Category: บทสนทนาจากเจ้าอาวาส

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 3 เทศกาลมหาพรตปีB ยน2: 13-25…ความรักที่ข้าพเจ้ามีต่อบ้านของพระองค์เป็นเสมือนไฟที่เผาผลาญข้าพเจ้า…จงทำลายพระวิหารนี้แล้วเราจะสร้างขึ้นใหม่ภายในสามวัน… เรามาชุมนุมกันในบ้านของพระเจ้าซึ่งเป็นบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนาและกราบไหว้นมัสการพระเจ้าเฉพาะพวกเราเท่านั้นที่สามารถบันดาลให้วัดนี้เป็นบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนา…ขอให้การอธิษฐานภาวนาของเราเป็นการกราบไหว้นมัสการพระเจ้าของเราอย่างแท้จริง ข้อคิด…พฤติกรรมของพระเยซูเจ้าในการชำระล้างพระวิหารเป็นการประท้วงต่อต้านการเอาศาสนามาทำเป็นธุรกิจการค้าและเป็นการประท้วงต่อการทำทุรจารต่อพระวิหารของพระเจ้า…แต่ว่าลึกๆลงไปน่าจะมีอะไรมากกว่านั้นพฤติกรรมดังกล่าวเป็นพฤติกรรมทางสัญลักษณ์ตามแบบอย่างของพระธรรมเก่าดังที่ท่านประกาศกเยเรมีย์ได้กล่าวในนามของพระยาเวห์ว่า“พระนิเวศน์ซึ่งเรียกตามชื่อของเราในสายตาของเจ้าได้กลายเป็นถ้ำของโจรไปแล้วหรือ” (ยรม7: 11) และท่านประกาศกมาลาคี“พระเจ้าผู้ซึ่งเจ้าแสวงหานั้นจะเสด็จมายังพระวิหารของพระองค์อย่างกระทันหัน” (มลค3: 1) […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 2 เทศกาลมหาพรตปีB มก9: 2-10…พระวรกายของพระเยซูเจ้าเปลี่ยนไปต่อหน้าศิษย์ทั้งสาม…และมีเสียงหนึ่งออกมาจากก้อนเมฆว่า“ผู้นี้เป็นบุตรสุดที่รักของเราจงฟังท่านเถิด”… บนภูเขาทาบอร์ศิษย์รักของพระเยซูเจ้าสามท่านเปโตรยากอบและยอห์นได้แลเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเยซูเจ้าอย่างบุตรของพระเจ้าชั่วขณะหนึ่งช่างเป็นประสบการณ์ที่น่าอัศจรรย์ใจจริงๆสำหรับศิษย์ทั้งสามจนทำให้เปโตรถึงกับอุทานออกมาว่า“พระอาจารย์เจ้าข้าที่นี่สบายน่าอยู่จริงๆ”…เช่นเดียวกันที่นี่ของวันๆนี้ก็น่าอยู่จริงๆสำหรับพวกเราที่มาอยู่พร้อมหน้ากันรอบๆพระแท่นบูชาขององค์พระเยซูเจ้าอย่างบุตรของพระเจ้าเหมือนกัน ข้อคิด…พระเยซูเจ้าทรงแสดงพระองค์อย่างรุ่งโรจน์เป็นเรื่องราวของการแสดงองค์ของพระเจ้า…การแสดงองค์ของพระเจ้าเป็นเรื่องราวปรกติธรรมดาในผลงานเขียนทางศาสนาของศาสนิกชนอื่นๆด้วยในสมัยโบราณในเรื่องเล่านี้ม่านที่กั้นระหว่างโลกที่แลเห็นไม่ได้กับโลกที่แลเห็นได้อนาคตกับปัจจุบันได้ถูกโยกย้ายออกไปเป็นการชั่วคราวและความจริงก็ได้รับการไขแสดง…ในเหตุการณ์แสดงองค์ของพระเยซูเจ้านี้ศิษย์ทั้งสามได้แลเห็นเกียรติมงคลของพระผู้ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆแต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังไม่ได้เข้าใจอะไรเลยจนกว่าพระเยซูเจ้าจะได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้วเท่านั้น ในบทอ่านที่หนึ่ง(ปฐก22: 1-2. 9-13. […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่1 เทศกาลมหาพรตปีB มก1: 12-15…พระเยซูเจ้าหลังจากที่ทรงถูกซาตานประจญ…บรรดาทูตสวรรค์ก็เข้ามาปรนนิบัติรับใช้พระองค์… เราคริสตชนแต่ละคนต่างก็ต้องต่อสู้ดิ้นรนกับการถูกประจญอย่างถ้วนหน้าด้วยกันทุกคนมากบ้างน้อยบ้างก็สุดแล้วแต่…จากพระวรสารในวันนี้เราก็ได้แลเห็นว่าพระเยซูเจ้าเองก็ถูกประจญด้วยเหมือนกันและพระองค์สามารถช่วยเราได้เมื่อถูกประจญดังนั้นให้เราเข้ามาหาพระองค์ด้วยความไว้วางใจพลางวอนขอความช่วยเหลือและพละกำลังจากพระองค์เพื่อว่าเราจะได้สามารถเอาชนะการประจญได้… ข้อคิด…ในบทอ่านที่หนึ่งจากหนังสือปฐมกาล(ปฐก9: 8-15)…ได้พูดถึงเรื่องของพันธสัญญาในสมัยของพระธรรมเก่าซึ่งจะไปสำเร็จเอาที่ภูเขาซีนัยอันจะเป็นการตระเตรียมหนทางไปสู่พันธสัญญาฉบับใหม่ที่พระเจ้าจะจัดให้สำหรับมนุษยชาติในองค์พระคริสตเจ้าในโอกาสต่อไป ในพระวรสาร…หลังจากที่พระเยซูเจ้าถูกซาตานประจญแล้วพระองค์ก็ได้ประกาศเทศนาข่าวดีของพระเจ้า“เวลาที่กำหนดไว้มาถึงแล้วพระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้แล้วจงกลับใจและเชี่อข่าวดีเถิด” ส่วนในบทอ่านที่สองจากบทจดหมายของนักบุญเปโตรฉบับที่1(1 ปต3: […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่6 เทศกาลธรรมดาปีB มก1: 40-45…พระเยซูเจ้าทรงยื่นพระหัตถ์สัมผัสคนโรคเรื้อนตรัสว่า“เราพอใจจงหายเถิด” ทันใดนั้นโรคเรื้อนก็หาย… ในสมัยพระธรรมเก่าประชาชนจะไปแตะต้องคนที่เป็นโรคเรื้อนไม่ได้เพราะเป็นโรคติดต่อแต่ถึงกระนั้นพระเยซูเจ้าก็ได้ออกไปหาคนโรคเรื้อนและได้ทำการสัมผัสพวกเขา…เช่นเดียวกันพระองค์ก็ยังได้ออกมาหาเราซึ่งเป็นคนบาปอยู่เสมอทุกๆขณะในชีวิตของเรา…ณบัดนี้ให้เราเข้ามาหาพระองค์ด้วยความตระหนักว่าเราต้องการการสัมผัสของพระองค์ที่สามารถรักษาเราให้หายจากโรคภัยต่างๆทั้งทางกายและใจของเราได้ ข้อคิด…เรื่องโรคเรื้อนเป็นเนื้อหาสาระที่สำคัญของบทอ่านที่หนึ่ง(ลนต13: 1-2. 44-46) และของพระวรสาร(มก1: […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่5 เทศกาลธรรมดาปีB มก1: 29-39…พระเยซูเจ้าทรงรักษาหลายคนที่เป็นโรคต่างๆให้หายทรงขับไล่ปีศาจออกไป…พระองค์ทรงลุกขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่เสด็จออกจากบ้านไปยังที่สงัดและทรงอธิษฐานภาวนาที่นั่น ทุกๆวันพวกเราส่วนใหญ่ก็มักจะมีงานมีธุระยุ่งเกือบตลอดทั้งวันและผลลัพธ์ก็คือชีวิตทางจิตวิญญาณของเราก็ดูจะด้อยลงและน่าสงสารมากขึ้นดังนั้นพระวรสารของวันนี้จึงแสดงให้เราเห็นว่าท่ามกลางธุระการงานต่างๆพระเยซูเจ้าเองก็ยังหาเวลาอธิษฐานภาวนาเช่นเดียวกันพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณของพวกเราในขณะนี้และการอธิษฐานภาวนาในบางขณะของวันก็จะช่วยเราให้ได้มีโอกาสมีเวลาที่จะอยู่กับพระเจ้า… ข้อคิด…ในบทอ่านที่หนึ่งมหาบุรุษโยบเผชิญหน้ากับปัญหาของความทุกข์ทรมานคำอธิบายง่ายๆโดยทั่วๆไปในเรื่องนี้ก็คือว่าความทุกข์ทรมานมาจากการลงโทษของพระเจ้าสำหรับบาปที่เรามนุษย์ได้กระทำแม้ว่าโยบจะเป็นคนดีแต่เขาก็ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมากมายการทนทุกข์ทรมานของโยบได้ทำให้เขามีทัศนะที่น่าหดหู่เศร้าสร้อยเกี่ยวกับชีวิตของเรามนุษย์ ส่วนในพระวรสาร(มก1: 29-39) การรักษามารดาของภรรยานักบุญเปโตรและคนป่วยอื่นๆให้หายและการขับไล่ปีศาจออกไปก็มิใช่เป็นคำตอบของพระเยซูเจ้าสำหรับคำถามที่ว่า“ทำไมเรามนุษย์ถึงต้องทนทุกข์ทรมาน?” แต่เมื่อมนุษย์มีความทุกข์ทรมานพระเยซูเจ้าก็ทรงช่วยพวกเขาให้พ้นจากความทุกข์ทรมานพลางประกาศข่าวดีแห่งการช่วยให้รอดพ้น…นี่เป็นคำตอบด้วยการกระทำของพระองค์พระวรสารยังแสดงให้เห็นถึงความเร่งด่วนที่พระองค์จำเป็นต้องอุทิศตนให้กับการเทศน์สอนข่าวดีของพระเจ้าซึ่งเราสามารถเห็นตัวอย่างได้เป็นอย่างดีในบทอ่านที่สองอันเป็นจดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์(1 […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 3 เทศกาลธรรมดาปีB มก1: 14-20…เวลาที่กำหนดไว้มาถึงแล้วจงกลับใจและเชื่อข่าวดีเถิด…จงตามเรามาเถิดเราจะทำให้ท่านเป็นชาวประมงหามนุษย์ พระเยซูเจ้าได้ทรงเริ่มเทศนาสั่งสอนประชาชนด้วยการเรียกร้องให้พวกเขาทำการกลับใจใช้โทษบาป…และทุกครั้งที่พวกเราเริ่มพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณพระองค์ก็ทรงเรียกร้องพวกเราแบบเดียวกันคือให้เราได้รู้สำนึกถึงบาปของเราและเป็นทุกข์ถึงบาปนั้นพลางขออภัยโทษและขอความรักจากพระองค์ ข้อคิด…เนื้อหาครึ่งแรกของพระวรสารของนักบุญมาระโก(มก1: 1-8: 26) จะพูดถึงศาสนบริการแห่งการรักษาให้หายและการเทศนาสั่งสอนขององค์พระเยซูเจ้าในแคว้นกาลิลี […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 4 เทศกาลธรรมดาปีB มก1: 21-28…คำสั่งสอนของพระเยซูเจ้าทำให้ผู้ฟังรู้สึกประทับใจอย่างมากเพราะทรงสอนพวกเขาอย่างทรงอำนาจ…เขาสั่งแม้กระทั่งปีศาจและมันก็เชื่อฟัง พระวาจาของพระเยซูเจ้าเป็นพระวาจาที่พูดกับประชาชนอย่างผู้ทรงอำนาจหรืออย่างมีความน่าเชื่อถือนั่นเอง…ทำไม?…ก็เพราะว่าพระวาจาของพระองค์เป็นจริงดังที่พูดและเพราะพระวาจาของพระองค์สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของเราได้ถ้าหากว่าเราจะได้นำพระวาจานั้นมาปฏิบัติแต่ว่าบ่อยๆครั้งเรามักจะพึงพอใจที่จะฟังพระวาจานั้นเฉยๆโดยไม่นำเอาไปปฏิบัติ… ข้อคิด…พระวรสารในวันนี้นักบุญมาระโกเริ่มจะบอกพวกเราถึงสิ่งที่พระเยซูเจ้าได้ทรงกระทำในการประกาศพระอาณาจักรพระเจ้า ในบทอ่านที่หนึ่งจากหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติซึ่งนำเสนอโมเสสว่าเป็นประกาศกแห่งอุดมการณ์เพราะโดยปรกติแล้วประกาศกจะไม่พูดด้วยอำนาจของตนเองแต่จะพูดในนามของพระเจ้าชนชาวยิวเชื่อว่าพระเจ้าจะทรงแต่งตั้งประกาศกท่านหนึ่งเฉกเช่นโมเสสในวันสุดท้ายคริสตชนรุ่นแรกๆถือว่าพระเยซูเจ้าคือประกาศกที่พวกเขาได้ตั้งหน้าตั้งตารอคอยมาคำสั่งสอนของพระองค์เป็นคำสั่งสอนที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจและมีความน่าเชื่อถือด้วยอัศจรรย์หรือเครื่องหมายต่างๆในพระวรสารของวันนี้เราจะเห็นว่าพระเยซูเจ้าได้ทรงเทศน์สอนอย่างผู้มีอำนาจอย่างไรและประชาชนคนทั่วๆไปได้ยอมรับรู้สิ่งต่างๆเหล่านี้อย่างไร ทุกวันนี้เราได้ยินคำกล่าวที่สะใจฟังแล้วรู้สึกว่ามันในอารมณ์จากหลากหลายบุคคลสาธารณะแต่ว่าก็ทำให้รู้สึกหดหู่เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาพูดเพราะมีน้อยคนมากที่พูดอย่างผู้มีอำนาจและได้รับการปฏิบัติในชีวิตของพวกเขาจากสิ่งที่พวกเขาได้พูด คำพูดของคนที่อยู่ในอำนาจหรือของนักการเมืองคำพูดของพวกเขาอาจจะมีคนฟังแต่ก็ไม่มีใครอยากถืออย่างจริงจังว่าคำพูดเหล่านั้นเป็นคำพูดที่ไว้ซึ่งอำนาจและจะได้รับการปฏิบัติ ถ้าหากว่ามีบุคคลสาธารณะจำนวนมากขาดความน่าเชื่อถือในคำพูดของพวกเขาเพราะผู้พูดเองก็ไม่เชื่อไม่มั่นใจในสิ่งที่ตัวเองกำลังพูดอยู่เพราะมิได้นำเอาไปปฏิบัติดังนั้นคำพูดของพวกเขาก็จะเป็นอะไรที่หลอกตัวเองและหลอกคนอื่นด้วย […]

อาทิตย์ที่ 2เทศกาลธรรมดาปีB ยน1: 35-42…เมื่อศิษย์ทั้งสองคนเห็นที่ประทับของพระเยซูเจ้าก็พักอยู่กับพระองค์ในวันนั้น… ในพระวรสารของวันนี้เราจะได้ยินได้ฟังพระเยซูเจ้าทรงเรียกศิษย์สองคนแรกของพระองค์ว่า“มาดูซิ”…ศิษย์ทั้งสองก็ได้ตอบรับคำเชิญของพระองค์และได้พบกับพระองค์ซึ่งได้ช่วยให้ชีวิตของเขาได้เปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิง…ทุกๆครั้งเวลาที่เรามาร่วมเฉลิมฉลองพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณเราก็มีโอกาสพบปะกับพระองค์…ให้เราได้เตรียมตัวเตรียมจิตใจของเราให้พร้อมสำหรับการพบปะนี้เพื่อการเปลี่ยนแปลงชีวิตที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ข้อคิด…แม้ว่าปีพิธีกรรมปีนี้ในวันอาทิตย์จะใช้พระวรสารของนักบุญมาระโกแต่เพื่อเป็นการเคารพต่อธรรมประเพณีอันเก่าแก่ของพระศาสนจักรที่ได้นำเสนอการเผยแสดงให้กับผู้คนที่แตกต่างกันออกไปขององค์พระเยซูเจ้าจึงในวันอาทิตย์ที่สองเทศกาลธรรมดานี้ได้เลือกเอาพระวรสารของนักบุญยอห์นซึ่งแสดงให้เห็นถึงการรับรู้ที่ค่อยเป็นค่อยไปต่อองค์พระเยซูเจ้าว่าพระองค์เป็นใครโดยผ่านทางการเป็นประจักษ์พยานของท่านยอห์นบัปติสต์และการยืนยันถึงความเชื่อศรัทธาที่สานุศิษย์รุ่นแรกๆมีต่อพระองค์…จากพระวรสารของวันนี้เราจะเห็นว่าท่านยอห์นบัปติสต์ได้เรียกพระเยซูเจ้าว่า“นี่คือลูกแกะของพระเจ้า”และนักบุญอันดรูว์เรียกพระองค์ว่า“พระเมสสิยาห์” เนื้อหาที่สำคัญของบทอ่านในวันอาทิตย์นี้ก็คือ“การเรียกและการตอบสนอง” …ในบทอ่านแรก(1 ซมอ3: 3-10. […]

สมโภชพระคริสตเจ้าทรงแสดงองค์ปีB มธ2: 1-12…พวกเราได้เห็นดาวประจำพระองค์ขึ้นจึงพร้อมใจกันมาเพื่อนมัสการพระองค์…บรรดาโหราจารย์มีความยินดียิ่งนักเข้าไปในบ้านพบพระกุมารกับพระนางมารีย์พระมารดา… จึงคุกเข่าลงนมัสการพะองค์แล้วเปิดหีบสมบัตินำทองคำกำยานและมดยอบออกมาถวายพระองค์… ในธรรมประเพณีของศาสนาคริสต์พญาสามองค์คือกลุ่มบุคคลต่างชาติกลุ่มหนึ่งซึ่งเชื่อว่าเป็นบุคคลสำคัญได้มาเยี่ยมและนมัสการพระเยซูเจ้าพระกุมารหลังจากการบังเกิดเป็นมนุษย์ของพระองค์ท่านเหล่านั้นได้นำของขวัญอันมีทองคำกำยานและมดยอบมาถวายเป็นของกำนัลแด่พระองค์ด้วย…และเราแต่ละคนมีของขวัญอะไรมาถวายแด่พระกุมารเจ้า? ข้อคิด…พระวรสารของนักบุญมัทธิว(มธ2: 1-12)เป็นพระวรสารฉบับเดียวจากสี่ฉบับที่ได้มีการเอ๋ยถึง“พญาสามองค์” พลางบอกว่าท่านทั้งสามมาจาก“แดนตะวันออก” เพื่อจะมานมัสการพระคริสต์“พระผู้ได้ทรงบังเกิดมาเป็นกษัตริย์ของชาวยิว”…แม้เรื่องเล่าในพระวรสารจะมิได้บอกเราว่าท่านเหล่านี้มีจำนวนเท่าใดแต่ของขวัญทั้งสามชิ้นที่พวกท่านนำมาถวายแด่พระกุมารเยซูเจ้านั้นทำให้สามารถตั้งข้อสมมุติฐานว่าพวกท่านคงจะมีจำนวนสามท่านด้วยกัน…การที่เชื่อว่าท่านทั้งสามเป็นกษัตริย์ในพระวรสารของนักบุญมัทธิวนั้นก็เชื่อว่าคงจะถูกนำไปเชื่อมโยงกับหนังสือของประกาศกอิสยาห์บทที่60: 3ที่บอกว่าพระแมสสิยาห์จะได้รับการกราบไหว้นมัสการจากบรรดากษัตริย์  […]

ฉลองครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซูเจ้าพระแม่มารีย์และนักบุญโยเซฟ ปี B บสร3: 3-7, 14-17…บุตรที่ให้เกียรติบิดาจะมีอายุยืน…ใครเคารพนับถือบิดาก็จะประสบความสุขสันต์หรรษากับบุตรของตนเอง…บุตรที่เชื่อฟังพระเจ้าจะทำให้มารดาชื่นใจ… การฉลองในวันนี้ทำให้เราคิดถึง“ครอบครัวศักดิ์สิทธิ์” แต่เราก็คิดถึงครอบครัวของพวกเราแต่ละคนด้วยเราก็ยังคิดถึงครอบครัวของมนุษยชาติและครอบครัวของพระศาสนจักรอีกด้วย…น่าเศร้าที่ครอบครัวของเราส่วนใหญ่มีบาดแผลจากบาปและจากการแตกแยกให้เราอธิษฐานภาวนาขอพระเจ้าโปรดรักษาบาดแผลและการแตกแยกเหล่านี้ด้วย ข้อคิด…บทอ่านที่หนึ่งเป็นการอธิบายพระบัญญัติประการที่สี่  “จงนับถือบิดามารดาอายุจะได้ยืน” ซึ่งมีส่วนประกอบที่สำคัญอยู่3 ประการด้วยกันคือ […]