Category: บทสนทนาจากเจ้าอาวาส

ข้อคิดอาทิตย์ที่4 เทศกาลปัสกาปีC ยน10: 27-30…แกะของเราย่อมฟังเสียงของเราเรารู้จักมันและมันก็ตามเราเราให้ชีวิตนิรันดรกับแกะเหล่านั้นและมันจะไม่พินาศเลยตลอดนิรันดร… ในพระวรสารของวันนี้พระเยซูเจ้าพระผู้เลี้ยงแกะที่ดีบอกกับพวกเราว่า“เรารู้จักแกะของเราแกะของเราย่อมฟังเสียงของเราและมันก็ตามเรา”…ให้เราได้หยุดไตร่ตรองสักครู่หนึ่งถึงความผิดพลาดของเราในการตอบสนองต่อการเรียกของพระเจ้าในการติดตามองค์พระเยซูเจ้าและต่อความรักและความใส่ใจที่พระองค์ได้ทรงมีต่อเราแต่ละคน ข้อคิด…ภาพลักษณ์ของพระเยซูเจ้าที่เป็นนายชุมพาบาลหรือผู้เลี้ยงแกะที่ดีเป็นภาพลักษณ์ที่งดงามภาพหนึ่งที่เราคริสตชนมีต่อองค์พระเยซูเจ้าในฐานะที่เราเป็นฝูงแกะของพระองค์…ภาพลักษณ์นี้เป็นการอธิบายถึงพระองค์เองและอธิบายถึงพันธกิจของพระองค์ด้วย ลูกจ้างเป็นเพียงผู้ดูแลฝูงแกะลูกจ้างไม่ใช่เจ้าของแกะและเขาจะวิ่งหนีทันทีถ้าเห็นสุนัขป่าเข้ามาใกล้…พระเยซูเจ้าทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะที่ดีเพราะฝูงแกะเป็นของพระองค์และพระองค์ทรงพร้อมเสมอที่จะสละชีวิตของพระองค์เพื่อแกะเหล่านั้น พระเยซูเจ้าทรงให้คำมั่นสัญญาอย่างประเสริฐสุดกับผู้ที่เป็นของพระองค์ว่าพระองค์จะไม่ปล่อยให้มีผู้ใดพินาศไป…พระเยซูเจ้าทรงเอาพระทัยใส่ต่อบรรดาแกะที่พระบิดาทรงมอบไว้ให้กับพระองค์แกะที่เป็นของพระองค์จะปลอดภัยเมื่ออยู่กับพระองค์เพราะพระอานุภาพของพระบิดาเจ้าทรงสถิตอยู่กับพระองค์(เพราะพระองค์และพระบิดาทรงเป็นหนึ่งเดียวกัน) และพระองค์จะทรงนำแกะเหล่านี้ไปยังทุ่งหญ้าแห่งชีวิตนิรันดร์ ความรู้สึกถึงการเป็นของพระเยซูเจ้าการเป็นที่รู้จักและการได้รับความรักจากพระองค์เป็นความบรรเทาใจและความอุ่นใจอย่างมหาศาลสำหรับผู้ที่ติดตามพระองค์แล้วใครเล่าจะไม่อยากเป็นแกะที่อยู่ในฝูงแกะของพระองค์ […]

ข้อคิดอาทิย์ที่ 3 เทศกาลปัสกาปีC ยน21:1-19…นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่พระเยซูเจ้าทรงแสดงพระองค์แก่บรรดาศิษย์หลังจากที่ทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย… แม้ว่านักบุญเปโตรจะได้ปฏิเสธพระเยซูเจ้าพระอาจารย์…พระองค์ก็มิได้ลบชื่อของท่านออกจากบัญชีอัครสาวกแต่ยังทรงยืนยันให้ท่านเป็นหัวหน้าผู้เลี้ยงฝูงแกะของพระองค์…เช่นเดียวกันพระเยซูเจ้าก็มิได้ลบชื่อเราออกเมื่อเราพลาดพลั้งแต่พระองค์ทรงให้โอกาสเราที่จะกลับใจทำการลบล้างข้อผิดพลาดต่างๆเหล่านั้นด้วยความรักที่พระองค์ทรงมีต่อเราแต่ละคน ข้อคิด…เรื่องราวการเสด็จกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้ายังคงมีลักษณะพิเศษอยู่อย่างหนึ่งคือพวกอัครสาวกของพระองค์ยังคงจำพระองค์ไม่ได้ทันทีต้องใช้เวลาและต้องอาศัยเครื่องหมายหรือสัญญาณอะไรบางอย่างเช่นคำพูดหรือกิริยาอาการอะไรบางอย่างที่คุ้นๆอันช่วยทำให้เข้าใจว่าการกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้านั้นมิใช่เป็นการกลับไปสู่ชีวิตแบบเดิมๆเหมือนก่อนที่พระองค์จะสิ้นพระชนม์ที่ไม้กางเขนพระเยซูเจ้าได้กลับคืนพระชนมชีพไปสู่ชีวิตใหม่ที่อยู่นอกเหนือความตายแน่นอนเป็นพระเยซูเจ้าองค์เดียวกันแต่ว่าได้รับการเปลี่ยนแปลงแล้ว บัดนี้พระองค์ไม่ได้เป็นอย่างที่พระองค์ทรงเคยเป็นแต่พระองค์ยังเป็นพระผู้ที่พระองค์ได้เคยเป็น พระองค์ทรงเป็นของโลกใหม่หรือของมิติใหม่เป็นโลกหรือมิติของจิตมิใช่เป็นของโลกที่เรามีชีวิตกันอยู่ในขณะนี้ซึ่งเป็นโลกของสสารหรือโลกที่จับต้องได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้าดังนั้นจึงมิใช่ทุกคนที่จะสามารถแลเห็นองค์พระผู้กลับคืนพระชนมชีพได้ดังที่นักบุญลูกาบอกกับเราในหนังสือกิจการของอัครสาวกบทที่10: 40-41 ว่า…พระเจ้าทรงบันดาลให้พระเยซูเจ้ากลับคืนพระชนมชีพในวันที่สามและโปรดให้พระองค์แสดงพระองค์มิใช่แก่ประชาชนทั้งปวงแต่ทรงแสดงพระองค์แก่บรรดาพยานที่พระเจ้าทรงเลือกสรรไว้ล่วงหน้าแล้วคือเราทั้งหลายที่ได้กินและได้ดื่มกับพระองค์หลังจากที่ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย…ดังนั้นพยานที่พระเจ้าทรงเลือกสรรไว้ล่วงหน้าแล้วก็คือบรรดาอัครสาวกและบรรดาผู้มีความเชื่อศรัทธาในพระองค์เท่านั้นที่จะสามารถแลเห็นและสัมผัสพระผู้ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพ […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่2 เทศกาลปัสกาปีC ยน20:19-31…โทมัสตอบว่า“ถ้าข้าพเจ้าไม่ได้เห็นรอยตะปูที่พระหัตถ์และไม่ได้เอานิ้วแยงเข้าไปที่รอยตะปูและไม่ได้เอามือคลำที่ด้านข้างพระวรกายของพระองค์ข้าพเจ้าจะไม่เชื่อเป็นอันขาด…’องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าและพระเจ้าของข้าพเจ้า’ ” เช่นเดียวกับอัครสาวกโทมัสที่ครั้งแล้วครั้งเล่าเรามักจะเกิดความเคลือบแคลงสงสัยในการประทับอยู่และในความรักของพระเจ้าและของพระเยซูเจ้าที่มีต่อเราแต่ละคนเราจะต้องไม่ปกปิดซ่อนเร้นปัญหาของเราเราต้องทำแบบเดียวกับที่อัครสาวกโทมัสได้กระทำคือนำเอาความเคลือบแคลงสงสัยต่างๆเหล่านั้นมาวางไว้ในณแทบพระบาทขององค์พระเยซูเจ้าพระผู้ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพ…พระองค์ก็จะทรงตรัสกับเราสิ่งที่พระองค์ได้ทรงตรัสกับอัครสาวกโทมัสว่า“อย่าสงสัยอีกต่อไปแต่จงเชื่อเถิด” ข้อคิด…คงเป็นความเข้าใจผิดที่เชื่อว่าความเชื่อสำหรับคนที่ได้เห็นพระเยซูเจ้าเป็นเรื่องที่ง่ายกว่าสำหรับพวกเราที่ไม่ได้เห็นพระองค์เหมือนพวกเขา  พระวรสารเองได้แสดงให้เห็นว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่ได้เห็นพระเยซูเจ้าแต่ก็ไม่ได้เชื่อในพระองค์…แลเห็นแล้วก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องเฃื่อเพราะการที่จะเชื่อนั้นเรียกร้องการตัดสินใจว่าจะเชื่อ จริงๆแล้วพระวรสารได้แสดงให้เห็นว่าแม้พวกอัครสาวกก็มีปัญหาในเรื่องของความเชื่อเหมือนกัน…อัครสาวกโทมัสมิใช่เป็นอัครสาวกเพียงคนเดียวที่สงสัยว่าพระเยซูเจ้าได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพจริงๆหรือเปล่าพวกอัครสาวกองค์อื่นๆก็มีความสงสัยคล้ายๆกัน…นักบุญมาระโกบอกพวกเราว่าเมื่อพระเยซูเจ้าได้ประจักษ์ให้กับพวกเขาได้แลเห็นในเวลาเย็นของวันอาทิตย์ปัสกานั้นพระองค์ได้ทรงตำหนิพวกเขาสำหรับความเชื่อยากและความใจแข็งกระด้างของพวกเขาเพราะว่าพวกเขามิได้เชื่อคนที่ได้แลเห็นพระองค์หลังจากที่พระองค์ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้ว(มก16: 14) เราอาจจะเห็นใจพวกอัครสาวกเพราะการที่พระเยซูเจ้าต้องถูกตรึงที่ไม้กางเขนนั้นเป็นการทำลายขวัญและกำลังใจและความเชื่อมั่นศรัทธาในพระองค์จนหมดสิ้นพวกเขาได้ตั้งความหวังไว้อย่างมากในการติดตามองค์พระเยซูเจ้าพวกเขาได้ละทิ้งอาชีพของตนได้ละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อที่จะติดตามพระองค์และจู่ๆพระองค์ก็จากไปเสีย…การสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเจ้าเป็นการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าที่จะประเมินได้สำหรับพวกเขาค่านิยมและความหมายของสิ่งที่พระองค์ได้ทรงสอนพวกเขาไว้กำลังถูกท้าทายอย่างหนัก…ไม่ว่าจะเป็นการเคยร่วมโชคชะตาเดียวกันกับพระองค์การเคยกินอยู่และทำอะไรต่างๆด้วยกันความเชื่อมั่นศรัทธาที่มีต่อพระองค์และฃีวิตที่เหลือของพวกเขาแต่นี้ต่อไปจะเป็นอย่างไรไม่มีใครจะรับประกันให้ได้ […]

ข้อคิดอาทิตย์สมโภชปัสกา ยน20: 1-9…เขาเห็นและมีความเชื่อแต่อัครสาวกทั้งสองยังไม่เข้าใจพระคัมภีร์ที่ว่าพระเยซูเจ้าต้องทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย…   วันอาทิตย์สมโภชปัสกาเป็นวันยิ่งใหญ่ที่สุดในปฏิทินพิธีกรรมของพระศาสนจักร…พระเยซูเจ้าได้ทรงมีชัยชนะเหนือความตายมิใช่สำหรับพระองค์เท่านั้นแต่สำหรับพวกเรามนุษย์ทุกๆคนด้วย…ความชื่นชมยินดีแห่งวันสมโภชปัสกาบันดาลให้โลกมนุษย์เต็มเปี่ยมด้วยพระพรของพระเจ้า…เป็นความชื่นชมยินดีที่ความตายได้พ่ายแพ้ต่อพระคริสตเจ้าด้วยการสิ้นพระชนม์ของพระองค์…ดังนั้นให้เราได้เปิดหัวใจของเราต้อนรับความชื่นชมยินดีนี้ด้วยการเป็นทุกข์กลับใจมาหาพระเจ้า…         ข้อคิด…การรับทนทุกข์ทรมานและการสิ้นพระชนม์ที่ไม้กางเขนของพระผู้ไถ่ซึ่งเราได้เฉลิมฉลองเมื่อวันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์  เป็นความรอดพ้นของมนุษยชาติ…เหตุที่พระองค์ทรงปรารถนาสิ้นพระชนม์เพื่อเรามนุษย์ทุกคนก็เพราะทรงมีพระประสงค์ให้เราผู้เชื่อในพระองค์ได้รับชีวิตนิรันดร์…เมื่อถึงกำหนดเวลาพระองค์ได้ทรงพอพระทัยเสด็จลงมาจากสวรรค์มาบังเกิดเป็นมนุษย์เหมือนกับเรามนุษย์ในทุกๆอย่างยกเว้นบาปเพื่อให้เราสามารถรับความชื่นชมยินดีแห่งนิรันดรภาพเป็นมรดกตามพระสัญญาและเจริญชีวิตกับพระองค์ตลอดไปในพระอาณาจักรของพระเจ้าดังที่นักบุญเปาโลได้พูดกับชาวอิสราแอลที่เมืองอันทิโอ๊กในแคว้นปิสีเดียว่าเรานำข่าวดีนี้มาแจ้งแก่ท่านทั้งหลายว่าพระสัญญาซึ่งประทานแก่บรรพบุรุษของเราพระเจ้าได้ทรงทำให้สำเร็จตามนั้นแก่เราผู้เป็นลูกหลานของคนเหล่านั้น…คือพระองค์ได้ทรงโปรดให้พระเยซูกลับคืนพระชนม์ชีพ… (กจ13: […]

ข้อคิดอาทิตย์(ใบลาน) พระทรมานของพระเยซูคริสตเจ้าปีC ลก22: 14-23, 56…เราปรารถนาอย่างยิ่งจะกินปัสกาครั้งนี้ร่วมกับท่านก่อนจะรับทรมาน… ในวันนี้เราเริ่มต้นอาทิตย์ศักดิ์สิทธิ์ด้วยการรำลึกถึงธรรมล้ำลึกแห่งพระทรมานการสิ้นพระชนม์และการเสด็จกลับคืนพระชนมชีพขององค์พระเยซูคริสตเจ้า…พระองค์ได้ทรงสิ้นพระชนม์เพราะบาปของมวลมนุษยชาติดังนั้นให้เราได้รำลึกถึงบาปของเราแต่ละคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งบาปที่เป็นการทำร้ายหรือทำลายเพื่อนพี่น้องของเราพลางขออภัยโทษและความรักจากพระองค์ ข้อคิด…พระทรมานของพระเยซูเจ้าที่นักบุญลูกาเล่าให้เราฟังในวันอาทิตย์ใบลานนี้จะเน้นไปที่ปีศาจมารร้ายซึ่งได้ละจากพระเยซูเจ้าไปหลังจากที่ได้ไปทำการผจญล่อลวงพระองค์ในถิ่นทุรกันดารก่อนที่พระองค์จะทรงเริ่มพระภารกิจสาธารณะของพระองค์…บัดนี้ได้กลับมาแล้วโดยเข้าไปสิงอยู่ในตัวยูดาสให้ทรยศพระองค์และนักบุญเปโตรให้ปฏิเสธพระองค์…ตลอดพระวรสารของนักบุญลูกาท่านได้พยายามที่จะถ่ายทอดภาพลักษณ์ของพระเยซูเจ้าว่าพระองค์ทรงเป็นพระผู้ไถ่ของมนุษยชาติซึ่งมีพระทัยอ่อนโยนเมตตาสงสารและพร้อมที่จะให้อภัย…พระองค์ทรงพร้อมที่จะให้อภัยแก่เพชฌฆาตและผู้ร้ายซึ่งถูกตรึงกางเขนพร้อมกับพระองค์ และเพื่อที่จะเข้าใจข่าวสารแห่งพระทรมานของพระเยซูเจ้าเราต้องเปิดอ่านดูครึ่งแรกของหนังสือกิจการของอัครสาวกของนักบุญลูกา…พระเยซูเจ้าซึ่งได้ถูกกล่าวโทษจากพวกพระสงฆ์ผู้ใหญ่ต่อหน้าผู้ว่าราชการชาวโรมันเป็นการเตรียมเส้นทางเดินแห่งชีวิตให้กับนักบุญเปาโลซึ่งจะถูกนำไปไต่สวนต่อหน้าพวกที่เป็นอริกับท่านเช่นเดียวกัน…และพระเยซูเจ้าพระผู้ไม่มีมลทินบาปแต่ประการใดกำลังจะสิ้นพระชนม์ได้ทรงร้องขอการให้อภัยจากพระบิดาเจ้าสำหรับพวกศัตรูของพระองค์พลางมอบจิตวิญญาณของพระองค์แด่พระเจ้าพระบิดาอันเป็นการเตรียมเส้นทางเดินแห่งชีวิตสำหรับมรณสักขีคริสตชนท่านแรกคือนักบุญสเทเฟนซึ่งก่อนสิ้นใจด้วยการเปล่งเสียงแห่งอารมณ์ความรู้สึกอย่างเดียวกันกับของพระอาจารย์เจ้าว่า“ข้าแต่พระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าโปรดรับวิญญาณของข้าพเจ้าด้วย…ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าโปรดอย่าทรงลงโทษพวกเขาเพราะบาปนี้เลย” วันอาทิตย์ใบลานเป็นวันฉลองที่ไม่ได้ถูกกำหนดไว้อย่างตายตัวว่าต้องเป็นวันเดียวกันของทุกๆปีแต่จะเป็น“วันอาทิตย์หนึ่งสัปดาห์ก่อนวันอาทิตย์ปัสกา” ตามวันทางจันทรคติวันฉลองนี้รำลึกถึงเหตุการณ์หนึ่งซึ่งได้มีเล่าไว้ในพระวรสารทั้งสี่คือมก11:1-11, […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 5เทศกาลมหาพรตปี C ยน8: 1-11…นางเอ๋ย…เราก็ไม่ลงโทษเจ้าด้วย…ไปเถิดและตั้งแต่นี้ไปอย่าทำบาปอีก… เราซึ่งเป็นคนบาปบางทีเราก็ยังอยากขว้างก้อนหินปรับโทษเพื่อนพี่น้องของเราอยู่…ดังนั้นขณะที่เรากำลังพิจารณาดูบาปความผิดของเราอยู่ในขณะนี้ต่อหน้าแท่นบูชาขององค์พระเยซูคริสตเจ้าเราอาจจะจำได้ว่าเราเคยได้ตัดสินหรือเข้าใจผิดต่อเพื่อนพี่น้องของเราอย่างใจร้ายเกินเหตุและอย่างไม่เป็นธรรม…ก็ขอให้เราได้ทูลขออภัยจากพระเจ้าและจากองค์พระเยซูเจ้าด้วยจิตสำนึกแห่งความเป็นคนบาปของเรา ข้อคิด…ไม่มีใครสมควรจะโดนตัดสินลงโทษมากไปกว่าคนที่หลอกตัวเองว่าเป็นผู้ชอบธรรม…เมื่อคนอื่นเกิดเรื่องอะไรขึ้นเขาคนนั้นจะต้องใช้มาตรฐานที่สูงส่งสำหรับจะว่ากล่าวลงโทษพลางมีข้อเรียกร้องมากมายไม่ยอมรับข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้นจากคนๆนั้นไม่มีการยกเว้นและทนไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น…แต่เมื่อเรื่องเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับตัวเองเขาก็จะทำเป็นตาบอดมองไม่เห็นความผิดของตนเองและให้อภัยตัวเองได้อย่างง่ายๆ ในทางกลับกันก็ไม่มีใครที่จะมีเมตตาธรรมและเข้าใจคนอื่นมากไปกว่าคนที่มีความศักดิ์สิทธิ์และเป็นคนดีจริงๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งในองค์พระเยซูเจ้าเองซึ่งเราได้เห็นตัวอย่างอันน่าอัศจรรย์นี้ในพฤติกรรมที่พระองค์ได้ทรงแสดงต่อหญิงคนบาปคนนั้นที่ถูกจับได้ขณะล่วงประเวณีในพระวรสารที่เราเพิ่งได้ยินได้ฟังเมื่อสักครู่นี้…และนอกจากนั้นก็ยังมีบรรดานักบุญซึ่งเราสามารถพบเห็นตัวอย่างได้ในชีวิตของพวกท่าน หญิงคนบาปคนนั้นถูกจับได้และจะต้องโดนลงโทษเอาหินทุ่มจนตายตามบทบัญญัติของโมเสสก็เพียงเพราะได้ล่วงประเวณีแต่ว่าณที่เกิดเหตุการณ์และณที่นี้ในวัดของเราก็อาจจะยังมีบาปอื่นๆอีกมากมายและอาจจะเป็นบาปหนักๆและร้ายแรงกว่าด้วยของคนที่กำลังคิดจะเอาหินทุ่มหญิงคนนั้นและของพวกเรา มีบาปที่น่าเกลียดน่าชังอย่างอื่นๆที่คงจะได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกันจากพวกคัมภีรจารย์และพวกฟาริสีพวกเขาได้ทำการประจานนางให้ได้รับความอับอายอย่างสุดๆเป็นความอับอายต่อหน้าสาธารณชนเราคงได้ยินได้ฟังหรือได้เห็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์หรือในโทรทัศน์ว่าหลายๆคนได้ยอมฆ่าตัวตายดีกว่าจะต้องโดนประจานให้อับอายขายหน้าทำให้เสียศักดิ์ศรี…บรรดาธรรมาจารย์และพวกฟาริสีไม่ได้แสดงออกให้เห็นถึงความรู้สึกของคนอื่นในเรื่องนี้เลยหรือแม้จะปฏิบัติต่อคนอื่นในฐานะที่เป็นมนุษย์เหมือนๆกับพวกเขาหญิงคนบาปคนนั้นคงจะเป็นใครบางคนที่พวกเขาคิดว่าสามารถใช้เป็นกับดักสำหรับจับผิดพระเยซูเจ้าได้การใช้บุคคลอื่นในลักษณะเช่นนี้จะต้องได้รับการประณามมากกว่าเสียอีก นอกจากนั้นยังมีบาปที่ได้เกิดขึ้นในท่าทีของพวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสีที่มีต่อพระเยซูเจ้าอีกด้วยพวกเขากำลังดำเนินตามหนทางแห่งความมืดบอดพวกเขามีแต่เป้าหมายเดียวคือต้องการกำจัดพระองค์เท่านั้นซึ่งเท่ากับว่าพวกเขาได้ทำการฆาตกรรมพระเยซูเจ้าทางความคิดแล้วก่อนที่จะลงมือทำจริงๆ […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 4 เทศกาลมหาพรตปี C ลก15: 1-3, 11-32…คุณพ่อครับลูกทำบาปผิดต่อสวรรค์และต่อคุณพ่อด้วย… เป็นคำพูดที่ลูกคนเล็กคนนั้นได้กล่าวกับผู้เป็นพ่อของตนในพระวรสารของวันอาทิตย์นี้…ทุกครั้งเวลาที่เราเริ่มพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณเราก็ได้รับการเชื้อเชิญให้คิดถึงบาปผิดของเราแต่ละคนโดยให้เราได้ใช้คำพูดของเราเองและแสดงออกซึ่งอารมณ์ความรู้สึกแห่งการสำนึกผิดของลูกคนเล็กคนนั้นต่อพระเจ้า ข้อคิด…อุปมาเรื่องลูกล้างผลาญน่าจะเป็นเรื่องอุปมาของพระเยซูเจ้าที่พวกเราคริสชนรู้จักกันดีที่สุดเรื่องหนึ่งและเป็นเรื่องที่น่ารักมากที่สุดเรื่องหนึ่งด้วยแต่ก็ยังมีบางคนที่กล่าวหาว่าเป็นเรื่องอุปมาที่ไม่ยุติธรรมเอาเสียเลยพวกเขารู้สึกเสียใจสำหรับลูกคนโตเพราะเชื่อว่าไม่ได้รับความยุติธรรมจากผู้เป็นพ่อส่วนลูกคนเล็กน่าจะต้องถูกทำโทษหนักๆและผู้เป็นพ่อต้องสั่งสอนเขาให้เข็ดหลาบ ลูกคนเล็กตั้งใจขอมรดกในส่วนที่ตนเองควรจะต้องได้พอได้ส่วนแบ่งแล้วก็เริ่มออกเรร่อนพเนจรและขอเสพความสุขทุกชนิดที่ตัวเองต้องการเมื่อเงินทองทรัพย์สมบัติที่ได้รับจากพ่อเริ่มพร่องลงไปเรื่อยๆจนกระทั่งไม่มีอะไรเหลือและไม่มีที่ไหนต้อนรับเขาอีก…เขาเริ่มรู้สึกเจ็บปวดไม่สบายใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่ทำให้ผู้เป็นพ่อเจ็บปวดและไม่สบายใจเพราะตัวเองเป็นต้นเหตุเขาจึงพูดกับตัวเองและอยากจะบอกพ่อว่า“ฉันจะกลับไปหาพ่อของฉันและบอกพ่อว่าลูกขอโทษ”…ช่างเป็นการตัดสินใจที่กล้าหาญและต้องการที่จะทำให้สำเร็จเพราะไม่ง่ายที่คนเราจะกล่าวคำว่า“ขอโทษ” แม้ในเรื่องเล็กๆ […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 3 เทศกาลมหาพรตปีC ลก13: 1-9…นายครับปล่อยมันไว้ปีนี้อีกสักปีหนึ่งเถิดผมจะพรวนดินรอบต้นใส่ปุ๋ยดูซิปีหน้ามันจะออกผลรือไม่  ถ้าไม่ออกผลท่านจะโค่นทิ้งเสียก็ได้…เราบอกท่านทั้งหลายว่าถ้าท่านไม่กลับใจเปลี่ยนชีวิตทุกท่านจะพินาศไปเช่นเดียวกัน พระเยซูเจ้าได้ทรงกล่าวกับผู้คนร่วมสมัยกับพระองค์ว่า“ถ้าท่านไม่กลับใจเปลี่ยนชีวิตทุกท่านจะพินาศไปเช่นเดียวกัน” และคำพูดคำเดียวกันนี้พระองค์ก็ทรงพูดกับเราทุกคนในขณะนี้ด้วย…ทุกครั้งเมื่อเราเริ่มพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณเราก็จะเริ่มด้วยการเป็นทุกข์กลับใจพลางอธิษฐานภาวนาขอพระองค์ได้โปรดให้อภัยบาปความผิดต่างๆของเราและให้เราได้กลับใจมาหาพระองค์ ข้อคิด…บทอ่านที่หนึ่ง(อพย3: 1-8. […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่2 เทศกาลมหาพรตปี C ลก9: 28-36…พระเยซูเจ้าทรงนำเปโตรยอห์นและยากอบขึ้นไปบนภูเขาเพื่ออธิษฐานภาวนาขณะที่ทรงอธิษฐานภาวนาอยู่นั้นลักษณะของพระพักตร์พระองค์เปลี่ยนไปและฉลองพระองค์มีสีขาวเจิดจ้า… บนภูเขาทาบอร์นักบุญเปโตรยากอบและยอห์นได้มีโอกาสแลเห็นพระเกียรติมงคลซึ่งได้ถูกบังซ่อนไว้ในองค์พระเยซูเจ้า…เช่นเดียวกันโดยอาศัยความเชื่อเราก็ได้ชื่นชมพระเกียรติมงคลของพระเยซูเจ้าพระผู้ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพพระองค์ผู้ยังดำรงชีพอยู่ในพระศาสนจักรและในเราแต่ละคน บาปของเราแต่ละคนได้ทำให้ชีวิตของเราเสียโฉมและทำให้ภาพลักษณ์แห่งความเป็นบุตรของพระเจ้าในตัวเราเปื้อนหมองมีมลทิน…ขอให้เราได้เป็นทุกข์กลับใจและขอพระองค์โปรดคืนศักดิ์ศรีนี้ให้ด้วย ข้อคิด…บทอ่านที่หนึ่งจากหนังสือปฐมกาล(ปฐก15: 5-12. 17-18) กล่าวถึงพระสัญญาของพระเจ้าที่ได้ทรงกระทำกับท่านอับราฮัมว่าท่านจะมีลูกหลานจำนวนมหาศาลซึ่งจะได้ครอบครองแผ่นดินของชาวคานาอันอันเนื่องมาจากความซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าของท่าน […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 1 เทศกาลมหาพรตปีC ลก4: 1-13…พระจิตเจ้าทรงนำพระเยซูเจ้าไปยังถิ่นทุรกันดารทรงถูกปีศาจผจญเป็นเวลา40 วัน…และเมื่อปีศาจทดลองพระองค์ทุกวิถีทางแล้วจึงแยกจากพระองค์ไป… เมื่อวันพุธที่แล้วซึ่งเป็นวันพุธรับเถ้าพระศาสนจักรได้เชิญชวนพวกเราให้เริ่มต้นออกเดินทางแห่งชีวิตเป็นการเดินทางแห่งชีวิตในช่วงเทศกาลมหาพรตมุ่งไปสู่การสมโภชปัสกาขององค์พระเยซูเจ้าพวกเราเป็นประชากรที่ได้รับศีลล้างบาปแล้วแต่ยังมิได้เจริญชีวิตคริสตชนอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ตามพันธะแห่งศีลล้างบาปที่ได้รับ… เทศกาลมหาพรตจึงเรียกร้องพวกเราให้ทำการกลับใจด้วยการเปลี่ยนแปลงหัวใจและใช้ชีวิตตามจิตตารมณ์พระวรสารอย่างสมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้น…เราเห็นพระเยซูเจ้าได้ทรงต่อสู้กับการประจญและเอาชนะได้พระองค์จะทรงช่วยเราให้เอาชนะการประจญต่างๆถ้าเราจะได้เชื่อศรัทธาในพระองค์และอธิษฐานภาวนาทูลขอความช่วยเหลือจากพระองค์ ข้อคิด…บทอ่านทั้งสามบทของพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณในวันนี้พูดถึงความเชื่อศรัทธาในพระเจ้าและความซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า… ในบทอ่านแรกจากหนังสืออพยพ(อพย26: […]