สวัสดีครับ

          ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ในโลกออนไลน์มีการส่งข้อความ ส่งรูป คำอวยพร ให้กันและกันอย่างมากมาย เป็นต้นทางไลน์ ได้รับความนิยมอย่างมาก ผลกระทบที่ตามมาคือ ปัจจุบันนี้ บัตรอวยพร หรือ ที่เราคุ้นเคยกันมานานแล้วดูเหมือนแทบจะหายไปจากวงการเลยทีเดียว คือ เราจะไม่เห็น “ส.ค.ส” ส่งมาทางไปรษณีย์มากนัก จากที่เคยได้รับเป็นสิบเป็นร้อยใบ คงเหลือเพียง 3-4 ใบเท่านั้น ส่วนมากก็จะไลน์กันแทบทุกเช้า ทุกวัน หรือ จะว่าตลอดทั้งวันก็ว่าได้ มีทั้งรูปเคลื่อนไหว มีเสียงเพลงประกอบ มีรูปน่ารัก น่าขำ เรียกรอยยิ้ม เรียกอารมณ์ให้สดชื่นขึ้นได้อย่างมากมาย…

          ช่วงปีใหม่จึงเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขความยินดีของคนส่วนใหญ่ ที่บอกว่าคนส่วนใหญ่นี้ เนื่องจากยังมีคนอีกจำนวนหนึ่งไม่มีความสุข มิหนำซ้ำมีความทุกข์ด้วยซ้ำไป กลุ่มแรกคือ คนที่ต้องประสบภัยอันตราย เป็นต้นจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผลกระทบมันมิใช่เพียงแค่คนที่บาดเจ็บ เสียชีวิต แต่รวมไปถึงญาติพี่น้อง เพื่อนสนิทมิตรสหาย แทนที่จะได้ไปร่วมงาน “สุข” กลับต้องไปร่วมงาน “ศพ” แทน นอกนั้นก็ยังมีคนที่เลี้ยงฉลองกินเหล้าเมายาขาดสติทะเลาะเบาะแว้งทำร้ายร่างกายกันอีก และยังมีพวกที่ต้องทนทรมานกับความหิวโหยอดยาก โรคภัยไข้เจ็บเรื้อรังมานาน ทนปวดจากมะเร็งในกระดูก นอนติดเตียงเพราะเป็นอัมพาต ฯลฯ

          คงยังไม่ช้าเกินไปหากเราจะคิดถึงผู้ที่อยู่กับความทุกข์ยากเหล่านี้ เป็นกำลังใจให้พวกเขาทั้งทางด้านจิตใจ และภายนอก คือ การดูแลช่วยเหลือเยี่ยมเยียน และมอบวัตถุปัจจัยต่างๆ เท่าที่เราจะทำได้ โดยเริ่มจากคนใกล้ตัวเราก่อน เริ่มจากในบ้าน ข้างบ้าน ที่ทำงาน สถาบัน และสังคมที่กว้างขึ้น หลายครั้งเราสนใจที่จะดูแลช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก โดยมองไปยังที่ห่างไกล ในชนบท ตามดอยตามเขา… จนอาจจะลืมคนใกล้ตัวที่ต้องการความดูแลช่วยเหลือไม่น้อยไปกว่าที่อื่นด้วย เช่น คนงานในบ้าน ในสถาบัน ในหน่วยงานของเราเองนั่นแหละ หลายครั้งเขาต้องการการแนะนำ ต้องการกำลังใจ ต้องการการช่วยเหลือในสิ่งจำเป็นหลายสิ่งหลายอย่างเหมือนกัน

          อย่างไรก็ตาม คำอวยชัยให้พรต่างๆ นั้นเป็นสิ่งที่ดีในตัวของมันเอง แต่มันจะเป็นจริงหรือไม่นั้น ต้องขึ้นกับคนที่รับพรนั้นว่า จะทำตนเองให้สมควรได้รับพรหรือเปล่าด้วยเช่นกัน …สวัสดีครับ.