บทอ่านจากบทเทศน์ โดยนักบุญเบอร์นาร์ด อธิการ
ให้เรารีบไปพบพี่น้องของเราซึ่งกำลังคอยเราอยู่
บรรดานักบุญได้ประโยชน์อะไรจากการสรรเสริญและเทิดเกียรติที่เรากระทำในวันฉลองนี้? เกียรติที่เรามอบให้บรรดานักบุญในแผ่นดินนี้ จะเป็นประโยชน์อะไรแก่พวกท่าน ในเมื่อพระบิดาเจ้าสวรรค์ทรงทำให้พระสัญญาของพระบุตรของพระองค์สำเร็จเป็นจริง โดยทรงยกพวกท่านขึ้นสู่สิริรุ่งโรจน์? เพลงสรรเสริญของเรามีความหมายสำหรับพวกท่านหรือ? บรรดานักบุญไม่ต้องการเกียรติยศที่เรามอบให้ ทั้งความศรัทธาของเราก็ไม่ได้เพิ่มเติมอะไรให้พวกท่าน เห็นได้ชัดว่าเมื่อเราระลึกถึงพวกท่าน พวกเราต่างหากไม่ใช่พวกท่านที่ได้รับประโยชน์ ข้าพเจ้าขอสารภาพว่า เมื่อข้าพเจ้าคิดถึงบรรดานักบุญ ข้าพเจ้ารู้สึกร้อนรนด้วยความปรารถนาที่จะอยู่กับพวกท่าน
การระลึกถึงบรรดานักบุญนั้นเป็นแรงบันดาลใจหรือปลุกใจเรา เหนือสิ่งใดคือให้เราปรารถนาที่จะร่วมยินดีในหมู่พวกท่าน ซึ่งเป็นสิ่งที่พึงปรารถนา เราปรารถนาที่จะมีส่วนร่วมในการเป็นชาวสวรรค์ ร่วมอยู่กับบรรดาจิตที่ศักดิ์สิทธิ์ เข้าเป็นสมาชิกของกลุ่มปิตาจารย์ ร่วมในศักดิ์ศรีของบรรดาประกาศก ร่วมเป็นสมาชิกของคณะอัครสาวก ร่วมในกองทัพใหญ่ของบรรดามรณสักขี เป็นสมาชิกผู้ทรงเกียรติของบรรดาจิตตาภิบาลและกลุ่มพรหมจารี กล่าวโดยสรุป คือเราปรารถนาที่จะร่วมสุขพร้อมกับนักบุญทั้งหลาย แต่ความตั้งใจของเราแปรเปลี่ยน พระศาสนจักรของคริสตชนกลุ่มแรกคอยเราอยู่ในความรุ่งเรือง แต่เราไม่ขวนขวายในเรื่องนี้ บรรดานักบุญปรารถนาที่จะให้เราอยู่ร่วมกับพวกท่าน แต่เราไม่ใยดี วิญญาณบรรดาผู้ชอบธรรมคอยเรา แต่เราไม่สนใจพวกท่าน
พี่น้องที่รัก มาเถิด เราจงกระตุ้นเตือนตัวเราเองเสมอ เราต้องกลับคืนชีพพร้อมกับพระคริสตเจ้า เราต้องแสวงหาสิ่งที่อยู่เบื้องบน และให้จิตใจของเราจดจ่ออยู่ในสิ่งฝ่ายสวรรค์ ให้เราปรารถนาพบบรรดาผู้ที่กำลังอยากจะพบเรา ให้เรารีบไปยังผู้ที่กำลังคอยเราอยู่ และวอนขอผู้ที่เฝ้าคอยการมาของเราให้ช่วยเสนอวิงวอนเพื่อเรา ความหวังของเราต้องไม่ใช่เพียงเพื่อจะอยู่กับบรรดานักบุญเท่านั้น แต่เพื่อจะได้รับความสุขของท่านเหล่านั้นด้วย เมื่อเราปรารถนาที่จะร่วมอยู่กับพวกท่าน เราต้องแสวงหาที่จะมีส่วนร่วมในสิริรุ่งโรจน์ของพวกท่านอย่างจริงจัง อย่าคิดว่าจะมีอะไรเสียหายในความทะเยอทะยานเช่นนั้น ไม่มีอันตรายใดๆ เลยในการที่เราตั้งใจจะแสวงหาสิริรุ่งโรจน์นี้
เมื่อเราระลึกถึงบรรดานักบุญ เรารู้สึกร้อนรนด้วยความปรารถนาอีกอย่าง คือปรารถนาให้พระคริสตเจ้า องค์ชีวิตของเราทรงปรากฏแก่เรา ดังที่พระองค์ทรงปรากฏแก่พวกท่าน เพื่อสักวันหนึ่งเราจะได้มีส่วนในพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์ ถึงขณะนี้เราเห็นพระองค์ ไม่ใช่ตามที่พระองค์ทรงเป็น แต่ตามที่พระองค์ทรงกลับเป็น เพราะเห็นแก่เรา พระองค์ทรงเป็นศีรษะ ทรงสวมมงกุฎไม่ใช่ด้วยสิริรุ่งโรจน์ แต่ด้วยหนามแห่งบาปของเรา ในฐานะอวัยวะของศีรษะที่ทรงมงกุฎหนาม เราต้องละอายที่จะเจริญชีวิตอย่างหรูหรา ฉลองพระองค์สีม่วงเป็นการเยาะเย้ยยิ่งกว่าเป็นเกียรติ์ เมื่อพระคริสตเจ้าจะเสด็จกลับมาอีกครั้งหนึ่ง การสิ้นพระชนม์ของพระองค์จะไม่ต้องถูกประกาศอีกต่อไป เราจะทราบด้วยว่าเราได้ตายไปแล้ว ชีวิตของเราซ่อนเร้นอยู่ในพระองค์ พระองค์ผู้ทรงเป็นศีรษะที่รุ่งโรจน์ของพระศาสนจักรจะปรากฏ และอวัยวะอันรุ่งเรืองของพระองค์ ก็จะส่องแสงรุ่งโรจน์พร้อมกับพระองค์ เมื่อพระองค์ทรงเปลี่ยนร่างกายอันต่ำต้อยของเราขึ้นใหม่ ในสิริรุ่งโรจน์ดังกล่าวซึ่งเป็นของพระองค์เองผู้ทรงเป็นศีรษะ
เพราะฉะนั้น เราต้องพยายามบรรลุถึงสิริรุ่งโรจน์นี้ด้วยสุดหัวใจ และด้วยความปรารถนาที่สุขุมรอบคอบ เพื่อเราจะได้มีความหวังอย่างถูกต้อง และพยายามบรรลุถึงความศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ เหนือสิ่งอื่นใด เราต้องอาศัยคำภาวนาของบรรดานักบุญ ฉะนั้น สิ่งใดที่เราไม่อาจบรรลุถึงได้ด้วยความสามารถของเราเอง เราจะได้รับโดยการเสนอวิงวอนของนักบุญทั้งหลาย…
ALL SAINTS DAY
เป้าหมายของพระวาจาในวันนี้: คริสตชนทุกคนที่เสียชีวิตและตอนนี้ได้อยู่กับพระเจ้า
วันนี้เราขอบพระทัยพระเจ้าที่ประทานให้ชายและหญิงธรรมดามีส่วนในความศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ได้รับรางวัลสำหรับศรัทธาของพวกเขา การฉลองวันนี้มีขึ้นเพื่อสอนให้เราให้เกียรติบรรดานักบุญทั้งหลาย โดยการเลียนแบบชีวิตของพวกเขาและโดยการแสวงหาเสนอวิงวอนจากท่านเพื่อนำเสนอข้อวิงวอนเราต่อหน้าพระคริสตเจ้า ผู้เป็นสื่อกลางเพียงคนเดียวระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์
พระศาสนจักรของเตือนให้เราตระหนักในวันนี้ว่าสิ่งที่เราทุกคนถูกเรียกให้ดำเนินชีวิตแห่งความศักดิ์สิทธิ์ในความรักของพระองค์และทำให้ความรักของพระองค์เป็นจริงในชีวิตของคนรอบข้างเรา ความศักดิ์สิทธิ์เกี่ยวข้องกับคำว่าความบริสุทธิ์เมื่อเราดำเนินชีวิตที่ดีงามด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ความยุติธรรม
เหตุผลที่เราให้เกียรติบรรดานักบุญ:

1. ท่านวางใจในพระคริสต์และดำเนินชีวิตอย่างกล้าหาญด้วยศรัทธา นักบุญเปาโลขอให้เรารับใช้และให้เกียรติวิญญาณนักบูญทั้งหลาย ในจดหมายถึงชาวโครินธ์ ถึงฟิลิป และถึงทิโมธี เขาแนะนำให้คริสเตียนต้อนรับ รับใช้ และให้เกียรติผู้ที่วางใจในพระเยซู ธรรมิกชนได้รับความสุขจากสวรรค์เป็นรางวัลสำหรับศรัทธาในพระเยซู ดังนั้นบรรดานักบุญทั้งหลายจึงสมควรได้รับความเคารพจากเรา
2. นักบุญเป็นแบบอย่างของเรา พวกเขาสอนเราด้วยชีวิตของพวกเขาว่าชีวิตศักดิ์สิทธิ์ของความรัก ความเมตตา และการให้อภัยอย่างไม่มีเงื่อนไขของพระคริสต์สามารถดำรงอยู่ได้ด้วยพระคุณของพระเจ้า โดยคนธรรมดาจากทุกวิถีทางและทุกเวลา
3. นักบุญเป็นผู้ไกล่เกลี่ยบนสวรรค์ของเราที่ขอร้องเราต่อหน้าพระเยซูผู้ไกล่เกลี่ยเพียงคนเดียวระหว่างพระเจ้ากับเรา (ยากอบ 5:16-18, อพย 32:13, ยรม 15:1)
   ดังนั้น เราต้องยอมรับความท้าทายที่จะเป็นนักบุญ พระเยซูเตือนเราว่า “จงทำให้ดีพร้อมดังที่พระบิดาบนสวรรค์ของท่านสมบูรณ์” (มธ 5:48) นักบุญออกัสตินถามว่า “ถ้าเธอและเขาสามารถเป็นวิสุทธิชนได้ ทำไมฉันถึงเป็นไม่ได้”
   เราสามารถใช้ทางลัดที่ฝึกโดยแบบนักบุญเทเรซา Teresas สามคน:
   i) St. Teresa of Avila: เติมพลังจิตวิญญาณของคุณทุกวันด้วยการอธิษฐาน กล่าวคือ ฟังพระเจ้าและพูดคุยกับพระองค์
   ii) St. Therese of Lisieux: แปลงทุกการกระทำ ในการอธิษฐานโดยถวายแด่พระเจ้าเพื่อสง่าราศีของพระองค์และเพื่อความรอดของจิตวิญญาณและโดยการทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้าอย่างสุดความสามารถ
   iii) นักบุญเทเรซา แห่งกัลกัตตา (แม่ชีเทเรซา): ทำสิ่งธรรมดา ๆ ด้วยความรักอันยิ่งใหญ่…