ข้อคิดอาทิตย์ที่13เทศกาลธรรมดา ปี A มธ10: 37-42…เราอยู่ในบ้านของพระเจ้าพระเจ้าทรงเป็นเจ้าบ้านส่วนเราเป็นแขกให้เราได้มีความรู้สึกว่าเราได้รับการต้อนรับและให้เราทำตัวเหมือนกับอยู่ที่บ้านและในเมื่อพระเจ้าทรงยอมรับเราก็ขอให้เราได้ยอมรับซึ่งกันและกันด้วย… พระเยซูเจ้าทรงเตือนสอนสานุศิษย์ของพระองค์ให้พร้อมที่จะรู้จักเสียสละสิ่งอันเป็นที่รักของตนในชีวิตเพื่อพระเจ้าและเพื่อเพื่อนพี่น้อง ข้อคิด…ใครก็ตามที่ไม่ยอมแบกกางเขนของตนและติดตามพระเยซูเจ้าไปก็ไม่สมควรเป็นศิษย์ของพระองค์…และเราแต่ละคนต่างก็มีกางเขนที่จะต้องแบกซึ่งก็หนักพอสมควรและเราพร้อมที่จะแบกมันหรือเปล่า? พระเยซูเจ้าได้ทรงแบกกางเขนของพระองค์เช่นเดียวกันสิ่งที่เราต้องทำก็คือแบกกางเขนของเราแต่ละคนกางเขนของเรามิใช่ทำด้วยไม้แต่ทำด้วยหน้าที่การงานปัญหาความวิตกกังวลความป่วยไข้ความขัดแย้งกับคนที่อยู่ด้วยกันกับเราในบ้านซึ่งไม่เหมือนกันและในที่ทำงานฯลฯอาจจะไม่รู้จบสิ้นและกางเขนนี้อาจจะไม่ใหญ่โตอะไรมากมายนักส่วนใหญ่แล้วมักจะเป็นกางเขนอันเล็กๆแต่ว่าเยอะแยะเต็มไปหมด กางเขนที่เราแต่ละคนต้องแบกนั้นคนอื่นอาจจะมองไม่เห็นและอาจจะไม่ใช่สิ่งปรากฏภายนอกแต่ว่ามันอาจจะเกิดขึ้นภายในตัวเราเองเช่นความกดดันความทุกข์เศร้าโศกฯลฯ […]