Category: บทสนทนาจากเจ้าอาวาส

ข้อคิดวันสมโภชนักบุญเปโตรและเปาโลอัครสาวก มธ16: 13-19…ท่าน(นักบุญเปโตร)คือศิลาและบนศิลานี้เราจะตั้งพระศาสนจักรของเราประตูนรกไม่มีวันชนะพระศาสนจักรได้เราจะมอบกุญแจอาณาจักรสวรรค์ให้ทุกสิ่งที่ท่านจะผูกบนแผ่นดินนี้จะผูกไว้ในสวรรค์ด้วยทุกสิ่งที่ท่านจะแก้บนแผ่นดินนี้ก็จะแก้ในสวรรค์ด้วย          …สำหรับข้าพเจ้า(นักบุญเปาโล) นั้นชีวิตของข้าพเจ้ากำลังจะถูกถวายเป็นเครื่องบูชาอยู่แล้วถึงเวลาแล้วที่ข้าพเจ้าจะต้องจากไปข้าพเจ้าต่อสู้มาอย่างดีแล้วข้าพเจ้าวิ่งมาถึงเส้นชัยแล้วข้าพเจ้ารักษาความเชื่อไว้แล้วยังเหลืออยู่ก็เพียงมงกุฎแห่งความชอบธรรมซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพิพากษาอย่างเที่ยงธรรมจะประทานให้ข้าพเจ้าในวันนั้น ก่อนที่เราจะร่วมในพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณให้เราได้ไตร่ตรองดูซิว่าเราได้มีความมุ่งมั่นในการติดตามองค์พระเยซูเจ้าตามแบบอย่างของอัครสาวกเปโตรและเปาโลมากน้อยเพียงใด? ข้อคิด…การสมโภชนักบุญเปโตรและเปาโลในวันนี้เป็นการสมโภชที่เก่าแก่ที่สุดวันหนึ่งของพระศาสนจักรและที่จริงเป็นการสมโภชที่มีมาก่อนการสมโภชพระเยซูเจ้าทรงบังเกิดหรือวันคริสต์มาสเสียอีก…ตั้งแต่ศตวรรษที่4 แล้วที่ในวันสมโภชนี้มีการถวายพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณ3 มิสซาด้วยกันคือที่มหาวิหารนักบุญเปโตรในนครรัฐวาติกันมิสซาหนึ่งที่มหาวิหารนักบุญเปาโลนอกกำแพงเมืองอีกมิสซาหนึ่งและมิสซาที่สามที่คาตากอมบ์นักบุญเซบาสเตียนซึ่งเชื่อกันว่าศพของท่านนักบุญอัครธรรมทูตผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองคงจะถูกซ่อนไว้ณที่นี้เป็นระยะเวลาหนึ่ง นักบุญเปโตรเป็นชาวประมงคนหนึ่งของตำบลเบทไซดา(ลก5: […]

ข้อคิดวันสมโภชพระวรกายและพระโลหิตพระคริสตเจ้า ปี C 1 คร11: 23-26…ในคืนที่ทรงถูกทรยศนั้นเองพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหยิบปังขอบพระคุณแล้วทรงบิออกตรัสว่า“นี่คือกายของเราเพื่อท่านทั้งหลายจงทำการนี้เพื่อระลึกถึงเราเถิด…ถ้วยนี้คือพันธสัญญาใหม่ในโลหิตของเราทุกครั้งที่ท่านจะดื่มจงทำการนี้เพื่อระลึกถึงเราเถิด”…(และ)ทุกครั้งที่ท่านกินปังนี้และดื่มจากถ้วยนี้ท่านก็ประกาศการสิ้นพระชนม์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจนกว่าพระองค์จะเสด็จมา… เราเป็นประชากรของพระเจ้าที่กำลังเดินทางชีวิตในความเชื่อมุ่งสู่แผ่นดินพระสัญญาแห่งชีวิตนิรันดรเราต้องการอาหารสำหรับการเดินทางชีวิตนี้ของเรา…ในพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณเราได้รับการเลี้ยงดูอย่างมีคุณค่าจากพระกายของพระเยซูเจ้าประเสริฐกว่ามานนาที่บรรพบุรุษของเราได้รับในถิ่นทุรกันดาร…และพระองค์ทรงเลี้ยงดูเราด้วยพระวาจาของพระเจ้าและด้วยปังแห่งชีวิตนิรันดร์ ข้อคิด…คืนก่อนที่พระเยซูเจ้าสิ้นพระชนม์พระองค์ทรงนั่งที่โต๊ะอาหารกับพวกสาวกของพระองค์คนกลุ่มเล็กๆนั่งล้อมที่โต๊ะอาหารย่อมบ่งบอกถึงความใกล้ชิดความอบอุ่นความไว้วางใจกันและความรัก…แต่ถ้าหากมีผู้กำลังคิดทรยศพระองค์อยู่ที่นั่นด้วยภาพเช่นนี้จะทิ่มแทงบาดหัวใจยิ่งขึ้นทั้งจะเพิ่มความเจ็บปวดมากขึ้นเมื่อความร้าวฉานเกิดขึ้นในหมู่คนที่มีความสนิทสนมใกล้ชิดกันความเข้าใจซึ่งกันและกันจะกลับกลายเป็นสิ่งที่ยากยิ่งขึ้นยากมากกว่าความเข้าใจกันกับคนที่เรารู้จักกันแบบธรรมดา ที่โต๊ะอาหารผู้กำลังคิดทรยศพระอาจารย์ก็นั่งอยู่ด้วย…เราอาจจะตั้งคำถามว่ายูดาสมาปรากฏตัวอยู่ด้วยทำไม?…เมื่อเขาได้ตั้งใจที่จะทรยศขายพระเยซูเจ้าอยู่แล้วบางทีเขาอาจจะต้องการแสดงให้เห็นว่าเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้นเป็นเรื่องปกติธรรมดาและพระเยซูเจ้าเองก็คงจะไม่เคลือบแคลงสงสัยแต่อย่างใด นักบุญเปาโลได้เล่าเรื่องการรับประทานอาหารค่ำมื้อสุดท้ายของพระเยซูเจ้าว่า…ในคืนที่ทรงถูกทรยศนั้นเองพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหยิบปังขอบพระคุณแล้วทรงบิออกตรัสว่า“นี่คือกายของเราเพื่อท่านทั้งหลายจงทำการนี้เพื่อระลึกถึงเราเถิด…ถ้วยนี้คือพันธสัญญาใหม่ในโลหิตของเราทุกครั้งที่ท่านจะดื่มจงทำการนี้เพื่อระลึกถึงเราเถิด”           […]

ข้อคิดวันสมโภชพระตรีเอกภาพปี C ยน16: 12-15…พระเยซูเจ้าทรงตรัสว่า“เมื่อพระจิตแห่งความจริงเสด็จมา…พระองค์จะทรงให้เราได้รับพระสิริรุ่งโรจน์…ทุกสิ่งที่พระบิดาทรงมีนั้นก็เป็นของเราด้วยดังนั้นเราจึงบอกว่าพระจิตเจ้าจะทรงแจ้งให้ท่านรู้คำสอนที่ทรงรับจากเรา”… พระตรีเอกภาพซึ่งเราทำการสมโภชในวันนี้นำเรามนุษย์ทุกๆคนให้ไปอยู่ต่อหน้าธรรมล้ำลึกขององค์พระผู้เป็นเจ้า…เราสามารถเรียนรู้บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับพระเจ้าด้วยการสังเกตดูสิ่งสร้างแต่ว่าเป็นองค์พระเยซูเจ้าซึ่งได้เผยแสดงธรรมล้ำลึกของพระเจ้าให้กับเรา…แต่ว่าหลายๆครั้งเรากลับหลงใหลในสิ่งสร้างจนทำให้เราลืมพระเจ้า…ให้เราได้ไตร่ตรองในเรื่องนี้สักครู่หนึ่ง ข้อคิด…สิ่งแรกที่บิดามารดาสอนเราเกี่ยวกับศาสนาคงจะเป็นการทำเครื่องหมายสำคัญกางเขนและสิ่งสุดท้ายที่พระสงฆ์ทำที่หลุมฝังศพของเรา ก็คือการทำเครื่องหมายสำคัญกางเขนเหนือร่างที่ไม่ไหวติงของเรา เพราะชีวิตคริสตชนของเราถูกตราไว้ “ในพระนามของพระบิดา และพระบุตร และพระจิต”…และบทภาวนาของพระศาสนจักรโดยทั่วๆไป […]

ข้อคิดวันสมโภชพระจิตเจ้า ปี C ยน14: 15-16, 23ข-26…เราบอกสิ่งเหล่านี้ให้ท่านฟังขณะที่เรายังอยู่กับท่านแต่พระผู้ช่วยเหลือคือ”พระจิตเจ้า”ที่พระบิดาจะส่งมาในนามของเรานั้นจะทรงสอนท่านทุกสิ่งและจะทรงให้ท่านระลึกถึงทุกสิ่งที่เราเคยบอกท่าน… วันนี้เราทำการสมโภชการเสด็จมาของพระจิตเจ้ายังบรรดาอัครสาวกและสานุศิษย์ของพระองค์…ผ่านทางคำอธิษฐานภาวนาของพระศาสนจักรพระจิตเจ้าก็เสด็จมายังเราแต่ละคนในวันสมโภชนี้…ดังนั้นให้เราเตรียมตัวเตรียมจิตใจของเราให้พร้อมที่จะรับเสด็จพระองค์ด้วยการเป็นทุกข์ถึงบาป ข้อคิด…ครั้งแรกที่พระเยซูเจ้าทรงประทานพระจิตเจ้าให้กับบรรดาอัครสาวกเกิดขึ้นในเวลาเย็นวันอาทิตย์ปัสกา(ยน20: 21-23)…การเป่าลมเหนือพวกอัครสาวกเป็นสัญลักษณ์ของการรับพระจิตเจ้าพระองค์ซึ่งเป็นหลักการของสิ่งสร้างใหม่นอกจากนั้นการรับพระจิตก็ยังหมายถึงการรับพระพรของพระองค์และการส่งบรรดาอัครสาวกและศิษย์ของพระเยซูเจ้าออกไปเทศน์สอนให้กับนานาชาติตามที่พระเยซูเจ้าได้ทรงมีพระบัญชาไว้… …เป็นไปไม่ได้ที่เราจะเจริญชีวิตคริสตชนอย่างดีได้โดยปราศจากพระจิตเจ้าเป็นผู้นำเราจะซาบซึ้งถึงบทบาทของพระจิตในชีวิตคริสตชนได้นั้นเราต้องเริ่มจากพระเยซูเจ้าแม้องค์พระเยซูเจ้าเองก็จำเป็นต้องมีพระจิตพระจิตเจ้าทรงมีบทบาทที่สำคัญในชีวิตของพระองค์และพระจิตเสด็จลงมาอยู่เหนือพระองค์เมื่อพระองค์ทรงรับพิธีล้างทั้งยังได้ประกาศว่าพระองค์เป็นพระบุตรสุดที่รักของพระบิดาเจ้า ในขณะที่พระเยซูเจ้าทรงรับพิธีล้างนั้นพระองค์ทรงรับอำนาจจากเบื้องบนในการเริ่มพันธกิจของพระองค์…พระจิตเจ้ามิได้ถูกมอบให้พระองค์เพียงชั่วขณะแต่พระจิตยังคงประทับอยู่กับพระองค์ตลอดพันธกิจของพระองค์พระเยซูเจ้ายังคงให้พระจิตทรงนำทางและประทานความเข้มแข็งให้กับพระองค์อย่างต่อเนื่อง […]

ข้อคิดวันสมโภชพระเยซูเจ้าเสด็จสู่สวรรค์ปีC ลก24: 46-53…ขณะที่ทรงอวยพระพรอยู่นั้นพระองค์ทรงแยกไปจากพวกเขาและทรงถูกนำขึ้นสู่สวรรค์… วันนี้เราทำการสมโภชการได้รับพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเยซูเจ้าพระอาจารย์เจ้าของเราเมื่อพระบิดาเจ้าได้ทรงยกย่องพระองค์ขึ้นสู่พระอาณาจักรสวรรค์…และพระเยซูเจ้าเองทรงต้องการให้เราได้มีส่วนร่วมในพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์นี้ด้วย…ให้เราได้ใช้เวลาสักครู่หนึ่งไตร่ตรองถึงพระสิริรุ่งโรจน์และพระอาณาจักรสวรรค์ที่พระองค์จะทรงประทานให้กับเราแต่ละคนหลังจากที่เราจะได้จบชีวิตของเราอย่างดีและอย่างศักดิ์สิทธิ์บนโลกใบนี้แล้ว. ข้อคิด…ในวันสมโภชพระเยซูเจ้าเสด็จสู่สวรรค์เราสมโภชพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์พระผู้ทรงถ่อมพระองค์ลงยอมรับทรมานและสิ้นพระชนม์บัดนี้ทรงเสวยราชย์ในพระสิริรุ่งโรจน์ณพระหัตถ์ขวาของพระบิดาเจ้า แต่สิ่งที่แปลกคือเส้นทางที่นำพระองค์ไปสู่พระสิริรุ่งโรจน์นั้นกล่าวอย่างตรงไปตรงมาคือช่วงแรกๆนั้นบรรดาอัครสาวกเห็นว่าเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อที่ใครจะสามารถเข้าสู่พระสิริรุ่งโรจน์ได้โดยเส้นทางนี้นอกจากพระเมสสิยาห์และโดยผ่านทางการทนทุกข์ทรมานความเจ็บปวดและการสิ้นพระชนม์ พวกเขามีความหวังและมีความฝันว่าพระเยซูเจ้าคือพระเมสสิยาห์ที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้แต่เมื่อพระองค์ทรงต้องสิ้นพระชนม์ด้วยการถูกตรึงที่ไม้กางเขนความฝันของพวกเขาก็พลันสลายไป…พระเมสสิยาห์ผู้ต่ำต้อยและต้องถูกตรึงที่ไม้กางเขนเป็นสิ่งที่พวกเขาคิดไม่ถึงและรับไม่ได้พวกเขาแสวงหาคำตอบจากพระคัมภีร์แต่ไม่พบ  อย่างไรก็ตามจิตใจของพวกเขาค่อยๆเปิดออก…พวกเขาพบว่ามีวิธีการอื่นๆอีกในการมองพระคัมภีร์พวกเขาเริ่มมองเห็นว่าบรรดาประกาศกได้กล่าวทำนายไว้ล่วงหน้าแล้วว่าพระเมสสิยาห์จะทรงรับทรมานและสิ้นพระชนม์และจะเสด็จเข้าสู่พระสิริรุ่งโรจน์พระองค์ทรงใช้หนทางที่แปลกเพื่อเข้าสู่พระสิริรุ่งโรจน์และที่แปลกคือทุกคนสามารถเข้าสู่พระสิริรุ่งโรจน์โดยทางความเสียสละและความทุกข์ได้เช่นเดียวกับพระองค์    จากมุมมองทางโลกนั้นชั่วโมงที่พระเยซูเจ้าทรงสิ้นพระชนม์เป็นชั่วโมงของความล้มเหลวที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือเป็นชั่วโมงของความอับอายและอัปยศแต่ด้วยการกลับคืนพระชนมชีพของพระองค์นั้นพระเจ้าทรงเปลี่ยนให้เป็นชั่วโมงแห่งชัยชนะและพระสิริมงคลของพระองค์และเป็นชั่วโมงแห่งพระหรรษทานสำหรับเรามนุษย์ทุกคนด้วยการสิ้นพระชนม์ของพระองค์นั้นอยู่ห่างไกลจากจุดจบของความฝันเป็นวิธีที่ถูกต้องที่พวกเขาตระหนักดังนั้นบรรดาอัครสาวกจึงเริ่มเข้าใจในความหมายในการสิ้นพระชนม์และการกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้าว่าเป็นการบรรลุถึงพระสิริรุ่งโรจน์โดยทางความทุกข์ที่เริ่มด้วยความเจ็บปวดและการสิ้นพระชนม์แต่ก็จบลงด้วยความชื่นชมยินดี   […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 6 เทศกาลปัสกา ปี C ยน14: 23-29…เรามอบสันติสุขไว้ให้ท่านทั้งหลายเราให้สันติสุขของเรากับท่าน…ไม่เหมือนที่โลกให้… พระเยซูเจ้าได้ทรงบอกกับสานุศิษย์ของพระองค์ว่า“เรามอบสันติสุขไว้ให้ท่านทั้งหลายเราให้สันติสุขของเรากับท่าน”…เราไม่สามารถให้สันติสุขของเรากับคนอื่นได้ถ้าหากในตัวเรายังไม่มีสันติสุข…พระเยซูเจ้าสามารถให้สันติสุขกับคนอื่นได้เพราะในพระองค์มีสันติสุขอย่างเต็มเปี่ยมอยู่แล้ว…พระองค์จะประทานสันติสุขของพระองค์ให้กับเราถ้าหากเราจะได้มีชีวิตของพระองค์และปฏิบัติพระวาจาของพระองค์ในชีวิตของเรา ข้อคิด…ระหว่างการเลี้ยงอาหารค่ำมื้อสุดท้ายพระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า“เรามอบสันติสุขไว้ให้ท่านทั้งหลายเราให้สันติสุขของเรากับท่านเราให้สันติสุขกับท่านไม่เหมือนที่โลกให้ใจของท่านอย่าหวั่นไหวหรือมีความกลัวเลย” ช่างเป็นพระวาจาที่งดงามและกินใจมากที่สุดพระวาจาหนึ่งในพระวรสาร คำว่า“สันติสุข” หรือ“สันติภาพ”  หรือ“Peace” เป็นถ้อยคำที่มีการใช้กันอย่างกว้างขวางให้ความหมายได้เพียงส่วนน้อยไม่เหมือนกับคำว่า“Shalom” […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่5 เทศกาลปัสกาปีC         ยน13: 31-35…เราให้บทบัญญัติใหม่แก่ท่านทั้งหลายให้ท่านรักกันและกัน…เรารักท่านทั้งหลายอย่างไรท่านก็จงรักกันอย่างนั้นเถิด…         ”จงรักกันและกันเหมือนกับที่เรารักพวกท่าน”…เป็นพระบัญญัติและคำสั่งสอนที่สำคัญที่สุดขององค์พระเยซูเจ้าและพระบัญญัติทุกข้อก็รวมอยู่ในนี้…ความผิดพลาดในชีวิตของคริสตชนส่วนใหญ่แล้วก็คือความผิดพลาดในเรื่องของความรักนั่นเอง…ให้เราได้ลองไตร่ตรองหรือคิดถึงคนที่เรารู้สึกมีความยากลำบากที่จะต้องรักเขาพูดกับเขาทำอะไรร่วมกับเขาฯลฯ…ขอพระเยซูเจ้าโปรดช่วยเหลือเราให้มีจิตใจเหมือนกับพระองค์โดยรักผู้อื่นอย่างไม่เลือกหน้า         […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่4 เทศกาลปัสกาปีC ยน10: 27-30…แกะของเราย่อมฟังเสียงของเราเรารู้จักมันและมันก็ตามเราเราให้ชีวิตนิรันดรกับแกะเหล่านั้นและมันจะไม่พินาศเลยตลอดนิรันดร… ในพระวรสารของวันนี้พระเยซูเจ้าพระผู้เลี้ยงแกะที่ดีบอกกับพวกเราว่า“เรารู้จักแกะของเราแกะของเราย่อมฟังเสียงของเราและมันก็ตามเรา”…ให้เราได้หยุดไตร่ตรองสักครู่หนึ่งถึงความผิดพลาดของเราในการตอบสนองต่อการเรียกของพระเจ้าในการติดตามองค์พระเยซูเจ้าและต่อความรักและความใส่ใจที่พระองค์ได้ทรงมีต่อเราแต่ละคน ข้อคิด…ภาพลักษณ์ของพระเยซูเจ้าที่เป็นนายชุมพาบาลหรือผู้เลี้ยงแกะที่ดีเป็นภาพลักษณ์ที่งดงามภาพหนึ่งที่เราคริสตชนมีต่อองค์พระเยซูเจ้าในฐานะที่เราเป็นฝูงแกะของพระองค์…ภาพลักษณ์นี้เป็นการอธิบายถึงพระองค์เองและอธิบายถึงพันธกิจของพระองค์ด้วย ลูกจ้างเป็นเพียงผู้ดูแลฝูงแกะลูกจ้างไม่ใช่เจ้าของแกะและเขาจะวิ่งหนีทันทีถ้าเห็นสุนัขป่าเข้ามาใกล้…พระเยซูเจ้าทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะที่ดีเพราะฝูงแกะเป็นของพระองค์และพระองค์ทรงพร้อมเสมอที่จะสละชีวิตของพระองค์เพื่อแกะเหล่านั้น พระเยซูเจ้าทรงให้คำมั่นสัญญาอย่างประเสริฐสุดกับผู้ที่เป็นของพระองค์ว่าพระองค์จะไม่ปล่อยให้มีผู้ใดพินาศไป…พระเยซูเจ้าทรงเอาพระทัยใส่ต่อบรรดาแกะที่พระบิดาทรงมอบไว้ให้กับพระองค์แกะที่เป็นของพระองค์จะปลอดภัยเมื่ออยู่กับพระองค์เพราะพระอานุภาพของพระบิดาเจ้าทรงสถิตอยู่กับพระองค์(เพราะพระองค์และพระบิดาทรงเป็นหนึ่งเดียวกัน) และพระองค์จะทรงนำแกะเหล่านี้ไปยังทุ่งหญ้าแห่งชีวิตนิรันดร์ ความรู้สึกถึงการเป็นของพระเยซูเจ้าการเป็นที่รู้จักและการได้รับความรักจากพระองค์เป็นความบรรเทาใจและความอุ่นใจอย่างมหาศาลสำหรับผู้ที่ติดตามพระองค์แล้วใครเล่าจะไม่อยากเป็นแกะที่อยู่ในฝูงแกะของพระองค์ […]

ข้อคิดอาทิย์ที่ 3 เทศกาลปัสกาปีC ยน21:1-19…นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่พระเยซูเจ้าทรงแสดงพระองค์แก่บรรดาศิษย์หลังจากที่ทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย… แม้ว่านักบุญเปโตรจะได้ปฏิเสธพระเยซูเจ้าพระอาจารย์…พระองค์ก็มิได้ลบชื่อของท่านออกจากบัญชีอัครสาวกแต่ยังทรงยืนยันให้ท่านเป็นหัวหน้าผู้เลี้ยงฝูงแกะของพระองค์…เช่นเดียวกันพระเยซูเจ้าก็มิได้ลบชื่อเราออกเมื่อเราพลาดพลั้งแต่พระองค์ทรงให้โอกาสเราที่จะกลับใจทำการลบล้างข้อผิดพลาดต่างๆเหล่านั้นด้วยความรักที่พระองค์ทรงมีต่อเราแต่ละคน ข้อคิด…เรื่องราวการเสด็จกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้ายังคงมีลักษณะพิเศษอยู่อย่างหนึ่งคือพวกอัครสาวกของพระองค์ยังคงจำพระองค์ไม่ได้ทันทีต้องใช้เวลาและต้องอาศัยเครื่องหมายหรือสัญญาณอะไรบางอย่างเช่นคำพูดหรือกิริยาอาการอะไรบางอย่างที่คุ้นๆอันช่วยทำให้เข้าใจว่าการกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้านั้นมิใช่เป็นการกลับไปสู่ชีวิตแบบเดิมๆเหมือนก่อนที่พระองค์จะสิ้นพระชนม์ที่ไม้กางเขนพระเยซูเจ้าได้กลับคืนพระชนมชีพไปสู่ชีวิตใหม่ที่อยู่นอกเหนือความตายแน่นอนเป็นพระเยซูเจ้าองค์เดียวกันแต่ว่าได้รับการเปลี่ยนแปลงแล้ว บัดนี้พระองค์ไม่ได้เป็นอย่างที่พระองค์ทรงเคยเป็นแต่พระองค์ยังเป็นพระผู้ที่พระองค์ได้เคยเป็น พระองค์ทรงเป็นของโลกใหม่หรือของมิติใหม่เป็นโลกหรือมิติของจิตมิใช่เป็นของโลกที่เรามีชีวิตกันอยู่ในขณะนี้ซึ่งเป็นโลกของสสารหรือโลกที่จับต้องได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้าดังนั้นจึงมิใช่ทุกคนที่จะสามารถแลเห็นองค์พระผู้กลับคืนพระชนมชีพได้ดังที่นักบุญลูกาบอกกับเราในหนังสือกิจการของอัครสาวกบทที่10: 40-41 ว่า…พระเจ้าทรงบันดาลให้พระเยซูเจ้ากลับคืนพระชนมชีพในวันที่สามและโปรดให้พระองค์แสดงพระองค์มิใช่แก่ประชาชนทั้งปวงแต่ทรงแสดงพระองค์แก่บรรดาพยานที่พระเจ้าทรงเลือกสรรไว้ล่วงหน้าแล้วคือเราทั้งหลายที่ได้กินและได้ดื่มกับพระองค์หลังจากที่ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย…ดังนั้นพยานที่พระเจ้าทรงเลือกสรรไว้ล่วงหน้าแล้วก็คือบรรดาอัครสาวกและบรรดาผู้มีความเชื่อศรัทธาในพระองค์เท่านั้นที่จะสามารถแลเห็นและสัมผัสพระผู้ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพ […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่2 เทศกาลปัสกาปีC ยน20:19-31…โทมัสตอบว่า“ถ้าข้าพเจ้าไม่ได้เห็นรอยตะปูที่พระหัตถ์และไม่ได้เอานิ้วแยงเข้าไปที่รอยตะปูและไม่ได้เอามือคลำที่ด้านข้างพระวรกายของพระองค์ข้าพเจ้าจะไม่เชื่อเป็นอันขาด…’องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าและพระเจ้าของข้าพเจ้า’ ” เช่นเดียวกับอัครสาวกโทมัสที่ครั้งแล้วครั้งเล่าเรามักจะเกิดความเคลือบแคลงสงสัยในการประทับอยู่และในความรักของพระเจ้าและของพระเยซูเจ้าที่มีต่อเราแต่ละคนเราจะต้องไม่ปกปิดซ่อนเร้นปัญหาของเราเราต้องทำแบบเดียวกับที่อัครสาวกโทมัสได้กระทำคือนำเอาความเคลือบแคลงสงสัยต่างๆเหล่านั้นมาวางไว้ในณแทบพระบาทขององค์พระเยซูเจ้าพระผู้ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพ…พระองค์ก็จะทรงตรัสกับเราสิ่งที่พระองค์ได้ทรงตรัสกับอัครสาวกโทมัสว่า“อย่าสงสัยอีกต่อไปแต่จงเชื่อเถิด” ข้อคิด…คงเป็นความเข้าใจผิดที่เชื่อว่าความเชื่อสำหรับคนที่ได้เห็นพระเยซูเจ้าเป็นเรื่องที่ง่ายกว่าสำหรับพวกเราที่ไม่ได้เห็นพระองค์เหมือนพวกเขา  พระวรสารเองได้แสดงให้เห็นว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่ได้เห็นพระเยซูเจ้าแต่ก็ไม่ได้เชื่อในพระองค์…แลเห็นแล้วก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องเฃื่อเพราะการที่จะเชื่อนั้นเรียกร้องการตัดสินใจว่าจะเชื่อ จริงๆแล้วพระวรสารได้แสดงให้เห็นว่าแม้พวกอัครสาวกก็มีปัญหาในเรื่องของความเชื่อเหมือนกัน…อัครสาวกโทมัสมิใช่เป็นอัครสาวกเพียงคนเดียวที่สงสัยว่าพระเยซูเจ้าได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพจริงๆหรือเปล่าพวกอัครสาวกองค์อื่นๆก็มีความสงสัยคล้ายๆกัน…นักบุญมาระโกบอกพวกเราว่าเมื่อพระเยซูเจ้าได้ประจักษ์ให้กับพวกเขาได้แลเห็นในเวลาเย็นของวันอาทิตย์ปัสกานั้นพระองค์ได้ทรงตำหนิพวกเขาสำหรับความเชื่อยากและความใจแข็งกระด้างของพวกเขาเพราะว่าพวกเขามิได้เชื่อคนที่ได้แลเห็นพระองค์หลังจากที่พระองค์ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้ว(มก16: 14) เราอาจจะเห็นใจพวกอัครสาวกเพราะการที่พระเยซูเจ้าต้องถูกตรึงที่ไม้กางเขนนั้นเป็นการทำลายขวัญและกำลังใจและความเชื่อมั่นศรัทธาในพระองค์จนหมดสิ้นพวกเขาได้ตั้งความหวังไว้อย่างมากในการติดตามองค์พระเยซูเจ้าพวกเขาได้ละทิ้งอาชีพของตนได้ละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อที่จะติดตามพระองค์และจู่ๆพระองค์ก็จากไปเสีย…การสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเจ้าเป็นการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าที่จะประเมินได้สำหรับพวกเขาค่านิยมและความหมายของสิ่งที่พระองค์ได้ทรงสอนพวกเขาไว้กำลังถูกท้าทายอย่างหนัก…ไม่ว่าจะเป็นการเคยร่วมโชคชะตาเดียวกันกับพระองค์การเคยกินอยู่และทำอะไรต่างๆด้วยกันความเชื่อมั่นศรัทธาที่มีต่อพระองค์และฃีวิตที่เหลือของพวกเขาแต่นี้ต่อไปจะเป็นอย่างไรไม่มีใครจะรับประกันให้ได้ […]