Category: บทสนทนาจากเจ้าอาวาส

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 7 เทศกาลธรรมดาปี C ลก6: 27-38…จงรักศัตรูจงทำดีต่อผู้ที่เกลียดชังท่านจงอวยพรผู้ที่สาปแช่งท่านจงอธิษฐานภาวนาให้ผู้ที่ทำร้ายท่าน… พระเยซูเจ้ายังทรงอยากบอกกับเราต่อไปอีกว่าให้เราเป็นผู้เมตตากรุณา…อย่าตัดสินคนอื่น…อย่ากล่าวโทษเขา…อยากให้คนอื่นทำต่อเราอย่างไรก็จงทำอย่างนั้นต่อเขาเถิด…ดังนั้นให้เราลองไตร่ตรองดูซิว่าเราได้ปฏิบัติต่อผู้อื่นแบบเดียวกับที่พระเยซูเจ้าทรงสอนหรือเปล่า? -ข้อคิด…พระเยซูเจ้าบอกพวกเราว่า“จงรักศัตรูของท่าน…จงอธิษฐานภาวนาให้ผู้ที่ทำร้ายท่าน”…พระองค์ทรงท้าทายพวกเราคริสตชนให้ตอบโต้สิ่งไม่ดีด้วยสิ่งดีๆให้ตอบโต้สิ่งเลวร้ายในตัวคนอื่นด้วยสิ่งที่ดีที่สุดจากตัวของเรา…ประเด็นที่สำคัญที่สุดสำหรับมนุษย์เราในทุกวันนี้คือเราจะต่อต้านความชั่วร้ายโดยไม่ซ้ำเติมความชั่วร้ายให้มากเข้าไปอีกได้อย่างไร เราคริสตชนส่วนใหญ่มักจะคิดว่าเราได้ทำหน้าที่ของคริสตชนที่ดีถ้าเราไม่ทำร้ายผู้ที่เป็นศัตรูกับเราแต่พระเยซูเจ้าทรงเรียกร้องจากเรามากกว่านั้นคือพระองค์ทรงร้องขอพวกเราให้รักศัตรูซึ่งตามความรู้สึกของเราแม้ว่าเป็นสิ่งยากและเกือบจะเป็นไปไม่ได้เอาเสียเลยแต่ถ้าเรามีใจเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ก็จะทำได้โดยให้เราดูแบบอย่างของพระเยซูเจ้าที่พระองค์ทรงขอให้พระบิดาเจ้าให้อภัยแก่ผู้ที่มีส่วนร่วมในการให้เอาพระองค์ไปตรึงกางเขนหรือเหมือนเช่นกษัตริย์ดาวิดในบทอ่านแรกที่ห้ามแม่ทัพของท่านมิให้ทำร้ายกษัตริย์ซาอูล…อย่าฆ่าเขาเลย(กษัตริย์ซาอูล) เพราะใครเล่าที่ทำร้ายผู้รับเจิมของพระยาห์เวห์แล้วจะไม่ผิด? แม้กระทั่งในระดับของมนุษย์โดยทั่วๆไปคำสั่งสอนของพระเยซูเจ้าก็เป็นสิ่งที่ดีเยี่ยมมีเหตุมีผลและควรจะได้นำเอาไปปฏิบัติเพราะผู้ที่จะสามารถหยุดความชั่วร้ายได้ก็คือคนที่รู้จักซึมซับความชั่วร้ายนั้นด้วยใจสุภาพถ่อมตนด้วยความอ่อนโยนและเมตตาสงสารและจะไม่ยอมให้มันเลยเถิดมากไปกว่านั้น การแก้แค้นและการผูกใจเจ็บมีแต่จะทำให้สติปัญญาและน้ำใจของเราบอดมืดทับทมเป็นเท่าทวีคูณมากขึ้นไปอีกการยอมรับเอาท่าทีที่จะต้องแก้แค้นให้ได้เหมือนกับทำให้เราโดนยาพิษแห่งความเกลียดชังซึมลึกเข้าไปในเนื้อหนังในกระดูกของเรามากขึ้นไปอีก […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่6 เทศกาลธรรมดา ปี C ลก6: 17.20-26…ผู้ที่ยากจนก็เป็นสุขเพราะพระอาณาจักรของพระเป็นเจ้าเป็นของพวกท่าน… ต้นไม้ที่ปลูกไว้ริมน้ำจะเจริญเติบโตและออกผล…เช่นเดียวกันสำหรับผู้ที่วางใจในพระเจ้าก็จะเป็นผู้มีความสุข…ในขณะที่เราชุมนุมกันอยู่ในบ้านของพระเจ้าอยู่นี้ก็ขอให้เราได้อธิษฐานวอนขอต่อพระองค์ได้ทรงทวีความเชื่อและความหวังในพระองค์ให้ยิ่งวันยิ่งมากขึ้น ข้อคิด…มีอยู่สิ่งหนึ่งที่เราสามารถสังเกตเห็นได้ในบ้านของเศรษฐีหรือของบรรดาผู้มีอันจะกินทั้งหลายคือการขาดชีวิตชีวาและเสียงหัวเราะที่สนุกสนานครื้นเครงและเราแทบจะไม่เห็นเด็กๆวิ่งเล่นกันในสนามหญ้าแม้พวกเขาจะมีทุกสิ่งทุกอย่างแต่พวกเขาก็ไม่มีความสุขไม่มีความสนุกสนานร่าเริง นักเขียนเรื่องนิยายที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งเล่าว่าป้าของเธอทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ในบ้านของเศรษฐีสามีภรรยาคู่หนึ่งบ้านที่มีห้องนอนถึง๑๔ห้องหน้าที่หลักของป้าคนนี้คือทำอาหารทุกๆวันคุณป้าแม่บ้านผู้นี้จะต้องเตรียมอาหารเช้าเบาๆอาหารเที่ยงดีๆและอาหารเย็นที่หรูหราสำหรับเศรษฐีสามีภรรยาคู่นี้และแขกของเขาที่มักจะมาร่วมสังสรรค์บ่อยๆ เมื่อวันเวลาผ่านไปเศรษฐีคู่นี้มีอายุมากขึ้นก็เลิกรับแขกอาหารเย็นก็จะเหลือแต่ไข่เจียวขนมปังปิ้งและชาหรือกาแฟอ่อนๆถ้วยหนึ่งเศรษฐีตายายคู่นี้นั่งทานอาหารกันอย่างเงียบๆและแทบจะไม่ได้มองหน้ากันในระหว่างทานอาหาร ในขณะเดียวกันเกือบทุกเย็นวันเสาร์คุณป้าแม่บ้านมักจะเชิญเพื่อนๆและคนรู้จักมักคุ้นมาร่วมสังสรรค์กันที่ใต้ถุนบ้านของเศรษฐีคู่นี้พวกเขาช่วยกันทำอาหารอร่อยๆทานมีเครื่องดื่มเล็กๆน้อยๆเปิดเพลงฟังเต้นรำเล่นไพ่กันแบบสนุกๆไม่จริงจังอะไรสลับกับเล่าเรื่องชวนหัวเราะ เย็นวันเสาร์วันหนึ่งขณะที่คุณป้าแม่บ้านกับเพื่อนๆกำลังสนุกสนานกันอยู่ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออกเป็นเจ้านายของเธอนั่นเองพลางกวักมือเรียกให้เธอมาหานายหญิงบอกกับเธอว่าเขาทั้งสองไม่ต้องการมารบกวนอะไรเธอดีใจที่เธอและเพื่อนต่างสนุกสนานร่าเริงมีความสุขเขาทั้งสองเพียงแต่อยากมาดูอย่างเงียบๆเพราะรู้สึกเหงาๆอย่างไรชอบกล…คุณป้าแม่บ้านอดรู้สึกเศร้าใจไม่ได้ที่เห็นเจ้านายของเธอแม้จะมีบ้านใหญ่โตมีสระว่ายน้ำรถยนต์หลายคันมีสวนใหญ่หน้าบ้านฯลฯแต่ไม่มีความสุขเหมือนกับเธอและเพื่อนๆ […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 5 เทศกาลธรรมดาปีC ลก5: 1-11…โปรดไปจากข้าพเจ้าเสียเถิดพระเจ้าข้าเพราะข้าพเจ้าเป็นคนบาป…แต่เมื่อพวกสาวกนำเรือกลับถึงฝังแล้วก็ละทิ้งทุกสิ่งติดตามพระเยซูเจ้า… นักบุญทุกท่านต่างก็มีจิตสำนึกถึงความเป็นคนบาปของตนและนี่แหละที่ทำให้พวกท่านวางใจในพระหรรษทานของพระเจ้ามากกว่าในพลังความสามารถของตัวเอง…ในขณะที่ความเป็นคนบาปของเรากดเราให้ต่ำลงก็ขออย่าให้จิตใจของเราตกต่ำหดหู่ตามไปด้วยหรืออาจจะทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่ในกลุ่มศิษย์ของพระเยซูเจ้า…พระองค์ได้เสด็จมาเพื่อช่วยเราให้เอาชนะบาปและความไม่ดีต่างๆในตัวเราดังนั้นให้เราได้เข้าไปหาพระองค์ด้วยความเชื่อมั่นและสารภาพผิดต่อพระองค์เพื่อว่าพระองค์จะได้ชำระจิตใจของเราให้สะอาดบริสุทธิ์ ข้อคิด…ทะเลสาบเยนเนซาเรทมีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าทะเลสาบกาลิลีหรือทะเลสาบตีเบเรียสและผู้ที่ทำมาหากินบนฝั่งของทะเลสาบก็จะใช้เรือและอวนเพื่อหาปลาในทะเลสาบเป็นการยังชีพของตัวเองเช่นเดียวกับในกรณีของอัครสาวกรุ่นแรกๆของพระเยซูเจ้า …บทอ่านทั้งสามบทของวันอาทิตย์นี้สื่อเนื้อหาสาระด้วยเรื่องเดียวกันคือเรื่องของ“กระแสเรียก” ซึ่งจะได้รับไปพร้อมๆกับ“พันธกิจ”และ“การเผยแสดงองค์ของพระเจ้า” ซึ่งเกี่ยวข้องกันเป็นอย่างมาก […]

  ข้อคิดอาทิตย์ที่ 8 เทศกาลธรรมดาปี C ลก6: 39-45…คนนำทางตาบอดย่อมไม่สามารถนำทางคนอื่นได้…และปากย่อมกล่าวสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมา… พระวรสารในวันนี้พูดถึงความรักต่อเพื่อนพี่น้องที่ใช้ชีวิตอยู่กับเราแน่นอนคนเราไม่สามารถรับหน้าที่นำคนอื่นเว้นแต่ตนเองจะรู้จักทิศทางที่จะต้องเดินไปแล้วเท่านั้นดังนั้นก่อนที่เราจะแนะนำหรือวิจารณ์คนอื่นก็ขอให้เราได้แนะนำตัวเองวิจารณ์ตนเองและทำก่อนเป็นคนแรกเสียก่อน…ต้นไม้พันธุ์ดีย่อมให้ผลที่ดีและคนดีย่อมนำสิ่งที่ดีออกจากขุมทรัพย์ที่ดีในใจของตน ข้อคิด…พระเยซูเจ้าทรงบอกพวกเราว่าเป็นการง่ายที่เราจะมองเห็นความอ่อนแอและข้อบกพร่องของผู้อื่นโดยทั่วๆไปคนเรามักจะสร้างกำแพงเพื่อป้องกันการมองเห็นตนเองและเราแต่ละคนมีเศษไม้อยู่ในตาของเราซึ่งปิดบังมิให้เรามองเห็นข้อบกพร่องของตนเองเราอาจจะมองไม่เห็นความจริงเกี่ยวกับตัวเราเองในขณะที่คนอื่นๆที่อยู่กับเราหรือทำงานร่วมกับเราเขามองเห็นอย่างชัดเจนและรู้ว่าเราเป็นคนเช่นใด ครั้งหนึ่งมีฤาษีหนุ่มรูปหนึ่งทำความผิดร้ายแรงบรรดาฤาษีชรารีบเรียกทุกคนมารวมกันเพื่อตัดสินเขาอย่างไรก็ตามที่ประชุมของบรรดาฤๅษีจะเริ่มขึ้นไม่ได้ถ้าไม่มีอธิการเข้าร่วมในการประชุมดังนั้นพวกเขาจึงส่งสารไปบอกท่านอธิการว่า“ให้ท่านรีบมาหมู่คณะกำลังรอท่านอยู่” ท่านอธิการมาถึงพร้อมกับตระกร้าเก่าๆใบหนึ่งที่มีรูท่านได้ใส่ทรายละเอียดไว้ในตะกร้าแล้วเริ่มเดินพร้อมกับถือตะกร้าใบนั้นมาด้วยแน่นอนว่าระหว่างทางเม็ดทรายก็ร่วงหล่นไปตลอดทางที่ท่านเดินไป […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 4 เทศกาลธรรมดาปีC ลก4: 21-30…เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่าไม่มีประกาศกคนใดได้รับการต้อนรับอย่างดีในบ้านเมืองของตน… วันนี้นักบุญเปาโลบอกกับพวกเราว่าถ้าไม่มีความรักเราก็ไม่มีความสำคัญแต่อย่างใด…ความรักย่อมอดทนมีใจเอื้อเฟื้อไม่อิจฉาไม่จองหองไม่หยาบคายไม่จดจำความผิดที่ได้รับไม่เห็นแก่ตัวให้อภัยทุกอย่าง…และเราได้ปฏิบัติพระบัญญัติแห่งความรักอย่างไรบ้าง?…ให้เราได้ขออภัยโทษและขอพระองค์ได้โปรดชำระจิตใจของเราให้สะอาดบริสุทธิ์เพื่อจะร่วมในพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณอย่างสมควร ข้อคิด…เมื่อพระเยซูเจ้าได้กลับไปยังบ้านเกิดของพระองค์ที่เมืองนาซาเร็ธประชาชนได้เชิญพระองค์ให้แสดงพระธรรมเทศนาในศาลาธรรมปฏิกิริยาแรกที่พวกเขามีต่อพระองค์ก็เป็นไปในทางบวกเพราะพวกเขารู้สึกประหลาดใจในคำพูดอันน่าอัศจรรย์ของพระองค์แต่ว่าไม่ช้าไม่เร็วความพิศวงของพวกเขาก็ได้กลับกลายเป็นความรู้สึกในทางลบเป็นความรู้สึกที่ต่อต้านและเป็นศัตรู…เพราะอะไรหรือ? คนส่วนใหญ่ยังเห็นพระเยซูเจ้าเป็นลูกชายของโยเซฟซึ่งเป็นคนบ้านเดียวกันและพระองค์ก็น่าจะทำอะไรดีๆหรือทำอัศจรรย์ให้กับบ้านเกิดของตนก่อนที่จะไปทำให้กับที่อื่นพูดง่ายๆก็คือว่าความรักเมตตาควรจะเริ่มที่บ้านของตนเองเสียก่อนและชาวเมืองนาซาเร็ธน่าจะได้สิทธิพิเศษกว่าชาวเมืองอื่นๆ พระเยซูเจ้าอยากจะบอกกับพวกเขาว่าสิ่งที่สำคัญมิได้อยู่ที่ว่าพวกเขาเป็นใครแต่อยู่ที่ว่าพวกเขามีความเชื่อศรัทธาในพระเจ้าหรือเปล่า…ในพระอาณาจักรของพระเจ้าไม่มีที่ว่างสำหรับคนที่ต้องการสิทธิพิเศษความรักเมตตาของพระเจ้าเริ่มณที่ที่มนุษย์แสดงตนว่าต้องการพระองค์และเป็นความเชื่อที่เขาจะได้รับความรักเมตตาจากพระเจ้าในเรื่องนี้พระเยซูเจ้าได้ให้ตัวอย่างสองเรื่องด้วยกันคือการช่วยเหลือหญิงม่ายที่เมืองศาเรฟัทในเขตเมืองไซดอนของประกาศกเอลียาห์และการที่ประกาศกเอลีชาได้รักษานาอามันชาวเซีเรียให้หายจากโรคเรื้อนทั้งสองคนเป็นคนต่างศาสนา เมื่อได้ยินว่าผลประโยชน์ที่พวกเขายอมทิ้งไปนั้นเพราะการขาดความเชื่อศรัทธาในองค์พระเยซูเจ้าจะไปตกอยู่กับพวกคนต่างศาสนาพวกเขาก็รู้สึกโกรธเคืองพระองค์ขึ้นมาทันทีพระเยซูเจ้ากล้าอย่างไรที่จะบอกว่าพวกคนต่างศาสนาดีกว่าพวกตนซึ่งเป็นชาวยิวเป็นประชากรที่พระเจ้าเลือกสรรพวกเขาจึงได้ขับไล่พระองค์ออกจากเมืองและต้องการจะทำร้ายพระองค์ให้ตายโดยจะผลักพระองค์ให้ตกลงมาจากหน้าผา […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่3 เทศกาลธรรมดาปีC         1 คร12: 12-30…ท่านทั้งหลายเป็นพระกายของพระคริสตเจ้าและแต่ละคนต่างก็เป็นอวัยวะของพระกายนั้น… พระเยซูเจ้าได้ทรงเริ่มพันธกิจของพระองค์ด้วยการใช้ถ้อยคำของท่านประกาศกอิสยาห์ว่าพระเจ้าได้ทรงส่งพระองค์ออกไปเพื่อนำข่าวดีไปให้ผู้คนที่ยากไร้น่าสงสารเป็นข่าวดีที่แสดงให้เห็นถึงพระเมตตากรุณาของพระเจ้าที่มีต่อทุกๆคนที่กำลังแสวงหาพระองค์…เราต้องไม่กลัวที่จะยอมรับความบาปและความยากไร้น่าสงสารของเราเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าด้วยการอธิษฐานภาวนาพร้อมๆกันว่าดังนี้ ข้อคิด…ร่างกายของมนุษย์เราเป็นอะไรที่เป็นหนึ่งเดียวมีเอกภาพแม้ว่าจะประกอบด้วยหลายๆอวัยวะที่แตกต่างกันออกไปและมีหน้าที่ที่ไม่เหมือนกันแน่นอนอวัยวะบางส่วนย่อมมีความสำคัญมากกว่าอวัยวะส่วนอื่นๆและเพื่อจะเป็นร่างกายมนุษย์ที่สมบูรณ์อวัยวะแต่ละส่วนมีความสำคัญและจำเป็นสำหรับร่างกายด้วยกันทั้งนั้นพูดง่ายๆก็คือว่าอวัยวะแต่ละส่วนต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 2 เทศกาลธรรมดาปีC ยน2: 1-12…เวลานั้นมีงานมงคลสมรสที่หมู่บ้านคานาในแคว้นกาลิลีพระมารดาของพระเยซูเจ้าทรงอยู่ในงานนั้นพระเยซูเจ้าทรงได้รับเชิญพร้อมกับบรรดาศิษย์มาในงานนั้นด้วย… ณงานมงคลสมรสที่หมู่บ้านคานาพระเยซูเจ้าได้ทรงเปลี่ยนน้ำให้เป็นเหล้าองุ่น…ในชีวิตของเราแต่ละคนก็มีหลายสิ่งหลายอย่างควรจะต้องถูกเปลี่ยนแปลงด้วยไม่ว่าจะเป็นนิสัยที่ไม่ดีหรือพฤติกรรมที่ทำร้ายทำลายเพื่อนพี่น้องฯลฯ…ฤทธานุภาพและพระเมตตาขององค์พระเยซูเจ้าสามารถช่วยเราได้ในเรื่องนี้…ให้เราใช้เวลาสักครู่สั้นๆเพื่อไตร่ตรองดูความต้องการของเราในการเปลี่ยนแปลงพลางวิงวอนขอพระหรรษทานและพลังอำนาจของพระองค์ให้ช่วยเปลี่ยนสิ่งที่ไม่ดีไม่งามต่างๆในตัวเราเพื่อว่าตัวเราจะได้เป็นที่พำนักที่เหมาะสมขององค์พระตรีเอกภาพ ข้อคิด…บทอ่านที่หนึ่งของพระวาจาพระเจ้าจากหนังสือของท่านประกาศกอิสยาห์ในวันนี้(อสย62: 1-5) นำเสนอข่าวดีแห่งความหวังสำหรับประชากรของพระเจ้าในช่วงเวลาแห่งความตกต่ำที่สุดช่วงหนึ่งในประวัติศาสตร์ของพวกเขากรุงเยรูซาเล็มได้กลายเป็นซากปรักหักพังสภาพอันเลวร้ายของนครได้สะท้อนให้เห็นถึงสภาพจิตใจที่หดหู่ของชนทั้งชาติด้วยอิสราเอลซึ่งครั้งหนึ่งได้เคยเป็นเจ้าสาวที่เป็นที่รักของพระเจ้ามาบัดนี้ได้กลายเป็นหญิงม่ายซึ่งได้สูญเสียบรรดาลูกหลานไปอย่างไรก็ตามพระสวามีของนางคือพระเจ้านั้นมิได้ลืมนาง พระองค์กำลังจะจัดให้มีงานมงคลสมรสครั้งใหม่ระหว่างพระองค์กับประชากรของพระองค์ คำพยากรณ์นี้ได้ถูกทำให้สำเร็จไปในองค์พระเยซูเจ้าโดยระเบียบเก่าได้ถูกแทนที่ด้วยระเบียบใหม่จากภาพสัญลักษณ์ใหม่ของการเปลี่ยนน้ำให้เป็นเหล้าองุ่นในพระวรสาร…อัศจรรย์ของการเปลี่ยนน้ำให้เป็นเหล้าองุ่นที่หมู่บ้านคานาเชื่อมโยงวันอาทิตย์นี้กับการสมโภชพระคริสต์แสดงองค์และการฉลองพระเยซูเจ้าทรงรับพิธีล้างซึ่งทั้งสามวันฉลองนี้เป็นการเผยแสดงถึงพระเกียรติมงคลของพระองค์ในฐานะที่เป็นพระบุตรพระเจ้าองค์พระวจนาตถ์พระผู้ทรงรับธรรมชาติมนุษย์ […]

ข้อคิดวันฉลองพระเยซูเจ้าทรงรับพิธีล้าง ปี C ลก3: 15-16. 21-22…พระเยซูเจ้าก็ทรงรับพิธีล้างด้วยและขณะที่ทรงอธิษฐานภาวนาอยู่นั้นท้องฟ้าก็เปิดออกและพระจิตเจ้าเสด็จลงมาเหนือพระองค์และมีพระสุรเสียงจากเบื้องบนกล่าวว่า”ท่านเป็นบุตรที่รักของเราเป็นที่โปรดปรานของเรา”         แม้ว่าพระเยซูเจ้าจะไม่มีบาปถึงกระนั้นพระองค์ก็ทรงร่วมด้วยกับบรรดาคนบาปและทรงรับพิธีล้างจากท่านยอห์นแบปทิสต์…และพระองค์ทรงร่วมด้วยกับพวกเราในขณะนี้ในพิธีบูชาขอบพระคุณให้เราได้เข้ามาหาพระองค์พระผู้ทรงนำข่าวสารแห่งความรักและความเมตตาจากพระเจ้ามาให้เรา         ข้อคิด…การรับพิธีล้างของพระเยซูเจ้าเตือนใจเราให้คิดถึงศีลล้างบาปที่เราแต่ละคนได้รับ…ในพระศาสนจักรคริสตชนแต่ละคนอาจจะมีตำแหน่งหน้าที่แตกต่างกันออกไปแต่ว่าเมื่อเรายืนอยู่หน้าบัลลังก์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าในวันพิพากษาหน้าที่ต่างๆทั้งหลายคงจะไม่มีความสำคัญเท่าใดมากนัก…เพราะศักดิ์ศรีของเราคริสตชนแต่ละคนจะอยู่ที่ว่าเราได้เจริญชีวิตของเราให้สอดคล้องกับพันธะแห่งศีลล้างบาปที่เราได้รับมากน้อยแค่ไหน […]

ข้อคิดวันสมโภชพระคริสตเจ้าทรงแสดงองค์ ปี C         มธ2: 1-12…พวกเราได้เห็นดาวประจำพระองค์ขึ้นจึงพร้อมใจกันมาเพื่อนมัสการพระองค์…         พญาสามองค์เฝ้าตามหาพระกุมารเจ้าและเมื่อท่านได้พบพระองค์แล้วท่านได้กราบไหว้นมัสการพระองค์และได้ถวายของกำนัลแด่พระองค์ผู้คนนับแสนนับล้านได้เดินตามแบบอย่างของพญาสามองค์ซึงเฝ้าตามหาองค์พระเจ้าเที่ยงแท้เราเป็นคนหนึ่งที่โชคดีแต่ในผู้คนเหล่านั้นเพราะทุกๆครั้งที่เรามาร่วมในพิธีบูชาขอบพระคุณเราก็ได้พบและต้อนรับองค์พระผู้เป็นเจ้าในศีลมหาสนิทในพิธีบูชาขอบพระคุณ   […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ 3 เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า ปี C ลก 3: 10-18…แล้วพวกเราเล่า เราจะต้องทำสิ่งใด?…ใครมีเสื้อสองตัว จงแบ่งตัวหนึ่งให้กับคนที่ไม่มี […]