ข้อคิดอาทิตย์ที่ 17 เทศกาลธรรมดาปี B

          ยน6: 1-15…ประชาชนจำนวนมากตามพระเยซูเจ้าไปเพราะเห็นเครื่องหมายอัศจรรย์ที่ทรงกระทำแก่ผู้เจ็บป่วย…พระองค์ทรงแจกจ่ายขนมปังและปลาแก่ผู้คนที่มาฟังพระวาจาของพระองค์เท่าที่พวกเขาต้องการ…

พระเยซูคริสตเจ้าได้ทรงเลี้ยงอาหารแก่ผู้หิวโหยด้วยความใจกว้างอย่างยิ่ง…และณพระแท่นบูชานี้พระองค์ทรงเลี้ยงอาหารพวกเราด้วยปังแห่งศีลมหาสนิทซึ่งเป็นพระกายของพระองค์เรารับอาหารอันประเสริฐนี้มิใช่เพราะว่าเราสมควรที่จะรับประทานอาหารนี้แต่เป็นเพราะเรามีความต้องการอาหารนี้และพระองค์ก็ทรงเชื้อเชิญเราให้เข้ามารับอาหารนี้ที่พระแท่นบูชาของพระองค์…

          ข้อคิด…จากวันอาทิตย์นี้ไปจนถึงอีก4 อาทิตย์ข้างหน้าคืออาทิตย์ที่21…บทอ่านของพระวรสารจะเป็นการหยิบยกมาจากพระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์นบทที่6รวมทั้งสิ้น5 อาทิตย้ด้วยกัน…ในพระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์นแม้จะไม่มีการกล่าวถึงการตั้งศีลมหาสนิทของพระเยซูเจ้าแต่ว่าในพระวรสารบทที่6 ของนักบุญยอห์นนี้มีและเป็นอะไรที่มากกว่าเรื่องของการตั้งศีลมหาสนิทของผู้นิพนธ์พระวรสารท่านอื่นๆและของนักบุญเปาโลด้วย

          การอัศจรรย์ที่มีบรรยายไว้ในบทอ่านที่หนึ่งจากหนังสือพงศ์กษัตริย์ฉบับที่สอง(2 พกษ4: 42-44) แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจของพระเจ้าที่มีต่อประชากรของพระองค์ในช่วงเวลาที่อัตคัตขาดแคลนอาหารขนมปังที่ทำจากข้าวบาร์เลย์ที่เพิ่งเก็บเกี่ยวในปีนั้นที่เราได้ยินจากหนังสือพงศ์กษัตริย์นี้หมายถึงขนมปังซึ่งจะต้องถวายให้แด่พระเจ้าแต่แทนที่จะถวายให้แด่พระเจ้าท่านประกาศกเอลีชาห์กลับสั่งให้นำไปให้ทุกคนได้รับประทานและยังจะมีเหลืออีกอันแสดงให้เห็นถึงความใจกว้างของพระเจ้าโดยผ่านทางประกาศกของพระองค์

          เช่นเดียวกับท่านประกาศกเอลีชาห์พระเยซูเจ้าซึ่งเป็นประกาศกแห่งพันธสัญญาใหม่ได้ทรงเลี้ยงอาหารคนหิวโหยและพระองค์ได้ทรงกระทำมากกว่านั้นอีกอย่างน่าอัศจรรย์ยิ่งอันเป็นพฤติกรรมที่สะท้อนถึงการอัศจรรย์ที่ท่านประกาศกเอลีชาห์ได้ทำในครั้งก่อนโน้น…พระเยซูเจ้าทรงหยิบขนมปังขึ้นทรงขอบพระคุณพระเจ้าแล้วทรงแจกจ่ายให้แก่ผู้ที่นั่งอยู่ตามที่เขาต้องการ…ภาษาพูดเช่นนี้ทำให้เรารำลึกถึงสิ่งที่พระองค์ได้ทรงกระทำขณะรับประทานอาหารค่ำมื้อสุดท้ายกับศิษย์และถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทุกๆครั้งเวลาที่เรามาร่วมในพิธีบูชาขอบพระคุณ

          ในบทอ่านที่หนึ่งและในพระวรสารเราจะแลเห็นความใส่ใจของพระเจ้าที่มีต่อผู้หิวโหยผ่านทางประกาศกและพระเยซูเจ้าพระบุตรของพระองค์

          อาหารเป็นความจำเป็นประการแรกของชีวิตถ้าไม่มีอาหารชีวิตก็จะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้หรือเป็นไปได้ยากมากๆการให้อาหารแก่ผู้หิวโหยจึงเป็นงานแห่งกิจเมตตางานแรกๆของเรามนุษย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งของคริสตศาสนิกชน… ณการพิพากษาสุดท้ายพระเยซูเจ้าจะทรงกล่าวกับพวกเราว่า“เมื่อเราหิวท่านได้ให้อาหารเรากิน” หรือ“เมื่อเราหิวและท่านไม่ได้ให้อาหารเรากิน”

          เมื่อพระเยซูเจ้าทรงพบคนหิวโหยพระองค์ทรงให้สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในขณะนั้นคือพระองค์ทรงให้อาหารพวกเขารับประทานและได้ทรงกระทำเช่นนั้นด้วยใจกว้างอย่างยิ่งดังที่เราได้เห็นจากพระวรสารคือทุกคนได้รับประทานมากเท่าที่พวกเขาต้องการและยังเหลืออาหารอีก12 กระบุง

          พระวรสารได้บอกกับพวกเราว่าพระเยซูเจ้าได้ทรงหยิบขนมปัง5 ก้อนขึ้นมาและได้ทรงกล่าวขอบพระคุณพระเจ้าแล้วทรงแจกจ่ายให้แก่ผู้ที่นั่งอยู่ตามที่เขาต้องการเราก็ควรจะทำเช่นเดียวกันเมื่อเรารับประทานอาหาร…เพราะในโลกซึ่งมีผู้คนอีกจำนวนนับล้านๆคนไม่มีอาหารกินเราไม่ควรที่จะรับประทานอาหารแบบทิ้งๆขว้างๆและอย่างอิ่มหนำแต่เพียงผู้เดียว

          ขนมปังแต่ละก้อนหรือข้าวแต่ละเม็ดเป็นอัศจรรย์เท่าๆกับขนมปังเหล่านั้นที่พระเยซูเจ้าได้ทรงแจกจ่ายให้กับประชาชนขนมปังแต่ละก้อนและข้าวแต่ละเม็ดได้รับการจับต้องและเป็นผลงานจากมือของมนุษย์หลายๆมือด้วยกันรวมทั้งได้รับการจับต้องจากพระหัตถ์ของพระเจ้าด้วยพฤติกรรมเช่นนี้ซึ่งได้รับการแสดงออกอย่างน่าทึ่งในบทภาวนาที่พระสงฆ์ผู้ประกอบพิธีบูชาขอบพระคุณอธิษฐานภาวนาเหนือปังณภาคถวาย

          “ข้าแต่พระเจ้าแห่งสกลโลกขอถวายพระพร พระองค์มีพระทัยเมตตาประทานปัง ซึ่งข้าพเจ้าทั้งหลายกำลังถวายอยู่นี้ อันเป็นผลมาจากแผ่นดินและน้ำพักน้ำแรงของมนุษย์ และจะเปลี่ยนเป็นอาหารบันดาลให้ข้าพเจ้าทั้งหลายมีชีวิต”

          พระเจ้าได้ทรงทำอัศจรรย์อย่างเดียวกันผ่านทางฤดูกาลต่างๆและการเก็บเกี่ยวพืชผล…ในทุ่งนาพระเจ้าได้ทรงทวีเมล็ดข้าวมิใช่ขนมปังซึ่งถ้าหากในส่วนความพยายามของเรามนุษย์ก็จะมีอาหารเพียงพอสำหรับทุกๆคนเพราะเมล็ดข้าวแต่ละเมล็ดสามารถผลิตเมล็ดข้าวได้อีกประมาณ70 เมล็ด

          ในเวลานี้เกิดมีความหว่งกังวลเกี่ยวกับเรื่องของการขาดอาหารในโลกของเราซึ่งก็แตกต่างกันออกไปในแต่ละท้องที่ในโลกที่พัฒนาแล้วเราก็มีอาหารมากเกินและความห่วงกังวลของหลายๆคนกลับเป็นเรื่องที่จะต้องตัดทอนลดอาหารเพื่อลดความอ้วนส่วนในโลกที่สามผู้คนกลับไม่มีอาหารจะกินและหลายๆคนจะต้องจบชีวิตลงเพราะขาดอาหาร

          อัศจรรย์ทวีขนมปังของพระเยซูเจ้าควรจะต้องทำให้เรารู้จักขอบพระคุณพระเจ้าสำหรับอาหารที่เรามีและได้รับและต้องทำให้เราได้ใส่ใจที่จะไม่ทำให้อาหารเหล่านั้นต้องสูญเสียไปอย่างไม่เกิดประโยชน์ให้กับตัวเองและเพื่อนพี่น้องที่หิวโหยของเราที่มีอยู่มากมายในโลกในขณะนี้น่าจะมีเพื่อนพี่น้องของเราไม่ต่ำกว่าหนึ่งพันล้านคนที่ไม่มีอาหารกินอย่างเพียงพอและหนึ่งในสามของเด็กๆในทวีปอาฟริกาไม่ได้รับสารอาหารที่เพียงพอ

          อัศจรรย์ของการทวีขนมปังของพระเยซูเจ้าเป็นอัศจรรย์แห่งความใจกว้างของพระเจ้าเรามีประสบการณ์แห่งการมีความใจกว้างนี้ทุกๆครั้งที่เรานั่งลงรับประทานอาหารและโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเราเข้ามารับพระเยซูเจ้าในศีลมหาสนิทประสบการณ์แห่งความใจกว้างนี้ควรจะต้องทำให้เราได้ขยายหัวใจของเราให้กว้างขึ้นและขับเคลื่อนความปรารถนาที่จะให้ตัวเราได้เป็นผู้มีใจกว้างต่อผู้ที่ไม่มีความโชคดีเช่นเราซึ่งมีอาหารรับประทานมีเครื่องนุ่งห่มมียารักษาโรคมีปัจจัยต่างๆที่อำนวยความสะดวกให้กับชีวิตมนุษย์ฯลฯ

สวัสดี…พ่อวีรศักดิ์