“พระเยซูเสด็จขึ้นสวรรค์” (Ascension of Jesus)

การสมโภช“พระเยซูเสด็จขึ้นสวรรค์” (Ascension of Jesus)เป็นเหตุการณ์ที่พระเยซูเสด็จขึ้นสวรรค์ต่อหน้าบรรดาอัครสาวกด้วยอำนาจของพระองค์เองหลังจากที่พระองค์ทรงกลับคืนพระชนม์ได้40 วันก่อนเสด็จสู่สวรรค์พระองค์ได้ตรัสกับบรรดาศิษย์และเราแต่ละคนให้สานต่องานไถ่กู้มนุษยชาติของพระองค์ให้สำเร็จไปด้วยการประกาศข่าวดีด้วยคำพูดและการกระทำของพวกเขา

 

โดยพระวรสารที่มีการกล่าวถึง“การเสด็จขึ้นสวรรค์ของพระเยซูเจ้า”นี้ปรากฎอยู่ในพระวรสารนักบุญมาระโก(มก.16:15-20) พระวรสารนักบุญลูกา(ลก.24:50-53) และในหนังสือกิจการของอัครสาวก(กจ.1:1-11) ซึ่งเราจะพบได้ว่าแม้ในพระวรสารแต่ละฉบับจะมีการให้รายละเอียดทางประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกันแต่หัวใจหรือสาระสำคัญที่พระองค์ทรงมอบให้กับบรรดาศิษย์นั้นหมือนกันนั่นคือ

ประการแรกคือพันธกิจการประกาศข่าวดีซึ่งเป็นงานที่ผูกมัดบรรดาศิษย์ไปทำจนกว่าพระองค์จะเสด็จกลับมาอีกครั้งหนึ่ง

ประการที่สองคือคำสัญญาที่พระเยซูเจ้าทรงให้ความมั่นใจว่าจะช่วยเหลือเพื่อพันธกิจนี้สำเร็จไป

และแม้จะไม่มีการระบุสถานที่ที่พระองค์เสด็จสู่สวรรค์อย่างแจ้งชัดแต่คริสตชนตั้งแต่สมัยแรกเริ่มก็เชื่อกันว่าเป็น“ภูเขามะกอกเทศ” ดังที่มีบันทึกไว้ว่า“บรรดาอัครสาวกเดินทางจากภูเขาที่เรียกว่า“ภูเขามะกอกเทศ” กลับไปยังกรุงเยรูซาเล็ม”เพราะภูเขานี้อยู่ใกล้กรุงเยรูซาเล็มเป็นระยะทางที่เดินได้ในวันสับบาโต” (กจ1:12)

นอกจากนี้ความเชื่อเรื่อง“การเสด็จขึ้นสวรรค์ของพระเยซูเจ้า”ยังถือว่าเป็นความเชื่อสำคัญประการหนึ่งที่อยู่ในบทข้าพเจ้าเชื่อ(สัญลักษณ์ของอัครสาวก) ที่เราคริสตชนจะสวดและสอนกันว่า“เสด็จสู่สวรรค์ประทับเบื้องขวาพระเจ้าพระบิดาผู้ทรงสรรพานุภาพ” ซึ่งคำสอนของพระศาสนจักร(CCC ข้อ665-667) ได้สรุปคำสอนในเรื่องนี้ไว้ว่า

(665)  การเสด็จสู่สวรรค์ของพระคริสต์เจ้าเป็นการแสดงถึงการที่สภาวะมนุษย์ของพระเยซูได้เข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ของพระเจ้าอย่างสมบูรณ์และจากพระอาณาจักรสวรรค์นี้เองพระองค์จะเสด็จกลับมาอีกครั้งหนึ่ง(เทียบกจ.1:11) แต่ในระหว่างนี้พระอาณาจักรสวรรค์จะบดบังพระองค์เสียจากสายตามนุษย์ (เทียบคส.3:3)          

(666)  พระเยซูเจ้าในฐานะที่ทรงเป็น“ศีรษะ”หรือ“หัวหน้า” ของพระศาสนจักรได้เสด็จล่วงหน้าไปสู่พระอาณาจักรของพระบิดาก่อนเราแล้วเพื่อว่าเราทั้งหลายซึ่งเป็นอวัยวะแห่งพระวรกายของพระองค์จะได้ดำรงชีวิตอยู่ในความหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้อยู่กับพระองค์ชั่วนิรันดร์

(667) พระเยซูคริสตเจ้าเมื่อได้เสด็จเข้าสู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งเมืองสวรรค์ในครั้งนั้นเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ทรงวิงวอนเพื่อเราอยู่มิได้ขาดในฐานะองค์สื่อกลางที่เป็นหลักประกันให้เราได้รับพระคุณจากพระจิตเจ้าอยู่ตลอดกาล

…คุณพ่อปลัด…