ข้อคิดเทศกาลมหาพรต
พี่น้อง เราเดินทางมาถึงอาทิตย์ที่ 5 ในเทศกาลมหาพรต พระวรสารวันนี้ พระศาสนจักรนำเสนอ พระเมตตารักของพระเจ้าผ่านชีวิตของผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง หากพี่น้องได้อ่านข้อคิดจากการรำพึงไตร่ตรองที่พ่อได้เขียนตลอดมหาพรตนี้ คงจะจำได้ที่พ่อมักจะย้ำเสมอว่า
พระเจ้าทรงเรียกและเลือก “บุคคลธรรมดา” เพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่เสมอ
“หญิงที่ถูกจับขณะล่วงประเวณี” คนนี้ เป็นบุคคลธรรมดาคนหนึ่ง หากแต่ดำเนินชีวิตขัดต่อธรรมบัญญัติของโมเสส ในมุมมองของคนถือเคร่งในกฎอย่างเช่นบรรดาธรรมาจารย์และฟาริสี หญิงธรรมดาคนนี้ถึงถูกนำมาเป็นเครื่องมือเพื่อทดลอง ทดสอบทัศนคติและการตัดสินของพระเยซูเจ้า ผู้ที่พวกเขาเอ่ยเรียกว่า “อาจารย์” ทั้งนี้ ก็เพื่อต้องการจะหาเหตุกล่าวหา ปรักปรำพระองค์
“อาจารย์ หญิงคนนี้ถูกจับขณะล่วงประเวณี ในธรรมบัญญัติ โมเสสสั่งเราให้ทุ่มหินหญิงประเภทนี้จนตาย ส่วนท่านจะว่าอย่างไร”
พระเยซูเจ้า ทรงก้มลงเอานิ้วพระหัตถ์ขีดเขียนที่พื้นดิน (เมื่อถูกถามย้ำ) ทรงเงยพระพัตร์ขึ้น ตรัสว่า “ท่านผู้ใด ไม่มีบาป จงเอาหินทุ่มนางเป็นคนแรกเถิด”
แล้วทรงก้มลงขีดเขียนบนพื้นดินต่อไป
ขณะที่พ่อกำลังรำพึงถึงเรื่องนี้ พ่อตัดสินใจเดินออกจากห้องไปนั่งลงที่พื้นดิน หลับตาและจินตนาการภาพหญิงที่ถูกจับขณะล่วงประเวณี ถูกนำมายืนอยู่ตรงกลาง รายล้อมไปด้วยผู้คนที่ถือก้อนหินอยู่ในมือหมายจะทุ่มหญิงคนนี้ให้ถึงตาย ในขณะที่พระเยซูเจ้าทรงก้มลง เอานิ้วพระหัตถ์ขีดเขียนที่พื้นดิน พ่อลองเอามือของพ่อสัมผัสดิน และใช้นิ้วขีดเขียนบนพื้นดินแบบพระเยซู พ่ออยากจะสัมผัสความรู้สึกของพระเยซูเจ้าในตอนนั้น ผ่านความรู้สึกของตนเองดู ว่าพระองค์ทรงรู้สึกอย่างไร โดยตั้งคำถามกับตนเองว่า “ฉันรู้สึกอย่างไร” มีความรู้สึกหลายอย่างเกิดขึ้นกับพ่อ ที่พ่อเชื่อว่าพระเยซูเจ้าทรงเป็นเช่นเดียวกัน พ่ออยากให้พี่น้องลองสำรวจความรู้สึกของตนเองไปด้วยกันกับพ่อด้วยนะ
รู้สึก…”เห็นใจ” ผู้หญิงธรรมดาๆ คนนี้ ที่ถูกย่ำยีทั้งร่างกายและจิตใจ โดนประจานต่อหน้าผู้คนมากมายที่รายล้อมและตั้งใจจะทุ่มหินให้ถึงตาย
รู้สึก…”เสียใจ” ในบรรดาธรรมาจารย์และฟาริสีผู้ที่ใช้เวลามากมายศึกษาพระคัมภีร์ อยู่ใกล้ชิดพระเจ้าในพระวิหาร ยึดถือกฎ ธรรมบัญญัติของพระเจ้าอย่างเคร่งครัด ประกาศตนว่ารักพระเจ้า รักตนเอง แต่หัวใจของเขากลับขาดความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์
รู้สึก…”เศร้าใจ” ในการกระทำของธรรมาจารย์และฟาริสี ที่ใช้ผู้หญิงเป็นเครื่องมือในการทดสอบและหาเหตุเพื่อที่จะใช้ปรักปรำพระเยซู ความเกลียดชังในใจของเขา ส่งผลให้ต้องทำกับผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งถึงเพียงนี้เชียวหรือ
พี่น้องล่ะ รู้สึกอย่างไร?
พ่อเดินกลับเข้ามานั่งเงียบๆ และเขียน…..หัวใจพระ เป็นหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยสันติ มีความรู้สึก แต่นิ่งเงียบ สงบอยู่เสมอ หัวใจพระ เป็นหัวใจที่ไวต่อความรู้สึกของคนอื่น (Sensitive) และเปี่ยมไปด้วยความเข้าใจ พระเยซูเจ้าทรงใช้พื้นดิน เป็นที่ซึ่งทรงก้มตัวลง เอานิ้วพระหัตถ์ขีดเขียน รอเวลาที่เหมาะสมในการตอบ ยืนยันความจริง ยืนหยัดในสิ่งที่ถูกต้อง และให้ความเป็นธรรมต่อทุกคน
พระองค์ทรงใช้พื้นดินนี้เอง เป็นพื้นที่แห่ง “การรองรับ” และ “ให้โอกาส” สำหรับทุกคนในการ “ตัดสินใหม่อีกครั้งและกลับใจ”
พื้นดิน… พื้นที่แห่งการรองรับ
รองรับ การยืนของหญิงคนหนึ่งที่ประพฤติตนในทางที่ผิด ได้ชื่อว่าเป็นหญิงคนบาป
รองรับ การยืนของธรรมาจารย์และฟาริสี ที่กำลังทดสอบเพื่อหาเหตุปรักปรำ
รองรับ การยืนของผู้คนที่ในมือถือก้อนหิน รอเวลาทุ่มหญิงคนบาปให้ถึงตาย
พื้นดิน… พื้นที่ของการให้โอกาส
พื้นดิน ที่พระเยซูเจ้าทรงก้มตัวลง เงยพระพักตร์ ตรัสกับทุกคนว่า “ท่านผู้ใดไม่มีบาป จงเอาหินทุ่มนางเป็นคนแรกเถิด”
พื้นดิน ที่คนมากมายยืน เตรียมทุ่มหินใส่หญิงคนบาป แต่กลับเปลี่ยนใจ ทิ้งก้อนหินลงพื้น ค่อยๆ ทยอยเดินออกไปจนหมด
พื้นดิน ที่พระเยซูเจ้ายังคงอยู่ตามลำพังกับหญิงคนนั้น
พื้นดิน ที่พระเยซูเจ้าทรงให้อภัย “เราก็ไม่ลงโทษท่านด้วย”
พื้นดิน ที่พระเยซูเจ้าทรงให้โอกาส “ไปเถิด และตั้งแต่นี้ไป อย่าทำบาปอีก”
พี่น้องที่รัก พระวรสารวันนี้ นำเสนอรูปแบบของความรักในมิติที่งดงามยิ่งนัก พ่ออยากทิ้งคำถามให้พี่น้องนำกลับไปไตร่ตรองต่อกับชีวิตของพี่น้องเอง 3 ข้อ

1. พื้นดินที่เรายืน เดิน นั่ง ใช้ชีวิตทุกวันนี้ เป็นพื้นที่แห่งการรองรับ ให้โอกาส ตัดสินใหม่และกลับใจ หรือไม่?
2. “…เหลือแต่พระเยซูเจ้าตามลำพังกับหญิงคนนั้น ซึ่งยังคงยืนอยู่ที่เดิม” ในช่วงชีวิตของเรา เราเคยยืนหยัดและเคียงข้างผู้ที่ตกทุกข์ อยู่ในบาปและความผิดพลาด โดยไม่ตัดสิน แต่ให้โอกาสบ้างหรือไม่ หากเราพบเห็นบุคคลเช่นนี้ เราจะปฏิบัติต่อเขาอย่างไร?
3. หากเราเป็นหญิงคนนี้ เราจะดำเนินชีวิตของตนต่อไปอย่างไร?
   พี่น้อง องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “อย่าจดจำเหตุการณ์ที่ผ่านไปแล้ว อย่าคิดถึงเรื่องราวในอดีตอีกต่อไป ดูเถิด เรากำลังจะทำสิ่งใหม่โดยแท้จริง” ประโยชน์ล้ำค่าเดียว คือ การรู้จักพระคริสตเยซู ผู้ทรงรองรับบาปและความตาย ให้อภัยและให้โอกาส ดังนั้น พี่น้องที่รัก ขอให้เราทำแต่เพียงสิ่งเดียว คือ ลืมสิ่งที่อยู่เบื้องหลัง มุ่งสู่เบื้องหน้าอย่างสุดกำลัง ทั้งเดิน ทั้งวิ่งเพื่อเข้าไปสู่เส้นชัย ไปหารางวัลที่พระเจ้าทรงเรียกจากสวรรค์ให้ข้าพเจ้าเข้าไปรับ ในองค์พระคริสตเยซู
   พี่น้อง….พระเจ้าทรงเลือกหญิงคนบาปคนนี้ มอบความรัก ความเมตตาให้กับเขา เพื่อเป็นแบบอย่างของความรักในแบบฉบับของพระองค์แก่เรา “ท่านผู้ใดที่ไม่มีบาป จงเอาหินทุ่มนางเป็นคนแรกเถิด” ท่านตัดสินอย่างไร จะทุ่มพี่น้องด้วยก้อนหินให้ถึงตาย หรือ จะกลับใจ ให้โอกาส และเดินจากไป….