Category: บทสนทนาจากเจ้าอาวาส

ข้อคิดอาทิตย์ที่สามสิบสี่เทศกาลธรรมดาปีC สมโภชพระเยซูเจ้ากษัตริย์แห่งสากลจักรวาล ลก23: 35-43…ข้าแต่พระเยซูโปรดระลึกถึงข้าพเจ้าด้วยเมื่อพระองค์จะเสด็จสู่พระอาณาจักรของพระองค์…             วันนี้เราถวายเกียรติแด่พระเยซูคริสตเจ้ากษัตริย์แห่งสากลจักรวาลและเราสามารถถวายเกียรติแด่พระองค์ได้ดีที่สุดก็ด้วยช่วยกันทำให้พระอาณาจักรของพระองค์แผ่ขยายออกไปให้กว้างไกลที่สุด…แต่เป็นเพราะว่าบาปของเราแต่ละคนเป็นตัวชะรอการขยับขยายพระอาณาจักร…พระคริสตเจ้าซึ่งได้ให้อภัยแก่โจรที่กลับใจพระองค์ก็จะทรงให้อภัยบาปของเราด้วย ข้อคิด…กษัตริย์ดาวิดได้รับการเจิมน้ำมันศักดิ์สิทธิ์จากประชาชนของตนเองให้เป็นกษัตริย์แห่งยูดาห์ที่เฮบรอนและในบทอ่านแรก(2ซมอ: 5: 1-3) เราก็ได้ฟังว่าประชาชนตระกูลทางภาคเหนือก็ได้ยอมรับพระองค์เป็นกษัตริย์ของพวกเขาด้วยเช่นเดียวกันดาวิดได้เป็นกษัตริย์ของประเทศที่ได้รวมกันอันเป็นรูปแบบของความเป็นกษัตริย์แห่งสากลจักรวาลของพระคริสตเจ้าซึ่งพวกเราทำการสมภชในวันนี้ […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่สามสิบสามเทศกาลธรรมดาปีC ลก21: 5-19…ก่อนที่เหตุการณ์ทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นเขาจะจับกุมท่านจะเบียดเบียนท่าน…บางท่านจะต้องถูกประหารชีวิตด้วยท่านทั้งหลายจะเป็นที่เกลียดชังของทุกคนเพราะนามของเรา…ด้วยการยืนหยัดมั่นคงท่านจะรักษาชีวิตของท่านไว้ได้…           เรามีชีวิตอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย…ในท่ามกลางโลกที่เป็นเช่นนี้เราได้รับการคาดหวังให้เป็นประจักษ์พยานให้กับพระคริสตเจ้า…แต่เพื่อที่จะเป็นคนดีและเป็นประจักษ์พยานที่ดีนั้นเราต้องการความช่วยเหลือจากเบื้องบน…ดังนั้นให้เราได้อธิษฐานภาวนาขอความช่วยเหลือและพละกำลังจากพระเจ้า ข้อคิด…ขณะที่ปีพิธีกรรมของเทศกาลธรรมดากำลังจะจบสิ้นลงในช่วงสัปดาห์หน้าพระวาจาของพระเจ้าก็มุ่งให้สัตบุรุษได้ให้ความสนใจเกี่ยวกับวาระสุดท้ายของโลกและการเสด็จกลับมาอีกครั้งหนึ่งของพระคริสตเจ้า…ในบทอ่านที่หนึ่ง(มลค1-2ก) ท่านประกาศกมาลาคีได้กล่าวว่าสำหรับคนชั่วนั้นวันของพระเจ้าจะเป็นวันแห่งการพิพากษาแต่สำหรับคนดีจะเป็นวันแห่งการช่วยให้รอดพ้น           ส่วนในบทอ่านที่สอง(2 ธส3: […]

ข้อคิดวันสมโภชนักบุญทั้งหลาย ปี C มธ5: 1-12ก…ท่านทั้งหลายย่อมเป็นสุขเมื่อถูกดูหมิ่นข่มเหงและใส่ร้ายต่างๆนานาเพราะเราจงชื่นชมยินดีเถิดเพราะบำเหน็จรางวัลของท่านในสวรรค์นั้นยิ่งใหญ่นัก…           ในวันนี้ซึ่งเป็นวันสมโภชนักบุญทั้งหลายให้เรามุ่งความสนใจของเราไปที่ผู้คนเหล่านั้นซึ่งได้เป็นนักบุญในวิถีทางที่ธรรมดาๆและซ่อนเร้นและไม่เคยได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนักบุญอย่างเป็นทางการจากพระศาสนจักร…ให้เราหยุดไตร่ตรองสักชั่วครู่หนึ่งพลางรำลึกถึงบุคคลที่เรารู้จักอยู่ใกล้ตัวเราและเชื่อว่าเป็นบุคคลที่ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ…ขอให้ท่านได้เป็นเพื่อนผู้ร่วมเดินทางชีวิตไปสู่สวรรค์และเป็นผู้เสนอวิงวอนเพื่อเราเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าในพระอาณาจักรของพระองค์ ข้อคิด… “มหาบุญลาภ” ที่พระเยซูเจ้าทรงนำเสนอในพระวรสารวันนี้นั้นเป็นคุณภาพชีวิตที่พระองค์ทรงต้องการแลเห็นในบรรดาศิษย์ของพระองค์…และเป็นคุณภาพชีวิตที่ได้ถ่ายทอดออกมาเป็นแบบอย่างในชีวิตของนักบุญทั้งหลายที่เราทำการสมโภชในวันนี้อีกด้วย […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่สามสิบเอ็ดเทศกาลธรรมดาปีC ลก19: 1-10…วันนี้ความรอดพ้นมาสู่บ้านนี้แล้วเพราะคนนี้เป็นบุตรของอับราฮัมด้วยบุตรแห่งมนุษย์มาเพื่อแสวงหาและเพื่อช่วยผู้ที่เสียไปให้รอดพ้น…             ในพระวรสารของวันนี้เราจะแลเห็นพระเมตตาของพระเยซูเจ้าที่มีต่อคนบาปศักเคียสซึ่งเป็นคนเก็บภาษีที่ในสมัยนั้นคนทั่วไปถือว่าเป็นบุคคลประเภทเดียวกับโจรขโมยฆาตกรและหญิงไม่ดี…แต่พระเยซูเจ้ากลับประกาศว่าพระองค์ได้เสด็จมาในโลกนี้ก็เพื่อแสวงหาและช่วยคนแบบศักเคียสให้รอดพ้นซึ่งเมื่อได้สัมผัสกับความเมตตาของพระเยซูเจ้าแล้วศักเคียสก็ได้ตั้งใจที่จะกลับตัวเป็นคนดีเป็นคนชอบธรรม ข้อคิด…ในบทอ่านแรกจากหนังสือปรีชาญาณ(ปชญ11: 22-12: 2) บอกพวกเราว่าสากลจักรวาลและสิ่งสารพัดทั้งหลายในนั้นเปรียบเสมือนฝุ่นผงบนตาชั่งหรือเหมือนน้ำค้างยามเช้าหยดหนึ่งที่ตกบนพื้นดินเมื่อนำไปเทียบกับความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าแต่ถึงกระนั้นพระเจ้าก็ทรงรักและเอาใจใส่ทุกสิ่งทุกอย่างที่พระองค์ได้ทรงสร้างขึ้นสำหรับมนุษย์ซึ่งเป็นสิ่งสร้างอันประเสริฐของพระองค์พระองค์ก็ทรงมองข้ามบาปของพวกเขาเพื่อพวกเขาจะได้เป็นทุกข์กลับใจ…พระวรสารได้ยืนยันความจริงประการนี้ได้เป็นอย่างดีในการที่พระเยซูเจ้าได้ทรงแสวงหาคนเก็บภาษีศักเคียสและทรงเชิญชวนให้เขาเป็นทุกข์กลับใจจากการใช้ชีวิตแบบเก่าๆ             […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่สามสิบเทศกาลธรรมดาปีC ลก18: 9-14…คนเก็บภาษีกลับไปบ้านได้รับความชอบธรรมแต่ชาวฟาริสีไม่ได้รับ…เพราะว่าผู้ใดที่ยกตนขึ้นจะถูกกดให้ต่ำลงผู้ใดที่ถ่อมตนลงจะได้รับการยกย่องให้สูงขึ้น             พระเยซูเจ้าได้ทรงเล่าเรื่องเกี่ยวกับชาวฟาริสีกับคนเก็บภาษีซึ่งได้ไปที่โบสถ์เพื่อสวดภาวนา…ชาวฟาริสีได้โอ้อวดว่าตนไม่เหมือนกับคนอื่นๆนั่นก็ย่อมหมายความว่าตนไม่ใช่คนบาป…อย่างไรก็ตามทุกครั้งเวลาที่เริ่มพิธิมิสซาบูชาขอบพระคุณเราต่างก็สารภาพว่าเราเป็นคนบาป… ข้อคิด…บทอ่านประจำวันอาทิตย์นี้ยังพูดถึงเรื่องของการอธิษฐานภาวนาต่อจากอาทิตย์ที่แล้ว…ในสังคมที่เงินทองและอำนาจคือทุกสิ่งทุกอย่างส่วนคนที่อยู่ชายขอบของสังคมไม่ว่าจะเป็นคนยากคนจนคนด้อยโอกาสฯลฯก็จะไม่ได้รับโอกาสทางสังคมทั้งจะไม่ได้รับการเหลียวแลด้วย….ในบทอ่านแรกจากหนังสือบุตรสิรา(บสร35: 12-14, 16-18) ก็บอกกับพวกเราว่าพระเจ้าทรงปฏิบัติกับทุกๆคนอย่างเท่าเทียมกันพระองค์มิได้ให้สิทธิพิเศษแก่คนรวยและคนมีอำนาจแต่อย่างใดแต่พระองค์ทรงสดับฟังคำอธิษฐานภาวนอันต่ำต้อยของคนยากจนน่าสงสารและคนที่ต่ำต้อย             […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ยี่สิบเก้าเทศกาลธรรมดาปีC ลก 18: 1-8 …แล้วพระเจ้าจะไม่ประทานความยุติธรรมแก่ผู้เลือกสรร ที่ร้องหาพระองค์ทั้งวันทั้งคืนดอกหรือ?…แต่เมื่อบุตรแห่งมนุษย์เสด็จมา จะทรงพบความเชื่อในโลกนี้หรือ? การอธิษฐานภาวนาและความเชื่อเป็นสองปัจจัยที่เกี่ยวข้องกันอย่างมากๆ…เป็นเพราะว่าเรามีความเชื่อ เราจึงอธิษฐานภาวนา และในเวลาเดียวกันคำอธิษฐานภาวนาจะช่วยสนับสนุนความเชื่อของเรา…เราต้องอธิษฐานภาวนา […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ยี่สิบแปดเทศกาลธรรมดาปีC ลก17: 11-19…คนโรคเรื้อนสิบคนเข้ามาเฝ้าพระเยซูเจ้าร้องตะโกนว่า“พระเยซูพระอาจารย์โปรดสงสารพวกเราเถิด”…พวกเขาก็หายจากโรคคนหนึ่งซึ่งเป็นชาวสะมาเรียกลับมาหาพระเยซูเจ้าซบหน้าลงแทบพระบาทขอบพระคุณพระองค์…”ไม่มีใครกลับมาถวายพระเกียรติแด่พระเจ้านอกจากคนต่างชาติคนนี้หรือ”…”จงลุกขึ้นไปเถิดความเชื่อของท่านทำให้ท่านรอดพ้นแล้ว” เรามาชุมนุมกันในโบสถ์นี้เพื่อร่วมถวายพิธีบูชาขอบพระคุณแด่พระเจ้า…พิธีกรรมนี้มีความหมายเป็นการ“ขอบพระคุณ”…ดังนั้นให้เราขอบพระคุณพระเจ้าสำหรับพระพรต่างๆที่เราได้รับจากพระองค์โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยผ่านทางองค์พระเยซูเจ้าพระบุตรของพระองค์… ข้อคิด…พระวาจาของพระเจ้าสำหรับวันอาทิตย์นี้ต้องการจะสอนเราในเรื่องของความกตัญญูหรือการรู้คุณ…จากบทอ่านที่หนึ่งซึ่งเล่าให้เราฟังเรื่องราวของนาอามันชาวซีเรียซึ่งได้รับการรักษาให้หายจากโรคเรื้อนพร้อมทั้งได้ยอมรับว่าพระยาห์เวห์ทรงเป็นพระเจ้าสูงสุดแต่เพียงพระองค์เดียวอันเป็นการปูทางเพื่อไห้เราได้เข้าใจเหตุการณ์ที่พระเยซูเจ้าได้ทรงรักษาให้หายคนโรคเรื้อนสิบคนและมีเพียงคนเดียวซึ่งเป็นชาวสะมาเรียกลับมาขอบพระคุณพระองค์พลางถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า ในประเทศอิสราแอลสมัยพระเยซูเจ้า…คนที่เป็นโรคเรื้อนจะได้รับการขอร้องให้อยู่ห่างจากคนอื่นๆและต้องร้องป่าวประกาศให้คนอื่นทราบด้วยว่าตนเป็นโรคเรื้อนขณะที่กำลังจะเข้าใกล้ชุมชนที่มีคนอยู่และถ้าหากคนโรคเรื้อนคิดว่าตนได้หายจากการเป็นโรคเรื้อนแล้วก็จะต้องแนะนำตัวให้กับพระสงฆ์ซึ่งสามารถเป็นผู้ประกาศว่าเขาได้หายจากโรคเรื้อนแล้ว(ลนต14) ยนาอามันชาวซีเรียเมื่อได้รับการรักษาให้หายจากโรคเรื้อนด้วยคำบอกของท่านประกาศกเอลีชาเขาก็ได้รับความเชื่อในพระเจ้าของชาวอิสราแอลและก่อนจะกลับไปประเทศของตนเองก็ได้ไปขอบคุณท่านประกาศก… เช่นเดียวกันที่คนโรคเรื้อนทั้งสิบคนก็น่าที่จะรู้คุณค่าสิ่งทึ่พระเยซูเจ้าได้ทรงกระทำให้กับพวกเขาและพร้อมใจกันไปขอบพระคุณพระองค์…เมื่อพระองค์ได้ทรงรักษาพวกเขาทุกคนให้หายจากโรคเรื้อนแต่ทำไมเก้าคนถึงคิดไม่ออกว่าจะต้องไปกราบขอบพระคุณพระองค์เช่นเดียวกับคนที่สิบซึ่งเป็นชาวสะมาเรีย คนโรคเรื้อนชาวสะมาเรียที่พระเยซูเจ้าได้ทรงรักษาให้หายนั้นได้กลับมาหาพระองค์พลางร้องตะโกนสรรเสริญพระเจ้าซบหน้าลงแทบพระบาทขอบพระคุณพระองค์… แล้วพระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า“ความเชื่อของเจ้าทำให้เจ้ารอดพ้นแล้ว”ซึ่งทำให้เขาได้เข้าใจว่าพระเจ้าได้ทรงมาปรากฏอยู่ท่ามกลางพวกเขาในองค์พระเยซูเจ้าแล้วและกำลังช่วยเหลือสิ่งสร้างของพระองค์อยู่ […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ยี่สิบเจ็ด เทศกาลธรรมดา ปี C ลก 17: 5-10; ฮบก 2: 4…ถ้าท่านมีความเชื่อเท่าเมล็ดมัสตาร์ด […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ยี่สิบหก เทศกาลธรรมดา ปี C ลก 16: 19-31 …ลูกเอ๋ย จงจำไว้ว่าเมื่อยังมีชีวิต ลูกได้รับแต่สิ่งดีๆ […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ยี่สิบห้า เทศกาลธรรมดา ปี C ลก 16: 1-13…ไม่มีผู้ใดเป็นข้าสองเจ้าบ่าวสองนายได้ เขาจะชังนายคนหนึ่งและจะรักนายอีกคนหนึ่ง เขาจะจงรักภักดีต่อนายคนหนึ่งและจะดูหมิ่นนายอีกคนหนึ่ง…ท่านทั้งหลายจะปรนนิบัติรับใช้พระเจ้าและเงินทองพร้อมกันไม่ได้ สิ่งที่ผู้คนในโลกนิยมนับถือและอยากได้มากที่สุดอย่างหนึ่ง […]