Category: บทสนทนาจากเจ้าอาวาส

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 6เทศกาลปัสกาปีB         ยน15: 9-17…นี่คือบทบัญญัติของเราให้ท่านทั้งหลายรักกันเหมือนที่เรารักท่านไม่มีใครมีความรักยิ่งใหญ่กว่าการสละชีวิตของตนเพื่อมิตรสหาย…         พระวรสารของวันนี้เตือนใจเราให้รำลึกถึงพระบัญญัติซึ่งพระเยซูคริสตเจ้าได้ทรงมอบไว้ให้กับบรรดาศิษย์ของพระองค์“ให้ท่านทั้งหลายรักกันเหมือนดังที่เรารักท่าน”…เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าที่ได้ทรงรักเราก่อนและขณะที่เรากำลังรำลึกถึงความรักที่พระเจ้าได้ทรงมีต่อเราในองค์พระคริสตเจ้านั้นก็ขอให้เราได้มีจิตสำนึกที่จะตอบสนองความรักนั้นด้วยการรักกันและกัน…   […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 5เทศกาลปัสกาปีB         ยน15: 1-8…กิ่งองุ่นเกิดผลด้วยตนเองไม่ได้ถ้าไม่ติดอยู่กับเถาองุ่นฉันใดท่านทั้งหลายก็จะเกิดผลไม่ได้ถ้าไม่ดำรงอยู่ในเราฉันนั้นเราเป็นเถาองุ่นท่านทั้งหลายเป็นกิ่งก้านผู้ที่ดำรงอยู่ในเราและเราดำรงอยู่ในเขาก็ย่อมเกิดผลมาก…          คริสตชนจะต้องไม่ถูกโดดเดี่ยวเพราะคริสตชนทุกคนถูกผูกติดไว้กับพระคริสตเจ้าและกับคริสตชนคนอื่นๆทั้งหลายดังที่พระองค์บอกกับพวกเราในพระวรสารวันนี้ว่า“เราเป็นเถาองุ่นท่านทั้งหลายเป็นกิ่งก้าน”…บ่อยๆครั้งเราทำเป็นไม่รู้จักเพื่อนพี่น้องของเราและชอบทำร้ายทำลายคนอื่นแต่ว่าในขณะเดียวกันเราก็มักจะชอบใช้ชีวิตเพียงเพื่อตัวเราเองอย่างเดียวโดยไม่สนใจคนอื่นที่ใช้ชีวิตอยู่กับเรา…ให้เราขออภัยโทษจากพระองค์… […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่4เทศกาลปัสกาปีB ยน10: 11-18…ผู้เลี้ยงแกะที่ดียอมสละชีวิตเพื่อแกะของตน…เรายังมีแกะอื่นๆซึ่งไม่อยู่ในคอกนี้…จะมีแกะเพียงฝูงเดียวและผู้เลี้ยงเพียงคนเดียว ในบรรดาภาพลักษณ์ทั้งหลายของพระเยซูเจ้าที่เรามีอยู่ภาพลักษณ์ที่น่ารักที่สุดภาพหนึ่งก็น่าจะเป็นภาพของ“ผู้เลี้ยงแกะที่ดี” และเป็นองค์พระเยซูเจ้าที่ได้ทรงใช้ภาพนี้เพื่อหมายถึงพระองค์เอง…ให้เราลองสำรวจดูตัวเราเองว่าเราได้มีความไว้เนื้อเชื่อใจและได้พยายามติดตามอย่างใกล้ชิดพระผู้เลี้ยงแกะที่ดีท่านนี้อย่างไรบ้าง?… ข้อคิด…ภาพลักษณ์ที่นิยมใช้กันมากที่สุดภาพหนึ่งสำหรับงานอภิบาลก็คือภาพลักษณ์ของคนเลี้ยงแกะซึ่งนำฝูงแกะของตนไปในทุ่งกว้างและคอยปกป้องดูแลพวกมันให้พ้นจากภัยอันตรายต่างๆ…ในสมัยของพระเยซูเจ้ามีฝูงแกะมากมายหลายๆฝูงแต่ละฝูงก็คงจะมีแกะเป็นร้อยเป็นพันตัวจึงต้องมีผู้เลี้ยงแกะที่มีความชำนาญและความกล้าหาญที่จะคอยดูแลพวกมันฝูงแกะก็คงจะต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ในทุ่งกว้างจากเดือนมีนาคมจนถึงกลางเดือนพฤศจิกายนของทุกๆปีส่วนในฤดูหนาว(พฤศจิกายนถึงมีนาคม) คนเลี้ยงแกะและแกะก็จะต้องใช้ชีวิตภายใต้ชายคาแต่ว่ารอบๆฝูงแกะตามหุบเขาก็เต็มไปด้วยอันตรายโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากสัตว์ร้ายที่คอยจะจู่โจมจับแกะกินเป็นอาหารคนเลี้ยงแกะจึงต้องมีอาวุธติดตัวไว้บ้างเช่นมีดไม้ตะบองฯลฯคอยป้องกันตัวและฝูงแกะของตนซึ่งเราสามารถแลเห็นได้จากตัวอย่างของชายหนุ่มดาวิดที่ได้เล่าเรื่องของตนที่จะไปต่อสู้กับยักษ์โกเลียธชาวฟิลิสเตียเพื่อให้กษัตริย์ซาอูลได้คลายความกังวลว่า “ผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทเคยดูแลแพะแกะของบิดาเมื่อมีสิงห์หรือหมีมาเอาลูกแกะตัวหนึ่งไปจากฝูงข้าพระบาทก็ไล่ตามฆ่ามันและช่วยกู้ลูกแกะนั้นมาจากปากของมันถ้ามันลุกขึ้นต่อสู้ข้าพระบาทข้าพระบาทก็จับหนวดเคราของมันและทุบตีมันจนตาย…พระเจ้าผู้ทรงช่วยกู้ข้าพระบาทจากขยุ้มเท้าของสิงห์และจากขยุ้มเท้าของหมีจะทรงช่วยกู้ข้าพระบาทจากมือของคนฟิลิสเตียคนนี้” (1 ซมอ17: […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่3เทศกาลปัสกาปีB ลก24: 35-48…ท่านวุ่นวายใจทำไมเพราะเหตุใดท่านจึงมีความสงสัยในใจจงดูมือและเท้าของเราซิเป็นเราเองจริง…พระคริสตเจ้าจะต้องรับทนทรมานและจะกลับคืนชนมชีพจากบรรดาผู้ตายในวันที่สาม… ในพระวรสารเราจะพบว่าบรรดาศิษย์ของพระเยซูเจ้ากำลังสนทนากันอยู่ถึงเรื่องของพระองค์พวกเขาที่ได้รับบาดแผลหัวใจแต่พระเยซูเจ้าได้ทรงปรากฎองค์ให้พวกเขาได้แลเห็นและได้ทรงประทานสันติสุขของพระองค์ให้กับพวกเขาพลางได้มอบพันธกิจให้กับพวกเขาเพื่อเป็นการสานต่อพันธกิจของพระองค์ ข้อคิด…ในบทอ่านที่หนึ่งจากหนังสือกิจการอัครสาวก(กจ3: 13-15. 17-19) นักบุญเปโตรได้แสดงความกล้าหาญอย่างยิ่งใหญ่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับประชาชนที่ได้มีส่วนร่วมต่อการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเจ้าอย่างไรก็ตามท่านก็ได้แก้ตัวให้กับพวกเขาพลางบอกว่าที่พวกเขาได้ทำลงไปนั้นก็เพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ด้วยประการฉะนี้ท่านจึงได้ให้แรงบันดาลใจแก่พวกเขาด้วยคำอธิษฐานขององค์พระเยซูเจ้าขณะที่กำลังจะสิ้นพระชนม์ว่า“ข้าแต่พระบิดาเจ้าโปรดยกโทษให้พวกเขาพวกเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรลงไป” ท่านได้เร่งรัดให้ประชาชนทำการกลับใจใช้โทษบาปพลางให้คำมั่นสัญญากับพวกเขาว่าถ้าหากพวกเขาทำเช่นนั้นบาปของพวกเขาก็จะได้รับการอภัย ส่วนในพระวรสารความสนใจอันดับแรกของนักบุญลูกาก็คือต้องการแสดงให้เห็นว่าพระเยซูพระผู้ได้ทรงเสด็จกลับคืนพระชนมชีพทรงเป็นบุคคลเดียวกันกับที่พวกอัครสาวกได้รู้จักก่อนที่พระองค์จะโดนจับเอาไปตรึงที่ไม้กางเขน…ท่านได้เน้นย้ำความเป็นจริงของการกลับคืนพระชนมชีพทางกายภาพขององค์พระเยซูเจ้าแต่ท่านก็ได้แสดงให้เห็นอย่างแจ้งชัดว่าการกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้ามิใช่เป็นการกลับไปสู่ชีวิตของโลกนี้แต่“พระเยซูเจ้าได้ทรงเสด็จกลับคืนพระชนมชีพไปสู่ชีวิตแบบใหม่ที่อยู่นอกเหนือความตาย” […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 3เทศกาลปัสกาปี B ลก24: 35-48…ท่านวุ่นวายใจทำไมเพราะเหตุใดท่านจึงมีความสงสัยในใจจงดูมือและเท้าของเราซิเป็นเราเองจริง…พระคริสตเจ้าจะต้องรับทนทรมานและจะกลับคืนชนมชีพจากบรรดาผู้ตายในวันที่สาม… ในพระวรสารเราจะพบว่าบรรดาศิษย์ของพระเยซูเจ้ากำลังสนทนากันอยู่ถึงเรื่องของพระองค์พวกเขาที่ได้รับบาดแผลหัวใจแต่พระเยซูเจ้าได้ทรงปรากฎองค์ให้พวกเขาได้แลเห็นและได้ทรงประทานสันติสุขของพระองค์ให้กับพวกเขาพลางได้มอบพันธกิจให้กับพวกเขาเพื่อเป็นการสานต่อพันธกิจของพระองค์ ข้อคิด…ในบทอ่านที่หนึ่งจากหนังสือกิจการอัครสาวก(กจ3: 13-15. 17-19) นักบุญเปโตรได้แสดงความกล้าหาญอย่างยิ่งใหญ่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับประชาชนที่ได้มีส่วนร่วมต่อการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเจ้าอย่างไรก็ตามท่านก็ได้แก้ตัวให้กับพวกเขาพลางบอกว่าที่พวกเขาได้ทำลงไปนั้นก็เพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ด้วยประการฉะนี้ท่านจึงได้ให้แรงบันดาลใจแก่พวกเขาด้วยคำอธิษฐานขององค์พระเยซูเจ้าขณะที่กำลังจะสิ้นพระชนม์ว่า“ข้าแต่พระบิดาเจ้าโปรดยกโทษให้พวกเขาพวกเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรลงไป” ท่านได้เร่งรัดให้ประชาชนทำการกลับใจใช้โทษบาปพลางให้คำมั่นสัญญากับพวกเขาว่าถ้าหากพวกเขาทำเช่นนั้นบาปของพวกเขาก็จะได้รับการอภัย ส่วนในพระวรสารความสนใจอันดับแรกของนักบุญลูกาก็คือต้องการแสดงให้เห็นว่าพระเยซูพระผู้ได้ทรงเสด็จกลับคืนพระชนมชีพทรงเป็นบุคคลเดียวกันกับที่พวกอัครสาวกได้รู้จักก่อนที่พระองค์จะโดนจับเอาไปตรึงที่ไม้กางเขน…ท่านได้เน้นย้ำความเป็นจริงของการกลับคืนพระชนมชีพทางกายภาพขององค์พระเยซูเจ้าแต่ท่านก็ได้แสดงให้เห็นอย่างแจ้งชัดว่าการกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้ามิใช่เป็นการกลับไปสู่ชีวิตของโลกนี้แต่“พระเยซูเจ้าได้ทรงเสด็จกลับคืนพระชนมชีพไปสู่ชีวิตแบบใหม่ที่อยู่นอกเหนือความตาย” […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 2 เทศกาลปัสกาปีB ยน20:19-31…โทมัสตอบว่า“ถ้าข้าพเจ้าไม่ได้เห็นรอยตะปูที่พระหัตถ์และไม่ได้เอานิ้วแยงเข้าไปที่รอยตะปูและไม่ได้เอามือคลำที่ด้านข้างพระวรกายของพระองค์ข้าพเจ้าจะไม่เชื่อเป็นอันขาด”…“องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าและพระเจ้าของข้าพเจ้า” …คงเป็นความเข้าใจผิดที่เชื่อว่าความเชื่อศรัทธาในองค์พระเยซูเจ้าสำหรับคนที่ได้เห็นพระเยซูเจ้าเป็นเรื่องที่ง่ายกว่าสำหรับพวกเราที่ไม่ได้เห็นพระองค์เหมือนพวกเขา…พระวรสารเองได้แสดงให้เห็นว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่ได้เห็นพระเยซูเจ้าแต่ก็ไม่ได้เชื่อในพระองค์เพราะแลเห็นแล้วก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องเชื่อเพราะการที่จะเชื่อนั้นเรียกร้องการตัดสินใจ…           ข้อคิด…จริงๆแล้วไม่ใช่ว่าใครที่อยากจะมีความเชื่อความศรัทธาในพระเจ้าและในองค์พระเยซูเจ้านั้นจะสามารถได้มาง่ายๆพระวรสารได้แสดงให้เห็นว่าแม้พวกอัครสาวกที่ใช้ชีวิตอยู่กับพระเยซูเจ้าก็มีปัญหาในเรื่องของความเชื่อเหมือนกันโทมัสมิใช่เป็นอัครสาวกเพียงคนเดียวที่สงสัยว่าพระเยซูเจ้าได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพจริงๆหรือเปล่าอัครสาวกองค์อื่นๆก็มีความสงสัยคล้ายๆกันนักบุญมาระโกบอกพวกเราว่าเมื่อพระเยซูเจ้าได้ประจักษ์ให้กับพวกเขาได้แลเห็นในเวลาเย็นของวันอาทิตย์ปัสกานั้นพระองค์ได้ทรงตำหนิพวกเขาสำหรับความเชื่อยากและความใจแข็งกระด้างของพวกเขาเพราะว่าพวกเขามิได้เชื่อคนที่ได้แลเห็นพระองค์หลังจากที่พระองค์ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้ว(มก16: […]

ข้อคิดประจำวันอาทิตย์สมโภชปัสกา ยน20: 1-9…เขาเห็นและมีความเชื่อแต่อัครสาวกทั้งสองยังไม่เข้าใจพระคัมภีร์ที่ว่าพระเยซูเจ้าต้องทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย… วันนี้เป็นวันแห่งการเฉลิมฉลองเป็นวันที่พระคริสตเจ้าได้ทรงหักโซ่ตรวนแห่งความตายและได้ทรงเสด็จกลับคืนชีพจากความตายอย่างพระผู้มีชัย…มิใช่เพื่อพระองค์เองแต่เพื่อเรามนุษย์ทุกๆคนและพระองค์ทรงต้องการให้เราได้มีส่วนร่วมในชัยชนะอันยิ่งใหญ่เหนือบาปและความตายของพระองค์นี้ ข้อคิด…นักบุญเปโตรได้ปราศรัยกับประชาชนว่า“เขาประหารพระเยซูเจ้าชาวนาซาเร็ธโดยตรึงบนไม้กางเขนแต่พระเจ้าได้ทรงบันดาลให้พระองค์กลับคืนพระชนมชีพในวันที่สามและโปรดให้พระองค์แสดงพระองค์มิใช่แก่ประชาชนทั้งปวงแต่ทรงแสดงพระองค์แก่บรรดาพยานที่พระเจ้าทรงเลือกสรรไว้ล่วงหน้าแล้วคือเราทั้งหลายที่ได้กินและได้ดื่มร่วมกับพระองค์หลังจากที่ทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย”(กจ10: 34-43) การรับทนทุกข์ทรมานและการสิ้นพระชนม์ที่ไม้กางเขนและการกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้าพระผู้ไถ่ได้นำความรอดพ้นมาสู่มนุษยชาติเหตุที่พระองค์ทรงปรารถนาสิ้นพระชนม์ที่ไม้กางเขนเพื่อเรามนุษย์ทุกคนก็เพราะทรงมีพระประสงค์ให้เราผู้เชื่อและศรัทธาในพระองค์ได้รับชีวิตนิรันดร์คือเมื่อถึงกำหนดเวลาพระองค์ได้ทรงพอพระทัยเสด็จลงมาจากสวรรค์มาบังเกิดเป็นมนุษย์เหมือนกับเรามนุษย์ในทุกอย่างยกเว้นบาปเพื่อให้เราสามารถรับนิรันดรภาพเป็นมรดกตามพระสัญญาและเจริญชีวิตกับพระองค์ตลอดไปในพระอาณาจักรของพระเจ้า นี่แหละเป็นพระหรรษทานที่เราได้รับจากพระธรรมล้ำลึกปัสกาซึ่งเราทำการเฉลิมฉลองอยู่ในขณะนี้และเป็นพระคุณที่เราได้รับในโอกาสสมโภชปัสกานี้อันเป็นวันสมโภชที่ยิ่งใหญ่และน่าปรารถนาที่สุดประจำปีพิธีกรรมของบรรดาคริสตชนและนี่เป็นการเริ่มต้นชีวิตจิตของผู้ที่กำลังจะเกิดใหม่ด้วยน้ำแห่งศีลล้างบาปเป็นน้ำที่ให้ชีวิตเป็นน้ำจากธารน้ำพุของพระคริสตเจ้าและพระศาสนจักรพวกเขาจะเกิดใหม่อย่างทารกไร้เดียงสาเสียงร้องของทารกนั้นก็บ่งบอกถึงมโนธรรมที่ใสสะอาดของพวกเขาพวกเขาได้รับชีวิตใหม่ในความเชื่อด้วยน้ำแห่งศีลล้างบาปเมื่อพวกเขาออกจากท่อธารน้ำแห่งพระหรรษทานศีลล้างบาปและได้รับแสงเทียนปัสกาซึ่งจะลุกโชติช่วงสว่างไสว…การสมโภชปัสกานำพระหรรษทานและความศักดิ์สิทธิ์จากสวรรค์มาสู่มนุษย์ด้วยการฉลองธรรมล้ำลึกปัสกานี้เป็นประจำทุกๆปีนอกจากนั้นพวกเขาก็จะได้รับการเลี้ยงดูจากพระศาสนจักรผู้เป็นมารดาที่รักและเอาใจใส่บรรดาบุตรของท่านด้วยทิพยาหารจากศีลมหาสนิทพวกเขาจะได้เป็นสมาชิกของหมู่คณะและของพระศาสนจักรซึ่งจะนมัสการพระเจ้าหนึ่งเดียวในพระตรีเอกภาพและพวกเขาจะขับร้องเพลงสดุดีที่เหมาะกับเทศกาลนี้พร้อมกับประกาศว่า“นี่เป็นวันที่พระเจ้าทรงสถาปนาขึ้นให้เราชื่นชมยินดีกันเถิด” เป็นพระเยซูคริสตเจ้าเองซึ่งเป็นพระวจนาตถ์ผู้เนรมิตความสว่างณเวลาที่พระเจ้าทรงสร้างโลกพระองค์ได้ทรงตรัสถึงพระองค์เองว่า“เราเป็นความสว่างของกลางวันผู้ใดเดินในความสว่างของกลางวันนี้จะไม่สะดุด” พระวาจานี้หมายความว่าผู้ใดติดตามพระคริสตเจ้าในทุกๆย่างก้าวก็จะเดินหนทางแห่งชีวิตตามทางของพระองค์จนบรรลุถึงพระบัลลังก์แห่งความสว่างนิรันดร์ในพระอาณาจักรพระเจ้า […]

ข้อคิดอาทิตย์(ใบลาน) พระทรมานของพระเยซูคริสตเจ้าปีB         มก11: 1-11 และมก14: 1-15, 47…โฮซันนาขอถวายพระพรแด่ผู้มาในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าขอพระพรจงมีแด่พระอาณาจักรที่กำลังจะมาถึงของกษัตริย์ดาวิดบรรพบุรุษของเราโฮซานนาณสวรรค์สูงสุด…ท่านทุกคนจะทอดทิ้งเรา…แต่เมื่อเรากลับคืนชีพแล้วเราจะไปยังแคว้นกาลิลีก่อนหน้าท่าน […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 5 เทศกาลมหาพรตปีB         ยน12: 20-33…ถ้าเมล็ดข้าวได้ตกลงในดินและตายไป…มันก็จะบังเกิดผลมากมาย…ข้าแต่พระบิดาเจ้าข้าโปรดช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากเวลานี้…โปรดประทานพระสิริรุ่งโรจน์แด่พระนามของพระองค์เถิด…เมื่อเราจะถูกยกขึ้นจากแผ่นดินเราจะดึงดูดทุกคนเข้ามาหาเรา          เมล็ดข้าวต้องเปื่อยเน่าตายไปเพื่อที่จะบังเกิดผลเช่นเดียวกันเราต้องตายต่อตัวเราเองเพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความเป็นมนุษย์และอย่างลูกของพระเจ้าได้อย่างสมบูรณ์ยิ่งขึ้นเพื่อรับใช้พระเจ้าและรับใช้เพื่อนพี่น้อง   […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่4 เทศกาลมหาพรตปีB         ยน3: 14-21…โมเสสยกรูปงูขึ้นในถิ่นทุรกันดารฉันใดบุตรแห่งมนุษย์ก็จะต้องถูกยกขึ้นฉันนั้นเพื่อทุกคนที่มีความเชื่อในพระองค์จะมีชีวิตนิรันดร…พระเจ้าทรงส่งพระบุตรมาในโลกนี้เพื่อโลกจะได้รับความรอดพ้นเดชะพระบุตรนั้น… นักบุญยอห์นบอกว่าเมื่อความสว่างของพระคริสต์เข้ามาในโลกนี้ก็มีบางคนไม่ยอมรับความสว่างนี้…ทำไม?…เพราะว่าการกระทำของพวกเขานั้นชั่วร้าย… อนิจจา! หลายๆครั้งเรากลับไม่ยอมต้อนรับความสว่างโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสว่างแห่งพระวาจาของพระเยซูเจ้า…ให้เราวิงวอนขอพระเยซูเจ้าโปรดให้เราได้เดินอยู่ในแสงสว่างของพระองค์เสมอตลอดชีวิต     […]