“ความสุขที่เกิดขึ้นนั้น ต้องมีคนออกแรกและเสียสละ”
“พ่อกับแม่ไม่ต้องกังวล…ลูกต้องอยู่ในบ้านของพระบิดา” (ลก.2:49)
ลมเย็นๆไม่ถึงกับเหน็บหนาวผ่านเข้ามาแล้ว กำลังสบายดีนะครับพอให้รู้สึกว่าคริสต์มาสปีนี้ไม่ร้อนอบอ้าว แต่เย็นสบาย สบายทั้งกายสบายทั้งใจ เชื่อว่าพี่น้องที่มาร่วมในงานคริสต์มาสแฟร์ของวัดในช่วงหัวค่ำคงจะเปี่ยมสุขถ้วนหน้ามีอาหารอร่อยค่อยบริการอิ่มหนำสำราญ มีดนตรีทั้งจากวงดุริยางค์ และวงดนตรีมาขับกล่อมให้รู้สึกอบอุ่นในหัวใจด้วยบทเพลงวันพระคริสต์สมภพหลายต่อหลายบทเพลง ต้องขอขอบคุณทุกท่านทุกฝ่ายที่ร่วมใจกันมอบความสุขส่งต่อมาให้พวกเราๆท่านๆได้รับความอบอุ่นในหัวใจ นอกจากนั้นยังมีเยาวชนอีกส่วนหนึ่งจัดเตรียมเกม-กิจกรรมหรรษาไว้คอยบริการให้ประทับใจสำหรับทุกท่านที่มาร่วมงาน ขอขอบคุณลูกๆเยาวชนวัดจากโรงเรียนอัสสัมชัญทั้งสามของเรา…
เสียง “ตึ๊บ ตึ๊บ ตึ๊บ!!!” ดังสนั่นมาจากทางโรงเรียนอัสสัมชัญ บางรัก ในค่ำคืนวันเสาร์ ที่โรงเรียนมีงานรื่นเริงโอกาสวันคริสต์มาสของนักเรียน-ครูในโรงเรียน เสียงที่ดังสนั่นนี้เป็นเสียงจากสมาชิกที่ร่วมแสดงดนตรีและสมาชิกของโรงเรียนที่พร้อมใจกันส่งเสียง ด้วยมีอารมณ์ร่วมอย่างพร้อมเพรียงเป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นบทเพลงในช่วงท้ายๆ บทเพลงสุดท้ายเป็นเพลงประจำโรงเรียน ร่วมกันร้องได้สนั่นใจพ่อเลยจริงๆ ขนลุกเชียว นี่ขนาดพ่อไม่ได้เป็นสมาชิกศิษย์เก่ายังรู้สึกร่วมขนาดนี้
สงสารลูกๆเยาวชนที่มาช่วยกันทำงานเตรียมงานวันคริสต์มาสให้กับพี่น้องที่วัด เห็นทุกคนมือเกาะลูกกรงรั้วโรงเรียนทำตาละห้อย ได้ความว่าปีนี้พวกเขาอยู่ชั้นม.6 รุ่น 127 ปีนี้เป็นปีสุดท้ายแล้ว อยากเหลือเกิน อยากกระโจนเข้าไปร่วมใจกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในโรงเรียน แต่ก็จำเป็นต้องอยู่เพื่อเตรียมงานกันให้เสร็จให้ทัน
“พ่อกับแม่ไม่ต้องกังวล…ลูกต้องอยู่ในบ้านของพระบิดา” (ลก.2:49)
พี่น้องความสุขที่เราได้รับ ได้พบเจอ ได้ชื่นอกชื่นใจ นั้นล้วนแต่มาจากน้ำพักน้ำแรง ความตั้งใจ ความปรารถนาดี ความรักความเสียสละของใครสักคนหนึ่งหรือกลุ่มหนึ่งเสมอ ที่ยอมทิ้งความสุขของตนเอง ออกแรงสร้างให้เกิดความสุขที่ถูกวางไว้ เพื่อรอให้เราๆได้ผ่านเข้ามา และรับนำกลับเข้าสู่ชีวิต และได้ชื่นใจ
คริสต์มาสที่เปี่ยมสุขที่ผ่านมาที่เราทุกคนต่างได้รับนั้น เช่นเดียวกัน…ก็มาจากน้ำพักน้ำแรงของผู้เสียสละจำนวนมากเหล่านี้ทั้งนั้นครับ วงดนตรีที่ขับกล่อมให้เราได้ไพเราะเสนาะหู สมาชิกทุกคนในวงก็ต้องเสียสละซ้อมกันเป็นเดือนๆ การแสดงต่างๆที่เราชมกันอย่างมีความสุข ก็ล้วนมาจากการตระเตรียมเป็นเดือนๆ และสองสามวันที่ต้องเร่งยกเร่งจัดด้วยเช่นกัน บรรดาสลากสอยดาวและเกมก็ถูกจัดเตรียมล่วงหน้าไว้ไม่น้อยกว่าเดือนเหมือนกัน เมื่อจบค่ำคืนแห่งความสุขแล้ว บุคคลเหล่านี้ขณะที่เรากลับกันแล้ว พวกเขายังจำเป็นต้องจัดต้องเคลียร์ให้ทุกอย่างกลับมาสะอาดเรียบร้อยเช่นเดิม บางคนต้องเก็บงานจนถึงตีสี่ตีห้ากันเลยเชียวครับ
พระเยซูเจ้าทรงเติบโตขึ้นทั้งในพระปรีชาญาณ และพระหรรษทาน เฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้าและต่อหน้ามนุษย์(ลก.2:52)
มาครับพี่น้อง พ่อได้ข้อคิดอย่างน้อยสองข้อ ข้อแรก…เรามาเป็นกำลังใจให้พวกเขาที่เสียสละ ภาวนาสำหรับเขาด้วยที่ออกแรงในหลายด้านเพื่อมอบความสุขวันคริสต์มาสให้กับพวกเราทุกคน และข้อที่สอง “ความสุขที่เกิดขึ้นนั้น ต้องมีคนออกแรกและเสียสละ” ไม่มีความสุขเรื่องใดที่เรานอนๆกินๆแล้วความสุขจะเดินทางมาหาเรา ความสุขต้องเริ่มจากเราที่ออกแรงทำ และแบ่งปันออกไปให้แก่กันและกัน เราจึงเติบโตขึ้นในพระคริสต์เจ้า และเติบโตในแบบเดียวกันที่พระองค์เคยเติบโตเป็นแบบเป็นอย่างให้กับเรา
ก่อนสิ้นปีนี้และตลอดปีในปีหน้า…เรามาออกแรง และแบ่งปันความสุขให้กันและกันนะครับ… “ความสุขที่เกิดขึ้นนั้น ต้องมีคนออกแรกและเสียสละ”
พระเยซูเจ้าทรงเติบโตขึ้นทั้งในพระปรีชาญาณ และพระหรรษทาน เฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้าและต่อหน้ามนุษย์(ลก.2:52)