อัง ลี เป็นแม่บ้านนานหกปี ตลอดหกปีนั้นเขาเลี้ยงลูก ดูแลบ้านทำอาหารแทนภรรยา เป็นหกปีที่เขาพยายามหางานที่เขารักเป็นหกปีที่ภรรยาของเขาเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวเขารู้ว่ามันเป็นสิ่งน่าละอายตามทำเนียมจีนแต่ภรรยาของเขาเข้าใจและยืนยันให้เขาทำในสิ่งที่รัก คือภาพยนตร์

อัง ลีเกิดที่จังหวัดเกษตรกรรมทางภาคใต้ของไต้หวันครอบครัวของเขามุ่งเน้นการศึกษาและขนบธรรมเนียมจีนเก่าพ่อแม่อพยพมาจากเมืองจีนหลังจากคอมมิวนิสต์ยึดเมืองจีนสำเร็จในปีพ.ศ2492

เขาเรียนในโรงเรียนที่พ่อเป็นครูใหญ่ดังนั้นจึงถูกคาดหวังให้เรียนดีเพื่อจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย ตรงข้ามเขากลับสอบตกสองหนเขาหันเหไปเข้าวิทยาลัยศิลปะแห่งชาติ เมื่อเขาสอบเข้าไปเรียนศิลปะภาพยนตร์นั้นเขาไม่ได้รับคำชื่นชมจากพ่อเลยแม้แต่น้อย เพราะค่านิยมของชาวจีนรุ่นเก่าการเต้นกินรำกินเป็นสิ่งต่ำต้อยอย่างยิ่ง

หลังจากจบการศึกษาที่ไต้หวัน เขาไปเรียนต่อที่อเมริกาที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก เขาเป็นผู้ช่วยเพื่อนนักศึกษา สไปค์ ลี ทำหนังวิทยานิพนธ์ภาพยนตร์วิทยานิพนธ์ของเขาเองก็ได้รับรางวัลหลายชิ้นแต่นั่นไม่ทำให้เขาได้ทำงานที่เขารักเมื่อกลับถึงบ้านเกิดเลย

เขาบอกว่าในโรงเรียนคุณถูกกระตุ้นและได้รับกำลังใจเพื่อขุดความสามารถของคุณออกมาโรงเรียนจึงมีคำชมมากกว่าคำวิพากษ์แต่ในโลกของความจริงยากกว่านั้นมาก

ช่วงหกปีนั้นเขาเขียนบทหนังไปเรื่อยๆ เขาบอกว่า “ระยะเวลานั้นน่ากลัวมากผมเป็นเหมือนวิญญาณเร่ร่อน ไม่มีอะไรที่ผมทำได้สักอย่างผมไม่สามารถปล้นธนาคารเพื่อนำเงินมาสร้างหนัง ผมได้แต่รอ

ช่วงเวลานั้นเป็นเวลาที่แย่สำหรับ อัง ลีเขารู้สึกสิ้นหวังที่ไม่สามารถทำงานที่ตนเองรัก ในตอนแรกภรรยาของเขาร้องไห้บ่อยมากเพราะไม่รู้ว่าจะทนวันเวลาแบบนั้นได้อีกนานเท่าไรทั้งพ่อแม่ของเขาและครอบครัวฝ่ายภรรยาไม่ชอบใจที่เขาไม่เลิกลาจากภาพยนตร์เพื่อไปทำงานอื่นแทนแต่ในที่สุดคนเหล่านั้นก็เลิกพูดเพราะความเบื่อ

สิ้นปีที่หกบทหนังสองเรื่องที่เขาเขียนชนะการประกวดรวดเดียวสองรางวัล

(Pushing Hands กับ The Wedding Banquet ได้รางวัลที่หนึ่งกับที่สอง)จากบทภาพยนตร์กลายเป็นภาพบนจอเงินจากพ่อบ้านที่จับตะหลิวเป็นผู้กำกับที่จับรางวัลต่างๆมากมายและจากวิญญาณเร่ร่อนกลายเป็นนักสร้างหนังที่คนทั่วโลกจับตา

ความฝันเป็นเรื่องสวยงาม ความทุ่มเทเป็นสิ่งที่ดีแต่บ่อยครั้งเราไม่ได้ทำงานที่เรารัก บางครั้งปัจจัยต่างๆในโลกนี้มีมากมายจนกลบความน้อยใจที่ไปไม่ถึงจุดหมาย

ถนนทุกเส้นเต็มไปด้วยอุปสรรคเสมอบ่อยครั้งคนที่ไปถึงจุดหมายคือผู้ที่อดทนต่อคำปรามาสและทำงานอย่างมุ่งมั่นโดยไม่ฟังเสียงนกเสียงกา

อัง ลี ได้รับรางวัลออสการ์รางวัลสูงสุดทางภาพยนตร์ของโลกตะวันตกในฐานะผู้กำกับยอดเยี่ยม (Brokeback Mountain) เป็นคนผิวเหลืองคนแรกที่ได้รับรางวัลซึ่งปกติมีแต่ชาวตะวันตกได้รับเพราะต้องฟันฝ่าไม่แต่ความยากของงาน แต่อคติด้วย

อัง ลี กล่าวว่าพลันช่วงเวลาหกปีแห่งความลำบากและอดทนก็กลายเป็นภาพพร่าเลือนหกปีสั้นลงราวหกอาทิตย์

ที่มาหนังสือ ความฝันโง่ๆ ของวินทร์ เลียววาริณ