ข้อคิดอาทิตย์ที่ 12 เทศกาลธรรมดา ปี A

มธ 10: 26-33…พระเยซูเจ้าทรงตรัสกับสานุศิษย์ของพระองค์ว่าอย่ากลัวเลยที่จะยอมรับพระองค์ต่อหน้ามนุษย์ เพราะพระองค์ก็จะยอมรับผู้นั้นเฉพาะพระพักตร์พระบิดาของพระองค์ ผู้สถิตในสวรรค์…

พระเยซูเจ้าทรงเตือนสอนสานุศิษย์ของพระองค์ไม่ให้เกรงกลัวที่จะพูดในการเป็นประจักษ์พยานถึงข่าวดีของพระองค์…พลางรับประกันกับพวกเขาว่าพระเจ้าจะทรงใส่ใจและดูแลพวกเขา ณ เวลาที่พวกเขาจะถูกทดลอง

ข้อคิด…เมื่อพระเยซูเจ้าส่งพวกอัครสาวกให้ออกไปประกาศคำสั่งสอนของพระองค์อย่างเปิดเผยและให้เป็นประจักษ์พยานถึงพระองค์ต่อหน้าชาวโลก พระองค์ก็ทรงรู้แน่แก่ใจว่าพวกเขามีความกลัว…พวกเขาก็มีเหตุผลที่จะต้องกลัว เพราะรู้ดีว่าพวกเขาจะต้องเผชิญกับความยากลำบากและการต้องถูกเบียดเบียน…พระเยซูเจ้าได้ทรงบอกกับพวกเขาถึงสามครั้งว่า “อย่ากลัวเลย”

เป็นเรื่องปรกติที่เราบางครั้งก็ขาดความกล้าหาญและรู้สึกกลัวขึ้นมา…ให้เราลองนึกถึงคนบางคนหรือแม้นกระทั่งตัวเราเองที่ประสบความสำเร็จอะไรบ้างในชีวิต จะต้องได้สัมผัสกับความกลัวไม่มากก็น้อย และให้เราลองนึกถึงท่านประกาศกเยเรมีย์ในบทอ่านที่หนึ่ง (ยรม 20: 10-13) หรือแม้นพระเยซูเจ้าเองในสวนเก็ธเสมานี

ความกลัวจริงๆแล้วก็มิใช่เป็นสิ่งเลวร้าย บางครั้ง กลับทำหน้าที่คอยปกป้อง พลางเตือนเราถึงภัยอันตรายอันอาจจะเกิดขึ้น แต่ถึงกระนั้น ความกลัวบางครั้งก็สามารถเป็นอุปสรรคในการใช้ชีวิตหรือในการทำอะไรบางอย่างได้ และอาจจะทำให้เรากลายเป็นคนขี้ขลาด

พระเยซูเจ้าทรงทราบดีว่าพวกอัครสาวกมีความกลัว พระองค์พยายามที่จะกระตุ้นพวกเขาให้มีความกล้าหาญ พยายามผลักดันพวกเขาไม่ให้กลัว เพราะรู้ดีว่าความกลัวสามารถทำให้พวกเขากลายเป็นคนขี้ขลาดจนไม่สามารถทำสำเร็จซึ่งพันธกิจที่พระองค์จะทรงมอบหมายให้กับพวกเขา

และพระเยซูเจ้าได้ทรงเสนอแนะพวกอัครสาวกอย่างไรที่จะเอาชนะความกลัว?

พระองค์ได้บอกให้พวกเขามีความเชื่อมั่นและวางใจในความช่วยเหลือของพระเจ้า พลางให้สังเกตุดูความใส่ใจของพระเจ้าทีมีต่อชีวิตและความเป็นอยู่ของสิ่งสร้างของพระองค์ แม้นที่เล็กที่สุดและด้อยคุณค่ามากที่สุด เช่นในกรณีของนกกระจอกที่พระเจ้าไม่ยอมให้มันสักตัวเดียวตกถึงพื้นดินโดยที่พระบิดาเจ้าไม่ทรงเห็นชอบ…พระเยซูเจ้าได้ทรงบอกกับพวกอัครสาวกว่าพระเจ้าทรงล่วงรู้ทุกรายละเอียดของชีวิตของพวกเขาและจะสนับสนุนพวกเขาเมื่ออยู่ในสถานการณ์วิกฤต

ท่านประกาศกเยเรมีย์ได้มีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาแห่งความวุ่นวายของชนชาติอิสราเอล ในช่วงเวลาที่พวกเขาพ่ายแพ้สงคราม ทั้งกรุงเยรูซาเล็มและพระวิหารก็ได้ถูกทำลายลง และแม้นชีวิตของท่านเอง ก็ถูกคุกคาม แต่ในท่ามกลางความวุ่นวายเช่นนี้ ท่านประกาศกก็ยังคงซื่อสัตย์ต่อกระแสเรียกของท่านและยังคงไว้วางใจในพระเจ้า

เป็นอะไรที่ทำให้ท่านสามารถเอาชนะความกลัวและยังคงซื่อสัตย์ต่อพันธกิจที่ท่านได้รับพระบัญชาจากพระเจ้า?

นี่เกิดจากความเชื่อมั่นว่าพระเจ้าทรงอยู่เคียงข้างท่าน…เพราะพระองค์จะทรงช่วยชีวิตของผู้ขัดสนให้พ้นมือของผู้ทำความชั่วร้าย

พระเจ้าก็ทรงอยู่เคียงข้างเราด้วย…บางครั้ง เมื่อเรามีความกลัว เราต้องไม่ยอมให้ความกลัวนั้นมาทำให้เราเป็นอัมพาตทำอะไรไม่ได้

การใช้ชีวิตเป็นคริสตชนที่ดี ต้องการความกล้าหาญ…และการใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย ก็ต้องการความกล้าหาญ

ความกล้าหาญเป็นคุณธรรมที่สำคัญที่สุดประการหนึ่ง เพราะถ้าหากไม่มีความกล้าหาญแล้วไซร้ เราก็จะไม่สามารถปฏิบัติคุณธรรมอย่างอื่นได้อย่างสม่ำเสมอ…และในฐานะที่เราเป็นคนแห่งความเชื่อ เราต่างก็เชื่อว่าพระเจ้าจะทรงประทานให้แก่เราซึ่งพละกำลังที่จะรับมือกับสิ่งต่างๆที่จะเกิดขึ้นกับเรา

การเป็นอิสระที่ยิ่งใหญ่ที่สุดประการหนึ่ง ก็คือการเป็นอิสระจากความกลัว เพราะถ้าหากเรายังไม่สามารถเอาชนะความกลัวได้ เราก็คงจะไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างสมศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ได้

การเป็นศิษย์ของพระเยซูเจ้านั้น การมีหัวจิตหัวใจเล็กๆ ก็คงจะไม่พอ…แต่ต้องการหัวจิตหัวใจที่กล้าหาญ…ขอพระเจ้าได้ทรงประทานหัวจิตหัวใจที่กล้าหาญให้แก่เราด้วย

ในชีวิตของเราอาจจะมีบางช่วงเวลาที่เราจะรู้สึกว่าหมดกำลังใจ ไม่มีพละกำลังที่จะเดินหน้าต่อไป เพราะเพื่อนพี่น้องของเราต่างก็ทอดทิ้งเรา ไม่สนใจใยดี…แต่จะต้องเป็นช่วงเวลานี้เองที่เราจะต้องไว้ใจในพระเจ้าและเชื่อมั่นในพระสัญญาของพระองค์…เป็นสิ่งที่บรรเทาใจสักเพียงใดเมื่อเรารู้ว่าพระเจ้าได้ทรงใส่ใจดูแลเราอยูเสมอ…พระองค์ได้ทรงใส่ใจดูแลเราแม้นกระทั่งในรายละเอียดที่เล็กน้อยที่สุดในชีวิตของเรา……ไม่ว่าจะเป็นความกังวลและความห่วงใยต่างๆ ปัญหาและความโชคร้ายต่างๆ ฯลฯ…สิ่งต่างๆเหล่านี้ทั้งหมดอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์ อยู่ในการกำกับดูแลของพระองค์…เราต้องไม่ลืมว่าเราได้รับการไถ่กู้ให้รอดพ้นด้วยพระโลหิตของพระเยซูเจ้า เราจึงมีคุณค่ามากกว่าสิ่งสร้างอื่นๆทั้งหลายในโลกซึ่งพระเจ้าก็ใส่ใจดูแลเช่นกัน

“โปรดให้เราปลอดภัยจากความวุ่นวายใดๆตลอดไป ขณะที่หวังจะได้รับความสุข และรอรับเสด็จพระเยซูคริสตเจ้า พระผู้กอบกู้ข้าพเจ้าทั้งหลาย”

สวีสดี…พ่อวีรศักดิ์