Category: บทสนทนาจากเจ้าอาวาส

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 16 เทศกาลธรรมดา ปี B มก6: 30-34…ท่านทั้งหลายจงมาพักผ่อนกับเราตามลำพังในที่สงัดระยะหนึ่งเถิด…เมื่อเสด็จขึ้นจากเรือทรงแลเห็นประชาชนมากมายก็ทรงสงสารเพราะเขาเหล่านั้นเป็นดังฝูงแกะไม่มีคนเลี้ยง… ในทุกๆหน้าของพระวรสารเป็นการแสดงให้เห็นว่าพระเยซูเจ้าทรงใส่ใจประชาชนและพระองค์ก็ทรงใส่ใจพวกเราด้วยเช่นกันพระองค์ทรงบันดาลให้เราเป็นประชากรเดียวคือประชากรของพระเจ้าเป็นสมาคมแห่งศิษย์ของพระองค์ดังนั้นให้เราเข้ามาหาพระองค์ด้วยจิตวิญญาณแห่งความเชื่อมั่นและความรัก… ข้อคิด…ในบทอ่านที่หนึ่ง(ยรม23: 1-6) ท่านประกาศกเยเรมีย์ได้กล่าวโทษบรรดาผู้นำทางศาสนาของชนชาวยิวในสมัยนั้นว่าได้ละเว้นการทำหน้าที่ของตนที่มีต่อประชากรของพระเจ้าพวกเขาต้องรับผิดชอบต่อความเสียหายและหายนะที่ได้เกิดขึ้นกับประชาชนแต่พระเจ้าจะไม่ทรงปล่อยให้ประชากรของพระองค์ต้องจมอยู่ในความตระหนกตกใจกลัวตลอดไปพระเจ้าเองจะทรงสวมบทบาทแห่งความเป็นผู้นำและจะมอบหมายฝูงแกะของพระองค์ให้กับผู้เลี้ยงแกะที่ดีและซื่อสัตย์คอยเลี้ยงดูต่อไป เรื่องราวดังกล่าวข้างต้นจะได้รับการสานต่อเป็นอย่างดีจากพระวรสารคำมั่นสัญญาของท่านประกาศกเยเรมีย์ได้รับการกระทำให้สำเร็จลงในองค์พระเยซูเจ้าและเราได้แลเห็นพระเยซูเจ้า”พระผู้เลี้ยงแกะที่ดี”กำลังปฏิบัติการอยู่คือ ประการแรก…เราได้แลเห็นความใส่ใจของพระองค์ที่มีต่ออัครสาวกทั้งสิบสองซึ่งเพิ่งกลับมาจากงานช่วยพระเยซูเจ้าประกาศข่าวดีและต้องการที่จะหยุดพักให้หายเหนื่อย […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 14 เทศกาลธรรมดา ปี B มก6: 1-6…ประกาศกย่อมไม่ถูกเหยียดหยามนอกจากในถิ่นกำเนิดท่ามกลางวงศ์ญาติและในบ้านของตน…พระเยซูเจ้าทรงแปลกพระทัยที่เขาเหล่านั้นไม่มีความเชื่อ… เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จกลับไปเมืองนาซาเร็ธถิ่นที่อยู่ที่พระองค์ทรงเจริญวัยกลับกลายเป็นโอกาสที่เลวร้ายสำหรับพระองค์เพราะว่าชาวเมืองนาซาเร็ธไม่ต้อนรับพระองค์อันจะทำใหพวกเขากลับกลายเป็นผู้สูญเสียเพราะพระเยซูเจ้าไม่สามารถทำอะไรให้กับพวกเขาได้เลย…ในขณะนี้ในพิธีบูชาขอบพระคุณนี้พระเยซูเจ้ากำลังเสด็จมาหาพวกเราเราได้รับโอกาสที่จะฟังพระวาจาของพระองค์ด้วยความเชื่อและที่จะรับพระพรและความช่วยเหลือต่างๆจากพระองค์และที่สำคัญที่จะรับพระองค์ในศีลมหาสนิทด้วยความรัก ข้อคิด…จากบทอ่านที่หนึ่ง(อสค2: 2-5)…ประกาศกในพระคัมภีร์เป็นบุคคลที่ได้รับการเรียกจากพระเจ้าให้พูดพระวาจาของพระเจ้าให้กับประชาชนของพระองค์แม้ว่าบางครั้งพระวาจาของพระเจ้าจะเป็นถ้อยคำที่รุนแรงและฟังยากแต่ก็เป็นพระวาจาแห่งความรักเพราะให้ความหมายว่าพระเจ้ามิได้ทรงทอดทิ้งประชากรของพระองค์แต่ว่าในเวลาเดียวกันประกาศกของพระเจ้าก็จะต้องเตรียมตัวให้พร้อมที่จะรับความเป็นปฏิปักษ์และการถูกปฏิเสธต่างๆ…นี่เป็นกรณีที่ได้เกิดขึ้นกับบรรดาประกาศกในพระธรรมเก่าและได้เกิดขึ้นกับองค์พระเยซูเจ้าเองด้วย ขณะที่ศาสนบริการของพระเยซูเจ้าในแคว้นกาลิลีกำลังใกล้จะสิ้นสุดลงพระองค์ก็ได้ถูกคนชาวนาซาเร็ธของพระองค์ปฏิเสธไม่ยอมรับเป็นการไม่ยอมรับความยิ่งใหญ่ของบุคคลหนึ่งซึ่งเป็นคนหนึ่งท่ามกลางพวกเขาและผลที่ตามมาก็คือความศักดิ์สิทธิ์และฤทธิ์อำนาจของพระองค์ก็มิได้ถูกใช้เพื่อประโยชน์ของพวกเขาแต่อย่างใดการปฏิเสธพระเยซูเจ้าของคนชาวนาซาเร็ธถิ่นของพระองค์ในครั้งนี้เป็นการชิมลางก่อนที่พระองค์จะทรงถูกปฏิเสธจากชนชาวยิวทั้งชาติในโอกาสต่อไป บรรดาคริสตชนในวันนี้จะต้องไม่ท้อแท้เพราะแลเห็นการขาดความเชื่อในหมู่พวกเรากันเองประสบการณ์แห่งความอ่อนแอของนักบุญเปาโล(=หนามที่ทิ่มแทงเนื้อหนังของท่าน)ได้สอนให้ท่านมีความสุภาพและในเวลาเดียวกันก็ได้ทำให้ท่านมีประสบการณ์แห่งฤทธิ์อำนาจของพระเจ้าซึ่งไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้พระวาจาที่ว่า“พระหรรษทานของเราเพียงพอสำหรับท่าน” ก็เป็นพระวาจาสำหรับพวกเราเช่นกันและควรจะต้องเป็นความบันเทาใจอันยิ่งใหญ่สำหรับพวกเราด้วยเมื่อจะต้องเผชิญกับปัญหาและความยุ่งยากต่างๆในชีวิตของเรา […]

ข้อคิดสมโภชนักบุญเปโตรและเปาโลอัครสาวก           มธ16: 13-19…ท่าน(นักบุญเปโตร)คือศิลาและบนศิลานี้เราจะตั้งพระศาสนจักรของเราประตูนรกไม่มีวันชนะพระศาสนจักรได้เราจะมอบกุญแจอาณาจักรสวรรค์ให้ทุกสิ่งที่ท่านจะผูกบนแผ่นดินนี้จะผูกไว้ในสวรรค์ด้วยทุกสิ่งที่ท่านจะแก้บนแผ่นดินนี้ก็จะแก้ในสวรรค์ด้วย… …สำหรับข้าพเจ้า(นักบุญเปาโล)นั้นชีวิตของข้าพเจ้ากำลังจะถูกถวายเป็นเครื่องบูชาอยู่แล้วถึงเวลาแล้วที่ข้าพเจ้าจะต้องจากไปข้าพเจ้าต่อสู้มาอย่างดีแล้วข้าพเจ้าวิ่งมาถึงเส้นชัยแล้วข้าพเจ้ารักษาความเชื่อไว้แล้วยังเหลืออยู่ก็เพียงมงกุฎแห่งความชอบธรรมซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพิพากษาอย่างเที่ยงธรรมจะประทานให้ข้าพเจ้าในวันนั้น ข้อคิด…การสมโภชนักบุญเปโตรและนักบุญเปาโลอัครสาวกในวันนี้เป็นการสมโภชที่เก่าแก่ที่สุดวันหนึ่งของพระศาสนจักรและที่จริงเป็นการสมโภชที่มีมาก่อนการสมโภชพระเยซูเจ้าทรงบังเกิดหรือวันคริสต์มาสเสียอีกตั้งแต่ศตวรรษที่สี่แล้วที่ในวันสมโภชนี้มีการถวายพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณสามมิสซาด้วยกันคือที่มหาวิหารนักบุญเปโตรในนครรัฐวาติกันมิสซาหนึ่งที่มหาวิหารนักบุญเปาโลนอกกำแพงเมืองอีกมิสซาหนึ่งและมิสซาที่สามที่คาตากอมบ์นักบุญเซบาสเตียนซึ่งเชื่อว่าศพของท่านนักบุญอัครธรรมทูตผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองท่านนี้คงจะถูกซ่อนไว้ณที่นี้เป็นระยะเวลาหนึ่ง นักบุญเปโตรเป็นชาวประมงแห่งเบทไซดา(ลก5: 3; ยน1: 44) […]

ข้อคิดสมโภชนักบุญยอห์นแบปติสต์บังเกิด 24 มิถุนายน           ลก1: 57-66…นางเอลิซาเบธให้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่ง…เศคาริยาห์ขอกระดานแผ่นหนึ่งแล้วเขียนว่า“เขาชื่อยอห์น”…เด็กนั้นเจริญเติบโตขึ้นจิตใจของเขาเข้มแข็งขึ้นด้วย…เขาอาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดารจนถึงวันที่เขาแสดงตนแก่ประชากรอิสราเอล… ข้าแต่พระเจ้าของท่านนักบุญยอห์นแบปติสต์ซึ่งข้าพเจ้าทั้งหลายทำการสมโภชการบังเกิดของท่านในวันนี้พระองค์ได้ทรงเลือกท่านนักบุญให้เตรียมหนทางสำหรับการเสด็จมาขององค์พระบุตรของพระองค์พระเยซูคริสตเจ้าและณวันบังเกิดของท่านยอห์นชาวบ้านต่างส่งเสียงร้องว่าพระองค์ได้ทรงเสด็จมาเยี่ยมและนำการช่วยให้รอดพ้นมาให้กับประชากรของพระองค์ขอพระองค์ทรงหลั่งพระพรอันอุดมมายังข้าพเจ้าทั้งหลายซึ่งมาชุมนุมกันในบ้านของพระองค์และขอทรงโปรดให้พระจิตของพระองค์ช่วยนำข้าพเจ้าทั้งหลายไปตามทางแห่งการช่วยให้รอดพ้น       […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่11 เทศกาลธรรมดาปีB มก4: 26-34…พระอาณาจักรพระเจ้าเปรียบเหมือนเมล็ดมัสตาร์ดซึ่งเมื่อหว่านลงในดินก็เป็นเมล็ดเล็กกว่าเมล็ดทั้งปวงทั่วแผ่นดินแต่ครั้นได้หว่านแล้วก็งอกขึ้นและกลายเป็นต้นไม้ใหญ่กว่าพืชผักทุกชนิด…บรรดานกในอากาศมาพักอาศัยร่มเงาได้ ชีวิตของเรามนุษย์เรียกร้องความอดทนและความคาดหวังอย่างมากเลยทีเดียวเราไม่สามารถปลูกเมล็ดพันธุ์พืชในวันนี้แล้วนั่งคอยใต้ร่มเงาไม้เพื่อให้มันเติบใหญ่ในวันรุ่งขึ้นเช่นเดียวกันก็เป็นจริงสำหรับในเรื่องของจิตวิญญาณด้วยเราต้องใช้ความพยายามและรอด้วยความอดทนและความหวังว่าพระหรรษทานของพระเจ้าจะเข้ามาช่วยจัดการให้เจริญงอกงามขึ้นทุกๆวัน ข้อคิด…ในพระวรสารของนักบุญมาระโกบทที่4: 1-34…ได้มีการรวบรวมนิทานเปรียบเทียบต่างๆซึ่งส่วนใหญ่แล้วก็มักจะพูดถึงการเจริญเติบโตของเมล็ดพันธุ์อันหมายถึงพระวาจาของพระเจ้า ในบทอ่านที่หนึ่งประกาศกเอเสเคียลได้ทำนายไว้ว่าพระเจ้าจะทรงนำเอาแขนงของยอดต้นสนสีดาร์และมาปลูกไว้บนภูเขาสูงของอิสราเอล(นครศิโยน)และภายใต้การดูแลของพระเจ้าแขนงนั้นก็จะเติบโตเป็นต้นสนสีดาร์ทีสง่างามท่านประกาศกเอเสเคียลได้มีความฝันไว้เช่นนั้นว่าพระเจ้าจะทรงปลูกถ่ายประชากรที่ถูกเนรเทศของอิสราเอลให้กลับไปสู่แผ่นดินของบรรพบุรุษของพวกเขาท่านประกาศกได้เล็งเห็นบุตรชายในอนาคตคนหนึ่งของกษัตริย์ดาวิดซึ่งพระอาณาจักรของพระองค์จะเป็นอาณาจักรสากล…พระสัญญาดังกล่าวนี้ได้สำเร็จเป็นไปในองค์พระเยซูเจ้าซึ่งจะเป็นผู้เดินนำหน้าประชากรของพระเจ้าเข้าสู่พระอาณาจักรพระเจ้า อุปมาเรื่องเมล็ดพืชซึ่งงอกขึ้นด้วยตัวของมันเองและเรื่องเมล็ดมัสตาร์ดก็อยากจะสื่อความหมายให้กำลังใจแก่พระศาสนจักรของพระเยซูเจ้าในช่วงเริ่มแรกซึ่งเป็นห่วงกังวลถึงการเจริญเติบโตที่เชื่องช้าของพระศาสนจักรเรื่องอุปมานี้กำลังจะบอกให้บรรดาศิษย์รู้จักอดทนให้มีความหวังและไว้วางใจโดยไม่ต้องคาดหวังผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นในทันทีทันใด…เดชะพระฤทธานุภาพของพระเจ้าจากการเริ่มต้นที่เล็กๆและแบบที่แทบจะไร้ความหมายพระอาณาจักร/พระศาสนจักรก็จะพัฒนาเติบโตเป็นอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่ไพศาลได้ในอนาคต ในอุปมาเรื่องเมล็ดพันธุ์ที่งอกขึ้นของมันเองของพระเยซูเจ้าสิ่งที่ควรจะต้องได้รับการเน้นย้ำก็คือความแน่นอนของการเก็บเกี่ยวหลังจากที่ผู้หว่านได้ทำงานของเขาเสร็จไปแล้วเรื่องอุปมานี้ต้องการให้กำลังใจกับบรรดาศิษย์รุ่นแรกๆซึ่งรู้สึกว่าใกล้จะหมดกำลังใจเพราะเห็นแต่สิ่งเล็กๆน้อยๆเท่านั้นที่กำลังเกิดขึ้น  […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่10 เทศกาลธรรมดาปีB มก3: 20-35…ถ้าครอบครัวหนึ่งแตกแยกครอบครัวนั้นก็ตั้งมั่นอยู่ต่อไปไม่ได้…และผู้ใดทำตามพระประสงค์ของพระเจ้าผู้นั้นเป็นพี่น้องชายหญิงและเป็นมารดาของเรา… โครงการที่ดีที่มีประโยชน์สามารถนำไปสู่จุดหมายที่ไม่พึงประสงค์เมื่อเกิดการแตกแยกไม่ยอมฟังกันเข้าใจกันดังที่เราเห็นกันอยู่ทุกๆวัน…โลกเรามนุษย์เต็มไปด้วยความแตกแยกแบ่งพรรคแบ่งพวกไม่ยอมเข้าหากัน…ให้เราอธิษฐานต่อพระเยซูเจ้าให้เราได้เข้าคืนดีกับเพื่อนพี่น้องของเราและเข้าคืนดีกับพระเจ้า ข้อคิด…ในบทอ่านที่หนึ่ง(ปฐก3: 9-15) เราได้แลเห็นความพยายามของอาดัมและเอวาที่จะโยนความผิดของตัวเองไปให้กับงูที่มาล่อลวงหรือแม้ให้กับพระเจ้าด้วย…นอกจากนั้นเรายังได้แลเห็นผลร้ายของบาปอีกด้วยคือความชิดสัมพันธ์กับพระเจ้าความแตกแยกกันระหว่างหญิงกับชายและชายมักจะไม่ซื่อสัตย์ต่อหญิง…ไม่ใช่เป็นพระเจ้าที่ได้ทำให้ปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นแต่เป็นเพราะคู่หญิงชายนี่เองแหละอย่างไรก็ตามเหตุการณ์นี้ก็ได้จบลงด้วยพระสัญญาแห่งการช่วยให้รอดพ้นของพระเจ้า ส่วนในพระวรสารก็ได้แสดงให้เห็นว่าพระสัญญาแห่งการช่วยให้รอดพ้นนี้ได้สำเร็จเป็นไปในองค์พระเยซูเจ้าพระองค์ได้ทรงขับไล่ปีศาจมารร้ายและได้ทรงสถาปนาพระอาณาจักรพระเจ้าสำหรับผู้ที่เชื่อศรัทธาในพระองค์และทำตามน้ำพระทัยพระเจ้าก็จะได้ยอมรับว่าเป็นพี่และน้องและแม่ของพระองค์ เมื่อพระเจ้าได้ทรงให้จิตใจอิสระแก่อาดัมและเอวาก็เพื่อให้เขาทั้งสองสามารถเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องแต่เขาได้เลือกในสิ่งที่ไม่ถูกต้องการเลือกสิ่งไม่ถูกต้องนั้นเป็นการใช้ใจอิสระไปในทางที่ผิดและเหมือนกับเด็กๆเวลาที่ทำผิดแล้วก็มักจะหลบหน้าซ่อนตัวมากกว่าที่จะเผชิญหน้ากับผลที่ตามมาแต่พระเจ้าก็ได้ตามหาพวกเขาและทรงเรียกอาดัม“เจ้าอยู่ที่ไหน?” […]

ข้อคิดวันสมโภชพระวรกาย และพระโลหิตพระคริสตเจ้า ปี B         มก 14: 12-16, 22-25…จงรับเถิด นี่เป็นกายของเรา…นี่เป็นโลหิตของเรา […]

ข้อคิดสมโภชพระตรีเอกภาพ ปีB         มธ28: 16-20…ท่านทั้งหลายจงไปสั่งสอนนานาชาติให้มาเป็นศิษย์ของเราทำพิธีล้างบาปให้เขาเดชะพระนามพระบิดาพระบุตรและพระจิต… เรากำลังทำการสมโภชพระตรีเอกภาพเราเริ่มและจบพิธีบูชาขอบพระคุณและกิจกรรมต่างๆในชีวิตประจำวันของเราด้วยการทำเครื่องหมายสำคัญกางเขนเดชะพระนามพระบิดาและพระบุตรและพระจิต…พระตรีเอกภาพซึ่งเป็นธรรมล้ำลึกและที่เราทำการสมโภชในวันนี้และทุกๆครั้งในพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณให้เราทำด้วยความรักตามประสาลูกและด้วยความไว้วางใจซึ่งจะทำให้ความสัมพันธ์ของเรากับพระตรีเอกภาพลึกซึ้งยิ่งๆขึ้นในชีวิตของเราแต่ละคน         ข้อคิด…สิ่งแรกที่บิดามารดาสอนเราเกี่ยวกับเรื่องของคริสตศาสนาก็คงจะเป็นการทำเครื่องหมายสำคัญกางเขน […]

ข้อคิดสมโภชพระจิตเจ้า ปีB กจ2: 1-11…”สันติสุขจงสถิตอยู่กับท่านทั้งหลายเถิดพระบิดาทรงส่งเรามาฉันใดเราก็ส่งท่านทั้งหลายไปฉันนั้น”ตรัสดังนี้แล้วพระองค์ทรงเป่าลมเหนือเขาทั้งหลายตรัสว่า“จงรับพระจิตเจ้าเถิดท่านทั้งหลายอภัยบาปของผู้ใดบาปของผู้นั้นก็ได้รับการอภัยท่านทั้งหลายไม่อภัยบาปของผู้ใดบาปของผู้นั้นก็ไม่ได้รับการอภัยด้วย”… ในวันสมโภชพระจิตเจ้าเราได้แลเห็นหมู่คณะใหม่คณะหนึ่งได้เกิดขึ้นคือพระศาสนจักร…เป็นวันที่บรรดาอัครสาวกได้ออกจากห้องชั้นบนที่ซึ่งพวกเขาได้ซ่อนตัวอยู่เพราะกลัวพวกยิวพวกเขาได้ออกจากห้องไปอย่างไม่เกรงกลัวผู้ใดออกไปประกาศข่าวดีของพระเยซูเจ้า…เพราะในวันนี้เป็นวันที่พระเยซูเจ้าพระผู้ทรงซื่อสัตย์ต่อคำมั่นสัญญาที่ได้ให้ไว้กับบรรดาอัครสาวกโดยได้ทรงส่งพระจิตเจ้ามายังพวกเขา… ข้อคิด…การเสด็จมาขององค์พระจิตเจ้าได้ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงในตัวพวกอัครสาวกทั้งได้เห็นการเปิดตัวของพระศาสนจักรใหม่ของพระเยซูเจ้าด้วย วันสมโภชพระจิตเจ้าในวันนี้จะต้องเป็นการรื้อฟื้นพระพรขององค์พระจิตเจ้าในบรรดาสัตบุรษแต่ละคนและในพระศาสนจักรโดยส่วนรวมด้วยพระพรของพระจิตเจ็ดประการมีพระดำริสติปัญญาความคิดอ่านพละกำลังความรู้ความศรัทธาและความยำเกรงพระเจ้า…พระดำริสติปัญญาและความคิดอ่านจะช่วยนำทางจิตใจของเราและช่วยเหลือมโนธรรมของเราในการแยกแยะว่าสิ่งใดถูกสิ่งใดผิด…พละกำลังจะช่วยเราให้กระทำสิ่งที่ถูกต้องแม้สิ่งนั้นจะยากลำบากหรือไม่เป็นที่ชื่นชอบ…ความยำเกรงพระเจ้าจะทำให้เรายำเกรงพระเจ้าอย่างแท้จริง นักบุญเปาโลกล่าวถึงผลของพระจิตว่า”ผลของพระจิตเจ้าคือความรักความชื่นชมความสงบความอดทนความเมตตาความใจดีความซื่อสัตย์ความอ่อนโยนและการรู้จักควบคุมตนเองสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งงดงามและทำให้ชีวิตมีความชื่นชมยินดี“ (กท5: 22) […]

ข้อคิดพระเยซูเจ้าเสด็จสู่สวรรค์ ปีB มก16: 15-20…ท่านทั้งหลายจงออกไปทั่วโลกประกาศข่าวดีให้มนุษย์ทั้งปวง…พระเจ้าทรงรับพระเยซูเจ้าขึ้นสู่สวรรค์และให้ประทับณเบี้องขวา… วันนี้เราทำการสมโภชพระเยซูเจ้าเสด็จสู่สวรรค์  มิใช่เป็นวันที่เราจะต้องมาเป็นทุกข์เสียใจเพราะการจากไปของพระองค์แต่ควรจะต้องเป็นวันที่เราคริสตชนทุกคนต้องชื่นชมยินดีกันอย่างถ้วนหน้าเป็นวันที่เราจะต้องทำการรื้อฟื้นความหวังของเราในเป้าหมายที่เรากำลังมุ่งไปสู่คืออาณาจักรสวรรค์ที่องค์พระเยซูเจ้าพระผู้ทรงเป็นศีรษะได้ทรงล่วงหน้าเราไปก่อน… ข้อคิด…การเสด็จกลับคืนพระชนมชีพและการเสด็จสู่สวรรค์ของพระเยซูเจ้าและการส่งพระจิตมายังบรรดาอัครสาวกเป็นองค์ประกอบของธรรมล้ำลึกปัสกาอันเดียวกันซึ่งอยู่นอกเหนือกาลเวลาของโลกเรามนุษย์คือพระเยซูเจ้าทรงออกจากพระคูหากลับไปหาพระบิดาเจ้าและประทานพระจิตมายังบรรดาศิษย์ของพระองค์  อย่างไรก็ตามจากทัศนะของบรรดาศิษย์รุ่นแรกๆของพระเยซูเจ้าซึ่งได้ใช้ชีวิตอยู่กับพระองค์ต่างก็เชื่อกันว่าพฤติกรรมทั้ง3 อย่างที่ว่านั้นได้เกิดขึ้นในห้วงเวลาที่แตกต่างกันออกไป…คือศิษย์ของพระเยซูเจ้าได้พบพระคูหาว่างเปล่าตอนเช้าตรู่ของวันอาทิตย์และต่อมาในวันเดียวกันนั้นเองพระผู้ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพได้ทรงประจักษ์ให้พวกเขาได้แลเห็น(ยน20: 1-25)…และทรงอยู่กับพวกเขาอีก40 […]