สวัสดีครับ
เราอยู่ในช่วงเวลาที่พบเจอความยากลำบากในการดำรงชีวิตในทุกด้าน เริ่มจากธรรมชาติที่เปลี่ยนไปจากเดิมอย่างมาก อากาศที่ร้อนขึ้น แต่ก่อนเมื่อถึงฤดูร้อน เราก็จะรู้ว่าอากาศร้อน อดทนได้ เดี๋ยวก็จะผ่านไปสู่ฤดูฝน หลังจากนั้นก็จะเข้าสู่ฤดูหนาว แล้วก็เข้าสู่ฤดูร้อน หมุนเวียนอย่างนี้ความร้อนในฤดูร้อนก็เป็นความร้อนที่คุ้นเคยทนได้ แต่มาถึงวันนี้ ธรรมชาติเริ่มเปลี่ยนไปไม่เป็นไปตามที่เคยเป็นและที่เราคุ้นเคย อากาศร้อนแบบที่แทบจะทนไม่ไหว ฝนก็ตกน้อย ช่วงเวลาที่เคยมีอาการเย็นก็ไม่มี กลายเป็นว่ามีแต่ฤดูร้อนตลอดปี สภาพอากาศก็เป็นส่วนหนึ่งในความลำบากของชีวิตที่ส่งผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตของเรา
เรื่องราวในพระวรสารวันนี้ พระเยซูเจ้าทรงสอนโดยใช้อุปมา พระองค์ทรงเป็นดังเถาองุ่น เราทุกคนเป็นกิ่งก้าน ต้นองุ่นหรือมักจะเรียกว่าเถาองุ่น จะแตกกิ่งก้าน ส่งน้ำเลี้ยงเพื่อกิ่งก้านเหล่านั้นจะเติบโต แตกเป็นแขนง เป็นใบและเมื่อถึงเวลาก็จะออกดอกและให้ผล กิ่งที่จะให้ผลผลิตก็ต้องติดอยู่กับเถาองุ่น ได้รับน้ำเลี้ยงเพียงพอตลอดเวลาเพื่อจะทำให้เกิดผล ส่วนกิ่งก้านใดที่ไม่ติดหรือแม้ติดอยู่แต่ไม่ได้รับน้ำเลี้ยง ก็จะไม่สามารถเติบโตและให้ผลผลิตได้ พระเยซูเจ้ายังบอกว่าหากกิ่งใดที่ไม่เกิดผล เจ้าของสวนก็จะตัดกิ่งนั้นทิ้งเสีย และหากสิ่งใดที่เกิดผล เจ้าของก็จะริดใบ ตัดแต่งกิ่ง เพื่อทำให้เกิดผลสมบูรณ์ขึ้น
อุปมาของพระเยซูเจ้าเรื่องเถาองุ่นนี้เป็นคำสอนที่เข้าใจได้ไม่ยากและให้ความหมายชัดเจน พระองค์บอกว่าพระองค์เป็นเถาองุ่น เราทุกคนล้วนแต่เป็นกิ่งก้านที่ติดอยู่กับเถา กิ่งองุ่นทุกกิ่งไม่ใช่เพียงส่วนที่ติดกับลำต้นได้รับน้ำเลี้ยง เพื่อมีเพียงใบที่งอกออกมา แต่ยังต้องให้ผลผลิตเป็นผลองุ่นด้วย ความเป็นไปได้ในธรรมชาติที่หากไม่มีอะไรบกพร่อง ทุกกิ่งก็จะให้ผลองุ่น เจ้าของสวนจะเฝ้ามองดู รอวันเวลาที่จะเห็นตาดอกงอกออกมา เฝ้าดูวันที่พวงองุ่นค่อยๆเติบโตจากเล็กจนถึงวันที่จะเก็บเกี่ยว ซึ่งเป็นเวลาของความชื่นชม ความสุขที่ได้รับผลผลิตนั้น เป็นดังผลผลิตที่เกิดมาจากชีวิตของเราทุกคน โดยทุกชีวิตจะต้องติดอยู่กับพระเจ้า แบบกิ่งที่ติดกับลำต้นเพื่อรับน้ำเลี้ยงซึ่งก็คือพระพรและความช่วยเหลือจากพระ เพื่อก่อให้ชีวิตบังเกิดผลเป็นความดีงดงาม
วันนี้พระเยซูเจ้าทรงยืนยันกับเราทุกคนว่าพระเจ้าทรงเป็นเถาองุ่นและเราทุกคนล้วนแต่เป็นกิ่งที่แตกออกมาจากเถาองุ่นนั้น หรืออาจพูดว่าพระเจ้าทรงให้มีกิ่งแตกออกมาจากลำต้น ซึ่งเป็นชีวิตของพระองค์ การมีอยู่ของตัวเราจึงไม่ได้เกิดขึ้นด้วยตัวตนเอง แต่เริ่มต้นมาจากพระเจ้า การดำรงอยู่ของชีวิตที่บางทีเราคิดว่าเป็นเพราะความสามารถของตนเอง เรามีเรื่องราวความสำเร็จ ความสามารถของตนเอง อาจจะมีผลดีแบบที่เราคิด แต่ก็อาจจะไม่ใช่แบบที่พระเจ้าทรงคาดหวัง เพราะชีวิตไม่ได้ติดชิดสนิทกับพระเจ้า พระเยซูเจ้าทรงบอกเราทุกคนผ่านเรื่องอุปมานี้ เพื่อให้เราทุกคนทำตัวเป็นดังกิ่งองุ่นที่งอกออกมาจากเถาองุ่น.

สวัสดี…พ่ออดิศักดิ์