ข้อคิดวันพฤหัสบดีศักดิ์สิทธิ์ ยน 13: 1-15…พระเยซูเจ้าทรงรักผู้ที่เป็นของพระองค์ซึ่งอยู่ในโลกนี้ พระองค์ทรงรักเขาจนถึงที่สุด… ข้อคิดพระคริสตเจ้า สงฆ์สูงสุด ทรงตั้งศีลมหาสนิท…การตั้งศีลมหาสนิทให้เป็นพิธีระลึกถึงพันธสัญญาใหม่เป็นทัศนะที่เราแลเห็นได้ชัดเจนที่สุดของพิธีกรรมในวันนี้ โดยเรียกร้องให้คริสตชนได้รำลึกถึงเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่สื่อความหมายของการช่วยให้รอดพ้นในการรับประทานอาหารค่ำมื้อสุดท้ายของพระเยซูคริสตเจ้า นอกนั้น […]
ข้อคิดอาทิตย์ที่ 5 เทศกาลมหาพรต ปี A ยน 11: 1-45…เราเป็นการกลับคืนชีพและเป็น ชีวิต ใครเชื่อในเรา แม้ตายไปแล้ว […]
ข้อคิดอาทิตย์ที่ 4 เทศกาลมหาพรตปีA ยน9: 1-41…คนตาบอดจึงไปล้างตาแล้วกลับมามองเห็นได้… ในโลกของเราทุกวันนี้มีความมืดอยู่มากมายอย่างน่าใจหาย…แต่ว่าพระวรสารของวันนี้ได้นำเสนอพระวาจาอันน่าอัศจรรย์ขององค์พระคริสตเจ้าว่า“เราคือแสงสว่างส่องโลก” พระคริสตเจ้าทรงเป็นแสงสว่างส่องโลกจริงๆและทรงเป็นแสงสว่างส่องชีวิตของเราด้วยให้เราทำการไตร่ตรองสักครู่หนึ่งว่าเรามีความต้องการแสงสว่างของพระองค์ที่จะคอยส่องสว่างชีวิตของเราแต่ละคนและคอยส่องสว่างโลกมากน้อยแค่ไหน? ข้อคิด…เช่นเดียวกับน้ำแสงสว่างมีความสำคัญขั้นพื้นฐานอย่างหนึ่งของการดำรงชีวิตอยู่ของมนุษย์และของการไตร่ตรองทางศาสนาด้วยในเรื่องเล่าของการสร้างโลกในหนังสือปฐมกาลเมื่อพระเจ้าได้แยกความสว่างออกจากความมืดพระองค์ก็ได้ทรงจัดระเบียบให้กับสากลจักรวาลให้เป็นที่พักอาศัยของทั้งสิ่งมีชีวิตและสิ่งไม่มีชีวิต และเมื่อวาระแห่งความสมบูรณ์ของกาลเวลามาถึงพระวจนาตถ์ก็ได้เสด็จลงมาบังเกิดเป็นมนุษย์และมีชีวิตอยู่ท่ามกลางเรามนุษย์พระองค์ทรงเป็นชีวิตและแสงสว่างของสิ่งมีชีวิตทั้งหลายพระองค์ทรงส่องสว่างผู้ที่เชื่อในพระวจนาตถ์พระบุตรพระเจ้าซึ่งมาบังเกิดเป็นมนุษย์ทำให้เรามนุษย์ได้รู้จักพระเจ้าพระบิดา…นี่เป็นหัวข้อใหญ่ๆที่สำคัญที่ได้รับการพัฒนาในข่าวดีที่นักบุญยอห์นผู้นิพนธ์พระวรสารนำเสนอให้กับพวกเราโดยเริ่มตั้งแต่บทแรกอันเป็นอารัมภบทของพระวรสารของท่านและได้รับการขยายความอย่างเป็นขั้นเป็นตอนโดยอาศัยเครื่องหมายและการอัศจรรย์ต่างๆที่พระองค์ได้ทรงกระทำซึ่งได้รับการตอบรับจากประชาชนทั้งทางด้าน“บวก” และ“ลบ” […]
ข้อคิดอาทิตย์ที่ 3 เทศกาลมหาพรตปีA ยน4: 5-42…ผู้ที่ดื่มน้ำซึ่งเราจะให้นั้นจะไม่กระหายอีกเลยน้ำที่เราจะให้แก่ทุกคนจะกลายเป็นธารน้ำในตัวเขาไหลรินเพื่อชีวิตนิรันดร… ในพระวรสารของวันนี้เราจะได้ยินเรื่องราวของการพบปะกันที่น่าประทับใจระหว่างพระเยซูเจ้ากับหญิงชาวสะมาเรีย…ระหว่างการสนทนาพระเยซูเจ้าได้ทรงบอกกับนางถึงพระพรที่พระเจ้าทรงอยากประทานให้กับนาง…พระพรซึ่งพระองค์ทรงเรียกว่า“น้ำทรงชีวิต”…ณบัดนี้และณแท่นบูชานี้เราก็ได้พบปะกับองค์พระเยซูเจ้าและพระองค์ก็ได้ทรงเสนอพระพรอย่างเดียวกันให้กับเราแต่ละคน…ก็ขอให้เราได้ทำตัวของเราให้สมที่จะรับ“พระพรของพระเจ้า” ข้อคิด…หัวข้อเดียวที่แทรกซึมอยู่ในทั้งสามบทอ่านของพิธีบูชาขอบพระคุณในวันนี้ก็คือพระเจ้าทรงรักเราแม้ในขณะที่เรายังเป็นคนบาปอยู่ ในขณะที่ชนชาวอิสราแอลกำลังเร่ร่อนอยู่ในถิ่นทุรกันดารโมเสสได้จัดหาน้ำให้กับพวกเขาพระเยซูเจ้าเองซึ่งเป็นโมเสสคนใหม่ได้ให้อะไรอะไรบางอย่างที่ดีกว่าแก่ประชาชนคือ“น้ำที่ให้ชีวิต” เพราะจะทำให้ผู้ที่ดื่มน้ำนี้มีส่วนในชีวิตพระ ในบทอ่านที่หนึ่งเราได้แลเห็นว่าประชาชนชาวอิสราแอลกำลังกระหายน้ำมากจึงได้ต่อว่าโมเสสต่างๆนานาอันแสดงให้เห็นถึงความอกตัญญูของพวกเขาต่อพระเจ้าซึ่งได้ทรงช่วยเหลือพวกเขามาตลอดแต่พระเจ้าเองก็มิได้ลบชื่อของพวกเขาออกไปจากหัวใจของพระองค์ตรงข้ามพระองค์กลับบอกให้โมเสสช่วยจัดหาน้ำดื่มให้กับพวกเขาอันเป็นการแสดงออกถึงความรักอย่างยิ่งใหญ่ที่พระองค์ทรงมีต่อพวกเขาซึ่งได้รับการยืนยันจากท่านนักบุญเปาโลในบทจดหมายของท่านในวันนี้ว่า“พระเจ้าได้พิสูจน์ว่าทรงรักเราเพราะว่าพระคริสตเจ้าได้สิ้นพระชนม์แทนเราขณะที่เรายังเป็นคนบาป” […]
ข้อคิดอาทิตย์ที่2 เทศกาลมหาพรตปีA มธ17: 1-9…พระเยซูเจ้าทรงเปลี่ยนพระวรกายของพระองค์ต่อหน้าอัครสาวกทั้งสาม… แต่ละปีพิธีกรรมในอาทิตย์ที่สองของเทศกาลมหาพรตพระศาสนจักรก็จะนำเสนอเรื่องราวของการเปลี่ยนแปลงพระวรกายหรือการแสดงองค์ของพระเยซูเจ้าว่า…พระพักตร์ของพระองค์เปล่งรัศมีดุจดวงอาทิตย์และฉลองพระองค์กลับมีสีขาวดุจแสงสว่าง…เราแต่ละคนก็สามารถมีประสบการณ์ของการเปลี่ยนแปลงตัวตนได้เหมือนกันเป็นพระหรรษทานและคุณธรรมที่จะช่วยเปลี่ยนแปลงตัวเราให้มีสง่าราศรีเหมือนพระวรกายของพระเยซูเจ้าด้วยพระหรรษทานของพระเจ้าแต่ว่าบาปจะทำให้ตัวตนของเราเสียโฉม…ให้เราได้หันกลับมาหาองค์พระคริสตเจ้าสำหรับความช่วยเหลือต่างๆที่เราต้องการเพื่อว่าเราจะสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของเราด้วยการฝึกปฏิบัติคุณธรรมและด้วยพระวาจาของพระองค์ ข้อคิด…เช่นเดียวกับเรื่องราวการรับพิธีล้างของพระเยซูเจ้า…การประจักษ์พระวรกายของพระเยซูเจ้าต่อหน้าอัครสาวกก็เป็นการแสดงองค์ของพระเยซูเจ้าดังที่พระองค์ทรงเป็นจริงๆ…เป็นเหตุการณ์ที่ก่อประโยชน์อย่างมากให้กับบรรดาอัครสาวกคือเมื่อพวกเขาได้แลเห็นเกียรติมงคลอย่างของพระผู้ทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้วพวกเขาจะได้มีกำลังใจและความมุ่งมั่นที่จะติดตามพระองค์ไปจนถึงที่สุดแต่ถึงกระนั้นในขณะนี้พวกเขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีต้องรอจนกระทั่งพระเยซูเจ้าจะได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพจริงๆแล้วเท่านั้น เรื่องราวของการประจักษ์พระวรกายของพระเยซูเจ้าต่อหน้าอัครสาวกนั้นเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนภูเขาสูงเพราะบนภูเขานี้เราสามารถเห็นทัศนียภาพที่กว้างไกลกว่าและสามารถมองเห็นรายละเอียดของสิ่งต่างๆข้างล่างได้มากขึ้นซึ่งจะทำให้เราได้รู้จักและเข้าใจโลกมากขึ้นนอกจากนั้นยังช่วยยกจิตใจของเราขึ้นสู่เบื้องบนได้อีกด้วยทำให้เราอยู่ต่อหน้าความยิ่งใหญ่และความสวยงามของธรรมชาติซึ่งเป็นสิ่งสร้างของพระเจ้าและบนภูเขาสูงทำให้เรารู้สึกว่าตัวเราอยู่ใกล้ชิดพระเจ้ามากขึ้นอีกด้วยหรือกำลังอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์ด้วยซ้ำไป ประสบการณ์บนภูเขาสูงที่พระวรสารในวันนี้กล่าวถึงนั้นน่าจะเป็นภูเขาทาบอร์อันมีความหมายอย่างใหญ่หลวงสำหรับองค์พระเยซูเจ้าเองเพราะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่สำคัญมากๆในชีวิตสาธารณะของพระองค์เป็นช่วงเวลาที่พระองค์กำลังเริ่มเดินทางไปกรุงเยรูซาเล็มเพื่อไปรับทรมานและสิ้นพระชนม์ที่ไม้กางเขน…พระองค์ทรงทราบดีว่าชะตากรรมที่ว่านั้นกำลังรอคอยพระองค์อยู่เหมือนกับที่ได้เกิดขึ้นกับบรรดาประกาศกก่อนหน้าพระองค์นั่นก็คือความตายที่รุนแรงและเพื่อที่จะใช้เวลาทำการไตร่ตรองและอธิษฐานภาวนาสำหรับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้พระองค์ได้ทรงขึ้นไปบนภูเขาสูงโดยนำเอานักบุญเปโตรยากอบและยอห์นให้ไปกับพระองค์ด้วย วันนั้นท้องฟ้าแจ่มใสทันทีที่พระเยซูเจ้าได้ขึ้นไปถึงยอดเขาพระองค์ก็ได้เริ่มอธิษฐานภาวนาทันใดพระพักตร์ของพระองค์ก็เปล่งรัศมีดุจดวงอาทิตย์ฉลองพระองค์กลับมีสีขาวดุจแสงสว่างโมเสสและประกาศกเอลียาห์แสดงตนสนทนาอยู่กับพระองค์…นักบุญเปโตรถึงกับกราบทูลพระเยซูเจ้าว่า“พระเจ้าข้าที่นี่สบายน่าอยู่จริงๆถ้าพระองค์มีพระประสงค์ข้าพเจ้าจะสร้างเพิงขึ้นสามหลังหลังหนึ่งสำหรับพระองค์หลังหนึ่งสำหรับโมเสสและอีกหลังหนึ่งสำหรับเอลียาห์” ขณะที่เปโตรกำลังพูดอยู่นั้นมีเมฆสว่างจ้าก้อนหนึ่งปกคลุมพวกเขาไว้อันเป็นสัญลักษณ์ของการประทับอยู่ของพระเจ้ามีเสียงหนึ่งอันเป็นเสียงของพระบิดาเจ้าดังออกมาจากเมฆนั้นเป็นพระวาจาที่น่ารักมากว่า“ท่านผู้นี้เป็นบุตรสุดที่รักของเราเราพึงพอใจยิ่งนักจงฟังท่านเถิด” […]
ข้อคิดอาทิตย์ที่1เทศกาลมหาพรตปีA มธ4: 1-11…พระเยซูเจ้าทรงอดอาหารสี่สิบวันสี่สิบคืนในถิ่นทุรกันดารและมารปีศาจมาทดลองพระองค์… เทศกาลมหาพรตเชิญชวนพงกเราให้รำลึกถึงสี่สิบวันที่องค์พระเยซูเจ้าได้ทรงใช้ในถิ่นทุรกันดารและในช่วงเวลานั้นมารร้ายได้เข้ามาทำการทดลองพระองค์แต่ว่าโดยอาศัยการอธิษฐานภาวนการจำศีลอดอาหารและความซื่อสัตย์ต่อพระวาจาของพระเจ้าพระองค์ได้เอาชนะมารผจญ…ทุกๆวันเราแต่ละคนต้องเผชิญกับมารผจญให้เราได้อธิษฐานภาวนาต่อพระเจ้าเพื่อขอความช่วยเหลือจากพระองค์ที่จะสามารถเอาชนะการผจญ ข้อคิด…โมเสสได้ขึ้นไปอยู่บนภูเขาซีนายเป็นเวลาสี่สิบวันเพื่อรับพระบัญญัติเช่นเดียวกันพระเยซูเจ้าทรงจำศีลอดอาหารสี่สิบวันและทรงถูกมารปีศาจทดลองในถิ่นทุรกันดารก่อนจะเริ่มพระภารกิจของพระองค์…คริสตชนจึงควรเตรียมตัวเพื่อเฉลิมฉลองธรรมล้ำลึกปัสกาแห่งการสิ้นพระชนม์และการกลับคืนพระชนมชีพของพระคริสตเจ้าด้วยเทศกาลมหาพรตแห่งการถือศีลอดอาหารใช้โทษบาปซึ่งจะยาวนานสี่สิบวันเช่นกัน ในบทอ่านที่หนึ่งเราได้ยินเรื่องราวของการผจญล่อลวงอาดัมและเอวาและในพระวรสารก็เป็นเรื่องราวที่พระเยซูเจ้าทรงถูกผจญจากมารปีศาจ…พระเยซูเจ้าทรงเป็นอาดัมคนใหม่และเพราะด้วยความนอบน้อมของพระองค์พระองค์ได้ทรงนำกลับคืนมาซึ่งพระพรต่างๆที่อาดัมคนแรกได้ทำให้สูญเสียไปเพราะความไม่นอบน้อมเชื่อฟังของตนและพระเยซูเจ้ายังทรงเป็นชาวอิสราแอลใหม่เช่นเดียวกับที่ชาวอิสราแอลดั้งเดิมถูกทดลองในถิ่นทุรกันดารและก็ไม่ซื่อสัตย์ส่วนพระองค์ยังคงซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า ในพระวรสารวันนี้นักบุญมัทธิวได้เล่าเรื่องการที่พระเยซูเจ้าทรงถูกมารปีศาจทดลอง…การทดลองพระเยซูเจ้านี้ประกอบด้วย3 ฉากด้วยกันซึ่งพระองค์ทรงต้องการที่จะแก้ความเข้าใจผิดๆเกี่ยวกับพระภารกิจของพระองค์ คริสตชนบางคนยังมีความเข้าใจว่าพระเยซูเจ้าไม่สามารถถูกผจญหรือถูกทดลองได้ซึ่งก็เป็นความเข้าใจที่ไม่ถูกต้องเพราะพระเยซูเจ้าแม้ว่าจะมีธรรมชาติพระเจ้าแต่พระองค์ก็มีธรรมชาติมนุษย์ด้วยที่จริงการถูกผจญในตัวของมันเองมิใช่เป็นบาปมนุษย์เราทุกคนต่างก็มีการผจญมีการถูกทดลองด้วยกันทั้งนั้นจะแตกต่างกันก็ตรงที่มากหรือน้อยและมีความรุนแรงไม่เท่ากันดังนั้นพระเยซูเจ้าในฐานะที่พระองค์ทรงเป็นมนุษย์เช่นเดียวกับเราทุกคนการที่พระองค์ถูกมารปีศาจผจญนั้นจึงเป็นเรื่องจริงคือพระองค์ทรงถูกผจญถูกทดลองจริงๆ การถูกผจญฉากที่หนึ่ง…มารปีศาจต้องการให้พระเยซูเจ้าเปลี่ยนก้อนหินให้เป็นขนมปังคำว่า“ขนมปัง” […]
ข้อคิดอาทิตย์ที่ 7 เทศกาลธรรมดาปีA มธ5: 38-48…จงรักศัตรู(และ) จงอธิษฐานภาวนาให้ผู้ที่เบียดเบียนท่าน…ท่านจงเป็นคนดีอย่างสมบูรณ์ดังที่พระบิดาเจ้าสวรรค์ของท่านทรงความดีอย่างสมบูรณ์เถิด… พระเยซูเจ้าทรงบอกเราว่าพระเจ้าทรงรักบรรดาลูกๆของพระองค์ทุกๆคนลูกๆจะดีหรือเลวก็ไม่สำคัญ…และพระองค์ได้ทรงเร่งรัดให้ลูกๆของพระองค์ได้เลียนแบบความรักที่ไม่เลือกปฏิบัติของพระบิดาเจ้า…เราทุกคนต่างก็รู้ดีว่าความรักแบบที่ว่านั้นใช่ว่าจะสามารถปฏิบัติได้ง่ายๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่เราไม่ชอบ ข้อคิด…เนื่องจากว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ดังนั้นเราจึงต้องเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ด้วยและเราจะเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้ก็ต่อเมื่อเราจะเลียนแบบความใจกว้างของพระเจ้าโดยไม่คิดจะเลือกปฏิบัติและเลือกที่จะแก้แค้นแก้เผ็ดคนอื่นรวมทั้งจะไม่มีใจอิจฉาริษยาผู้อื่นฯลฯ ในหนังสือเลวีนิติ(ลนต19: […]
ข้อคิดอาทิตย์ที่6 เทศกาลธรรมดาปีA มธ5: 17-37…ท่านได้ยินคำกล่าวแก่คนโบราณว่าอย่าฆ่าคนผู้ใดฆ่าคนจะต้องขึ้นศาล…แต่เราบอกท่านทั้งหลายว่าทุกคนที่โกรธเคืองพี่น้องจะต้องขึ้นศาล… พระเยซูเจ้ายังได้ทรงตรัสเพิ่มเติมอีกว่า“ขณะที่ท่านกำลังนำเครื่องบูชาไปถวายยังพระแท่นบูชาถ้าระลึกได้ว่าพี่น้องของท่านมีข้อบาดหมางกับท่านแล้วจงวางเครื่องบูชานั้นไว้หน้าพระแท่นกลับไปคืนดีกับพี่น้องเสียก่อนแล้วจึงค่อยกลับมาถวายเครื่องบูชานั้น” ข้อคิด…การฆ่าคนและการทำผิดประเวณีเกิดขึ้นในความคิดและในหัวใจของมนุษย์ก่อนที่จะลงมือกระทำการและเป็นการผิดพระบัญญัติประการที่ห้าและที่หก…พระเยซูเจ้าได้ทรงให้ความหมายใหม่แก่พระบัญญัติประการที่ห้าใหม่ว่าจะต้องรวมไปถึงความรู้สึกโกรธและอารมณ์ที่ฉุนเฉียวด้วยเพราะอาจจะนำไปสู่การฆ่าคนได้…และพระองค์ยังได้ทรงให้ความหมายใหม่แก่พระบัญญัติประการที่หกอีกด้วยซึ่งจะต้องผนวกเอาความคิดอ่านและความปรารถนาที่ผิดศีลธรรมอันดีงามเข้าไปด้วยเพราะจะสามารถนำไปสู่บาปอุลามกและความไม่ซื่อสัตย์ต่อคู่สมรสได้ มีนักบุญหลายๆองค์ที่ได้ให้ทัศนะเกี่ยวกับเรื่องของความโกรธและอาจจะเป็นประโยชน์สำหรับการควบคุมพฤติกรรมของเราดังนั้นจึงขอสรุปคำสอนของท่านเหล่านั้นในบางประเด็น เป็นเรื่องที่ดีกว่าที่จะไม่ยอมให้ความโกรธที่เป็นบาปเข้ามาสิงอยู่ในจิตใจของเราเพราะเมื่อเราปล่อยให้มันเข้ามาแล้วก็อยากที่จะผลักดันมันออกไป ไม่เป็นประโยชน์แต่อย่างใดที่จะไปช่วยแก้ไขผู้อื่นเมื่อเรายังอยู่ในอารมณ์โกรธเคือง ความโกรธที่เป็นบาปจะทำให้เราต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ตลอดเวลา […]
ข้อคิดอาทิตย์ที่ 5 เทศกาลธรรมดา ปีA มธ5: 13-16…ท่านทั้งหลายเป็นเกลือดองแผ่นดินและเป็นแสงสว่างส่องโลก…เพื่อคนทั้งหลายจะได้เห็นกิจการดีของท่านและสรรเสริญพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ เนื่องจากว่าเราเป็นศิษย์ของพระคริสต์เราจึงได้รับการเชื้อเชิญให้เป็น“เกลือดองแผ่นดิน” และเป็น“แสงสว่างส่องโลก” นี่เป็นงานมหัศจรรย์ที่พระองค์ทรงมอบให้กับศิษย์ของพระองค์แต่ก็เป็นงานที่ยากมากๆและเพื่อที่จะทำงานชิ้นนี้ให้สำเร็จเราต้องการพละกำลังจากพระองค์ดังนั้นทุกๆวันให้เราได้ทูลขอจากพระองค์ซึ่งพละกำลังและความช่วยเหลือต่างๆที่เราต้องการเพื่อจะสามารถบรรลุถึงเป้าหมายอย่างที่พระองค์ได้ทรงหวังจากศิษย์ของพระองค์ ข้อคิด…นักบุญมัทธิวได้นำเสนอว่าพระเยซูเจ้าทรงเป็นแสงสว่างที่ส่องลงมายังโลกที่มืดมนในพระวรสารของวันอาทิตย์ที่สามเทศกาลธรรมดามาในวันอาทิตย์นี้พระภารกิจในการส่องสว่างและในการนำมนุษยชาติที่กำลังสับสนวุ่นวายในด้านศีลธรรมก็ได้รับการแบ่งปันให้กับบรรดาศิษย์ของพระองค์ […]
ข้อคิดวันฉลองการถวายพระกุมารในพระวิหาร 2 กุมภาพันธ์ ลก2: 22-32…นัยน์ตาของข้าพเจ้าได้เห็นองค์พระผู้ช่วยให้รอดพ้น…เป็นแสงสว่างเปิดเผยให้คนต่างชาติรู้จักพระองค์และเป็นสิริรุ่งโรจน์สำหรับอิสราเอลประชากรของพระองค์… พระเยซูเจ้าทรงเป็นพระเมสสิยาห์พระผู้ได้รับการเจิมและในฐานะที่ทรงเป็น“ผู้รับใช้ที่ต้องทนทุกข์ของพระเจ้า” พระบิดาเจ้าทรงแต่งตั้งพระองค์ให้เป็นแสงสว่างและความรอดพ้นของประชาชาติ…ดังนั้นให้เราได้ติดตามแสงสว่างนี้จนกว่าจะบรรลุถึงจุดหมายปลายทางคือพระอาณาจักรของพระเจ้า […]