วันอาทิตย์ที่แล้วพระสันตะปาฟรังซิสทรงกำหนดให้เป็นวันที่เราให้ความสำคัญกับบรรดาปู่ย่าตายายและผู้อาวุโส พระศาสนจักรมีวันฉลองนักบุญยออากิมและอันนา วันที่ 26 กรกฎาคมของทุกปี ซึ่งเป็นบิดามารดาของแม่พระหรือเป็นคุณตาคุณยายของพระเยซูเจ้า วันฉลองปู่ย่าตายายและผู้อาวุโส กำหนดให้จัดขึ้นในวันอาทิตย์ที่ 4 ของเดือนกรกฎาคม สำหรับปี นี้แม้จะเลยวันฉลองไปแล้ว แต่อยากให้พี่น้องทุกคนได้ให้ความสำคัญต่อบรรดาผู้สูงอายุทั้งหลาย เรายังเห็นภาพที่พี่น้องพาปู่ย่าตายายหรือผู้อาวุโสมาวัด มาร่วมมิสซา เป็นเรื่องราวที่พบเห็นได้เสมอสำหรับสังคมไทยของเรา และอาจจะมาจากธรรมเนียมแบบจีน ที่ยังคงมีความผูกพันใกล้ชิดเป็นครอบครัวใหญ่ มีพ่อแม่ปู่ย่าตายายและลงไปถึงลูกหลาน ซึ่งสังคมในหลายๆ ชาติไม่เป็นแบบนี้ เมื่อลูกโตขึ้นก็แยกบ้าน แยกครอบครัว คนที่เป็นพ่อแม่ก็อยู่กันตามลำพัง เมื่อสูงอายุขึ้น เมื่อมีสถานะเป็นปู่ย่าตายาย ก็ไม่ได้มีความผูกพันใกล้ชิดกับหลานๆ และมักจะไม่ได้รับการเอาใจใส่ดูแลจากลูกหลาน
เราต้องยอมรับว่าผู้ที่เป็นปู่ย่าตายายและบรรดาผู้อาวุโส เป็นผู้มีความสำคัญโดยเฉพาะพวกท่านได้ดำเนินชีวิตเป็นแบบอย่างและเป็นผู้ถ่ายทอดความเชื่อ พวกท่านเหล่านั้นมีบทบาทสำคัญ ช่วยกระตุ้นเตือนสอนลูกหลานให้มีความเชื่อศรัทธาในพระเจ้า เชื่อได้ว่าโดยส่วนใหญ่จะเป็นแบบนั้น พวกท่านจะเอาใจใส่ตักเตือนลูกๆให้ดำเนินชีวิตและมีความเชื่อมั่นคงในพระเจ้า เมื่อสถานการณ์ของพวกท่านเปลี่ยนเป็นคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยาย พวกท่านก็ยังคิดคำนึงถึงบรรดาหลานๆ คอยติดตามให้พวกเขาได้รับศีลล้างบาป ศีลศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ คอยเตือนสอน ให้สนใจและร่วมมิสซาวันอาทิตย์ เอาใจใส่ในช่วงเข้าสู่วัยเป็นผู้ใหญ่ ที่จะเริ่มต้นครอบครัว ยังช่วยแนะนำตักเตือนหากยังไม่ได้กระทำให้ถูกต้อง เพื่อเป็นการปฏิบัติตามแนวทางของพระศาสนจักร ซึ่งเป็นความสุขความชื่นชมยินดีที่พวกท่านได้ทำหน้าที่ตามบทบาทของท่าน
ในธรรมชาติความเป็นมนุษย์พวกท่านเหล่านั้น เมื่อเริ่มเข้าสู่วัยเสื่อมถอยทางร่างกายที่เป็นตามธรรมชาติ การดูแลการให้ความห่วงใยและเอาใจใส่จากบรรดาผู้เป็นลูกหลานจึงถูกเรียกร้องมากขึ้น อันที่จริงบรรดาผู้สูงอายุทั้งหลายอาจจะไม่ได้เรียกร้องอะไรมากนัก บางคนยังมีท่าทีของความเกรงใจ ซึ่งในช่วงเวลา ที่อยู่ในฐานะเป็นพ่อแม่ ท่านได้พยายามเลี้ยงดูลูกๆ ครอบครัวก็มีลูกหลายคน พ่อแม่จะดูแลลูกหลานนั้นจนเป็นผู้ใหญ่ จัดให้มีครอบครัว และพวกเขาก็แยกย้ายกันประกอบอาชีพ ส่วนคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยาย ก็มักจะถูกปล่อยให้ดำเนินชีวิตตามลำพัง ลูกๆเพียงแต่ช่วยกันส่งเงินมาให้ มีเพียงคนดูแลที่จัดหามาช่วยดูแลและจัดการเรื่องต่างๆให้ แม้ว่าจะดูเหมือนว่าดี แต่ส่วนที่มีความสำคัญก็คือ การได้พบปะเยี่ยมเยียนใกล้ชิด ซึ่งมีคุณค่ามากกว่า หลายครั้งที่บรรดาผู้อาวุโสจะรู้สึกเหงา รู้สึกโดดเดี่ยว โดยเฉพาะเมื่อคู่ชีวิตจากไปก็จะมีความรู้สึกแบบนี้มากขึ้น
ได้เห็นภาพที่น่าประทับใจที่ลูกหลานช่วยกันพาผู้อาวุโสในครอบครัวมาวัดด้วยกัน หลังจากขอพรจากพระเจ้าแล้วก็จะพาท่านไปพักผ่อนหรือทานข้าวด้วยกัน เป็นการรวมคนในครอบครัวตั้งแต่ผู้อายุมากที่สุดลงไปถึงลูกหลานอายุน้อยที่สุด ได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน พบปะใช้ชีวิตร่วมกัน ยังเป็นประสบการณ์ที่เด็กๆลูกหลานได้รับและได้บทเรียนจากบรรดาผู้สูงอายุ เป็นคำสอนแห่งชีวิตที่พวกท่านได้สอนและมอบให้ลูกหลานเสมอ
พ่อยังไม่ได้มีโอกาสพบกับผู้เตรียมตัวเข้าสู่การแต่งงาน พวกเขามีความตั้งใจมาทำพิธีแต่งงานเริ่มต้นชีวิตครอบครัวที่วัดอัสสัมชัญของเรา การได้เตรียมงานแต่งงานทั้งในส่วนของพิธีที่วัดและงานเลี้ยงฉลองด้วยความตั้งใจและความหวังว่าครอบครัวจะประสบความสำเร็จ วันนี้ เมื่อพูดถึงบรรดาผู้สูงอายุผู้ที่อยู่ในสถานะเป็นปู่ย่าตายาย พวกท่านเหล่านั้นเริ่มจากการเริ่มต้นครอบครัว ที่มีเพียงคำมั่นสัญญาต่อกันว่าจะรักและซื่อสัตย์ต่อกันตลอดไป หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ช่วยกันอบรมดูแลเลี้ยงดู สอนทักษะชีวิต จนเมื่อลูกหลานเติบโตก็จะรับการถ่ายทอดทักษะชีวิต เป็นดำเนินชีวิตต่อไปช่วงเวลาที่มีความสำคัญของทุกครอบครัว ก็คือช่วงที่เลี้ยงดูลูกในวัยเด็กและผู้ที่มีบทบาทสำคัญที่ไม่มีใครทดแทนก็คือผู้เป็นพ่อแม่ อาจจะมีบางครอบครัวที่ปู่ย่าตายายมีหลานคนแรก ก็อยากจะช่วยดูแลหลานจนกระทั่ง พ่อแม่ไม่มีโอกาสได้เลี้ยงดูแลลูกของตน ก็จะต้องคำนึงให้ความสมดุลระหว่างความห่วงใยและความหวังดีและความสัมพันธ์ของพ่อแม่ที่จะต้องดูแลเอาใจใส่ลูกด้วย

สวัสดี…พ่ออดิศักดิ์