนไปยืนที่ทางเข้ากระโจมนัดพบ กราบลงศีรษะจรดพื้น พระยาห์เวห์ทรงสำแดงพระสิริรุ่งโรจน์แก่เขาทั้งสองคน พระยาห์เวห์ตรัสแก่โมเสสว่า ‘ท่านจงไปหยิบไม้เท้า แล้วท่านกับอาโรนพี่ชาย จงเรียกชาวอิสราเอลทั้งหมดมาชุมนุมกัน จงพูดกับก้อนหินนี้ต่อหน้าคนทั้งหลาย แล้วน้ำจะไหลออกมา ท่านจะทำให้น้ำไหลออกมาจากก้อนหิน เพื่อชาวอิสราเอลทั้งหลายและฝูงสัตว์จะได้ดื่ม’

โมเสสจึงเข้าไปหยิบไม้เท้าที่วางอยู่เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ตามพระบัญชา โมเสสและอาโรนเรียกชาวอิสราเอลทั้งหลายมาชุมนุมกันข้างหน้าก้อนหิน โมเสสพูดกับเขาว่า ‘ท่านทั้งหลายที่เป็นกบฏ จงฟังเถิด เราทั้งสองคนจะทำให้น้ำไหลออกมาจากหินก้อนนี้เพื่อท่านทั้งหลายได้ไหม’ แล้วโมเสสก็ยกมือขึ้นใช้ไม้เท้าตีก้อนหินนั้นสองครั้ง น้ำก็ไหลทะลักออกมามาก คนทั้งหลายและฝูงสัตว์ก็ได้ดื่ม”

เทียบดูระหว่าง ข้อ 8 ที่ขีดเส้นใต้ไว้ นั่นคือคำสั่งของพระ กับข้อ 11 ที่ขีดเส้นใต้ไว้เช่นกัน นั่นคือ สิ่งที่โมเสสทำ

พระสั่งให้โมเสสพูดกับก้อนหิน แต่โมเสสกลับไปตีก้อนหิน คือทำสิ่งที่ขัดกับคำสั่งของพระยาห์เวห์ แต่โมเสสกลับไปสอนประชาชนว่า “ท่านจะต้องไม่เพิ่มเติมสิ่งใดลงไปในข้อความที่ข้าพเจ้าสั่ง และจะต้องไม่ตัดตอนใดออกไป”

ผลคือ   กันดารวิถีข้อ 12 จึงบันทึกไว้ว่า “พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนว่า เพราะท่านทั้งสองคนไม่มีความเชื่อพอจะประกาศความศักดิ์สิทธิ์ของเราต่อหน้าชาวอิสราเอลท่านจะไม่นำชุมชนนี้เข้าไปในแผ่นดินที่เราจะประทานให้”

สรุปสั้นๆ ก็คือ เพราะท่านไม่เชื่อฟังและทำตามที่เราสั่งเราท่านจะไม่ได้เป็นผู้นำประชาชนยิวอีกต่อไป นอกนั้นท่านก็หมดสิทธิ์ที่จะเข้าแผ่นดินพระสัญญา เพราะท่านไม่เชื่อฟังและทำตามที่เราสั่ง

โอ้โมเสส! ผู้นำที่น่าสงสาร