พระองค์ทรงมอบให้เรา… “ดวงตาแห่งความเชื่อ”
“เรากำลังจะเปิดหลุมฝังศพของท่านและยกท่านขึ้นมาจากหลุมศพนำท่านกลับมายังแผ่นดินอิสราเอล…ท่านจะรู้ว่าเราเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า” (เทียบอสค37:12-13 )
นึกย้อนไปเมื่อตอนยังเป็นเด็กเล็กประมาณอยู่ชั้นป.4 เป็นนักเดินทางนั่งรถบัสบ.ข.ส. ไปต่างจังหวัดอยู่บ่อยๆและนั่งเดินทางไปคนเดียวอยู่เป็นประจำ มักจะนั่งรถไปหาพระสงฆ์ท่านหนึ่งซึ่งเป็นพี่ชายส่วนค่าเดินทางก็มีเงินอยู่เพียงน้อยนิดพอสำหรับค่ารถและค่าน้ำหวานหนึ่งถุงและปลาหมึกย่างตัวเล็กๆหนึ่งไม้เท่านั้น
ครั้งหนึ่งนั่งรถผิดยามกลับบ้าน เหลือเงินเพียงแค่ค่ารถกลับบ้านเพียงรอบเดียวเท่านั้นหากผิดอีก…ก็ไม่มีโอกาสแก้ตัวกันแล้ว ความรู้สึกตามประสาเด็กเล็กๆตอนนั้นนะหรือ… นับเป็นการเฝ้ารอรถด้วยใจตุ๋มๆต้อม ๆ ยกมือขึ้นมาปาดเหงื่ออยู่บ่อยๆ มันน่ากลัวเหลือเกินสำหรับเด็กเล็กๆคนเดียวที่อ่อนประสบการณ์
“เราเป็นการกลับคืนชีพและเป็นชีวิตใครเชื่อในเราแม้ตายไปแล้วก็จะมีชีวิต และทุกคนที่มีชีวิตและเชื่อในเราจะไม่มีวันตายเลย ท่านเชื่อเช่นนี้หรือ” (ยน11:25-26 )
เมื่อได้โทรศัพท์กลับไปที่บ้าน… ได้รับฟังเสียงของพ่อและแม่แล้ว…มันก็ชื่นใจอบอุ่นใจรู้สึกว่า“ยังไงเราก็ปลอดภัยแน่นอนได้กลับบ้านแน่นอน” แม้จะยังไม่รู้หนทางใดๆเลยก็ตาม เมื่อได้รับคำแนะนำว่าจะต้องไปขึ้นรถที่ใดเป็นรถเมล์สายเท่าไร และเมื่อได้นั่งรถเมล์สายดังกล่าวตามคำแนะนำที่ถูกต้อง มัน…โล่งใจ มัน…ยิ้มออก
พระเยซูเจ้าเรียกร้องให้เราไว้วางใจในพระองค์ ถึงเราจะตกอยู่ในความยากลำบากสักเท่าใดอยู่ท่ามกลางความวิตกกังวลแค่ไหน ให้เราวางชีวิตของเราไว้ในพระองค์ ดำเนินชีวิตตามคำแนะนำของพระองค์“ท่านจะไม่มีวันตายเลย” คำถามที่สำคัญมาก… คือ“ท่านเชื่อเช่นนี้หรือ”
“เชื่อพระเจ้าข้า เราเชื่อว่าพระองค์เป็นพระคริสตเจ้าพระบุตรของพระเจ้าที่จะต้องเสด็จมาในโลกนี้” (ยน11:27)
พระเยซูพระองค์ทรงมอบ“ดวงตาแห่งความเชื่อ”ให้เรา เมื่อมองดูย้อนกลับไปในชีวิตชีวิตเราพบกับทางตันในชีวิตพบกับปัญหาพบกับความเจ็บปวดมากมาย แต่พระเป็นเจ้าพระองค์ส่งมอบผู้คนต่างๆและอุปกรณ์เครื่องมือหลากหลาย เพื่อช่วยให้เราฝ่าและผ่านพ้นวิกฤตต่างๆในชีวิตมาจนทุกวันนี้
นี่แหละ… คือ“ดวงตาแห่งความเชื่อ” ที่พระองค์ประทานให้ให้เรามีไว้ใช้มองดูดูความจริงในชีวิต และเมื่อมองเช่นนี้แล้ว เราตอบรับพระองค์ด้วยการมองดังนี้แล้ว เราก็พร้อมที่จะตอบพระเยซูเจ้าเช่นเดียวกัน เมื่อถูกพระองค์ถามว่า“ท่านเชื่อเช่นนี้หรือ” เราตอบพระองค์อย่างเปี่ยมล้นด้วยความเชื่อว่า“เชื่อพระเจ้าข้า…”