คุณแม่กลับจากการจ่ายตลาดด้วยความเหนื่อยอ่อน จิตใจรุ่มร้อนด้วยความวุ่นวายในชีวิต กลับพบลูกชายคนโต รอฟ้องเอาผิดกับน้องชายคนเล็ก
“โอ้เด็กน้อยนั้นเอาดินสอสีขีดเขียนบนฝาผนัง ไม่ยอมฟังคำห้ามปรามของผม ว่าแม่คงโกรธแทบเป็นลมถ้าแม่มาเห็น ฝาผนังนั้นเพิ่งเปลี่ยนมาเป็นกระดาษสีสวยสดใส”
“น้องชายของลูกอยู่ไหนไปเรียกออกมา” คุณแม่หน้าตาแดงก่ำด้วยความโกรธ ต้องการลงโทษลูกให้สาสม เด็กน้อยก้มหน้าน้ำตาไหล ใจสั่น มันหมายถึงทำให้แม่เสียใจและไม่อยากทน
คุณแม่เอาแต่ตะโกนสั่งสอนบ่นว่าที่สุดเงยหน้าขึ้นมาดูที่ฝาผนัง หัวใจของนางดังถูกมีดคม เฉือนบาด น้ำตาก็ไหลสาดพรั่งพรู เพราะดูที่ผนังเขียนว่า“ผมรักแม่ครับ” ตราบจนบัดนี้รอยขีดเขียนนั้นยังคงอยู่ พร้อมกรอบรูปล้อมอยู่ให้ดูเพื่อเตือนใจดูทีไรกลับให้เหลียวดูซ้ำใหม่ทุกที