Category: บทสนทนาจากเจ้าอาวาส

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 5 เทศกาลมหาพรตปีA ยน11: 1-45…เราเป็นการกลับคืนชีพและเป็นชีวิตใครเชื่อในเราแม้ตายไปแล้วก็จะมีชีวิตและทุกคนที่มีชีวิตและเชื่อในเราจะไม่มีวันตายเลย… ในพระวรสารของวันนี้เราเห็นภาพอันเป็นที่คุ้นเคยกับเราอย่างมากๆนั่นก็คือผู้คนกำลังร่ำไห้ถึงการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของผู้เป็นที่รัก…พระเยซูเจ้าทรงเป็นจุดสนใจของภาพที่ว่านี้เพราะพระองค์ทรงเป็นผู้ที่ให้ความหวังแก่คนที่มาอยู่รอบๆเหตุการณ์นี้เพื่อสังเกตุดูเหตุการณ์ดังกล่าว ข้อคิด…จุดประสงค์ของพระวรสารของนักบุญยอห์นที่พระศาสนจักรนำเสนอให้เราได้ยินได้ฟังในวันอาทิตย์นี้ก็คือท่านนักบุญพยายามที่จะนำออกจากผู้อ่านซึ่งความเชื่อในองค์พระเยซูคริสตเจ้าและเพื่อที่จะแสดงให้เห็นถึงประสิทธิผลของความเชื่อนั้นในพระองค์ด้วย…พระเยซูเจ้าตรัสกับผู้คนที่กำลังติดตามพระองค์ว่า”ลาซารัสตายแล้วเรายินดีสำหรับท่านทั้งหลายที่เราไม่ได้อยู่ที่นั่นเพื่อท่านจะได้เชื่อ”…และเรื่องราวของลาซารัสก็ได้จบลงด้วยคำพูดที่ว่า“ชาวยิวหลายคนที่มาเยี่ยมมารีย์และเห็นสิ่งที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำก็เชื่อในพระองค์”…ในเรื่องเล่านี้มาร์ธาได้รับการนำเสนอให้เป็นรูปแบบของความเชื่อคือแม้จะมีความขัดแย้งอย่างเห็นได้ชัดจากพระวาจาของพระเยซูเจ้าที่บอกว่าลาซารัสเพื่อนของเรากำลังหลับอยู่กับความเป็นจริงที่ปรากฏแก่สายตาว่าลาซารัสนได้ตายไปแล้วแต่มาร์ธาก็ได้ทำการยืนความเชื่อของเธอที่มีต่อพระเยซูเจ้าได้อย่างน่าอัศจรรย์ว่า“เชื่อพระเจ้าข้าดิฉันเชื่อว่าพระองค์เป็นพระคริสตเจ้าพระบุตรของพระเจ้าที่จะต้องเสด็จมาในโลกนี้”    พระเยซูเจ้าทรงเป็นท่อธารแห่งชีวิตมิใช่เฉพาะสำหรับชีวิตทางกายภาพเท่านั้นแต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับชีวิตอมตะหรือชีวิตที่ไม่รู้จักตายแบบของพระเจ้าด้วยชีวิตใหม่ที่ว่านี้มิใช่เป็นเพียงแต่ความหวังของอนาคตเท่านั้นแต่ยังเป็นความเป็นจริงที่เป็นปัจจุบันซึ่งความตายทางกายภาพมิอาจจะปฏิเสธได้คำพูดที่เป็นกุญแจสำคัญสำหรับเรื่องเล่าการกลับเป็นขึ้นมาจากความตายของลาซารัสอยู่ที่พระวาจาของพระเยซูเจ้าที่ว่า“เราเป็นการกลับคืนชีพและชีวิต”…การมาหามาร์ธาและมารีย์อย่างชักช้าของพระเยซูเจ้ารวมทั้งข้อเท็จจริงที่ว่าลาซารัสได้ตายไปสี่วันแล้วนั้นเพื่อที่จะเป็นการเน้นย้ำจุดที่ผู้นิพนธ์พระวรสารต้องการคือ“พระเยซูเจ้าทรงเป็นเจ้านายแห่งชีวิตและความตาย” ความเศร้าโศกเพราะการต้องสูญเสียพี่ชายของมาร์ธาและมารีย์นั้นเป็นประสบการณ์ที่พวกเราหลายๆคนได้มีอยู่อันเนื่องมาจากการต้องสูญเสียคนที่เรารักไปและเมื่อมีอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับตัวเราหรือว่าเกิดขึ้นกับคนที่เรารักเราก็มักจะอดคิดไม่ได้ว่าถ้าหากพระเจ้าดูแลเอาใจใส่เราจริงๆแล้ไซร้ถ้าหากพระองค์รักเราจริงๆแล้วพระองค์ก็คงจะไม่อนุญาตให้สิ่งที่เราคิดว่าไม่ดีเกิดขึ้นกับตัวเราหรือกับคนที่เรารักเพราะเมื่อเป็นเช่นนั้นเรามักจะรู้สึกว่าพระเจ้าได้ทรงทอดทิ้งเราเรารู้สึกตัวเราว่าต้องอยู่โดดเดี่ยวไม่มีที่พึ่ง ดังนั้นเราควรจะต้องทำอะไร? […]

ข้อคิดอาทิตย์(ใบลาน)พระทรมานของพระเยซูคริสตเจ้าปีA มธ26: 14-27. 66…พระบิดาเจ้าข้าถ้าเป็นไปได้ขอให้ถ้วยนี้พ้นข้าพเจ้าไปเถิดถ้าเป็นไปไม่ได้ก็ขออย่าให้เป็นไปตามใจข้าพเจ้าแต่ให้เป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์เถิด… วันนี้เราเริ่มต้นอาทิตย์ศักดิ์สิทธิ์ด้วยการรำลึกถึงพระมหาทรมานและการสิ้นพระชนม์ขององค์พระเยซูคริสตเจ้าพระผู้ได้ทรงสิ้นพระชนม์เพราะบาปของมนุษยชาติ…ให้เราได้หยุดไตร่ตรองสักครู่หนึ่งพลางคิดถึงบาปของเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งบาปที่เป็นการทำร้ายเพื่อนพี่น้องของเรา ข้อคิด…วันอาทิตย์พระมหาทรมานขององค์พระเยซูเจ้าหรือวันอาทิตย์ใบลานเป็นวันฉลองที่ไม่ได้กำหนดตายตัวว่าต้องเป็นวันเดียวกันของทุกๆปีของศาสนาคริสต์แต่จะเป็นวันอาทิตย์หนึ่งสัปดาห์ก่อนวันอาทิตย์ปัสกาวันฉลองนี้เชิญชวนให้เราได้รำลึกถึงเหตุการณ์หนึ่งซึ่งได้มีเล่าไว้ในพระวรสารทั้งสี่คือมก11: 1-11, มธ21: 1-11, ลก19: […]

วันเสาร์ศักดิ์สิทธิ์    วันเสาร์ศักดิ์สิทธิ์(Holy Saturday/Sabbatum Sanctum) เป็น“วันที่พระเยซูเจ้าทรงถูกฝังไว้ในคูหา” และเป็น“วันแห่งการพักผ่อนของพระคริสตเจ้า” เพราะในวันนั้นพระศพของพระองค์ทรงถูกวางไว้ในคูหาและในวันนี้เราคงคิดถึงคำภาวนาในบท“สัญลักษณ์ของอัครสาวก/ข้าพเจ้าเชื่อ”ที่อธิษฐานภาวนาว่า“(พระเยซูเจ้า)เสด็จสู่แดนมรณะ”…วันนี้เป็นวันที่โลกทั้งสองโลกคือโลกแห่งความมืดโลกแห่งบาปและโลกแห่งความตายกับโลกแห่งการกลับคืนชีพและโลกแห่งการปฏิสังขรณ์ไปสู่อาณาจักรแห่งความสว่าง   ต่างก็หยุดทำกิจกรรมของตนเองด้วยเหตุผลดังกล่าวนี้จึงในวันนี้พระศาสนจักรไม่ให้มีพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ใดๆทั้งสิ้นจนถึงพิธีตื่นเฝ้าในค่ำคืนวันปัสกาคือค่ำคืนวันนี้…วันเสาร์ศักดิ์สิทธิ์นี้ซึ่งอยู่ระหว่างวันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์และวันอาทิตย์ปัสกาได้บอกเราถึงการสิ้นสุดของโลกๆหนึ่งและการเกิดใหม่ของอีกโลกหนึ่งอันได้รับการสถาปนาขึ้นด้วยการเสด็จกลับคืนพระชนมชีพของพระคริสตเจ้า วันเสาร์ศักดิ์สิทธิ์น่าจะเป็นวันที่เงียบที่สุดของปีเลยทีเดียวแต่เมื่อพระอาทิตย์ตกดินแล้วก็จะเป็นช่วงเวลาของความชื่นชมยินดีและการรอคอยครั้งยิ่งใหญ่และสำคัญที่สุดอันเนื่องมาจากความงดงามของพิธีกรรมของการตื่นเฝ้าปัสกาซึ่งได้รับการยกย่องให้เป็น“มารดาของการตื่นเฝ้าที่ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย”หรือเป็น“พิธีกรรมอันยิ่งใหญ่แห่งความสว่าง” เหมือนกับเมล็ดพืชในดินที่รอจังหวะเวลาโผล่ขึ้นมาจากดินเป็นต้นอ่อนพระเยซูเจ้าที่พักผ่อนอยู่ในคูหาก็รอเวลาที่จะกลับคืนพระชนมชีพ […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 2 เทศกาลปัสกาปีA      ยน20:19-31…โทมัสตอบว่า“ถ้าข้าพเจ้าไม่ได้เห็นรอยตะปูที่พระหัตถ์และไม่ได้เอานิ้วแยงเข้าไปที่รอยตะปูและไม่ได้เอามือคลำที่ด้านข้างพระวรกายของพระองค์ข้าพเจ้าจะไม่เชื่อเป็นอันขาด”… วันอาทิตย์นี้เราพบกับนักบุญโทมัสคนขี้สงสัยเราแต่ละคนต่างก็มีอะไรที่เหมือนๆกับของนักบุญโทมัสบ่อยๆเราก็รู้สึกยากลำบากกับความสงสัยที่เกิดขึ้นกับเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งสงสัยในความรักและในความเอาใจใส่ที่พระเจ้าทรงมีต่อเราแต่ละคนในชีวิตประจำวันแทนที่เราจะไม่ยอมรับความสงสัยนี้ก็ขอให้เราได้นำเอาความสงสัยนี้มาวางไว้ณแทบพระบาทขององค์พระเยซูเจ้าพลางทูลพระองค์ด้วยคำกล่าวของนักบุญโทมัสว่า“องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าและพระเจ้าของข้าพเจ้า”       […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 3 เทศกาลปัสกาปีA          ลก24: 13-35…พวกเขาตาสว่างและจำพระองค์ได้เมื่อพระองค์ทรงบิขนมปังและยื่นให้เขา… เรื่องเล่าที่น่ารักที่สุดเรื่องหนึ่งของพระวรสารน่าจะเป็นเรื่องที่เล่าถึงพระผู้ได้ทรงเสด็จกลับคืนพระชนมชีพซึ่งได้เข้ามาร่วมเดินทางกับศิษย์สองคนที่กำลังมุ่งไปยังหมู่บ้านเอ็มมาอูสพระองค์ได้ทรงอธิบายพระวรสารให้พวกเขาฟังและได้ทรงเผยแสดงพระองค์เองในการบิขนมปัง…เรื่องราวเดียวกันก็ได้เกิดขึ้นสำหรับพวกเราเมื่อเรามาสมโภชพิธีบูชาขอบพระคุณขององค์พระเยซูเจ้า…พระองค์ทรงพูดกับพวกเราในพระคัมภีร์และทรงเลี้ยงดูเราในศีลมหาสนิท […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 32 เทศกาลธรรมดา ปี A มธ 25: 1-13…เจ้าบ่าวมาแล้ว จงออกไปต้อนรับกันเถิด… คริสตชนทุกคนเปรียบเสมือนคนถือตะเกียงที่ส่องแสงสว่างของพระคริสตเจ้า […]

ข้อคิดวันสมโภชนักบุญทั้งหลาย             มธ5: 1-12ก…ท่านทั้งหลายย่อมเป็นสุขเพราะถูกเบียดเบียนข่มเหงเพราะความชอบธรรม…จงชื่นชมยินดีเถิดเพราะบำเหน็จรางวัลของท่านในสวรรค์นั้นยิ่งใหญ่นัก…             ในวันนี้ซึ่งเป็นวันสมโภชนักบุญทั้งหลายให้เรามุ่งความสนใจของเราไปที่ผู้คนเหล่านั้นซึ่งได้เป็นนักบุญด้วยวิถีทางที่ธรรมดาๆและซ่อนเร้นไม่มีใครรู้จักและไม่เคยได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนักบุญอย่างเป็นทางการจากพระศาสนจักร…ให้เราหยุดไตร่ตรองสักชั่วครู่หนึ่งพลางรำลึกถึงบุคคลที่เรารู้จักและอยู่ใกล้ตัวเราและเชื่อว่าเป็นบุคคลที่ดีและศักดิ์สิทธิ์จริงๆ…ขอให้ท่านเหล่านั้นได้เป็นเพื่อนผู้ร่วมเดินทางชีวิตของเราไปสู่สวรรค์และเป็นผู้เสนอวิงวอนเพื่อเราเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าในพระอาณาจักรของพระองค์         […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ 30 เทศกาลธรรมดา ปี A           มธ 22: 34–40 …ท่านจะต้องรักองค์พระผู้เป็นเจ้า […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 4 เทศกาลปัสกา ปี A ยน 10: 1-10…เราคือผู้เลี้ยงแกะที่ดี…เรามาเพื่อให้ท่านมีชีวิต และมีชีวิตอย่างสมบูรณ์… วันอาทิตย์ที่สี่ในเทศกาลปัสกา […]

ข้อคิดอาทิตย์ที่ 5 เทศกาลปัสกา ปี A ยน 14: 1-12…ในบ้านพระบิดาของเรา มีที่พำนักมากมาย…เรากำลังไปเตรียมที่ให้ท่าน…เพื่อว่าเราอยู่ที่ใด ท่านทั้งหลายจะอยู่ที่นั่นด้วย…และเราเป็นหนทาง […]