“ยามเหนื่อย… เราพักเราวางใจ…อยู่กับใคร?”
“พี่น้องส่วนท่านทั้งหลาย…ดำเนินชีวิตตามพระจิตเจ้าท่านเป็นของพระองค์และถ้าท่านกำจัดกิจการตามธรรมชาติฝ่ายต่ำด้วยเดชะพระจิตเจ้าท่านก็จะมีชีวิต”(เทียบรม8:9,11-13)
หลายครั้งเมื่อเราพบประสบปัญหาหนักใจตัวเราจะนึกคิดถึงใครเป็นคนแรก เรามีเหตุผลอะไรหรือที่เราจะคิดถึงนึกถึงเขายามเมื่อเราทุกข์ใจหนักใจ เมื่อไม่กี่วันมานี้สดสดร้อนร้อน ได้พบกับเหตุการณ์หนึ่งเชื่อว่าพี่น้องหลายท่านจะมีโอกาสได้พบประสบเช่นกันไม่มากก็น้อย
ขณะกำลังเดินซื้อของอยู่มีหมายเลขโทรศัพท์ไม่แสดงหมายเลขและชื่อส่งเสียงอัตโนมัติว่า“บัตรเครดิตของคุณกำลังถูกระงับ… ให้ติดต่อกลับทางธนาคาร” เมื่อโทรกลับได้ความว่าจะถูกส่งเรื่องไปให้กับตำรวจที่ดูแลเรื่องทุจริตทางด้านนี้ และโดยที่ไม่ได้คิดอะไรทางเจ้าหน้าที่ได้โอนไปให้ได้คุยทันที(แหมตำรวจไทยวันนี้ทำงานเพื่อประชาชนจริงๆสมกับคำว่า“คืนความสุขให้ประชาชนจริงๆ)
“ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ยจงร่าเริงอย่างยิ่ง ธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ยจงโห่ร้องด้วยความยินดีเถิด ดูซิกษัตริย์ของท่านกำลังเสด็จมาหาท่าน พระองค์ทรงเที่ยงธรรมและทรงชัยชนะ…..พระองค์จะทรงประกาศสันติแก่นานาชาติ การปกครองของพระองค์…..ไปถึงสุดปลายแผ่นดิน”(เทียบศคย9:9-10)
ได้ความต่อไปว่า ประมาณต้องไปทำธุรกรรมที่ตู้ATM ทีนี้เริ่มเข้ารูปเข้ารอยแล้วว่า“เรากำลังถูกผู้ไม่หวังดีหลอกลวงเรื่องการเงินแล้ว” จึงหยุดและวางสาย แต่ก็ได้รับการติดต่อกลับจากหมายเลขเดิมว่า“ทำไมคุณจึงวางสายจากตำรวจเจ้าหน้าที่” ประมาณผิดนะที่ไม่ให้ตำรวจผู้หวังดีช่วย จึงตอบกลับไปว่า“คุณเป็นใครผมเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าคุณเป็นใคร เอาเป็นว่าผมจะติดต่อกับทางธนาคารโดยตรงเอง” และก็วางสายไป ไม่มีการติดต่อกลับมาหาเราอีก และหลังจากโทรศัพท์ไปติดต่อขอคำแนะนำจากเจ้าหน้าที่ธนาคารเรียบร้อยแล้ว ลองโทรไปเบอร์เดิม แต่เบอร์นี้ที่ทีแรกถูกบอกว่าเป็นสถานีตำรวจตอนนี้กลับกลายเป็นเบอร์ของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง จึงมั่นใจว่ากำลังโดนพวกมิจฉาชีพแน่นอน
“ท่านทั้งหลายที่เหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนักจงมาพบเราเถิดเราจะให้ท่านได้พักผ่อนจงรับแอกของเราแบกไว้และมาเป็นศิษย์ของเรา…..จิตใจของท่านจะได้รับการพักผ่อน”(มธ11:25-30)
ครั้งแรกที่มีสติและไม่จมกับการถูกข่มขู่ว่าถูกอายัดบัตรฯและบัญชีเป็นหนี้อยู่หกหมื่นกว่าบาท ทันทีก็ให้ได้นึกถึงพี่เจ้าหน้าที่ธนาคารเจ้าของบัญชีและบัตรเครดิต จึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือขอพึ่งพา และพี่เจ้าหน้าที่ก็ช่วยได้ทำให้เรารอดพ้นอันตราย
จะมีสักกี่ครั้งที่เราพบกับทางตัน ตกอยู่กับความทุกข์ความเจ็บปวดจมดิ่งอยู่กับปัญหานับร้อยพันที่รุมเข้ามาในชีวิตจนโงหัวไม่ขึ้น จะมีสักกี่ครั้งที่เราคิดถึงพระเยซูเจ้า ที่เราจะวางใจวางชีวิตของเราไว้กับพระองค์และหวังใจวางใจว่าเราจะได้รับการพักผ่อนได้รับความบรรเทาใจจากมิตรแท้ที่เปี่ยมด้วยความรักเมตตาและซื่อสัตย์ต่อเราตลอดมา… จะมีกี่ครั้งจะมีบ้างไหมที่เราจะวางชีวิตของเราไว้ในอ้อมพระหัตถ์พระองค์.