Category: บทสนทนาจากเจ้าอาวาส

ข้อคิดอาทิตย์ที่6 เทศกาลธรรมดาปีA มธ5: 17-37…ท่านได้ยินคำกล่าวแก่คนโบราณว่าอย่าฆ่าคนผู้ใดฆ่าคนจะต้องขึ้นศาล…แต่เราบอกท่านทั้งหลายว่าทุกคนที่โกรธเคืองพี่น้องจะต้องขึ้นศาล… พระเยซูเจ้ายังได้ทรงตรัสเพิ่มเติมอีกว่า“ขณะที่ท่านกำลังนำเครื่องบูชาไปถวายยังพระแท่นบูชาถ้าระลึกได้ว่าพี่น้องของท่านมีข้อบาดหมางกับท่านแล้วจงวางเครื่องบูชานั้นไว้หน้าพระแท่นกลับไปคืนดีกับพี่น้องเสียก่อนแล้วจึงค่อยกลับมาถวายเครื่องบูชานั้น” ข้อคิด…การฆ่าคนและการทำผิดประเวณีเกิดขึ้นในความคิดและในหัวใจของมนุษย์ก่อนที่จะลงมือกระทำการและเป็นการผิดพระบัญญัติประการที่ห้าและที่หก…พระเยซูเจ้าได้ทรงให้ความหมายใหม่แก่พระบัญญัติประการที่ห้าใหม่ว่าจะต้องรวมไปถึงความรู้สึกโกรธและอารมณ์ที่ฉุนเฉียวด้วยเพราะอาจจะนำไปสู่การฆ่าคนได้…และพระองค์ยังได้ทรงให้ความหมายใหม่แก่พระบัญญัติประการที่หกอีกด้วยซึ่งจะต้องผนวกเอาความคิดอ่านและความปรารถนาที่ผิดศีลธรรมอันดีงามเข้าไปด้วยเพราะจะสามารถนำไปสู่บาปอุลามกและความไม่ซื่อสัตย์ต่อคู่สมรสได้ มีนักบุญหลายๆองค์ที่ได้ให้ทัศนะเกี่ยวกับเรื่องของความโกรธและอาจจะเป็นประโยชน์สำหรับการควบคุมพฤติกรรมของเราดังนั้นจึงขอสรุปคำสอนของท่านเหล่านั้นในบางประเด็น เป็นเรื่องที่ดีกว่าที่จะไม่ยอมให้ความโกรธที่เป็นบาปเข้ามาสิงอยู่ในจิตใจของเราเพราะเมื่อเราปล่อยให้มันเข้ามาแล้วก็อยากที่จะผลักดันมันออกไป ไม่เป็นประโยชน์แต่อย่างใดที่จะไปช่วยแก้ไขผู้อื่นเมื่อเรายังอยู่ในอารมณ์โกรธเคือง ความโกรธที่เป็นบาปจะทำให้เราต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ตลอดเวลา […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 5 เทศกาลธรรมดา ปีA มธ5: 13-16…ท่านทั้งหลายเป็นเกลือดองแผ่นดินและเป็นแสงสว่างส่องโลก…เพื่อคนทั้งหลายจะได้เห็นกิจการดีของท่านและสรรเสริญพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ เนื่องจากว่าเราเป็นศิษย์ของพระคริสต์เราจึงได้รับการเชื้อเชิญให้เป็น“เกลือดองแผ่นดิน” และเป็น“แสงสว่างส่องโลก” นี่เป็นงานมหัศจรรย์ที่พระองค์ทรงมอบให้กับศิษย์ของพระองค์แต่ก็เป็นงานที่ยากมากๆและเพื่อที่จะทำงานชิ้นนี้ให้สำเร็จเราต้องการพละกำลังจากพระองค์ดังนั้นทุกๆวันให้เราได้ทูลขอจากพระองค์ซึ่งพละกำลังและความช่วยเหลือต่างๆที่เราต้องการเพื่อจะสามารถบรรลุถึงเป้าหมายอย่างที่พระองค์ได้ทรงหวังจากศิษย์ของพระองค์ ข้อคิด…นักบุญมัทธิวได้นำเสนอว่าพระเยซูเจ้าทรงเป็นแสงสว่างที่ส่องลงมายังโลกที่มืดมนในพระวรสารของวันอาทิตย์ที่สามเทศกาลธรรมดามาในวันอาทิตย์นี้พระภารกิจในการส่องสว่างและในการนำมนุษยชาติที่กำลังสับสนวุ่นวายในด้านศีลธรรมก็ได้รับการแบ่งปันให้กับบรรดาศิษย์ของพระองค์ […]

ข้อคิดวันฉลองการถวายพระกุมารในพระวิหาร 2 กุมภาพันธ์ ลก2: 22-32…นัยน์ตาของข้าพเจ้าได้เห็นองค์พระผู้ช่วยให้รอดพ้น…เป็นแสงสว่างเปิดเผยให้คนต่างชาติรู้จักพระองค์และเป็นสิริรุ่งโรจน์สำหรับอิสราเอลประชากรของพระองค์… พระเยซูเจ้าทรงเป็นพระเมสสิยาห์พระผู้ได้รับการเจิมและในฐานะที่ทรงเป็น“ผู้รับใช้ที่ต้องทนทุกข์ของพระเจ้า” พระบิดาเจ้าทรงแต่งตั้งพระองค์ให้เป็นแสงสว่างและความรอดพ้นของประชาชาติ…ดังนั้นให้เราได้ติดตามแสงสว่างนี้จนกว่าจะบรรลุถึงจุดหมายปลายทางคือพระอาณาจักรของพระเจ้า       […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่3เทศกาลธรรมดาปี A มธ4: 12-23…พระเยซูเจ้าเสด็จไปยังเมืองคาเปอร์นาอุม…เพื่อให้พระดำรัสที่ตรัสไว้ทางประกาศกอิสยาห์เป็นความจริง… “ประชาชนที่จมอยู่ในความมืดได้เห็นความสว่างยิ่งใหญ่ผู้ที่อาศัยอยู่ในดินแดนและในเงาแห่งความตายแสงได้ส่องขึ้นมาเหนือพวกเขาแล้ว” “ประชากรที่ใช้ชีวิตอยู่ในความมืดแลเห็นความสว่างยิ่งใหญ่”…นี่เป็นคำยืนยันของนักบุญมัทธิวที่บอกถึงผลกระทบจากพันธกิจขององค์พระเยซูเจ้าที่มีต่อประชากรทั้งหลาย…และแสงสว่างนั้นกำลังฉายแสงมายังพวกเราในขณะนี้ขณะที่เรากำลังชุมนุมกันอยู่ณรอบพระแท่นบูชาในพระนามของพระองค์ ข้อคิด…นักบุญมัทธิวได้เปรียบเทียบการเสด็จมาของพระเยซูเจ้าว่าเป็นเหมือนกับแสงสว่างอันยิ่งใหญ่ที่ส่องสว่างประชาชนซึ่งเจริญชีวิตอยู่ในความมืดท่านนักบุญมองเห็นว่าพระเยซูเจ้าเป็นผู้ที่บันดาลให้คำพยากรณ์ของท่านประกาศกอิสยาห์ได้สำเร็จเป็นไป “ประชาชนที่จมอยู่ในความมืดได้เห็นแสงสว่างยิ่งใหญ่ผู้ที่อาศัยอยู่ในดินแดนและในเงาแห่งความตายแสงสว่างได้ส่องขึ้นมาเหนือพวกเขาแล้ว” และพระเยซูเจ้าเองก็ได้ทรงสาธยายพระภารกิจของพระองค์ด้วยถ้อยคำที่คล้ายคลึงกันว่า“เราคือแสงสว่างส่องโลก” ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติก็มีตัวอย่างของอาจารย์หรือครูผู้สอนศิษย์จำนวนไม่น้อยแทนที่จะนำแสงสว่างมาให้กับลูกศิษย์และมวลมนุษย์กลับนำความมืดที่มาพร้อมๆกับคำสั่งสอนของพวกเขามาให้กับมวลมนุษย์คำสั่งสอนของพระเยซูเจ้าเป็นท่อธารแห่งแสงสว่างจริงๆสำหรับทุกๆคนที่ยอมรับพระองค์และคำสั่งสอนของพระองค์ พระองค์ได้ทรงสอนว่า“ให้รักศัตรูของท่านและจงอธิษฐานภาวนาให้กับผู้ที่เบียดเบียนท่าน” […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 2เทศกาลธรรมดาปีA ยน1: 29-34…นี่คือลูกแกะของพระเจ้าผู้ทรงลบล้างบาปของโลก… พระเยซูเจ้าทรงเป็นลูกแกะของพระเจ้าพระผู้ทรงลบล้างบาปของโลก…ให้เราเริ่มทำการเฉลิมฉลองพิธีบูชาขอบพระคุณนี้ด้วยการนำเอาบาปต่างๆของเรามาวางไว้เฉพาะพระพ้กตร์ของพระองค์พลางทูลขออภัยและการรักษาให้หายจากพระองค์          ข้อคิด…พระเยซูเจ้าทรงเป็น […]

ข้อคิดวันฉลองพระเยซูเจ้าทรงรับพิธีล้างปีA มธ3: 13-17…เมื่อพระเยซูเจ้าทรงรับพิธีล้างแล้วเสด็จขึ้นจากน้ำทันใดนั้นท้องฟ้าเปิดออกพระองค์ทอดพระเนตรเห็นพระจิตของพระเจ้าเสด็จลงมาเหนือพระองค์แล้วมีเสียงจากสวรรค์กล่าวว่า“ผู้นี้เป็นบุตรสุดที่รักของเราเป็นที่โปรดปรานของเรา” วันนี้เราทำการฉลองการรับพิธีล้างของพระเยซูเจ้า…พระเยซูเจ้าพระผู้ไม่มีบาปได้ทรงต่อแถวกับพวกคนบาปและได้ร้บพิธีล้างในแม่น้ำจอร์แดนจากยอห์นลูกพี่ลูกน้องของพระองค์การที่พระองค์ทรงกระทำเช่นนี้ก็เพื่อที่จะช่วยปลดปล่อยเราให้เป็นอิสระจากอำนาจของบาป… ข้อคิด…การรับพิธีล้างของพระเยซูเจ้าเตือนใจเราให้คิดถึงศีลล้างบาปที่เราแต่ละคนได้รับ…ในพระศาสนจักรคริสตชนแต่ละคนอาจจะมีตำแหน่งหน้าที่แตกต่างกันออกไปแต่ว่าเมื่อเรายืนอยู่หน้าบัลลังก์ของพระผู้ทรงเป็นเจ้าในวันพิพากษาตำแหน่งหน้าที่ทั้งหลายคงจะไม่มีความสำคัญเท่าใดมากนัก…แต่จะอยู่ที่ว่าศักดิ์ศรีของความเป็นคริสตชนของเราแต่ละคนนั้นเราได้เจริญชีวิตให้สอดคล้องกับพันธะแห่งศีลล้างบาปที่เราได้รับมากน้อยแค่ไหน… พิธีโปรดศีลล้างบาปเป็นพิธีที่สง่างามและสร้างความประทับใจให้กับผู้รับโดยเฉพาะอย่างยิ่งแก่ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่และผู้ร่วมเป็นสักขีพยานในพิธีในพิธีโปรดศีลล้างบาปนี้ผู้รับจะได้รับชื่อแบบคริสตชนหรือที่เราเรียกว่าศาสนนามและได้รับการต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวของประชากรพระเจ้าหรือพระศาสนจักรนั่นเองเราจะได้ฟังบทอธิษฐานภาวนาที่มีความไพเราะและมีความหมายอย่างยิ่งในเนื้อหาผู้รับศีลล้างบาปจะได้รับเครื่องหมายแห่งกางเขนศักดิ์สิทธิ์อันเป็นเครื่องหมายแห่งความรักของพระคริสต์ที่มีต่อเขามีการเทน้ำบนศีรษะของผู้รับศีลล้างบาปน้ำเป็นสัญลักษณ์ของการทำให้สะอาดและในศีลล้างบาปผู้รับฯจะได้รับการทำให้สะอาดหมดจดจากบาปแต่ที่สำคัญก็คือศีลล้างบาปเป็นสัญลักษณ์ของชีวิตเพราะในศีลล้างบาปเราจะได้มีส่วนในชีวิตอมตะของพระเจ้า ในพิธีโปรดศีลล้างบาปผู้รับจะได้รับการเจิมด้วยน้ำมันศักดิ์สิทธิ์เหมือนกับที่นักกีฬานวดตัวและกล้ามเนื้อด้วยน้ำมันก่อนที่จะออกไปแข่งขันต่อสู้ผู้รับศีลล้างบาปที่ได้รับการเจิมด้วยน้ำมันศักดิ์สิทธิ์แล้วก็พร้อมที่จะออกไปต่อสู้กับความชั่วร้ายในโลกในฐานะที่เป็นตัวแทนขององค์พระคริสต์ในโลก พิธีมอบเสื้อขาวให้กับผู้รับศีลล้างบาปเป็นสัญลักษณ์แห่งศักดิ์ศรีของความเป็นคริสตชนส่วนเทียนที่จุดส่องแสงสว่างหมายถึงแสงสว่างอันล้ำค่าของความเชื่อที่พระเจ้าได้ทรงเรียกเขาให้ออกจากความมืดให้เข้าสู่แสงสว่างอันน่าพิศวงแห่งพระบุตรของพระองค์ สิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับพระเยซูเจ้าในการรับพิธีล้างจากท่านยอห์นแบปติสต์ก็ได้เกิดขึ้นกับผู้รับศีลล้างบาปเช่นเดียวกันต่อไปนี้หลังจากที่เขาได้รับศีลล้างบาปแล้วพระเจ้าจะทรงเรียกชื่อเขาทีละคนพระองค์จะทรงตรัสกับพวกเขาทีละคนว่า“ผู้นี้เป็นบุตรสุดที่รักของเราเป็นที่โปรดปานของเรา” และพระจิตเจ้าจะเสด็จลงมายังเขาเพื่อช่วยเขาให้เจริญชีวิตอย่างคริสตชนและให้เขามีส่วนร่วมในพันธกิจของพระเยซูเจ้า […]

ข้อคิดวันสมโภชพระคริสตเจ้าทรงแสดงองค์ ปี A มธ2: 1-12…พวกเราได้เห็นดาวประจำพระองค์ขึ้นจึงพร้อมใจกันมาเพื่อนมัสการพระองค์… ในวันสมโภชพระคริสตเจ้าทรงแสดงองค์วันนี้เราจะได้ยินได้ฟังเรื่องของปราชญ์ซึ่งมาจากบูรพาทิศด้วยการนำของดวงดาวมหัศจรรย์เพื่อมานมัสการองค์พระคริสต์–พระกุมาร…เราทุกคนต่างก็กำลังเดินทางแห่งชีวิตอยู่ด้วยเหมือนกันแต่เป็นการเดินทางชีวิตที่กำลังมุ่งไปสู่เบธเลเฮมแห่งเมืองสวรรค์ซึ่งณที่นั้นพวกเราหวังจะได้พบกับองค์พระเจ้าอย่างหน้าต่อหน้าเรามิได้ถูกนำด้วงแสงสว่างแห่งดวงดาวแต่เราได้รับการนำด้วยแสงสว่างแห่งความเชื่อ…ให้เราอธิษฐานภาวนาต่อพระเจ้าเพื่อให้พระองค์ได้ทรงทวีความเชื่อของเราให้มั่นคงเข้มแข็งยิ่งๆขึ้น… ข้อคิด…นักบุญมัทธิวได้นำเสนอให้เห็นถึงการเผยแสดงของพระเจ้าในหลายวิธีที่แตกต่างกันแต่ก็มีจุดประสงค์เดียวกันคือให้พระบุตรพระเจ้าที่มาบังเกิดเป็นมนุษย์เป็นที่รู้จักและได้รับการต้อนรับจากเพื่อนมนุษย์ด้วยกันและเพื่อให้มนุษยชาติได้มาเป็นครอบครัวเดียวกันโดยให้นมัสการและรับใช้พระเจ้าองค์เดียวกัน…องค์พระบุตรพระเจ้านี้ที่ชนชาวยิวซึ่งมีพระคัมภีร์ที่ได้ค่อยๆเผยแสดงการเสด็จมาของพระองค์กลับปฏิเสธไม่ยอมรับพระองค์ขณะที่ชนต่างศาสนาโดยการนำของดวงดาวมหัสจรรย์ได้มาค้นหาพระกุมารและเมื่อพบแล้วก็ได้นมัสการพระองค์ถวายของขวัญแด่พระองค์ ความปรารถนาอันแรงกล้าของพระเยซูเจ้าผู้สถาปนาพระศาสนจักรและของพระศาสนจักรเองในทุกยุคทุกสมัยก็คือต้องการให้มนุษยชาติมีเอกภาพสากลภาพและสันติภาพที่แท้จริงและได้เป็นครอบครัวเดียวกัน มนุษย์คนแรกในพระคัมภีร์ซึ่งได้เชื่อในสากลภาพคืออับราฮัมบิดาแห่งควาเชื่อของมนุษยชาติพระเจ้าได้ทรงสัญญากับท่านไว้ว่าในวันหนึ่งข้างหน้าบรรดาประชาชาติต่างๆจะมาร่วมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในพงศ์พันธุ์ของท่านและท่านเองก็ได้เชื่อเช่นนั้น ประชาชาติอิสราแอลได้รับมอบหมายให้เป็นผู้รวบรวมประชากรทั้งหลายให้เป็นหนึ่งเดียวกันในพงศ์พันธุ์ของอับราฮัมและดังนี้พระสัญญาแห่งสากลภาพก็จะบรรลุถึงความสำเร็จ แต่ชาวอิสราแอลได้เชื่ออย่างผิดๆว่าพวกเขาสามารถสร้างสากลภาพเอกภาพและสันติภาพดังกล่าวขึ้นมาได้ด้วยการปฏิบัติตามกฎระเบียบอะไรบางอย่างเช่นการถือธรรมบัญญัติการถือวันสับบาโตการเข้าสุหนัตฯลฯแต่ว่าจริงๆแล้วจะต้องเป็นความเชื่อของอับราฮัมต่างหากที่จะสามารถรวบรวมชนทุกชาติทุกภาษาให้เป็นหนึ่งเดียวกันได้ การประกาศว่าจะต้องมีประชากรใหม่ของพระเจ้าที่ไม่จำกัดเชื้อชาตินั้นได้รับการตระเตรียมล่วงหน้าในประชากรเลือกสรรและได้สำเร็จเป็นไปในองค์พระคริสตเจ้าเพราะในแผนการของพระบิดาเจ้าเป็นพระองค์เองที่จะทรงรวบรวมทุกสิ่งทุกอย่างไว้ในองค์พระเยซูคริสตเจ้า(อฟ1: […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่3 เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้าปีA มธ11: 2-11…ท่านทั้งหลายไปดูอะไรในถิ่นทุรกันดาร…จงไปบอกยอห์นถึงสิ่งที่ท่านได้ยินและได้เห็น…ในหมู่ที่เกิดจากหญิงไม่มีใครยิ่งใหญ่กว่ายอห์นผู้ทำพิธีล้าง… ในพระวรสารของวันนี้เราเห็นพระเยซูเจ้ากำลังทำการอัศจรรย์…คนตาบอดกลับแลเห็นคนหูหนวกได้ยินคนง่อยเดินได้คนยากจนได้รับการประกาศข่าวดี…เป็นการแสดงออกซึ่งความรักเมตตาสงสารของพระเยซูเจ้าซึ่งมีต่อเพื่อนมนุษย์ที่กำลังเจ็บปวดทนทุกข์ทรมานดังนั้นในพิธีบูชาขอบพระคุณนี้ให้เราเข้ามาหาพระองค์ด้วยความเชื่อศรัทธาความหวังและความรัก ข้อคิด…เวลาที่เราคิดถึงนักบุญยอห์นแบปติสต์เราก็มักจะคิดถึงท่านว่าเป็นผู้นำหน้าพระผู้ไถ่เพื่อจะเตรียมประชาชนสำหรับการเสด็จมาของพระองค์ดังนั้นเราจึงได้ยินเรื่องราวของท่านมากมายในเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า…เราจะไม่ได้ยินว่าท่านยอห์นเป็นคนที่ต้องการหน่วงเหนี่ยวลูกศิษย์ของท่านไว้กับตัวท่านเองหลังจากที่พระเยซูเจ้าได้ทรงเริ่มพระพันธกิจของพระองค์หรือท่านอยากให้มีผู้ติดตามมากมายแต่ก็มีผู้คนจำนวนหนึ่งที่คิดว่าท่านยอห์นเป็นพระแมสสิยาห์แต่จริงๆแล้วตัวท่านเองไม่เคยมีความคิดเช่นนี้เลยแต่ถึงกระนั้นเราก็รู้ว่าหลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเจ้า20 ปีเรายังสามารถพบลูกศิษย์ของท่านยอห์นในแผ่นดินศักดิ์สิทธ์เพราะลูกศิษย์ของท่านบางคนได้รับการต้อนรับให้เข้าสู่พระศาสนจักรเมื่อพวกเขาได้ยินพูดถึงองค์พระจิตเจ้าเป็นครั้งแรก(กจ19) ในพระวรสารโดยนักบุญมาระโกและนักบุญลูกาไม่มีการแสดงนัยยะให้เห็นว่าท่านยอห์นได้ยอมรับว่าพระเยซูเจ้าเป็นพระแมสสิยาห์แต่ว่าในพระวรสารโดยนักบุญมัทธิวในอาทิตย์ที่แล้วในการรับศีลล้างของพระเยซูเจ้าจากท่านท่านก็ยอมรับความเป็นพระแมสสิยาห์ของพระเยซูเจ้าเมื่อได้ยินเสียงจากสวรรค์กล่าวว่า“ผู้นี้เป็นบุตรสุดที่รักของเราเป็นที่โปรดปรานของเรา” แต่ว่าในพระวรสารของนักบุญมัทธิวในวันอาทิตย์นี้กลับมิใช่อย่างนั้นท่านยอห์นยังคงตั้งแง่มีความเคลือบแคลงสงสัยในองค์พระเยซูเจ้าพระวรสารของอาทิตย์ที่แล้วเราได้ยินเสียงร้องตะโกนของท่านยอห์นจากถิ่นทุรกันดารถึงผู้หนึ่งที่กำลังจะเสด็จมาส่วนในวันอาทิตย์นี้เราได้ยินเสียงของท่านยอห์นที่ตั้งคำถามจากคุกว่าพระเยซูเจ้าคือพระผู้ที่จะมาหรือจะต้องรอคอยใครอีก… เพราะท่านยอห์นได้ประณามกษัตริย์เฮโรดอย่างเปิดเผยถึงการหย่าจากภรรยาของพระองค์เองและไปทำการสมรสใหม่กับภรรยาของน้องชายของพระองค์คือนางเฮโรเดียส…พระวรสารของวันอาทิตย์นี้จึงเปิดตัวท่านยอห์นแบปติสต์จากคุกที่มืดมิดอับชื้นที่ใช้ขังท่านและจากคุกที่ท่านโดนคุมขังนี้ท่านได้ส่งศิษย์ของท่านไปหาพระเยซูเจ้าเพื่อที่จะค้นหาความจริงว่าจริงๆแล้วพระองค์เป็นใครกันแน่“ท่านคือผู้ที่จะมาหรือเราจะต้องรอใครอีก” […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 4 เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้าปีA มธ1: 18-24…พระนางมารีย์ซึ่งเป็นคู่หมั้นของโยเซฟจากราชวงศ์ดาวิดจะให้กำเนิดบุตรชายชื่อว่า“เยซู”… ขณะที่เรากำลังเข้าใกล้วันสมโภชพระคริสตสมภพทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนว่าจะรีบเร่งกันไปหมดจนอาจจะทำให้ส่วนที่เป็นเรื่องของจิตวิญญาณถูกบดบังไปหรือไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร…ขอให้เราได้หยุดไตร่ตรองสักครู่หนึ่งถึงการบังเกิดมาเป็นมนุษย์ขององค์พระบุตรพระเจ้าเพื่อให้จิตวิญญาณและหัวใจของเราได้มีที่ว่างและพร้อมที่จะต้อนรับองค์พระเยซูคริสตเจ้าที่กำลังจะเสด็จมาหาเราในพิธีบูชาขอบพระคุณนี้และในชีวิตประจำวันของเรา ข้อคิด…ทั้งสามบทอ่านของวันอาทิตย์ที่สี่เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้าอันเป็นอาทิตย์สุดท้ายของเทศกาลนี้ต่างก็กล่าวถึงอัตลักษณ์ของ“พระผู้ที่จะต้องเสด็จมา”…อัตลักษณ์ของพระกุมารน้อยนี้ยังจะแลเห็นไม่ชัดนักในพระธรรมเก่าแม้ว่าท่านประกาศอิสยาห์จะได้พูดถึงการเสด็จมาของเด็กน้อยอัศจรรย์ท่านหนึ่ง(อสย7: 10-14)แต่ก็ไม่มีเหตุผลอย่างใดที่จะเชื่อว่าท่านประกาศกจะรู้จักอย่างลึกตื้นหนาบางถึงเด็กน้อยอัศจรรย์นี้คำทำนายต่างๆจะเป็นที่เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งก็ต่อเมื่อเหตุการณ์ต่างๆจะได้อุบัติขึ้นตามที่ได้ทำนายไว้…ท่านประกาศกได้ทูลทัดทานกษัตริย์อาหัสว่าราชวงศ์ของกษัตริย์ดาวิดมิใช่ว่าจะอยู่ได้ด้วยความช่วยเหลือของกษัตริย์จากต่างชาติแต่จะอยู่ได้ด้วยความไว้วางใจในพระเจ้าเท่านั้นโดยท่านให้เครื่องหมายอันหนึ่งแก่กษัตริย์ว่า“หญิงพรหมจารีจะตั้งครรภ์และจะคลอดบุตรชายซึ่งจะได้รับนามว่า ‘อิมมานูเอล’แปลว่า‘พระจ้าทรงสถิตกับเรา’”           ส่วนในพระวรสารนั้นนักบุญมัทธิวก็แสดงให้เห็นว่าคำทำนายต่างๆได้สำเร็จเป็นไปในองค์พระเยซูเจ้าด้วยการที่ท่านได้ทำการเฉลิมฉลองพระเยซูเจ้าว่าเป็นความสำเร็จบริบูรณ์ขั้นสุดท้ายของคำทำนายคือเป็นพระกุมารแห่งราชวงศ์ของกษัตริย์ดาวิดเกิดจากหญิงพรหมจารีและจะเป็น”องค์อิมมานูเอล” […]

ข้อคิดวันฉลองครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ ของพระเยซูเจ้าพระแม่มารีย์และนักบุญโยเซฟปีA บสร3: 3-7, 14-17ก…บุตรที่ให้เกียรติบิดาจะมีอายุยืน…ใครเคารพนับถือบิดาก็จะประสบความสุขสันต์หรรษากับบุตรของตนเอง…บุตรที่เชื่อฟังพระเจ้าจะทำให้มารดาชื่นใจ… พวกเรามาชุมนุมกันรอบๆพระแท่นของพระกุมารเจ้าในวันฉลองครอบครัวศักดิ์สิทธิ์นี้เราต่างคนต่างมาจากครอบครัวของแต่ละคนเพื่อเข้าสู่ครอบครัวที่ใหญ่กว่าของพระศาสนจักร…เป็นครอบครัวของชุมชนคริสตชนซึ่งจะต้องทำให้เราได้ตรึกตรองว่าเราต่างก็มีพระบิดาเดียวกันคือองค์พระเจ้าและเราทุกคนเป็นพี่น้องกันในพระคริสตเจ้า…ขอให้เราได้ใช้เวลาไตร่ตรองสักครู่หนึ่งว่าคุณภาพของสายสัมพันธ์ของเรากับครอบครัวของเราเองและกับชุมชนคริสตชนเป็นอย่างไรบ้าง… ข้อคิด…พระวาจาในบทอ่านที่หนึ่งเป็นการอธิบายพระบัญญัติประการที่สี่“จงนับถือบิดามารดาอายุจะได้ยืน” ซึ่งมีส่วนประกอบที่สำคัญอยู่สามประการด้วยกันคือ บิดามารดาต้องรักบุตรของตน…เราเห็นตัวอย่างที่สวยสดงดงามนี้ในพระวรสารของวันนี้เห็นความเอาใจใส่ของแม่พระกับนักบุญโยเซฟที่มีต่อพระกุมารเยซูในเรื่องของความปลอดภัยในชีวิตทันทีที่ท่านทั้งสองแลเห็นว่าชีวิตของพระกุมารอยู่ในอันตรายก็รีบพาพระกุมารหนีไปประเทศอีจิปต์แล้วเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ดีขึ้นก็ได้พาพระกุมารกลับบ้านที่นาซาเร็ธและเมื่อมาอยู่ที่บ้านนาซาเร็ธท่านทั้งสองก็พยายามจัดหาสิ่งแวดล้อมที่ดี…จนพระเยซูเจ้าทรงเจริญวัยขึ้นทั้งในพระปรีชาญาณพระชนมายุและพระหรรษทานเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้าและต่อหน้ามนุษย์ บุตรต้องนบนอบบิดามารดาของตน…ตัวอย่างที่นาซาเร็ธที่พระเยซูเจ้าทรงนบนอบเชื่อฟังแม่พระและนักบุญโยเซฟ…พระนางมารีย์เป็นสตรีแห่งความเชื่อซึ่งรักพระเจ้าด้วยสิ้นสุดชีวิตจิตใจส่วนนักบุญโยเซฟก็ได้รับการขนานามว่าเป็น“ผู้ชอบธรรม” […]