Category: บทสนทนาจากเจ้าอาวาส

ข้อคิดวันอาทิตย์สมโภชปัสกา   ยน20: 1-9…เขาเห็นและมีความเชื่อแต่อัครสาวกทั้งสองยังไม่เข้าใจพระคัมภีร์ที่ว่าพระเยซูเจ้าต้องทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย… วันนี้เป็นวันแห่งการเฉลิมฉลองเป็นวันที่พระคริสตเจ้าได้ทรงหักโซ่ตรวนแห่งความตายและได้ทรงเสด็จกลับคืนพระชนมชีพจากความตายอย่างพระผู้มีชัย…มิใช่เพื่อพระองค์เองแต่เพื่อเรามนุษย์ทุกๆคนและพระองค์ทรงต้องการให้เราได้มีส่วนร่วมในชัยชนะอันยิ่งใหญ่เหนือบาปและความตายของพระองค์… ข้อคิด…นักบุญเปโตรได้ปราศรัยกับประชาชนว่า“เขาประหารพระเยซูเจ้าชาวนาซาเร็ธโดยตรึงบนไม้กางเขนแต่พระเจ้าได้ทรงบันดาลให้พระองค์กลับคืนพระชนมชีพในวันที่สามและโปรดให้พระองค์แสดงพระองค์มิใช่แก่ประชาชนทั้งปวงแต่ทรงแสดงพระองค์แก่บรรดาพยานที่พระเจ้าทรงเลือกสรรไว้ล่วงหน้าแล้วคือเราทั้งหลายที่ได้กินและได้ดื่มร่วมกับพระองค์หลังจากที่ทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย” (กจ10: 34-43)           การรับทนทุกข์ทรมานและการสิ้นพระชนม์ที่ไม้กางเขนและการกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้าพระผู้ไถ่ได้นำความรอดพ้นมาสู่มนุษยชาติเหตุที่พระองค์ทรงปรารถนาสิ้นพระชนม์เพื่อเรามนุษย์ทุกคนก็เพราะทรงมีพระประสงค์ให้เราผู้เชื่อและศรัทธาในพระองค์ได้รับชีวิตนิรันดร์คือเมื่อถึงกำหนดเวลาพระองค์ได้ทรงพอพระทัยเสด็จลงมาจากสวรรค์มาบังเกิดเป็นมนุษย์เหมือนกับเรามนุษย์ในทุกๆอย่างยกเว้นบาปเพื่อให้เราสามารถรับนิรันดรภาพเป็นมรดกตามพระสัญญาและเจริญชีวิตกับพระองค์ตลอดไปในพระอาณาจักรของพระเจ้า […]

ข้อคิดอาทิตย์(ใบลาน) พระทรมานของพระเยซูคริสตเจ้าปีB มก11: 1-11 และมก14:1-15, 47…โฮซันนาขอถวายพระพรแด่ผู้มาในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าขอพระพรจงมีแด่พระอาณาจักรที่กำลังจะมาถึงของกษัตริย์ดาวิดบรรพบุรุษของเราโฮซานนาณสวรรค์สูงสุด…ท่านทุกคนจะทอดทิ้งเรา…แต่เมื่อเรากลับคืนชีพแล้วเราจะไปยังแคว้นกาลิลีก่อนหน้าท่าน ในวันนี้คริสตชนทั่วโลกทำการเฉลิมฉลองพระทรมานของพระเยซูคริสตเจ้าด้วยการแห่แหนพระองค์ด้วยกิ่งปาล์มเข้ากรุงเยรูซาเล็มนครศักดิ์สิทธิ์เพื่อรับทนทรมานสิ้นพระชนม์และกลับคืนพระชนมชีพ…นี่เป็นฉากแรกของช่วงสุดท้ายแห่งชีวิตของพระองค์ซึ่งกำลังจะถูกทอดทิ้งจากศิษย์ของพระองค์เองและดูเหมือนว่าจากพระบิดาเจ้าด้วย…บุตรแห่งมนุษย์ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส ข้อคิด…วันอาทิตย์พระทรมานของพระคริสตเจ้าหรือวันอาทิตย์ใบลานเป็นวันฉลองที่ไม่ได้กำหนดว่าต้องเป็นวันเดียวกันของทุกๆปีแต่จะเป็นวันอาทิตย์ก่อนวันอาทิตย์ปัสกาหนึ่งสัปดาห์วันฉลองนี้เชิญชวนให้เราได้รำลึกถึงเหตุการณ์หนึ่งซึ่งได้มีเล่าไว้ในพระวรสารทั้งสี่คือมก11: 1-11, มธ21: […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 5 เทศกาลมหาพรต ปี B ยน 12: 20-33…ถ้าเมล็ดข้าวได้ตกลงในดินและตายไป…มันก็จะบังเกิดผลมากมาย…ข้าแต่พระบิดาเจ้าข้า โปรดช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากเวลานี้…โปรดประทานพระสิริรุ่งโรจน์แด่พระนามของพระองค์เถิด…เมื่อเราจะถูกยกขึ้นจากแผ่นดิน เราจะดึงดูดทุกคนเข้ามาหาเรา           เมล็ดข้าวต้องเปื่อยเน่าตายไปเพื่อที่จะบังเกิดผล เช่นเดียวกัน เราต้องตายต่อตัวเราเองเพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความเป็นมนุษย์และอย่างลูกของพระเจ้าได้อย่างสมบูรณ์ยิ่งขึ้น เพื่อรับใช้พระเจ้าและรับใช้เพื่อนพี่น้อง   ข้อคิด…ในบทอ่านแรก (ยรม 31: […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 4 เทศกาลมหาพรต ปี B ยน 3: 14-21…โมเสสยกรูปงูขึ้นในถิ่นทุรกันดารฉันใด บุตรแห่งมนุษย์ก็จะต้องถูกยกขึ้นฉันนั้น เพื่อทุกคนที่มีความเชื่อในพระองค์ จะมีชีวิตนิรันดร…พระเจ้าทรงส่งพระบุตรมาในโลกนี้ เพื่อโลกจะได้รับความรอดพ้นเดชะพระบุตรนั้น… นักบุญยอห์นบอกว่าเมื่อความสว่างของพระคริสต์เข้ามาในโลกนี้ ก็มีบางคนไม่ยอมรับความสว่างนี้…ทำไม?…เพราะว่าการกระทำของพวกเขานั้นชั่วร้าย… อนิจจา! หลายๆครั้งเรากลับไม่ยอมต้อนรับความสว่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสว่างแห่งพระวาจาของพระเยซูเจ้า…ให้เราวิงวอนขอพระเยซูเจ้า […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 3 เทศกาลมหาพรต ปี B ยน 2: 13-25…ความรักที่ข้าพเจ้ามีต่อบ้านของพระองค์ เป็นเสมือนไฟที่เผาผลาญข้าพเจ้า…จงทำลายพระวิหารนี้ แล้วเราจะสร้างขึ้นใหม่ภายในสามวัน…   เรามาชุมนุมกันในบ้านของพระเจ้าซึ่งเป็นบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนาและกราบไหว้นมัสการพระเจ้า เฉพาะพวกเราเท่านั้นที่สามารถบันดาลให้วัดนี้ เป็นบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนา…ขอให้การอธิษฐานภาวนาของเราเป็นการกราบไหว้นมัสการพระเจ้าของเราอย่างแท้จริง   ข้อคิด…พฤติกรรมของพระเยซูเจ้าในการชำระล้างพระวิหาร เป็นการประท้วงต่อต้านการเอาศาสนามาทำเป็นธุรกิจการค้าและเป็นการประท้วงต่อการทำทุรจารต่อพระวิหารของพระเจ้า…แต่ว่าลึกๆลงไป น่าจะมีอะไรมากกว่านั้น พฤติกรรมดังกล่าวเป็นพฤติกรรมทางสัญลักษณ์ตามแบบอย่างของพระธรรมเก่าดังที่ท่านประกาศกเยเรมีย์ได้กล่าวในนามของพระยาเวห์ว่า “พระนิเวศน์ซึ่งเรียกตามชื่อของเรา ในสายตาของเจ้าได้กลายเป็นถ้ำของโจรไปแล้วหรือ”  (ยรม 7: […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 2 เทศกาลมหาพรต ปี B มก9: 2-10…พระวรกายของพระเยซูเจ้าเปลี่ยนไปต่อหน้าศิษย์ทั้งสาม…และมีเสียงหนึ่งออกมาจากก้อนเมฆว่าผู้นี้เป็นบุตรสุดที่รักของเราจงฟังท่านเถิด… บนภูเขาทาบอร์ศิษย์รักของพระเยซูเจ้าสามท่านเปโตรยากอบและยอห์นได้แลเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเยซูเจ้าอย่างบุตรของพระเจ้าชั่วขณะหนึ่งช่างเป็นประสบการณ์ที่น่าอัศจรรย์ใจจริงๆสำหรับศิษย์ทั้งสามจนทำให้เปโตรถึงกับอุทานออกมาว่า“พระอาจารย์เจ้าข้าที่นี่สบายน่าอยู่จริงๆ”…เช่นเดียวกันที่นี่เช้าวันนี้ก็น่าอยู่จริงๆสำหรับพวกเราที่มาอยู่พร้อมหน้ากันรอบๆพระแท่นบูชาขององค์พระเยซูเจ้าอย่างบุตรของพระเจ้าเหมือนกัน… ข้อคิด…พระเยซูเจ้าทรงแสดงพระองค์อย่างรุ่งโรจน์เป็นเรื่องราวของการแสดงองค์ของพระเจ้า…การแสดงองค์ของพระเจ้าเป็นเรื่องราวปรกติธรรมดาในผลงานเขียนทางศาสนาของศาสนิกชนอื่นๆในสมัยโบราณในเรื่องเล่านี้ม่านที่กั้นระหว่างโลกที่แลเห็นไม่ได้กับโลกที่แลเห็นได้อนาคตกับปัจจุบันได้ถูกโยกย้ายออกไปเป็นการชั่วคราวและความจริงก็ได้รับการไขแสดง…ในเหตุการณ์แสดงพระองค์ของพระเยซูเจ้านี้ศิษย์ทั้งสามได้แลเห็นเกียรติมงคลของพระผู้ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆแต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังไม่ได้เข้าใจอะไรเลยจนกว่าพระเยซูเจ้าจะได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้วเท่านั้น ในบทอ่านที่หนึ่ง(ปฐก22: 1-2. 9-13. […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 1 เทศกาลมหาพรต ปี B มก 1: 12-15…พระเยซูเจ้า หลังจากที่ทรงถูกซาตาประจญ…บรรดาทูตสวรรค์ก็เข้ามาปรนนิบัติรับใช้พระองค์…   เราคริสตชนแต่ละคนต่างก็ต้องต่อสู้ดิ้นรนกับการถูกประจญอย่างถ้วนหน้าด้วยกันทุกคน มากบ้างน้อยบ้างก็สุดแล้วแต่…จากพระวรสารในวันนี้ เราก็ได้แลเห็นว่าพระเยซูเจ้าเองก็ถูกประจญด้วยเหมือนกัน และพระองค์สามารถช่วยเราได้เมื่อถูกประจญ ดังนั้นให้เราเข้ามาหาพระองค์ด้วยความไว้วางใจ […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 6 เทศกาลธรรมดา ปี B มก 1: 40-45 …พระเยซูเจ้าทรงยื่นพระหัตถ์ สัมผัสคนโรคเรื้อน ตรัสว่า “เราพอใจ จงหายเถิด” ทันใดนั้น โรคเรื้อนก็หาย…   ในสมัยพระธรรมเก่า ประชาชนจะไปแตะต้องคนที่เป็นโรคเรื้อนไม่ได้ เพราะเป็นโรคติดต่อ […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 5 เทศกาลธรรมดา ปี B มก1: 29-39…พระเยซูเจ้าทรงรักษาหลายคนที่เป็นโรคต่างๆให้หายทรงขับไล่ปีศาจออกไป…พระองค์ทรงลุกขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่เสด็จออกจากบ้านไปยังที่สงัดและทรงอธิษฐานภาวนาที่นั่น ทุกๆวันพวกเราส่วนใหญ่ก็มักจะมีงานมีธุระยุ่งเกือบตลอดทั้งวันและผลลัพธ์ก็คือชีวิตทางจิตวิญญาณของเราก็ดูจะด้อยลงและน่าสงสารมากขึ้นดังนั้นพระวรสารของวันนี้จึงแสดงให้เราเห็นว่าท่ามกลางธุระการงานต่างๆพระเยซูเจ้าเองก็ยังหาเวลาอธิษฐานภาวนาเช่นเดียวกันพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณของพวกเราในขณะนี้และการอธิษฐานภาวนาในบางขณะของวันก็จะช่วยเราให้ได้มีโอกาสมีเวลาที่จะอยู่กับพระเจ้า… ข้อคิด…ในบทอ่านที่หนึ่งมหาบุรุษโยบเผชิญหน้ากับปัญหาของความทุกข์ทรมานคำอธิบายง่ายๆโดยทั่วๆไปในเรื่องนี้ก็คือว่าความทุกข์ทรมานมาจากการลงโทษของพระเจ้าสำหรับบาปที่เรามนุษย์ได้กระทำแม้ว่าโยบจะเป็นคนดีแต่เขาก็ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมากมายการทนทุกข์ทรมานของโยบได้ทำให้เขามีทัศนะที่น่าหดหู่เศร้าสร้อยเกี่ยวกับชีวิตของเรามนุษย์ ส่วนในพระวรสาร(มก1: 29-39) การรักษามารดาของภรรยานักบุญเปโตรและคนป่วยอื่นๆให้หายและการขับไล่ปีศาจออกไปก็มิใช่เป็นคำตอบของพระเยซูเจ้าสำหรับคำถามที่ว่า“ทำไมเรามนุษย์ถึงต้องทนทุกข์ทรมาน?” แต่เมื่อมนุษย์มีความทุกข์ทรมานพระเยซูเจ้าก็ทรงช่วยพวกเขาให้พ้นจากความทุกข์ทรมานพลางประกาศข่าวดีแห่งการช่วยให้รอดพ้น…นี่เป็นคำตอบด้วยการกระทำของพระองค์พระวรสารยังแสดงให้เห็นถึงความเร่งด่วนที่พระองค์จำเป็นต้องอุทิศตนให้กับการเทศน์สอนข่าวดีของพระเจ้าซึ่งเราสามารถเห็นตัวอย่างได้เป็นอย่างดีในบทอ่านที่สองอันเป็นจดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์(1 […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 4 เทศกาลธรรมดา ปี B มก1: 21-28…คำสั่งสอนของพระเยซูเจ้าทำให้ผู้ฟังรู้สึกประทับใจอย่างมากเพราะทรงสอนพวกเขาอย่างทรงอำนาจ…เขาสั่งแม้กระทั่งปีศาจและมันก็เชื่อฟัง พระวาจาของพระเยซูเจ้าเป็นพระวาจาที่พูดกับประชาชนอย่างผู้ทรงอำนาจหรืออย่างมีความน่าเชื่อถือนั่นเอง…ทำไม?…ก็เพราะว่าพระวาจาของพระองค์เป็นจริงดังที่พูดและเพราะพระวาจาของพระองค์สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของเราได้ถ้าหากว่าเราจะได้นำพระวาจานั้นมาปฏิบัติแต่ว่าบ่อยๆครั้งเรามักจะพึงพอใจที่จะฟังพระวาจานั้นเฉยๆโดยไม่นำเอาไปปฏิบัติ… ข้อคิด…พระวรสารในวันนี้นักบุญมาระโกเริ่มจะบอกพวกเราถึงสิ่งที่พระเยซูเจ้าได้ทรงกระทำในการประกาศพระอาณาจักรพระเจ้า ในบทอ่านที่หนึ่งจากหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติซึ่งนำเสนอโมเสสว่าเป็นประกาศกแห่งอุดมการณ์เพราะโดยปรกติแล้วประกาศกจะไม่พูดด้วยอำนาจของตนเองแต่จะพูดในนามของพระเจ้าชนชาวยิวเชื่อว่าพระเจ้าจะทรงแต่งตั้งประกาศกท่านหนึ่งเฉกเช่นโมเสสในวันสุดท้ายคริสตชนรุ่นแรกๆถือว่าพระเยซูเจ้าคือประกาศกที่พวกเขาได้ตั้งหน้าตั้งตารอคอยมาคำสั่งสอนของพระองค์เป็นคำสั่งสอนที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจและมีความน่าเชื่อถือด้วยอัศจรรย์หรือเครื่องหมายต่างๆในพระวรสารของวันนี้เราจะเห็นว่าพระเยซูเจ้าได้ทรงเทศน์สอนอย่างผู้มีอำนาจอย่างไรและประชาชนคนทั่วๆไปได้ยอมรับรู้สิ่งต่างๆเหล่านี้อย่างไร ทุกวันนี้เราได้ยินคำกล่าวที่สะใจฟังแล้วรู้สึกว่ามันในอารมณ์จากหลากหลายบุคคลสาธารณะแต่ว่าก็ทำให้รู้สึกหดหู่เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาพูดเพราะมีน้อยคนมากที่พูดอย่างผู้มีอำนาจและได้รับการปฏิบัติในชีวิตของพวกเขาจากสิ่งที่พวกเขาได้พูด คำพูดของคนที่อยู่ในอำนาจหรือของนักการเมืองคำพูดของพวกเขาอาจจะมีคนฟังแต่ก็ไม่มีใครอยากถืออย่างจริงจังว่าคำพูดเหล่านั้นเป็นคำพูดที่ไว้ซึ่งอำนาจและจะได้รับการปฏิบัติ ถ้าหากว่ามีบุคคลสาธารณะจำนวนมากขาดความน่าเชื่อถือในคำพูดของพวกเขาเพราะผู้พูดเองก็ไม่เชื่อไม่มั่นใจในสิ่งที่ตัวเองกำลังพูดอยู่เพราะมิได้นำเอาไปปฏิบัติดังนั้นคำพูดของพวกเขาก็จะเป็นอะไรที่หลอกตัวเองและหลอกคนอื่นด้วย นอกจากนั้นลักษณะนิสัยของผู้พูดก็เป็นสิ่งสำคัญมากเพราะถ้าลักษณะนิสัยของบุคคลใดบุคคลหนึ่งไม่ตรงไปตรงมาแล้วความน่าเชื่อถือของคนๆนั้นก็จะต้องถูกตีค่าต่ำลงไปมากเลยเราคงจะไม่สามารถเชื่อใจในสิ่งที่เขาพูดได้ […]